6,679 matches
-
ajunse să lovească și să se sucească și chiar să sară. Kulfi se plimba în sus și-n jos, și iar în sus și iar în jos, cu mâinile pe burtă, și se gândea că ar putea să înceapă să urle cât de curând și că, indiferent dacă voia sau nu, ar putea să urle până la naștere și poate chiar după aceea. Pântecul i se făcea tot mai mare, iar visele despre mâncare tot mai extravagante. Casa părea să se micșoreze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
în sus și-n jos, și iar în sus și iar în jos, cu mâinile pe burtă, și se gândea că ar putea să înceapă să urle cât de curând și că, indiferent dacă voia sau nu, ar putea să urle până la naștere și poate chiar după aceea. Pântecul i se făcea tot mai mare, iar visele despre mâncare tot mai extravagante. Casa părea să se micșoreze. În jurul ei vara se întindea albă și fierbinte, până la o distanță infinită. Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
Chawla se aplecă în față pentru a-și atinge degetele de la picioare, apoi în spate, formând un arc perfect, suficient de întins și încordat ca să se poată catapulta la cer. — Ommmmmmm. Își lăsă vocea să zboare triumfătoare peste acoperișuri. Ommmmm, urlă, iar dinții îi sclipiră în razele dimineții. Ommmmm. Informa lumea că el, domnul R. K. Chawla (B. A, Passă, funcționar-șef al Reserve Bank din Shahkot, era pregătit pentru o nouă zi. Aerul vibră de parcă ar fi fost străbătut de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
îi atârnau sălbatic în aer; împunse un bărbat care nu numai că ocupa, după părerea ei, prea mult loc, dar mai comisese și greșeala de a-i face cu ochiul, neștiind cu cine avea de-a face. Sampath îl auzi urlând alarmat, fiindcă glasul lui se strecură afară pe fereastră și se rostogoli în josul străzii. Și în autobuz țipa toată lumea. Unii încercau să reinstaureze calmul: — Și de ce faci așa mare scandal pentru ceva neînsemnat ca o ocheadă? Unii o încurajau: — Foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
-și desfacă nasturii cămășii. Își azvârli îmbrăcămintea în aer, ca un erou care aruncă o cârpă folosită pentru a curăța arma cu care ucisese dușmanul. Pe măsură ce țipetele creșteau în volum și în intensitate, își cobora mâna la pantaloni. — Opriți-l, urlă domnul D.P.S. și câțiva se năpustiră în față. Dar Sampath se cățără agil pe cel mai înalt nivel al fântânii și, cu o mișcare iute, își dădu jos pantalonii și chiloții. Cu spatele la mulțime, ridică în aer fundul maroniu și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
țipete și urlete, ca să-l prindă și să-l lege pentru totdeauna. Întrebările mușcau din el. Îl durea capul, la fel și inima. Îi părea îngrozitor de rău pentru el. — Ce-am făcut? zbieră el. N-am făcut nimic. Nu mai urlați la mine. Nu mai vorbiți. Faceți liniște. Faceți liniște. Faceți liniște. Ieși pe balcon și trânti ușa în urma sa. Dar ei continuară. Chiar și așa îi putea auzi prin ușa închisă. Se cățără pe acoperiș. Cât își ura viața! Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
înapoi înspre oraș. Familia se duse după aceea la medicul tibetan care le fusese recomandat de vecinul lor, Lakshmiji. Se pot prescrie o mulțime de leacuri, le spuse. De exemplu, medicamente obținute din scorpion, scorpionul-de-mare, dragonul-de-mare și șoarecele-de-mare. — Ce șoarece-de-mare? urlă domnul Chawla. Nu există șoareci-de-mare, și-și târî familia afară din clinica mică și întunecată, în ciuda interesului lor pentru șoarecele-de-mare. Merseră apoi la doctori homeopați și specialiști Ayurveda și la naturopatul care trăia la Kajuwala... — Dacă nu cumva leșină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
cele din urmă, se duseră la omul sfânt care trăia în special prăvăliei de ceai de lângă parcul cu căprioare. — Ne cerem scuze pentru deranj, fiul nostru e în suferință. — Cum adică e în suferință? — Suferă de nebunie. Cum adică suferă? Urlă? — Nu. — Amenință cu pumnii? — Nu. — Își smulge părul? — Nu. — Îi mușcă pe vecini? Se mușcă singur? E somnambul? Scoate limba și dă ochii peste cap? E necuviincios cu străinii? — Nu. Mănâncă și doarme și are mare grijă de părul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
Amenință cu pumnii? — Nu. — Își smulge părul? — Nu. — Îi mușcă pe vecini? Se mușcă singur? E somnambul? Scoate limba și dă ochii peste cap? E necuviincios cu străinii? — Nu. Mănâncă și doarme și are mare grijă de părul lui. Nu urlă și nu se mușcă singur. N-a fost niciodată necuviincios cu străinii. — Atunci nu prezintă nici unul din semnele clare de nebunie. — Dar stă în copac! — Aranjați-i o căsătorie. Apoi va putea cuibări liniștit. N-o să mai aibă probleme. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
puțin ciudat să jefuiască astfel în plină zi. Ochii căprui ai maimuței erau însă reci și nemiloși, cu marginile înroșite și ațintiți cu hotărâre asupra lor. Într-un acces de groază, cu inima prăbușindu-se într-un abis întunecat, Pinky urlă: — Fugi, fugi, fugi. Fugi, Ammaji. Lasă înghețata și fugi. Numai că Ammaji, căreia tocmai îi fusese înmânat un cornet zdravăn cu ciocolată de către băiatul de la Hungry Hop, alergă cu el în mână - nu că ar fi contat, pentru că Maimuța o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
Hungry Hop, alergă cu el în mână - nu că ar fi contat, pentru că Maimuța o ignoră și alergă în locul ei după Pinky, chiar dacă aceasta nu avea absolut nimic de mâncare. O apucă de dupatta și o ținu bine, în timp ce fata urla ca trenul și se zbătea pe strada din bazar, urmată de galantul băiat Hungry Hop, care fusese trezit din starea sa de placiditate obișnuită de țipetele alarmate. În definitiv, nu se putea spune că nu știa să se poarte în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
uimit că încurcase niște ființe atât de diferite una de alta. E maimuțoi, nu măgar. — Maimuțoi-măgar, țipă Ammaji. Nu mai sta acolo ca prostul, fugi după el. Și, amintindu-și îndatoririle sale, băiatul de la Hungry Hop se repezi după creatură, urlând și răcnind, agitând prin aer două bețe într-un fel atât de alarmant că până și maimuța asta îngrozitoare, dezgustată că nu găsise alune și puțin intimidată, lăsă cornetul să-i cadă, goni nebunește peste acoperișurile magazinelor și dispăru. Băiatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
rânjindu-și dinții decolorați și grotești, strâmbându-se și cleventind ca să-și arate, urâcioase, nemulțumirea, și să-l batjocorească. Fără să fie deranjat de maimuțăreala lor și, chiar bucuros de o nouă distracție, Sampath le întoarse jocul murdar, chiuind și urlând. — Huuuu, huuu, strigă, rostogolindu-și ochii în cap și umflându-și obrajii într-un mod care părea să producă satisfacție ambelor tabere, căci maimuțărelile continuară și, în scurt timp, maimuțele se traseră mai aproape, întinzând palmele murdare și zbârcite, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
și furie. Ce calm și zâmbitor era! Preț de o clipă se gândi să-l sărute, dar vena agresivității pulsa puternic înlăuntrul ei, că în loc de asta îl mușcă. Îl mușcă atât de tare de ureche, că băiatul de la Hungry Hop urlă și vocea sa străbătu orașul ca un bumerang. Era rănit. Era asasinat. — Au, vai, vai. Bulinele albe și negre de pe sariul ei pluteau alarmant în fața ochilor săi. Oamenii soseau în fugă din toate direcțiile. — Ce s-a-ntâmplat? Ce s
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
ferestrele și se aplecară în afară. Nevoit să-și abandoneze micul dejun din cauza agitației, șeful poliției, care se afla la ghereta de ceai, sosi în grabă. — Vai, ce se-ntîmplă aici? Băiatul de la Hungry Hop se ținea de urechea rănită și urla: — M-a atacat, domnule, m-a atacat. Pinky fu dusă în pas de marș, tremurând și rânjind, la secția de poliție. Mai făcuse sânge să curgă și înainte, în curtea școlii. Scuipă din pricina gustului sărat. Șuvoiul roșu ce țâșnea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
sus pe drum, căutând alcool de orice fel, inspirate fiind, fără-ndoială, de amintirea unei anumite accelerări a sângelui, a unei misterioase euforii. Deveneau din ce în ce mai îndrăznețe, cercetând conținutul așternuturilor, apucând plasele de cumpărături și alungându-i pe proprietari, care fugeau urlând de groază. Se părea că vechile obiceiuri din bazar ieșeau din nou la suprafață; de parcă, sătule de belșug, făceau tot ce le stătea în puteri ca să recreeze agitația vieții lor de dinainte, cea de furturi și atacuri în mijlocul protestelor publice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
pământ și să se zdruncine la aterizare. În fața ochilor săi se mișca și tremura o ceață amețitoare. — Vino jos, Sampath, strigau cu toții, dar el se ținea strâns de pat. — Dacă n-ai de gând să vii jos, stai absolut nemișcat, urla tatăl său. Nu te mișca. Prins în acest dans de bețivi, cu fețe sălbatice, cozi lungi, sariuri drapate în șuvoaie purpurii și galbene de jur împrejurul lui, fragmente inutile de gânduri treceau pe lângă Sampath, toate mișcându-se prea repede ca să le poată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
posta amenințător în fața funcționarului oficial, neținând seama de urmele de noroi pe care pașii săi le lăsaseră pe podeaua lustruită, vopsită în roșu. Fără a se opri pentru schimbul obișnuit de amabilități, începu să țipe. Ați auzit noutățile? aproape că urlă în starea de excitație nervoasă în care se afla. Maimuțele îl amenință pe fiul meu. Amenință doamnele din comunitate și perturbă liniștea. Distrug atmosfera religioasă a întregii curți. Trebuie să le eliminăm neîntârziat. Inspectorul sanitar șef fu luat prin surprindere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
dublu. Dați-i drumul. Soldații, dându-și seama că erau observați în mod misterios de mai sus de pe deal, săreau ca broaștele și, confuzi, se împrăștiau în direcții greșite. Oarecum înmuiat și având gânduri mai bune în privința zilei respective după ce urlase la soldații săi, brigadierul se retrase pentru a-și face baia. Privi către programul care se găsea pe perete, lângă robinete, acoperit cu plastic. „Luni“, scria, „ceafa și urechile. Marți, între degetele de la picioare. Miercuri, pe spate.“ și așa mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
bătut până se umpluse de vânătăi. Și totuși, deși era obosit, din când în când era cuprins de o izbucnire de mânie și nu putea face altceva decât să se abțină să nu sară și să arunce cu obiecte, să urle tare sau să izbucnească în lacrimi. Undeva, în străfundul stomacului său, se cuibărise o premoniție îngrozitoare, iar mintea părea să-i fie stăpânită de o ceață impenetrabilă. — Ssssh, încerca el să se calmeze. Și: Sssh, se auzea briza în jurul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
mașini ieșiră de pe aleea sa în drum. Ce faci, grăsane? zbieră brigadierul. Ofițerul medical-șef păli. — Vorbești cu mine? întrebă demn. Dacă e așa, cred că ar trebui să te abții până aflii care e starea sănătății mele! — Dă-te, urlă brigadierul. Mișcă-te, mișcă-te, mișcă-te și mută-ți lucrurile afurisite. Acum! — Unde pleci? îl întrebă domnul Gupta. — Lasă discuțiile... Suntem în întârziere, nu vezi? se răsti la el brigadierul. — Din cauza problemelor de sănătate, am fost obligat să îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
în întârziere, nu vezi? se răsti la el brigadierul. — Din cauza problemelor de sănătate, am fost obligat să îmi iau un concediu de odihnă și să merg la Kasauli. Din când în când, știi, la vreme de stres... — Dă-te odată, urlă brigadierul roșu de furie. Mută-și naibii sutele de valize. — Vai, Doamne, spuse perceptorul districtual, privind la agitația stârnită, eu însumi am semnat cererea de concediu de odihnă. Bănuiesc că a fost vina mea. Era din nou neliniștit și nefericit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
să-l suporte? Păi, o să-l bată bine cu un băț. Chiar atunci dubița reapăru. Își ridică din nou pachetul. Și apoi... Ce! Făcu o curbă curată, ca de cărăbuș, și dispăru din nou! — La naiba cu dubița aia afurisită, urlă brigadierul. În mod sigur, așa ceva nu se putea întâmpla aievea. Numai că, iar și iar, ivindu-se uneori în fața lor și alte ori în spatele lor, dispărând pe străzi lăturalnice, apoi reapărând, era acolo dubița cu înghețată! — O să-l împușc, articulă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
planul, spuse brigadierul. Pe locuri... Fiți gata... Dați-i drumul! Clar, primatele erau treze de-a binelea și era posibil să scape în orice clipă. Oamenii își ocupară pozițiile de luptă. — Și plasele, măgarilor? Trebuie să aveți plasele cu voi, urlă brigadierul. Ar fi trebuit să fie deja descărcate. Dar plasele care ar fi trebuit să țină maimuțele îl țineau în clipa aceea pe băiatul Hungry Hop în loc, și, când soldații se duseră să le ia, desoperiră că eforturile lor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
putem să evităm să ne gândim că s-au bizuit pe puterea armelor, a armamentului modern în general. Mașinile, ingenioasele mașini... Motoarele, ingenioasele și puternicele lor motoare au duduit pe pământul Europei și au îngrozit populațiile cu sinistrele sirene care urlau, însoțind avioanele, stukasurile lor în picaj. Goring a fost personal un bun aviator și un bun organizator al acestei arme. Cutare alt bandit ca și el a fost un mare financiar care a făcut ordine în finanțe și a redresat
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]