7,572 matches
-
afectării funcționale sau ale deficienței; - influența pozitivă (de facilitare) sau negativă (de bariere) exercitată de factorii de mediu; - influența pozitivă sau negativă a criteriilor anterior menționate în raport cu factorii personali. Aplicarea combinată a criteriilor medicale și psihosociale se face diferențiat și adaptat particularităților de vârstă ale copiilor în cauză. Copiii din grupa de vârstă 0‑3 ani ridică probleme speciale și necesită o atenție deosebită în identificarea și determinarea gradului de handicap (acești copii sunt dependenți de îngrijirea și supravegherea permanentă din partea
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
ale funcțiilor generale senzitive; - alte deficiențe. Evaluarea capacității de învățare, precum și evaluarea periodică a stării de progres/regres în dezvoltarea biopsihoeducațională a copilului/elevului se vor face prin probe de evaluare a nivelului de cunoștințe. Aceste probe vor fi prelucrate, adaptate și utilizate, ținându‑se seama de: - tipul și gradul de deficiență; - tipul și forma de învățământ în care copilul este școlarizat. Pentru utilizarea și aplicarea setului de instrumente de evaluare/expertizare trebuie îndeplinite următoarele condiții: - proba să se desfășoare într
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
de educație vizuală se integrează în contextul activității cognitive și practice a elevilor, exercițiile putând face parte din toate activitățile școlare; - activitățile de educație vizuală trebuie desfășurate în condiții ambientale adecvate (iluminat, confort, material didactic, mijloace optice și de compensare adaptate nivelului de dezvoltare fizică și psihică) și într‑un context socioafectiv empatic pentru a stimula interesul și atenția copilului. Orice exercițiu de educație vizuală se desfășoară în etape: a) dobândirea noțiunii (individual sau colectiv) - însușirea este asociată cu diferite obiecte
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
grave mai ales în activitățile grafice școlare). 2. Tulburări care afectează comunicarea motrice: a) instabilitatea psihomotrice; b) imaturitatea psihomotrice; c) inhibiția psihomotrice; d) astenia psihomotrice. 3. Tulburări de realizare motrice: a) apraxia - dificultăți de execuție a unor mișcări uzuale sau adaptate unui scop bine definit; b) disgrafia - dificultăți de realizare grafică. 4. Tulburări de schemă corporală. 5. Tulburări de lateralitate. 6. Tulburări de structură spațială și orientare temporală. Categoriile etiologice care determină aceste tulburări au în componența lor afecțiuni ale sistemului
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
confuziilor (care pot să apară tocmai din cauza vârstei copiilor) între tulburările de limbaj propriu‑zise și cele pasagere, datorate insuficientei maturizări a organelor și funcțiilor fonoarticulatorii; de asemenea, în terapia logopedică, activitățile și secvențele de lucru desfășurate cu copilul trebuie adaptate vârstei, nivelului de dezvoltare mintală și particularităților personalității acestuia; d) principiul exercițiilor de scurtă durată - în timpul exercițiilor de vorbire cu copiii, din pricina instalării rapide a oboselii, se recomandă exersarea timp de doar câteva minute; în schimb, această exersare pe perioade
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
școlare privind organizarea și structurarea activităților educative extrașcolare din perspectiva cerințelor educaționale speciale ale copiilor cu dizabilități. Pornind de la rezultatele acestei analize, se pot stabili obiectivele și activitățile concrete prin care unitățile de conținut de la fiecare disciplină pot fi modificate, adaptate sau accesibilizate în funcție de nivelul cerințelor și de posibilitățile de învățare ale elevilor din clasa/școala respectivă. În acest mod, școala poate face o ofertă educațională flexibilă, dinamică și coerentă, aptă să răspundă cerințelor de moment ale populației școlare dintr‑o
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
învățare a grupurilor, le oferă feedback (lor și întregii clase), intervine și corectează eventualele confuzii sau răspunsuri incomplete. Pentru fiecare moment sau etapă a lecției se pot folosi o serie de metode sau tehnici de lucru, incluse într‑o strategie adaptată disciplinei, conținutului, vârstei și performanței elevilor. Principalele argumente care justifică eficiența acestor metode activ‑participative sunt: - diversitatea - elevii se simt liberi să facă speculații, apare diversitatea de opinii și idei, este încurajată libera exprimare a ideilor; sunt situații în care
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
de diverse tipuri; se preferă din ce în ce mai mult planuri de recuperare aplicabile chiar la domiciliul sau în comunitatea din care face parte subiectul. Selecționarea și adaptarea echipamentului reclamă din partea terapeutului un efort substanțial de imaginație, în vederea proiectării unor mijloace și dispozitive adaptate nevoilor copilului. Evaluarea programelor de terapie ocupațională este o acțiune necesară pentru a măsura eficiența intervenției procedurilor utilizate de terapeut. Frecvent, sunt folosite două forme de evaluare: evaluarea intermediară și evaluarea finală. Se urmăresc în principal următoarele aspecte: - eficiența planului
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
și programe compensatorii care facilitează înțelegerea lucrurilor, fenomenelor, persoanelor și situațiilor de viață în dimensiunea lor instrumental‑integratoare. La copiii cu cerințe educative speciale care prezintă deficiență mintală, terapia cognitivă presupune o structurare a complexului de stimuli exteriori după niveluri adaptate unei largi tipologii de organizare mintală. În opinia lui C. Păunescu, fenomenul de perturbare a comportamentului cognitiv la deficientul mintal se exprimă fie la nivelul cunoașterii teoretice (învățarea conceptelor), fie la nivelul cunoașterii psihosociale, determinând schimbări fundamentale în personalitatea acestuia
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
care trebuie să valorifice tehnicile terapeutice în context educațional. 10.4.7. Euritmia Formă de educație și terapie, elaborată și aplicată la începutul secolului XX de către Rudolf și Marie Steiner, având la bază suite de mișcări însoțite de acorduri muzicale adaptate tipurilor de mișcare, care completează specificul metodicii Waldorf de a introduce într-un mod particular fiecare conținut, fie el noțional sau de formare a unor deprinderi; folosește ca mijloc de redare corpul uman, evidențiind intervale, tonuri muzicale, sunete rostite printr-
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
unde au acces toți copii, unei comunități, indiferent de mediul de proveniență, în care sunt integrați într‑o formă sau alta și copiii cu cerințe speciale în educație, unde programul activităților didactice are la bază un curriculum specific (individualizat și adaptat) și unde participarea personalului didactic la activitățile educative din clasă se bazează pe un parteneriat activ între profesori, profesori de sprijin/suport, specialiști în educație specială și părinți. Pornind de la această realitate, în literatura de specialitate se vorbește și despre
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
are în vedere, în primul rând, specificul potențialului aptitudinal, dominantele personalității și capacitatea de înțelegere și prelucrare a informațiilor/cunoștințelor dobândite de elev în cadrul procesului instructiv‑educativ. Plecând de la această premisă, putem vorbi aici despre un curriculum individualizat/personalizat. • Curriculum adaptat - este în strânsă legătură cu noțiunea de curriculum diferențiat, în sensul că diferențierea presupune, implicit, și o adaptare a conținuturilor, metodelor, mijloacelor și tehnicilor de lucru în activitățile instructiv‑educative. Dintr‑un anumit punct de vedere, cei doi termeni sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
educative. Dintr‑un anumit punct de vedere, cei doi termeni sunt aproape sinonimi, în sensul că nu poate exista diferențiere fără adaptare, la fel cum nu poate exista adaptare fără diferențiere (evident, în sfera conceptului de curriculum). Noțiunea de curriculum adaptat se potrivește mai bine în contextul educației integrate, unde adaptarea conținuturilor la o categorie anume de elevi cu cerințe educative speciale are în vedere atât volumul de cunoștințe, cât mai ales procesele psihice și particularitățile funcționale ale sistemului nervos la
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
etapă include și o serie de activități cu caracter practic, pentru a evidenția în condiții reale de activitate dificultățile speciale care apar într‑un asemenea demers didactic, dar și pentru identificarea căilor prin care conținutul învățământului poate fi restructurat și adaptat, cu scopul de a‑l face accesibil tuturor elevilor clasei. În acest mod, cadrele didactice își dau seama că în condițiile promovării integrării în învățământul de masă nu mai au de‑a face cu o clasă de elevi de tip
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
propriile mijloace în funcție și de alte resurse materiale disponibile în clasă. De exemplu, profesorii pot consolida schemele lingvistice dezvoltate pe cartele sau planșe, folosind un computer cu aceleași materiale. Tastatura Concept, care include caracteristici, cuvinte, fraze, imagini sau desene adaptate abilităților intelectuale și lingvistice, înlocuiește tastatura obișnuită; prin utilizarea ei, copiii devin capabili să creeze mici povestioare sau să scrie orice altceva printr‑o interfață individualizată a unui computer, cu o tastă A‑face/Scriere dezvoltată în acest scop. Elevii
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
să‑și perieze dinții, să plece în excursii etc. - toate acestea realizate într‑o grafică atractivă. • Muzica - utilizarea calculatorului permite copiilor cu diverse deficiențe să exploreze, să experimenteze și să creeze diverse sunete și efecte muzicale. De exemplu, programul special adaptat Soundspace permite acestor copii explorarea unui microunivers cu ajutorul unui Touch Screen (prin atingerea ecranului) și al unui sintetizator de voce. Copiii descoperă în acest mod relațiile cauză‑efect în producerea și modificarea sunetelor: atingerea ecranului produce un anumit sunet prin
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
timp a respirației; poate fi mecanică, reflexă, voluntară, de deglutiție, tranzitorie (la nou‑născuți, imediat după expulzare) și traumatică. apraxie - afecțiune de nivel central (leziuni în regiunea parietală și în corpul calos) care constă în imposibilitatea de a efectua mișcări adaptate unui scop (îmbrăcarea, mersul, scrierea etc.), fără a implica leziuni/afecțiuni ale sistemelor periferice. asistență temporară - formă de intervenție pe o perioadă limitată în care beneficiarii sunt incluși/antrenați în programe de recuperare și terapie intensivă, astfel încât să se evite
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
nervilor cranieni. 5. Investigații paraclinice: - examenul LCR (lichidul cefalorahidian); - electrodiagnosticul neuromuscular (stimularea electrică, cronaxia, electromiografia, viteza de conducere în nervii periferici); - electroencefalografia (EEG); - ecoencefalografia; - roencefaloscopia; - examinarea radiologică; - tomografia computerizată; - rezonanța magnetică nucleară (RMN); - investigații umorale; - investigații genetice. 6. Examinarea psihiatrică adaptată vârstei copilului. 7. Examinarea psihologică: a) investigarea personalității prin probe analitice, sintetice, proiective, concretizate în chestionare, teste sau sarcini practice; b) teste de eficiență pentru: - psihomotricitate și abilitate manuală (schemă corporală și lateralitate, stil motor, structurare vizuală, sincinezii etc.); - investigarea
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
în formele lor moderne se datorează însă constituirii orchestrelor militare, odată cu modernizarea Armatei Române în secolul al XIX-lea. Aceste fanfare au fost organizate de instructori italieni sau germani, de unde și existența a două stiluri interpretative distincte, susținute de instrumente adaptate fiecăreia dintre acestea: interpretarea cu "instrumente normale", reprezentând stilul german, sau cu "instrumente tăiate" Îinstrumentele sunt scurtate cu aproximativ doi-trei centimetri și scoteau un sunet mai înalt și mai dulceă, reprezentând stilul vienez. Ajunsă la a II-a ediție, prima
Festivalul Internaţional de Fanfare by Aurel Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1310_a_2193]
-
de cercetare al politicilor publice (p.p.) reprezintă un domeniu hibrid, de graniță între mai multe discipline „clasice”, precum știința politică, sociologia, știința juridică sau economia. În ceea ce privește tehnicile și metodele de cercetare utilizate, acestea sunt împrumutate din diverse discipline sociale și adaptate nevoilor de instrumentar specifice analizei de p.p.. Pâna prin anii ’60 știința politică nu era interesată în mod special de studiul a ceea ce se întâmplă în interiorul guvernului și de studiul mecanismelor guvernării. Lucrările de specialitate analizau extensiv procesul electoral, organizațiile
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
de integrare europeană. Astfel, dezvoltarea sa constă într-un ansamblu de transformări instituționale produse în majoritatea sectoarelor sociale cu scopul de a crește performanțele activității oamenilor și organizațiilor componente ale acestuia (Vlăsceanu, 2001, p. 17). Crearea unui sistem instituțional suplu, adaptat societății moderne și eficient, în sensul noului management public, trebuie să reprezinte o preocupare permanentă în cadrul dezvoltării s.p. Rolul de coordonare și planificare strategică îndeplinit de s.p. este necesar în contextul în care mecanismele economiei de piață și societatea civilă
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
depășit (dovadă fiind concepția lui Etzioni, expusă mai sus); pe de altă parte, îi este reproșat caracterul de instrument de propagandă folosit de către politicienii occidentali. Keane (2003), făcând o analiză a discursului despre s.c., remarcă prezența conceptului, sub forme adaptate, și în discursul politicienilor islamici, care aparțin unor guverne nedemocratice (în această situație fiind vorba despre o s.c. nesecularizată, care se manifestă sub forma unor asocieri ce nu pun în pericol puterea celor aflați la conducerea statului). Este vorba
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
munca noastră educativă de mâine, credea C. Fedeleș, va crește din școală, la lumina și idealul ce vom ști să-i dăm. Ea trebuie să răsară din inima și mintea fiecărui copil cu puterea unei supreme forțe morale”. Educația trebuie adaptată momentului istoric al dezvoltării poporului nostru. Din această cerință, I. Găvănescul deduce „caracterul sociologic” al educației. Educatorul - credea - trebuie să contribuie la propășirea societății. Imperativele ce decurgeau de aici: „consolidarea Unirii” ca acțiune cultural-educativă, prin „intensificarea unității sufletești a neamului
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
presupune interpretarea modului de interacțiune În interiorul grupurilor: prietenie, intimitate, negociere etc. - Analiza grupurilor. Descrierea modului de funcționare a grupurilor pe mai multe niveluri a) ierarhii, b) „bisericuțe” (aici important este modul cum se organizează „clicile” și solidaritatea socială), c) semnificații adaptate (temporală - modul cum funcționează În timp grupul; tematică - modul cum dialoghează grupul). - Analiza organizațiilor. Comunicarea organizațională și structurile funcționale din interiorul instituțiilor devine sursă documentară pentru comportamentul corpului social În ansamblul său. - Analiza structurilor sociale. Grupurile „mici” din corpul social
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
a Paleoliticului superior, considerat ca o perioadă de înflorire a artei și simbolismului. Noi ne regăsim practic în acest trecut, prin descrierea grupelor Paleoliticului superior printr-o analogie decontextualizată cu vânătorii-culegători actuali, considerați ca structuri ecologice, amorfe social și bine adaptate mediului. Concluzia ar fi aceea că demersul științific trebuie să încerce să recreeze percepția și utilizarea imaginilor, în sensul creatorilor lor. Studiile lui D. Vialou (1991) au pus în valoare o mare diversitate a sistemelor de reprezentare. Conform lui, ceea ce
Arta antropomorfă feminină în preistoria spațiului carpato-nistrean by Monica Mărgărit () [Corola-publishinghouse/Science/303_a_647]