4,916 matches
-
latinoamericanilor (mai ales mexicani) în Statele Unite sau a celor din Lumea a Treia și din Europa de Răsărit în Europa Occidentală. Occidentul are în spatele lui o tradiție democratică, iar economia lui este mult mai în stare să-i absoarbă pe imigranți. România de la răscruce de veac nu era un ținut adecvat imigranților. Evreii nu erau muncitori agricoli cu ziua. Care era deci perspectiva? Nu a existat practic nici o asimilare și nici nu putea fi vorba de așa ceva. Iorga a remarcat că
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
a Treia și din Europa de Răsărit în Europa Occidentală. Occidentul are în spatele lui o tradiție democratică, iar economia lui este mult mai în stare să-i absoarbă pe imigranți. România de la răscruce de veac nu era un ținut adecvat imigranților. Evreii nu erau muncitori agricoli cu ziua. Care era deci perspectiva? Nu a existat practic nici o asimilare și nici nu putea fi vorba de așa ceva. Iorga a remarcat că evreii care au invadat orașele Moldovei erau practic inasimilabili 17. În
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
americani de origine română au intonat Imnul național al României în cinstea lui. A apelat în zadar la ei ca să revină în țară: "Nu trebuie să vă pierdeți printre străini! Vom găsi de lucru pentru voi!" Românii aceștia (asemenea majorității imigranților săraci) își găsiseră o nouă patrie și îi uraseră " Drum bun! Călătorie sprîncenată!" lumii pe care o lăsau în urma lor. Toate acestea l-au deranjat pe Iorga. El nu credea în procesele de deznaționalizare și cu atît mai puțin în
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
am remarcat deja - erau singurele excepții În această Europă nouă, omogenă În fiecare segment al ei. Dar din anii ’80 Încoace, mai ales după căderea Uniunii Sovietice și extinderea Uniunii Europene, Europa se confruntă cu un viitor multicultural. Refugiații, muncitorii imigranți, locuitorii naturalizați din fostele colonii, atrași Înapoi În metropolă de perspectiva libertății și a unui loc de muncă, sau imigranții voluntari și involuntari din statele eșuate sau represive de la marginile extinse ale Europei - toți aceștia au transformat Londra, Paris, Anvers
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Încoace, mai ales după căderea Uniunii Sovietice și extinderea Uniunii Europene, Europa se confruntă cu un viitor multicultural. Refugiații, muncitorii imigranți, locuitorii naturalizați din fostele colonii, atrași Înapoi În metropolă de perspectiva libertății și a unui loc de muncă, sau imigranții voluntari și involuntari din statele eșuate sau represive de la marginile extinse ale Europei - toți aceștia au transformat Londra, Paris, Anvers, Amsterdam, Berlin, Milano și Încă o duzină de alte locuri În orașe cosmopolite, fie că le place sau nu. Prezența
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
pe vremuri. Marfa din țări străine era exotică și costisitoare. Senzația generală de restricție era accentuată de controlul călătoriilor În străinătate (pentru a reține În țară prețioasa valută străină) și de legislația care Împiedica circulația muncitorilor străini și a altor imigranți (În Franța, republica postbelică a menținut În vigoare legislația din anii ’30 și din timpul ocupației, menită să blocheze forța de muncă străină și alți indivizi nedoriți, exceptând doar anumiți lucrători calificați, după necesitățile din economie). În multe privințe, Europa
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
1961), Maroc (1963), Portulgalia (1964), Tunisia (1964) și Iugoslavia (1968). Muncitorii străini („invitați”) erau Încurajați să se angajeze În Germania, În ideea că șederea lor era strict temporară, ei urmând să se Întoarcă În țara de origine. Ca și muncitorii imigranți finlandezi În Suedia sau cei irlandezi În Marea Britanie, acești oameni - majoritatea sub 25 de ani - proveneau din regiuni sărace, rurale sau montane. Cei mai mulți erau necalificați (sau au acceptat „decalificarea” pentru a găsi de lucru). Câștigurile lor În Germania sau În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
locuințe. În 1973, banii expediați acasă de muncitorii din străinătate reprezentau 90% din câștigurile de export ale Turciei și 50% din câștigurile de export ale Greciei, Portugaliei și Iugoslaviei. Impactul demografic al acestor transferuri de populație a fost semnificativ. Deși imigranții erau oficial „temporari”, ei și-au părăsit casele definitiv. Ei nu se vor Întoarce decât eventual peste mulți ani, pentru a se pensiona. șapte milioane de italieni și-au părăsit țara Între 1945 și 1970. În anii ’50-’70, un
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de doar 8,3 milioane. Emigrarea tinerelor femei În căutarea unor posturi de menajere la Paris și În alte părți a avut un efect semnificativ mai ales În mediul rural, unde lipsa de tineri a fost compensată (parțial) de sosirea imigranților din coloniile portugheze din Africa și Insulele Capului Verde. În municipalitatea portugheză Sabugal, din nordul rural, populația locală a scăzut, sub impactul emigrației, de la 43.513 persoane În 1950 la doar 19.174 treizeci de ani mai târziu. Avantajul economic al
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și Iugoslavia, erau fizic și cultural „asimilabili” - adică nu de culoare sau musulmani; și pentru că era general știut faptul că Într-o zi vor pleca. Aceste considerații nu se aplicau Însă celei de-a treia categorii de muncitori „de import”: imigranții din fostele și actualele colonii europene. Inițial, numărul lor nu a fost semnificativ. Mulți dintre cei care s-au Întors În Olanda, Belgia și Franța din vechile așezări imperiale din Asia, Africa, America de Sud și Pacific erau albi educați sau fermieri
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mulatri sau negri - și, fiind cetățeni ai Commonwealthului, aveau un drept prezumtiv de ședere permanentă și, În cele din urmă, de cetățenie În metropola imperială. Deja În 1958 conflictele rasiale din vestul Londrei au avertizat guvernul că intrarea „prea multor” imigranți Într-o societate istoric albă prezenta un anumit risc. De aceea, deși nevoia economică de imigranți necalificați rămânea acută, iar numărul lor total nesemnificativ, Marea Britanie a creat primul mecanism de control al imigrației non-europene. Decretul Imigrației din Commonwealth din 1962
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
În cele din urmă, de cetățenie În metropola imperială. Deja În 1958 conflictele rasiale din vestul Londrei au avertizat guvernul că intrarea „prea multor” imigranți Într-o societate istoric albă prezenta un anumit risc. De aceea, deși nevoia economică de imigranți necalificați rămânea acută, iar numărul lor total nesemnificativ, Marea Britanie a creat primul mecanism de control al imigrației non-europene. Decretul Imigrației din Commonwealth din 1962 a introdus În premieră „cupoanele de angajare” și a supus imigrația non-albă În Regatul Unit unor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
decret din 1968 le-a Înăsprit și mai mult, limitând cetățenia britanică la persoanele cu cel puțin un părinte britanic; iar În 1971, un alt decret, vizând deschis persoanele de culoare, a restricționat În mod sever primirea rudelor Întreținute de imigranții aflați deja În Marea Britanie 11. Efectul clar al acestor legi a fost stoparea imigrației non-europene către Marea Britanie În mai puțin de douăzeci de ani de la Începuturile ei. De acum Înainte, proporția persoanelor de culoare În populația engleză va crește În funcție de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cuprindea „Reglementările Poliției pentru străini”, promulgate pentru prima dată de naziști În 1938. Muncitorii străini erau descriși și tratați ca o prezență temporară, la discreția autorităților. Cu toate acestea, În 1974, când economia europeană se târa și mulți dintre muncitorii imigranți nu mai erau utili, ei deveniseră deja rezidenți permanenți. În acel an, 17,3% dintre copiii născuți În Germania de Vest erau ai „străinilor”. Impactul net al acestor deplasări În masă nu poate fi supraestimat. În total, era vorba de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de Marlon Brando (În The Wild One șSălbaticulț) și James Dean (În Rebel Without a Cause șRebel fără cauzăț). Dar, În ciuda unor izbucniri de violență sporadice - cele mai serioase În Marea Britanie, unde bande de tineri Îmbrăcați În piele au atacat imigranții caraibieni -, acești tineri și hainele lor nu amenințau decât noțiunile de bunăcuviință ale unei generații mai În vârstă. Ei arătau diferit. Vestimentația specifică vârstei era importantă, ca o declarație de independență și chiar semn de revoltă. Era, de asemenea, nouă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
rațiuni electorale, dar consecințele ei nu au Întârziat să apară. În acest punct trebuie să amintim că, În 1968, majoritatea tinerilor nu erau studenți (detaliu omis În multe relatări ale perioadei), mai ales dacă părinții lor erau țărani, muncitori sau imigranți, din provincii Îndepărtate sau de peste hotare. Evident, această majoritate non-studențească a trăit anii ’60 altfel - mai ales spre sfârșit, când totul părea că se Învârte În jurul evenimentelor din universități. Opiniile lor, mai ales cele politice, nu trebuie deduse din cele
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
1975, RFG și-a Închis definitiv birourile de recrutare a forței de muncă din Africa de Nord, Portugalia, Spania și Iugoslavia. Așa cum sublinia un Raport al Comisiei Federale din 1977 la „Principiul de bază nr. 1”: „Germania nu este o țară de imigranți. Germania este un loc de rezidență pentru străini, care, În cele din urmă, se vor Întoarce de bunăvoie acasă”. șase ani mai târziu, Parlamentul federal a aprobat o lege ce promova „pregătirea lucrătorilor străini pentru repatriere”. De bunăvoie sau nu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Întoarce de bunăvoie acasă”. șase ani mai târziu, Parlamentul federal a aprobat o lege ce promova „pregătirea lucrătorilor străini pentru repatriere”. De bunăvoie sau nu, mulți dintre ei s-au Întors Într-adevăr acasă. În 1975, 290.000 de lucrători imigranți și familiile lor au abandonat Germania de Vest pentru Turcia, Iugoslavia, Grecia și Italia. În același an, 200.000 de spanioli s-au Întors În Spania În căutarea unei slujbe; cei care reveneau În Italia erau, pentru prima oară În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mari decât În Franța sau Germania. Criza slujbelor nord-europene era pur și simplu exportată În zona mediteraneană. Între timp, Franța a restricționat sever imigrația din Algeria și fostele sale colonii africane, iar Marea Britanie a Înăsprit condițiile de intrare pentru potențialii imigranți din subcontinentul sud-asiatic. Combinația de șomaj structural, importuri de petrol tot mai scumpe, inflație și exporturi În declin a condus la deficite bugetare și insolvabilitate În toată Europa de Vest. Nici măcar Republica Federală Germană, capitala industriei europene și campioană la export, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
vârstă nu au Înțeles imediat acest lucru. Declinul practicilor religioase, accesibilitatea Învățământului superior și migrația de la sat la oraș au slăbit influența partidelor tradiționale. Din motive evidente, acest lucru era și mai valabil pentru „noii” belgieni: sutele de mii de imigranți la a doua și a treia generație din Italia, Iugoslavia, Turcia, Maroc și Algeria. Ca și noii basci, acești oameni aveau propriile probleme presante și prea puțin interes pentru agenda prăfuită a bătrâneilor separatiști. Sondajele de opinie din anii ’90
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
datora extinderii. În Regatul Unit, Partidul Independenței Marii Britanii (eurofob) și Partidul Național Britanic (care susține supremația rasei albe) au obținut Împreună 21% din voturi pe baza promisiunii că vor ține Marea Britanie departe de „Europa”, protejând-o de năvala iminentă a imigranților și a solicitanților de azil. Vlaams Blok În Belgia, Dansk Folkeparti (Partidul Poporului Danez) În Danemarca și Liga Nordului În Italia au exploatat toate un registru asemănător - cum o mai făcuseră și În trecut, dar de această dată cu mai
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de 51%. Săracii, ca Întreaga Europă la acest sfârșit de secol, erau de o izbitoare diversitate etnică -„multiculturali”, cum sunt descriși de obicei, ca o recunoaștere a faptului că mulți olandezi, germani sau britanici de culoare sunt copiii sau nepoții imigranților marocani, turci sau pakistanezi. Orașe ca Rotterdam sau Leicester erau atât de multilingve și multicolore, Încât un localnic Întors acasă după o absență de două decenii ar fi fost uluit. În 1998, copiii albi deveniseră o minoritate În gimnaziile din
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
demografic major: o treime dintre copiii din cartierele londoneze sărace nu vorbeau engleza ca limbă maternă. E vorba despre copiii refugiaților („azilanți”, cum li se spunea În jargonul vremii, al căror număr explodase În urma războaielor iugoslave), dar și ai muncitorilor imigranți din Asia Centrală și de Sud-Est, Orientul Mijlociu și Africa, mulți dintre ei ilegali. În Germania, a cărei politică față de azilanți era (și rămâne) de departe cea mai generoasă din Europa 22, dar unde e foarte greu pentru imigranți să obțină cetățenia
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și ai muncitorilor imigranți din Asia Centrală și de Sud-Est, Orientul Mijlociu și Africa, mulți dintre ei ilegali. În Germania, a cărei politică față de azilanți era (și rămâne) de departe cea mai generoasă din Europa 22, dar unde e foarte greu pentru imigranți să obțină cetățenia, se estima că la sfârșitul secolului existau cinci milioane de astfel de oameni. La Începutul noului secol, majoritatea cererilor de azil În Germania veneau din Irak, Turcia și țările din fosta Iugoslavie, iar numărul celor din Iran
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
noului secol, majoritatea cererilor de azil În Germania veneau din Irak, Turcia și țările din fosta Iugoslavie, iar numărul celor din Iran, Afganistan, Rusia și Vietnam era În creștere. Teama că Europa Occidentală ar putea fi „năpădită” de „refugiați economici”, imigranți ilegali, solicitanți de azil și alții asemenea a contribuit la o lipsă generală de entuziasm pentru extinderea UE. În Germania și Marea Britanie trăiau Încă din anii ’80 numeroși muncitori constructori „la negru”. Dar marea problemă nu o constituiau Polonia, Ungaria
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]