9,442 matches
-
în receptare ca acela al literaturii confesive, care notează spontan sau memorialistic evenimentul. Și genul diaristic e și el ficțiune, după convingerea exprimată tranșant de Eugen Simion, comentând o afirmație a lui Valéry: "Orice confesiune cuprinde, în chip fatal, o ficțiune: din clipa în care confesiunea se lasă scrisă, ceva se întâmplă cu ea. Limbajul îi dă altă dimensiune, o scoate din sărăcia și din adevărul ei, devine un produs al imaginației. De aceea cred că orice jurnal intim este o
Editura Timpul lecturii by A. Gh. Olteanu () [Corola-journal/Journalistic/9011_a_10336]
-
din clipa în care confesiunea se lasă scrisă, ceva se întâmplă cu ea. Limbajul îi dă altă dimensiune, o scoate din sărăcia și din adevărul ei, devine un produs al imaginației. De aceea cred că orice jurnal intim este o ficțiune a nonficțiunii."
Editura Timpul lecturii by A. Gh. Olteanu () [Corola-journal/Journalistic/9011_a_10336]
-
personalitățile ei mai puțin frecventate. Volumul intitulat Viața romanțată a lui Dumnezeu adună între copertele sale trei culegeri ale autorului: Diagrame (din 1930), Echinox arbitrar (1931) și Viața romanțată a lui Dumnezeu (1932). Acestea, împreună, nu alcătuiesc totalitatea prozei de ficțiune a lui Sașa Pană, care mai numără și două capitole de roman scrise împreună cu Moldov (Marcu Taingiu). Însă reprezintă, probabil, punctul de vârf în creația autorului. După care vor urma destrămarea primului val suprarealist - inclusiv sub presiunea Siguranței, care, din
Proza scurtă a lui Sașa Pană by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/2876_a_4201]
-
o aplică lui Platon. Azi, scriitorul nu mai aspiră să scrie poezie/ proză/ teatru, ci literatură. Poetica sa nu mai este neapărat una a genului, ci aspiră asimptotic către Urgeschichte, către poetica textului originar, în care până și frontiera dintre ficțiune și non-ficțiune (vezi ego-literatura de dată recentă) dispare. În acest context, prozele lui Sașa Pană, judecate cândva cu asprime sau doar condescendență de către cei care vedeau viitorul prozei românești în termenii romanului obiectiv și ai creației epice de mari dimensiuni
Proza scurtă a lui Sașa Pană by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/2876_a_4201]
-
pe Eminescu, acesta aparține în același timp romantismului secund, de tip Biedermeier, dar și așa-zisului romantism înalt, preluat prin intermediul literaturii germane. Proza romantică din secolul al XIX-lea e fundamentată, cum observă autorul, mai degrabă pe memorie decât pe ficțiune, mizându-se cu precădere pe specii literare de frontieră, care apelează la resursele expresive și afective ale pactului autobiografic, de tipul jurnalului, memorialisticii etc. Modalitățile și formele diverse ale literaturii totalitare sunt evaluate în Discursul anilor '90 (1997). Discursul comunist
Cealaltă față a criticii literare by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/7020_a_8345]
-
Elisabeta Lăsconi Parcă mai mult ca în alți ani editurile noastre au reușit să prefire pe sub ochii iubitorilor de lectură întregul glob. Și se accentuează impresia de fluidizare a granițelor între marile zone culturale, între ficțiune și confesiune, între experiment riscant și rețeta sigură a succesului, între valoarea consacrată de mari premii și surpriza cărții frumoase, care cucerește prin poveste ori personaj. ... descoperiri vin dinspre Orient Dacă în anii trecuți, Orientul ne cucerise prin scriitorii japonezi
Cele mai frumoase... by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7774_a_9099]
-
al Chinei contemporane, autorul a optzeci de povestiri și zece romane, tradus în toate limbile de circulație, distins doar anul acesta cu două premii internaționale. Are puterea uriașă de a-și construi propria lume: ținutul Gaomi a intrat pe hărțile ficțiunii alături de Yoknapatawpha faulkneriană și Macondo márquezian. Rețineți numele traducătorului din limba chineză, Dinu Luca, pentru că are un dar rar, cel de a face minunății în limba română! Al doilea autor-revelație, Tash Aw este tânăr, s-a născut în 1973 în
Cele mai frumoase... by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7774_a_9099]
-
sine sau cu altcineva din exterior. Fragmentul de viață radiografiat de Beckett e unul post momentului existențial în care e de presupus că a avut loc o dramă ce le-a deteriorat viața și decis destinul. Sunt mai degrabă niște ficțiuni decât niște existențe umane. Așa-zisa lor "înțelepciune" este, aparent, de a nu-și lua în serios condiția, ci de a face haz, distanțându-se de ea, întrucât le repugnă lamentațiile, ca și cum s-ar afla în afara durerii. Au în permanență
Așteptare și limită existențială by Ion Cocora () [Corola-journal/Journalistic/8102_a_9427]
-
eternitate în afara lumii, insensibila la schimbările ei, încremenita undeva, într-un loc imaginar, într-un timp care n-a început să curgă. O farsă a imaginației? Chiar așa fiind ceva mai poate fi reținut, concretul unei stări în care inconsistenta ficțiunii mai păstrează câte ceva din bogăția și diversitatea lumii. Fixația asta care "alege" și respinge în același timp, care golește lumea de conținutul ei necesar nu se poate mulțumi cu "nimicul" căci nici ea nu-l poate cuprinde. Ea optează pentru
Despre fizionomie by Nicu Horodniceanu () [Corola-journal/Journalistic/17450_a_18775]
-
aer. Mulțimea mă apăra de propria mea frică. În clipa când a început să se învârtă un elicopter deasupra noastră, m-am gândit că se va trage cu mitraliera în noi. Dar eram, parcă, sub anestezie. Dacă am trăit o ficțiune atunci, eu am luat-o în serios. După ce ne-am despărțit, am umblat o vreme pe străzi, nu m-am dus acasă. Eram amețit de o ușurare pe care nu mi-o pot aminti fără o strângere de inimă. Mă
Octavian Paler by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14335_a_15660]
-
în prezent. Stau prost cu lecturile. Nu sunt sigur nici că gusturile mele sunt la zi. Eu cred în autorii care au obsesii, nu în cei care au idei. - De ce scrieți numai eseuri? De ce nu mai scrieți o carte de ficțiune, de literatură propriu-zisă, cum ați făcut pe vremuri (și ați avut succes)? - Scriu o carte care se cheamă Calomnii mitologice. Habar n-am dacă e o carte de ficțiune sau una de eseuri. În măsura în care acceptați paradoxul lui Oscar Wilde, “dați
Octavian Paler by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14335_a_15660]
-
De ce scrieți numai eseuri? De ce nu mai scrieți o carte de ficțiune, de literatură propriu-zisă, cum ați făcut pe vremuri (și ați avut succes)? - Scriu o carte care se cheamă Calomnii mitologice. Habar n-am dacă e o carte de ficțiune sau una de eseuri. În măsura în care acceptați paradoxul lui Oscar Wilde, “dați-i omului o mască și vă va spune cine este”, e o carte de ficțiune. Pornind de la faptul că abia acum înțeleg de ce au redus spaniolii numărul muzelor de la
Octavian Paler by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14335_a_15660]
-
carte care se cheamă Calomnii mitologice. Habar n-am dacă e o carte de ficțiune sau una de eseuri. În măsura în care acceptați paradoxul lui Oscar Wilde, “dați-i omului o mască și vă va spune cine este”, e o carte de ficțiune. Pornind de la faptul că abia acum înțeleg de ce au redus spaniolii numărul muzelor de la nouă, câte născociseră grecii, la trei, Viața, Dragostea și Moartea, m-am gândit să-mi imaginez trei “procese” în care e vorba de trei “maniaci”. Un
Octavian Paler by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14335_a_15660]
-
-l ajungă perdeaua de ploaie în mijlocul casei. Schimbarea climei nu-i spune nimic, depopularea României nici pe atât: vremea când fiecare românaș posedând câte un automobil vom avea douăzeci și două de milioane de mașini, nu-i pare de ordinul ficțiunii. Cum vor circula ele pe două sute douăzeci și doi de kilometri de autostradă nu e problema lui. Și pentru că a prins gust să nu întreprindă nimic pe gratis, neîntrebat, nu se va pronunța asupra viitorului. E drept că a visat
Previziuni, prognoze, predicții by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/10446_a_11771]
-
încât nu poți decât să te consolezi: se întâmplă și la case mai mari... E povestea a două imposturi: involuntară, a scriitorilor care acceptă, deseori în pripă, roluri la care nu se pricep, groasă, din partea funcționarilor care administrează negustoria cu ficțiuni. Toți, deopotrivă, bifează acțiune după acțiune, și comédia merge mai departe. Que faire? Vorba ultimei secțiuni a breviarului, rien de rien. Din rendez-vous-urile impuse, fie cu cititorii, fie cu confrații, cu studenții ori cu autoritățile locale, cu gentilii finanțatori ai
Scriitorul global by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/3905_a_5230]
-
Rezultatul e la fel de dezgustător ca profanarea unui cadavru. De pildă, prozatorul Kogălniceanu, în romanul său neterminat Tainele inimei, poate părea postmodern, tocmai pentru că a rămas neterminat și putem specula premisele și înnobila neputințele de construcție. Printr-o invenție fantastă, de ficțiune critică, putem face dintr-un scriitor ceea ce n-a fost și n-ar fi putut deveni niciodată. Nu oricine rezistă unei teleportări dintr-o epocă în alta. Poezia și proza lui D. Bolintineanu sună peste tot vetust, oricum am lua
Farmecul vetusteții by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9748_a_11073]
-
naționale, la care va contribui autorul însuși pentru pregătirea revoluției de la 1848. D. Bolintineanu mi se pare mai interesant ca personaj de epocă decât ca scriitor. Când opera a secătuit, biografia poate fi o soluție salvatoare. Când expresivitatea poetică și ficțiunea sunt vlăguite de trecerea timpului, transcrierea experienței social-politice și non-fictivul pot fi alternative de viabilitate. Posibilitatea acestui refugiu este salvatoare, fie și temporar. Reeditarea selectivă a operei lui D. Bolintineanu trebuia să țină seamă de trecerea ei prin aceste vămi
Farmecul vetusteții by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9748_a_11073]
-
relevă. Ca să mă exprim cu o sintagmă camilpetresciană, biografia istorică a lui Cuza, publicistica și corespondența lui Bolintineanu alcătuiesc un "dosar de existență", autentic și dramatic, mai interesant pentru o posteritate blazată decât o operă literară (poezie și proză de ficțiune, căci teatrul nici nu poate intra în discuție) perimată. Scriitorul este definitiv clasat într-o galerie muzeistică din ce în ce mai puțin frecventată. Dar omul este sau poate deveni mai interesant decât opera. De aceea, ar fi, fără îndoială, atractivă o rescriere a
Farmecul vetusteții by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9748_a_11073]
-
ce vreau să spun. Dacă veți pune la rând și pictura flamandă, italiană din epocă, intenția devine clară... Imediat vă va răsări în minte, în literatură, Don Quijote, proza lui Cervantes, lucrând în aceeași direcție, pe linia distorsionată a handicapului mental. Ficțiunea, ca dereglare, a naturii, tot umane... De unde, prin acuitatea viziunilor, geniul. * Estetica urâtului! Hm. Mulți confundă lucrurile, mai ales în literatură... E o maladie curentă, nu numai lexicală. E greu de tot; și îți trebuie mult talent, cum a fost
Un punct de vedere al artei by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/9208_a_10533]
-
enormă rostită senin de tânăra doamnă ministru și m-am înecat în dezolare și în rușine. Viața ca telenovelă. Lingurița cu epic. Isteria colectivă Poate tocmai fiindcă nu suntem în stare să făurim drumuri ne refugiem precar în povești. În ficțiuni ieftine (mai rar vesele, de regulă terifiante), care țin loc de fapte. Imediat după 1990, societatea românească a adoptat rapid, cu un anume entuziasm, viața de tip telenovelă și de atunci se conduce după regula telenovelei. O linguriță de epic
Vara 2006, teme românești by Gabriel Chifu () [Corola-journal/Journalistic/10323_a_11648]
-
sunt un consumator al emisiunilor de actualități și de comentarii politice. Spectacolele de divertisment tembele (cu cât sunt mai tembele, cu atât aduc o audiență mai mare, până la pragul fulminant) mi se par cu totul indigeste. Sunt amator declarat de ficțiuni, dar, tot mai evident, realitatea, cum se zice, întrece ficțiunea: ficțiunile oferite de poveștile cinematografice de duzină sunt inconsistente, pier puse în balanță cu desfășurările de pe scena politică și publică românească; de aceea, cumva obligat de situație, am ajuns să
Vara 2006, teme românești by Gabriel Chifu () [Corola-journal/Journalistic/10323_a_11648]
-
politice. Spectacolele de divertisment tembele (cu cât sunt mai tembele, cu atât aduc o audiență mai mare, până la pragul fulminant) mi se par cu totul indigeste. Sunt amator declarat de ficțiuni, dar, tot mai evident, realitatea, cum se zice, întrece ficțiunea: ficțiunile oferite de poveștile cinematografice de duzină sunt inconsistente, pier puse în balanță cu desfășurările de pe scena politică și publică românească; de aceea, cumva obligat de situație, am ajuns să-mi extrag doza necesară de tensiune epică din întâmplările imediate
Vara 2006, teme românești by Gabriel Chifu () [Corola-journal/Journalistic/10323_a_11648]
-
Spectacolele de divertisment tembele (cu cât sunt mai tembele, cu atât aduc o audiență mai mare, până la pragul fulminant) mi se par cu totul indigeste. Sunt amator declarat de ficțiuni, dar, tot mai evident, realitatea, cum se zice, întrece ficțiunea: ficțiunile oferite de poveștile cinematografice de duzină sunt inconsistente, pier puse în balanță cu desfășurările de pe scena politică și publică românească; de aceea, cumva obligat de situație, am ajuns să-mi extrag doza necesară de tensiune epică din întâmplările imediate ce
Vara 2006, teme românești by Gabriel Chifu () [Corola-journal/Journalistic/10323_a_11648]
-
Bucovina de Nord și Basarabia de Sud, alipite României, ajungându-se astfel la România Mare, de la 1 decembrie 1918. În acest mod cele trei provincii ar face parte automat și din Uniunea Europeană, scrie timpul.md. Nu este vorba despre o ficțiune geopolitică, ci despre o imagine tipărită pe sute de mii de timbre emise de Poșta franceză, răspândite în toată lumea, odată cu corespondențele plecate din Hexagon către cele patru puncte cardinale, dar și în albumele colecționarilor de mărci poștale. Timbrul, tipărit în cadrul
Poșta Franceză, greșeală sau predicție? Pe harta UE figurează România Mare by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/56887_a_58212]
-
știut să regăsească acel registru de sensibilitate afin acelei lumi. Fără a face cîtuși de puțin abstracție de aportul regizoral, putem spune că actorul și-a intrat atît de bine în rol încît acesta l-a absorbit întrucîtva în spațiul ficțiunii. Chiar și în filme indiscutabil mediocre cum este Omul zilei (1997) al lui Dan Pița sau Ticăloșii (2007) al lui Șerban Marinescu, actorul aduce acele momente de calitate, memorabile și ceva din acest tipar aristocratic, fie el articulat chiar și
Ieșirea din scenă a lui Ștefan Iordache... by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8039_a_9364]