8,653 matches
-
apropieri teoretice, și pe fostul șef de gară Farinacci să răcnească cît îl ținea gura despre nevoia schimbării macazului spre linia nazistă. În anii aceia, 1928 1930, era departe de a miza pe cartea Hitler. Fără îndoială că fascismul era fericit că o mare țară ca Germania părea să se lase școlită de Italia și să se apropie, total sau parțial, de doctrina economică și socială a lui Mussolini. Acesta însă, în fond, era reticent și nu prea convins de puterea
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
sacre cu acces la desfășurarea totală a timpului. În alte colinde se invocă direct împărtășirea comunității din fiara capturată de fată: „Din cărnița lui/ Nuntă și-au făcut,/ Din pelița lui/ Pahare-au făcut;/ Beau boeri cu ele,/ Beau și fericesc/ Și cu scumpe daruri o dăruesc:/ Cu luna, cu stele/ Și cu mărgăritare/ Și c-un bun voinicel” (Utconosovca - Odesa). Ridicată în grup la un rang uman superior, obștea face o ofrandă cosmică eroinei, ca efect al reordonării lumii. Planul
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
din nou lumea prin cuvânt și țesut. Darurile primite pentru sacrificiul întemeietor amintesc de motivul repunerii astrelor pe cer, sugerând astfel recunoștința întregului univers pentru salvarea de la pieire: „Din pelița lui/ Pahare-au făcut;/ Beau boieri cu ele,/ Beau și fericesc/ Și cu scumpe daruri o dăruesc:/ Cu luna, Cu stele/ Și cu mărgăritare” (Utconosovca - Odesa). Corpurile cerești, dar și pietrele prețioase sunt proprii naturii selenare a fetei. Puterile ei se trag din registrul nocturn, al pământului, iar luna și stelele
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
gravitează în jurul a două teme esențiale: dezabuzarea și singurătatea, rezultate din distilarea poetică a unor suferințe greu de imaginat. Experiența pușcăriei, nenumită ca atare, este pretutindeni prezentă, făcând din autor un al doilea Ulise, dar nu unul care se întoarce fericit în Ithaca, ci unul care, trecând prin infernul oamenilor, și-a pierdut orice iluzie: „Am uitat undeva o parte din mine... Eram așa de atent să nu pierd nimic! / Numai fete urâte am întâlnit azi. / Fără mine întreg mă voi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286096_a_287425]
-
care Îmi dădea dreptul originea maternă, sprijinit fiind și de rudele mele din partea mamei, care se aflau la München, ca și fratele meu, de curând „fugit” și el. Dar „răscrucea” se afla mai ales În mine, În psihologia mea: eram fericit nu atât că „scăpasem de comuniști”, cât de poziția mea extrem de inconfortabilă În țară, nevrozantă la culme, aceea de a mă afla perpetuu Între colegii și prietenii mei scriitori și presiunea politicii comuniste de vârf. Acceptând să devin, cu trei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
astfel și În țară, și am mulțumit mereu Proniei sau Zeilor - cum o fac și azi! - că mi se dă puterea de a-mi plăti libertatea: prin singurătate, relativă sărăcie - un om fericit nu este niciodată sărac, or, eu eram fericit, deoarece mă aflam În propria-mi vocație! -, prin sănătate - am stat mulți ani la Paris fără un venit În afară de ajutorul lunar oferit de Mama mea sau de drepturile de autor, nu foarte generoase, Întrucât, neavând suces de vânzare, trebuia să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
modernității În care s-au răsturnat atâtea talente și viziuni poetice românești, Începând cu simboliștii, dar continuând cu mareea poetică de astăzi, ce ne Înconjoară ca niște talazuri, de peste tot... 10 Cineva ar putea să mă Întrebe dacă am fost fericit la Paris, În exil, În semi-exil sau, dacă vreți, Într-un exil estetic puternic colorat de politicul de neocolit al acelei vremi. Sau dacă e vreo deosebire Între „fericirea sau nefericirea” unui literat În exil sau a unui intelectual oarecare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
al acelei vremi. Sau dacă e vreo deosebire Între „fericirea sau nefericirea” unui literat În exil sau a unui intelectual oarecare, inginer, medic, universitar, muncitor.... Am spus-o mai sus: cât timp „eram lăsat să scriu și să public”, eram fericit oriunde! (E adevărat, se pare, că cel mai „fericit” sunt totuși pe solul patriei, deoarece aici, În țară, orice s-ar fi Întâmplat, eram - și sunt! - cel mai productiv; am Încercat, În vreo două sau trei rânduri, să scriu roman
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
pentru mine tot mai mult adevărata normă a valorii! Eroarea - credinței În ideal! - nu este prostia, eroarea este lașitatea!” De altfel, Încă din tinerețile mele, le „comunicam” prietenilor mei - noi, În tinerețe, ne „comunicam adevăruri”, gravi și prețioși, bineînțeles, dar fericiți de a intra În ritualul acelor Întâlniri ideatice, care te formează și te susțin În anii grei, vitregi și lungi ai debutului În artă! - că fenomenul, actul creației se compune, grosso modo, din cel puțin două segmente și elemente: cât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
de carte în anul următor. Întrucât în sat mai aveam conșcolari normaliști care au asistat la serbarea de sfârșit de an școlar, vestea răsunătorului și neașteptatului meu succes a făcut rapid ocolul satului natal și al celor din jur. Vacanță fericită pentru mine cu speranțe ce trebuia să ducă în final la împlinirea visului meu de a ajunge învățător. Am fost prin firea mea un sfios și un timid și așa am rămas până în momentul de față. Nu m-am împăunat
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
trecut. În fața necunoscutului și a posibilei mele dispariții în război am căpătat acea siguranță că, în caz extrem, voi continua să trăiesc prin urmași. După trei săptămâni ne-am despărțit, scriindu-ne des și manifestând mereu dorința de a fi fericiți împreună. Câteva săptămâni mai târziu obțin o nouă permisie de trei zile și mi prezint de Paști părinților, soția pe care aceștia o îndrăgiseră înainte de a o cunoaște. Cât de fericiți am fost toți la acel Paște din vremuri atât
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
apoi în clasă se simțeau că-s protejați contra frigului. De unde altădată copiii satului fugeau de la școală ascunzându-se prin râpile din vecinătate, acum aceiași copii fugeau de acasă și veneau la școala unde învățau cu plăcere și se jucau fericiți în recreație. Amândoi munceam suplimentar cu cei returnați cu una sau două clase. Până la Crăciun, o parte din cei dați înapoi, au trecut câte o clasă, au promovat deci în clasa următoare și așa au rămas până la finele anului școlar
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
luminoasă, confortabilă, care, deși rău datoare, vorba sorei mele, acum era casa noastră. La interval scurt vopsesc de două ori toată partea lemnoasă și-mi instalez și mobilez casa cu ce aveam. Toți colegii și prietenii ne felicitau și ne fericeau pentru „casa noastră”. Eram fericiți într-o casă „rău datoare”, dar mai fericiți pot fi aceia care primesc în dar o casă. Era un semn sigur de stabilitate în Bârlad, mai ales că acum fiica noastră intră la liceu printre
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
datoare, vorba sorei mele, acum era casa noastră. La interval scurt vopsesc de două ori toată partea lemnoasă și-mi instalez și mobilez casa cu ce aveam. Toți colegii și prietenii ne felicitau și ne fericeau pentru „casa noastră”. Eram fericiți într-o casă „rău datoare”, dar mai fericiți pot fi aceia care primesc în dar o casă. Era un semn sigur de stabilitate în Bârlad, mai ales că acum fiica noastră intră la liceu printre primii admiși. La puțin timp
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
revin la Bârlad într-o dispoziție excepțională. Tare greu a mai fost și mulți colegi candidați la acest examen au căzut! Priveam de la etajul unde munceam cu încrâncenare cum serbau bucureștenii ziua de 24 Ianuarie, acest memorabil eveniment și eram fericit că auzeam vechile noastre cântece patriotice pentru care mulți români plătiseră cu libertatea! Se părea că de acum vom începe să ne simțim mai Români, că vom fi mai liberi! La ce frumos și fascinant joc de artificii am asistat
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
decât aceea de a mă comporta ca un musafir, iubit și dorit, mai ales că acum eu am rămas pentru ea și mamă și tată! Într-o frumoasă zi din miezul lui aprilie 1992 iată-mă zburând spre Paris. Ce fericit mă simțeam survolând Europa și aterizând pe aeroportul Orly din Paris! Am plecat din București cu un enorm buchet multicolor de lalele, neștiind că în acel moment întregul Paris era un bogat și imens covor de lalele! Sunt extrem de emoționat
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
ci numai de la ideea de a se afirma în interesul propriu sau al familiei, au avut un efect socio-istoric mai amplu și benefic. S. A.: În Occident, migranții au avantajul găsirii și însușirii unui ethos despre care am mai vorbit: conjuncția fericită între interesul egoist individual și interesul general. Între multitudinea de interese egoiste concurente (nivelul microsocial: individ, familie), coagularea lor în vectori de interes mezosocial ("grupurile de interese", care pot fi și legale, legitime, publice nu doar obscure, așa cum sunt prezentate
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
Joseph Love. Oamenii de vârstă mijlocie, obosiți de munca și de viața de Gastarbeiter în Germania, se întorceau după ce apucau să strângă bani pentru a deschide un bar topless, o benzinărie sau o pensiune turistică (unde era cazul), ca să trăiască fericiți până la adânci bătrâneți. Deci, o parte semnificativă a forței de muncă se retrăgea prematur din procesul economic și intra într-o logică de rentier și speculant. Până la războaiele care le-au destrămat țara și au făcut imposibil acest scenariu, așa
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
se petrece în istorie. Taina nonsensului aparent al vieții sau istoriei nu face decât să sporească puterea divină. Dialectica etică internă revelată în Biblie este bazată pe supoziția că un om drept se cuvine să fie răsplătit printr-o viață fericită pe pământ. Iov este nefericit pentru că nu înțelege rostul nenorocirilor sale, dar el este și primul fericit prevestind predica de pe munte a lui Hristos: "Fericiți cei ce n-au văzut și au crezut". (Ioan, 20, 29). Desigur, nu este vorba
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
a se fi aflat în conștiința și interesele oamenilor"99. Totul în istorie se petrece din pasiune și din interes, acțiunile oamenilor servind, în ultimă instanță, un plan mult mai amplu al Ideii Absolute. De aceea omul nu poate fi fericit în istorie 100. Această metodă de a asigura înfăptuirea scopului istoriei prin mijlocirea inconștientă a actorilor ei el o numește "viclenia rațiunii" (die List der Vernunft): "Nu ideea generală este aceea care, prin contradicție și luptă, se expune unui pericol
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
niște marionete penibile, oricâtă forță fizică sau diplomatică ar concentra în mâinile lor! Nu a făcut greșeala de a „absolutiza răul” și în asta Țepeneag a stat alături și de Cioran, și de încă foarte puțini, sperând într-o „trecere” fericită spre alte vremuri, lucru care s-a întâmplat mai curând și mai pașnic decât se aștepta toată lumea, și a înțeles că geniul național se manifestă și în vremuri potrivnice și, uneori, chiar în aceste vremuri, cu o forță și „ingenuitate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
data aceasta, să obțină unificarea Germaniei și, până la urmă, dezmembrarea uriașului și, în aparență, inexpugnabilului stat sovietic!... ...Pe la orele două sau trei după-amiaza, mă întorceam acasă, Tante mă aștepta cu masa - trecuse de 75 de ani, dar era încă energică, fericită de a-l putea îngriji „ihren kleinen Goldi!”, mă culcam pentru un ceas sau două și apoi, în jur de șase, ieșeam, traversam corsoul - casa stră-mătușii se afla pe malul Timișului, lângă Teatru și liceul „C. Brădiceanu”, azi cumpărată de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
undeva într-o temniță; nu avem, și nu numai în literatură, cazul atâtora care „au devenit liberi” astfel, deși orizontul lor era un zid de ciment sau o ușă de metal cu o vizetă și paznicii lor niște ființe rudimentare, fericite de a avea „un om viu sub mână”?! Și dacă această „veșnică revenire a unei trăiri-tip” este „cheia” destinului, a „libertății profunde” a unui individ, altfel sortit, ca și alte milioane, unui destin inform, colectiv, „tras la calapod înainte de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Giordano Bruno însă, ars pe rug, deoarece nu a știut să-și ascundă sau să-și nege observațiile și convingerile științifice. Nimeni nu a îndrăznit însă să-i condamne pe unii și să-i „absolve” pe alții, omenirea a fost fericită de a „recolta” marile lor descoperiri și opere: unice și inimitabile! E adevărat că epoca însăși și oamenii ei nu aveau „la îndemână” principiile „mai noi” ale civismului modern și contemporan, principii care purced de la iluminatori ai omului social precum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
directă, materială, care nu e chiar de lepădat, fie una mai subtilă, în funcție de calitatea posesorului (fericirea de a dărui, de a aduce bucurii altora, de a face opere de binefacere, de a crea instituții, pe scurt, de a-i face fericiți pe alții). Că banii nu îți umblă, neapărat, la suflețel, că faptul de a avea bani nu garantează nici liniștea lăuntrică, nici căsnicia ideală, nici buna dispoziție, nici sănătatea, nici înțelegerea superioară a lucrurilor e adevărat. Dar există vreo sursă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]