8,226 matches
-
în față, împroșcîndu-mă de salivă, erau semnele zgâriate pe timpan ale unei limbi necunoscute. Într-un târziu s-au îngrămădit spre mine și și-au așezat palmele pe creștetul și pe umerii mei. Hainele lor brodate cu sârmă de aur miroseau iute și viermănos. Ierarhul mi-a fixat pe cap un cerc de fier cu șurub, având în dreptul ochilor mei doi pedunculi mecanici, în acele mici menghine mi-au fost prinse pleoapele și, prin fine ajustări de șurub, mi-au fost
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
minunat și teribil. Îmi trăsesem bluza de pijama din nou peste umeri și mă-n-torceam spre maseur ca să-i mulțumesc, ca de obicei, înainte de a ieși. L-am văzut umplând cabinetul, aisberg orb și alb ca zăpada, balenă albă și oarbă mirosind a tăcere. În fața lui, cum stăteam acum față-n față, mă simțeam ca un adorator anonim, smochinit de posturi, cutremurat de monstrul criselefantin. "Ești Mircea", șopti el atunci, abia auzit. Deschise apoi doi ochi mari, căprui, luminoși, nespus de umani
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fumată doar pe sfert". Când auzeau de Belate și de dușmanii de la Canal, care, firește, "ajunsese să-și bea pișatu' propiu", tinerii ofițeri simțeau că turbează. Niciodată ei nu și-ar fi mânjit mâinile cu asemenea crime. În costume impecabile, mirosind a lavandă, ei cutreierau librăriile în căutarea cărților la modă, se vizitau, cu soțiile, servindu-se doar cu cîte-o cafeluță și un coniac (nu punîndu-și musafirii la masă și îndopîndu-i cu ciorbe), serile se mai adunau la "Select" sau la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acea vreme, iar pe jos, nemăturate niciodată, cojile de semințe și frimiturile de covrigi cu sare și cu mac, face bine la stomac înotau în scuipați. Cineva, poate la spectacolul anterior, scăpase pe jos o sticlă de țuică și acum mirosea de te trăznea, te îmbătai numai de aburii groși ai băuturii. Cu un fes pe cap, uitat din cauza emoției, și cu ochelari de carnaval la ochi, ofițerul se așeză pe unul dintre ultimele rânduri și se mută de câteva ori
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
s-a desfăcut dintr-o rădăcină mai hâdă. Evaporat celulă cu celulă și organ cu organ, devenit un abur complicat de cuvinte, ofițerul spuse și laptele supt de la maică-sa. Bărbatul enorm plătise prin orbire cele aflate atunci. Acum, însă, mirosind a zăpadă proaspătă, mă privea cu ochii din nou descleiați. Scana cu pupile strălucitoare cotele de înălțime și reliefurile feței, pieptului, mâinilor mele, de parcă ar fi trebuit o dată să le descrie în infime detalii, și ar fi depins viața lui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
butonul până la capăt! Întors de la WC, doctorul mă găsise căzut pe podea, zguduit de mișcări clonice, cu o spumă roșie pe buze (îmi spărsesem o măsea și-mi mușcasem peretele obrazului) și cu pantalonii de pijama uzi fleașcă. Tâmplele îmi miroseau a ars. M-au dus la subsol, la reanimare, unde am rămas în comă mai bine de o săptămână, hrănit mai întîi intravenos cu glucoza, apoi și printr-un tub vârât printr-o nară, timp în care atacurile epileptice s-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
scula blocul în picioare. Dintr-un fel de martiraj amestecat cu durere și ură, și cu dorința de a victimiza întreaga lume, mama persistă în prostia asta câteva luni, timp în care nu produse nici un singur arc întreg. Păru-i mirosea a pilitură de fier încinsă, mîinile-i erau doar o rană, dar se-ntorcea seară de seară la tortura ei cu o orbire nebunească, fără să asculte de nimeni, cu ochii ficși și roșii, iar când o prindeam de mâini și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cerului, privind cu ochi stranii, de o anatomie nepământeană, peisajul arid al Iudeii perindîndu-se dedesubt; Iezechiel, în valea oaselor uscate, cule-gînd distrat crinii sălbatici crescuți deodată în tigvele și coșurile piepturilor pline de țărână; Daniel, scos din groapa cu lei, mirosind încă, zile-n șir, a testicule de fiară; Ziua Urii, pogorâtă pe neașteptate, ca un fur, peste cătune, vii și livezi, pustiind totul într-o ambiguă slavă... Matroana se apropie de negresa nubilă, o luă de mână cu neașteptată gingășie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Mandylionul, era Vera Icon, era imaginea feței umane, achiro-poete, pe care-o căutăm întotdeauna, pe care-o vedem în toate alcătuirile lumii, pentru că lumea însăși pentru noi, și zeii, și Dumnezeirea - au față de om. De-asta, înfundați în tragedie și mirosind a sulful Gomorei, cultivând pe ogorul corpului nostru zeci de mii de boli groaznice, nefiind siguri nicicând de ziua de mâine și zbătîndu-ne să mai respirăm o clipă, totuși zâmbim, așa cum copilul de patruzeci de zile zâmbește până și unei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dar semăna atât de mult cu nimicul... Priveam încremeniți acea agonie, nu a morții, ci a plămădirii, acel orăcăit, nu al nașterii, ci al leșinului final. Vedeam zgomote de catastrofă și pustiire, auzeam culori de foc și de gheață. Explozia-implozia mirosea a rugozitate. Atomii erau sisteme solare și constelațiile erau fermioni. Oh, paradis infernal, lumină întunecată! O cauză-efect încolți în miezul marginii acestei știme. Ii netezi carnea-aer, îi alină opacitățile străvezii. Îi organiză viitorul-trecut, îi ascultă cuvintele-lucruri. Din vânturile karmei, din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
len-tua, desenat cu un vârf de peniță infinit de subțire și colorat delicat, dar scânteietor, cu creioane Hardmuth, cu propriile mele creioane colorate din cutia de tablă unde stăteau în degrade-uri, mai consumate sau mai întregi, douăzeci și patru de creioane mirosind a țigări de foi. Așteptam norii, cu formele lor imprevizibile, pentru că, întrerupînd sclipirea camerei obscure, lăsau să se reflecte în lupă, ca pe-un capac străveziu de ceas, mereu și mereu alt București. Uneori nu se-arăta pe lentila curbă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
povestea despre Groapa lui Ouatu, un iaz din marginea satului unde copiii mergeau să se scalde, ieșind câteodată cu picioarele sfâșiate de știuci. Casele deveneau tot mai mizere pe măsură ce coborai dinspre mijlocul satului către margine, totul putrezea și se ruina, mirosea tot mai tare a dude, a fructe fermentate-n butoaie uriașe, a garduri de tulpini îngălbenite de porumb, a țărână și balegi. Știam, fusesem pe-acolo, totul îmi era familiar: acea prelungire a lumii, "la Tîn-tava", cu totul diferită de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pictată, ci se deschidea ca o fereastră spre lumea de nori văratici și cer albastru a lui Dumnezeu, iar acesta era viu și concret, în vestminte de pânză aspră, cu marele ceaslov din brațe nu numai îmbrăcat în piele, ci mirosind a piele și a cerneală roșie, cu barba ușor înfoiată de o briză venind dintr-o parte, cu un mic os mort deasupra sprn> cenei, cu un coș pe gâtul înroșit. Păsările geometrice de pe scoarța de deasupra patului se țineau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
jos, abia putea păși în lotcile impresionantelor lui opinci. Dușmani de moarte în ficțiune, cei doi regi erau amici buni în realitate și puteau fi văzuți în orice seară la birtul actorilor de lângă Teatrul Național. După cei doi bărbați vestiți, mirosind a levănțică împotriva moliilor, dar din coapsa cărora ieșise toată românimea, veneau, flancați de soldații lor cu zale și chimire de piele, cu coifuri de fier lustruit, alți voievozi ai neamului, fiecare înveșmîntat ca în tabloul ce-l reprezenta, de parcă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se băgase slugă, făcîndu-i-se milă de el că dormea pe prispă sub cerul violet al unei toamne-nghețate, îl chemase-n odaie, apoi în pat, și-i arătase cum să-și împingă țeava de carne în locașul umed, anume făcut, mirosind nu a pește, cum se zicea, ci a știmă a apelor, a fărmăcătoare. Băiatul văzuse atunci prima dată, la lumină de opaiț, țâțele groase, fundul înduioșător ca de fetiță, crăpătura cu franjuri de carne dintre pulpe, corpul cu piele dulce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un crâng de sal-cîmi tineri de pe marginea gropii lui Ouatu, își lipi aripile una de cealaltă, arătîndu-și doar delicata căptușeală de pe fața ascunsă, și prinse să culeagă cupele străvezii, pline de boabe de rouă. Tocmai se-ntreba de ce-or mirosi viorelele așa de urât, când îl zări pe Vasili, ce venea, cu un cojoc pe umeri, pe poteca dinspre sat. Flăcăului nu-i veni să-și creadă ochilor: fata pe care-o știa de copilă, cu care jucase de-atîtea ori
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
limbile bifurcate de-o parte și de alta a marelui tron. Deși total încremenite, în afara unei înfiorări aproape nevăzute a solzilor de peruzea, fiarele erau fără putință de tăgadă vii, și limbile elastice, umede, șuierătoare le lunecau uneori din boturi, mirosind cu vârfurile ascuțite spătarul caprei și surtucul vizitiului. Pe tron stătea singuratică o femeie cu fața dată cu pudră de marmoră. Pudră de marmoră avea și pe piept, și pe brațele rotunde. Buclele-i erau ca săpate în calcar și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu carpetă închipuind păsări și brăduți, casa veche cu ferestre încadrate de grotești capete de lei din ipsos vopsit și sfărâmat, curtea cu leandri înfloriți roz, ulița noroioasă, cu bălți mari în care se reflectau norii mereu curgători, mahalaua întreagă, mirosind a mititei și gherghine, orașul înecat în vegetație, plin ciucure de turlele a sute de biserici, Bărăganul întins cât vezi cu ochii, străbătut de argintul rîunlor și presărat cu sătucuri șleampete, Valahia adormită, parfumată și răsfrântă ca o mare colivă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se adunaseră iarăși în punctul de aur clocotit al lupei mele filatelice pe care, în spațiul pe care-l măturam cu fundul pantalonilor de pijama, acolo, între ladă și caloriferul de sub fereastră, o apropiasem de ochiul meu drept. În cameră mirosea puternic a flori și a ierburi, îngrămădite de mama parte pe masă, parte pe pervazul geamului și care dădeau camerei un aspect de acvariu. De multe ori, pierdut în acea junglă, rupeam cîte-o begonie proaspătă, îmi înfigeam unghiile murdare în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ori, pierdut în acea junglă, rupeam cîte-o begonie proaspătă, îmi înfigeam unghiile murdare în caliciul ei fraged, ciclamen, îl desfăceam ca pe-un fruct micuț și frecam ușor între degete pasta făinoasă a ovarelor, adăpostite în sticla cărniței aceleia ce mirosea intens a sevă crudă. Sau îndoiam o frunză groasă de aloe până pocnea sec și rămâneam în mână cu o coadă de șopârlă, zimțată, a cărei rană supurîndă o puneam pe limbă ca să-i simt amăreala de fiere. Îmi împingeam
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și asta în fiecare clipă a vieții mele reale și virtuale, pentru că definiția și însăși ființa trandafirului mea tal, trandafirul însuși în toată existența lui fantomatică, e chiar privirea ce se privește pe sine, mireasma ce-ntinde nări ca să poată mirosi, sabia ce se taie la nesfârșit pe ea însăși. Am învăța abia mai târziu că nimic nu e riguros în ierarhiile astea, că speciile nu evoluează unele din altele, că din larve de viespi pot ieși gușteri, că din împerecherea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mele. Imediat după ele și izvorând cumva din ele sânt acele țăndări ce poartă marca unei prime, reale, copilării. Sânt cioburi pe care le știu bine, rotunjite de atâta manipulare, îngălbenite de prea mult scos la lumină, ajunse ca amestecul mirosind a alamă din poșeta mamei: siguranțe, bănuți ieșiți din circulație, poze alb-negru cu colțul rupt, chitanțe și carnete, un ceas coclit, o proteză dentară înfășurată-n hârtie... Pentru că nu le pot localiza, vreo două fac, poate, trecerea între arhi-amintinle de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
formă de U, mizeră și pitorească și vuitoare casă de raport, și-abia dacă-am recunoscut-o când am ajuns acum câțiva ani, după o lungă rătăcire, în fața ei. Am știut totuși că era casa aceea, prima mea casă, pentru că mirosea ca pielea mea și era sensibilă la palpare ca un dinte din gingiiile mele. Era, de asemenea, orientată cum trebuia să fie, de parcă aș fi avut în creier o hartă a vremii aceleia în care lumea era plină de pete
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și ridicole, cu care sânt mereu îmbrăcat. Botoșei albaștri, firește. Moț albastru la căciulită legată sub gușă. Pe o masă ce parcă plutește-n aer, fără picioare parcă - un fier de călcat cu cărbuni. Mai e undeva și-un lighean. Miroase a fierbinte, a fier de călcat încins. Un vis de-acum câțiva ani completează aici destul de bine imaginea. Pe-atunci nu știam că locuisem, de fapt, nu la parter, ci la etajul casei în acei primi doi ani din viața
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cântar. Și doctorii, comisia, făcând bancuri obscene și tâmpite, și sora, aproape o fetiță, privind indiferentă sutele de sexe vinete, chircite de frig, și greutățile de alamă glisând pe vergeaua gradată... Am stat și eu, de-atîtea ori, într-o cameră mirosind a spital, gol pân-la brâu între bărbați de asemenea fără cămăși, rușinat de pieptul meu costeliv, în așteptarea radiografiei obligatorii, simțind adânc umilința și neputința noastră, a tuturor, în lumea asta ce nu era a noastră. Uneori se amestecau, pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]