5,465 matches
-
c-o știu, dar nu știam de unde. Știam și nu prea știam. M-am întrebat unde am intrat. Nu m-am întrebat cum. O să mă gândesc la asta când o să fiu în stare, deocamdată nu pot. Ca niciodată, mă simțeam dornic să privesc, să-mi bucur ochii cu spectacolul vieții obișnuite. Petre mi-a spus ceva. N-am auzit, pentru că ochii, care fixau detaliile ca o lupă imensă, au luat locul tuturor simțurilor. Brusc, o imagine mi-a izbit retina ca
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
apoi, pe neașteptate, le trântește ușa-n nas, trage draperiile la ferestre, rupe toate posibilitățile de comunicare cu exteriorul și cade în el însuși ca-ntr o groapă adâncă, plină de șerpii ideilor. Neculai Procopiu, dimpotrivă, era mereu în panică, dornic de oameni și la vânătoare de idei. Se scula odată cu nevasta, la 7 dimineața, se primenea, își lega lavaliera, se făcea fercheș, de parcă s-ar fi dus la logodnă cu Ideea. Între timp doamna îl toca la cap, așa că plecarea
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
între timp. Pentru prima oară de când se cunoscuseră, Alexandru îl văzu pe Dan Crețu zâmbind și rămase cu ochii la el, cu o figură nu tocmai inteligentă, în acel moment. Parcă întinerise cu zece ani și parcă te simțeai brusc dornic să-i devii prieten și parcă-parcă semăna la zâmbet cu Iulia. — Toată lumea îmi dă să mănânc, de când am ajuns aici, e bine. Mulțumesc, Alexandru, așa te cheamă, nu? Dar aș prefera o țigară. Ușor stânjenită, gazda își scoase tabachera, Dan
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
agonii - nu vreau să-ți spun ce-a fost la tifoidă, dar chiar și la o simplă epidemie de influenza, deși i s-a descoperit baccilul, mai sunt ofticoșii, care mor tineri și roșii în obraji de parcă ar fi sănătoși, dornici de dragoste pentru că tuberculoza e un fel de afrodiziac, iar lupta medicului contra acestei boli e fără șanse. Despre sifilisul care mănâncă trupul cum aș putea să-ți spun ca să nu te îngrozesc pentru toată viața? Și medicii care merg
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
ne asigure că nu mai există nici o salvare. Ce-ar putea să facă oaia cu libertatea? Multe gesturi de disidență se sleiesc prin sertarele vremii. Reprezentanții răspund de caratele națiunii. În orice dictator se ascunde un Ludovic al XV-lea dornic să lase urmașilor drept moștenire potopul. Pentru popoarele necoapte, libertatea deplină poate fi un risc. Ori o pedeapsă. Când guvernul este un pericol național, poporul se poate muta în altă țară. Toate dictaturile i-au asigurat omului un loc în
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
cel mai norocos dintre toți colegii și prietenii lui. Era iubit de o fată care avea ceva în plus față de toate celelalte. Găsise ce căuta dintotdeauna: fericirea. Peste aproximativ un an, nici urmă de coșuri. Un corp curat, croit perfect, dornic de viață. Doi ochi negri, mari și zglobii, încadrați în niște gene lungi, ce nu vor avea niciodată nevoie să fie date cu rimel, deoarece frumusețea lor naturală întrecea orice încercare de înfrumusețare artificială. Obrajii rumeni și rotunzi, părul negru
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
trei persoane și la care ceilalți "pensionari" nu aveau acces. În una din camere își avea sediul patronul, în cealaltă cameră: cele două "fete" cum le numea el. Mura care, cu toate că se culca ultima, se scula înaintea tuturor, senină și dornică de muncă; după ce se spăla pe ochi, pregătea, plimbând ibricul uriaș de cupru adus din Turcia prin spuza încinsă încă din timpul nopții, trei porții mari de cafea și le servea în cești chinezești de porțelan străveziu, pe o tipsie
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
exista acum la întoarcere, când el împlinise deja douăzeci și șapte de ani. Biata fată, tot așteptându-l, s-a îmbolnăvit grav de plămâni. L-a întâmpinat o ființă suferindă, formată numai din piele și oase; nu tânăra veselă, zâmbitoare, dornică de viață, cu obrajii trandafirii, așa cum o lăsase la plecare. L-a așteptat ca să-i moară în brațe la câteva săptămâni de la revedere. Lista cu surprize nu se încheiase. La ea s-au mai adăugat și dispariția unor rude și
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ca două bobițe de piper. Ne-am îndrăgostit de ea de la bun început. Cu toată frumusețea fetiței, dacă nu i-am fi cunoscut originea, nu am fi avut curajul să o înfiem. Părinții ei: două suflete rătăcite care se iubeau, dornice de viață și cu speranță în viitor. Au fost lovite crunt de soartă. Parcă-i văd și acum în fața ochilor. Tocmai voiau să se căsătorească legal și strângeau bani pentru nuntă. Voiau să se unească în fața altarului. Tatăl natural o
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
și la căldura binefăcătoare a unei plite încălzite cu petrol, ca și cum totul s-ar fi petrecut aievea, acesta îi povestea cu lux de amănunte că într-un sat de la poalele munților Carpați, un grup de patru flăcăi zdraveni, sănătoși și dornici de viață, pentru care flăcăi se luptau între ele cele mai arătoase fete din ținut și de prin împrejurimi, au fost sfătuiți de persoane influente să plece în Lumea Nouă, înainte de a se însura, în căutarea mult visatului aur, cu toate că
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Cel mai edificator exemplu de supraviețuire și adaptare îl putem lua de la moluște. Ele sunt mai înțelepte decât noi. Când intuiesc pericolul se retrag în cochilia lor și așteaptă cu răbdare, până acesta trece. Atunci ies la suprafață renăscute și dornice de viață. Important e că supraviețuiesc și își continuă existența în noile condiții. Ele știu să se adapteze și să se readapteze de câte ori e nevoie! Într-adevăr, și printre ele sunt unele naive, fără discernământ, așa cum ești tu, care se
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
bun. Am făcut ce ne-am dorit... Amândoi suntem mulțumiți cu ce am realizat până acum. Cum s-ar spune: ne-am atins scopul într-o anumită măsură. Eu personal, nicăieri nu mă simt mai bine decât în mijlocul studenților mei, dornici mereu să afle câte ceva nou. Fratele meu, tehnician electromecanic este căsătorit în Brașov, are copii mari, locuiește într-un apartament cu trei camere. E fericit în felul lui. Ce să facă cu pământul? Și el și eu l-am înscris
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
minune, la care în alte împrejurări nici nu s-ar gândi: o nuntă canină sau felină a cărui ceremonial colectiv se desfășoară când după o benă de gunoi, când în plină stradă; o ceată de cheflii excomunicați din mediul bahic, dornici să-și continue cheful, din calea cărora trebuie să te ferești, să întâlnești din când în când câte o "damă", demnă descendentă a renumitelor "fete" din fosta citadelă a plăcerilor Crucea de Piatră făcându-și cu tenacitate rondul în căutare
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
dezlănțuiți, ce i se lipeau de sprâncene. Îl întrista, în special, faptul că între idealul său și cel al unor tineri de azi, există asemenea uriașe disproporții. Oare de ce? Când era de vârsta acestora, avea cu totul alte preocupări. Era dornic să învețe câte ceva de la cei mai în vârstă și mai bine pregătiți, să facă ceva util, de care să se bucure nu numai el, dar și aproapele său; să folosească în mod rațional timpul pe care nimeni nu-l mai
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
nu o va afla niciodată, decât la sfârșitul sfârșitului. Când a încercat fata să se urce în barcă, tatăl i-a tăiat degetele de la ambele mâini. Mânioasă și supărată pe propriul ei părinte, s-a transformat într-o atotputernică zeiță dornică de răzbunare și de dreptate, ce stăpânește întinderile oceanului, iar din degetele ei aruncate în adâncuri au apărut focile, morsele, balenele și alte viețuitoare marine ce sunt oferite oamenilor ca hrană numai atunci, când nu e mânioasă și când i
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
aproape asemănătoare. Pentru a înțelege, fie și parțial, semnificația discuției care va urma, e musai să-l cunoaștem mai îndeaproape pe fostul profesor de limbă și literatură română Mișu Borza. O bucurie mai mare pentru Bidaru și pentru alți copii dornici de a cunoaște, decât înființarea unei biblioteci publice în centrul orașului, nu cred că exista. Pe bulevardul Nicolae Bălcescu, foarte aproape de locul unde se află acum Complexul Comercial Luceafărul, chiar de pe trotuar, cum deschidea o ușă vopsită cu baiț, greoaie
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ca un ecou la întrebarea de mai sus, spre surprinderea lui Bidaru, se auzi o voce puțin peltică de ibovnică abia trezită din somn. Prezența unor persoane tinere, de sex opus, la asemenea sindrofii era normală. Toți necăsătoriți, veseli, optimiști, dornici să petreacă sau chiar să-și înjghebeze o familie proprie, în special că și doamna Dan știa să combine în așa fel lucrurile, încât avea întotdeauna cel puțin două camere rezervate pentru fete. Te-a întrebat cineva ce poftești, fă
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Cu o mimă de om blazat i se destăinui el încă din primul moment. Bănuind că s-a întâmplat ceva neobișnuit și știind sigur că persoana din fața lui este lipsită de asemenea vicii distructive, îl întrebă mirat: Cum așa? Acesta, dornic de a-și descărca amarul în fața cuiva, ar fi vrut să spună totul dintr-o singură răsuflare și văzând că nu reușește făcu un semn a pagubă. Dacă vă spun ce am pățit, nu o să credeți... Vă dau cuvântul meu
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
cu fiul său Cronos. Creștea și acuma mlădioasă, cu corpul unduios electrizând aerul auroral al încăperii mele. Da, trupul zeiței câștiga o tot mai mare impozanță în modestul și frigurosul meu apartament din Berceni. În acele momente, privirile mele setoase, dornice de a contempla perfecțiunea corpului uman, parcă erau voci. Vocile arhicunoscute ale amanților care o abordaseră pe cea mai frumoasă, pe cea mai irezistibilă dintre zeițe. Privirile mele refăceau practic, parcurgeau periplul privirilor acelor pretendenți, dar și ai admiratorilor ei
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
puteam vedea. La o adică, dacă ne depista cumva cineva, repede ne luam în primire, ca doi elevi conștiincioși, lecțiile de scris la mașină și stăteam excesiv de cuminți. După plecarea bibliotecarei, fără să rumeg prea bine ideea și, mai ales, dornic de a extinde din nou acolo, jos, pe mocheta dușumelei, între standurile cu cărți, sacul de dormit pe care-l purtam cu mine într-o sacoșă, zi de zi - provocare care, mie cel puțin, îmi împăienjenea de fiecare dată, ochii
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
folosind încă o comparație agricolă, și-a luat poșeta și a plecat lăsându mă singur printre rafturile cu cărți. Atât de mult aș fi vrut să stăm de vorbă, să-mi încânt auzul cu timbrul vocii ei ca de fulg dornic să ajungă pe sol. Îmi doream poate mai mult decât oricând acest lucru. Nu puteam s-o strig nici într-un caz, deoarece aveam senzația că aș fi divulgat imediat legătura noastră. Ar fi aflat tot orășelul. Imediat s-ar
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
teatru . Întruna din zilele care urmaseră cutremurului, când Sima părea mai pornit ca oricând împotriva scenetei, o numise gunoi. Era convins că și Regizorul și toată lumea îi vor susține argumentele. Niciodată nu-l mai văzuse Gerard pe Sima așa de dornic de a se descătușa: < -Și zi așa, d-le dramaturg. Ți-ai dat o-n petic. Hă, hă! Cum te-ai văzut scriitoraș, cum ai început să faci din noi personaje și să ne persecuți. Ai uitat că trăim într-
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
iar sângele unora și altora se vărsase de-atâtea ori, încât și-ar fi putut vopsi în roșu nu numai veșmintele, ci și toate animalele, până la moarte. Și cum ultimul care murise era un tânăr din familia Atman, aceștia erau dornici de răzbunare. întâmplarea face că printre dunele unde ai înnoptat tu, nu departe de mormântul Sfântului Omar Ibrahim, se afla o jaima a familiei Zayed, dar toți bărbații muriseră și acolo nu mai locuiau decât o mamă cu fiul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
să le primească și să le scape de acea veșnică peregrinare fără țintă dintr-o parte în alta a Africii. Cu lumina lăptoasă a zorilor, filtrată prin minuscule fire de praf în suspensie, scaieții apăreau pe neașteptate, ca niște fantome dornice să se năpustească asupra oamenilor și animalelor, ca să se piardă apoi - așa cum sosiseră - în infinitul neant al pustiului fără hotare. „Trebuie să existe o graniță pe undeva. Sunt sigur...“, spusese pe un ton de neliniște disperată, și acum era mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
găsiră în vârful palmierului cel mai bogat în roade, aruncând la pământ ciorchini grei de curmale coapte. Umplu un sac; de asemenea umplu cu apă toate gerbele pe care le luase cu el și înșeuă mehari-ul, care protestă zgomotos, dornic să mai stea la umbră, aproape de puț. Soldații începuseră să-și facă apariția, urinând la poalele dunelor sau spălându-se pe față în adăpătoarea celui mai mare dintre puțuri, iar sergentul Malik-el-Haideri își părăsi și el adăpostul și se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]