5,330 matches
-
ți-e frică? se miră. O s-avem timp destul să ne fie frică, răspunse el ironic. Deocamdată suntem în siguranță, la bordul celei mai rapide nave care există... Ai văzut cum zboară cu pânzele astea? Din ce-or fi făcute? Habar n-am, dar sunt de o mie de ori mai ușoare și mai flexibile decât ale noastre. — Le-am analizat îndeaproape și sunt făcute din mii de fibre subțiri împletite între ele. Scufundatorul dădu din cap pe când adaugă: Nu-nțeleg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
nu e decât o înghițitură amară, cu care va trebui să te obișnuiești. Măcar de m-ar fi lăsat pe mine să le tăi inima în bucăți la vreo zece canalii de-alea! Nu știi ce vorbești, protesta prietenul lui. Habar n-ai cât de groaznic poate fi!... Bietul băiat deschidea gură, încercând să respire, și mă privea... Dac-ai ști cum ma privea! Probabil la fel cum i-a privit regele Pamáu pe cei care l-au asasinat în propriul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
că-l respectai foarte mult. Foarte mult, într-adevăr, dar, în situația asta, te-ar fi împins către Pământul Infinit. Când e vorba de stele, e mai bine să nu știi nimic decât să știi prost, pentru ca, daca n-ai habar încotro se-ndreaptă o stea, n-o să te-apuci s-o urmezi, însă dacă o urmezi în mod greșit, poți ajunge la capătul pământului. —Vin!... Vestea îi lua prin surprindere, cu toate ca o așteptau de mai bine de o lună. Imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
simți iarăși că îl apucă amețeala. —Cum ți-ai dat seama? Căpitanul Mararei se mulțumi să arate ceea ce tocmai studiase: — Ce vezi aici? întreba. — Un cap de pește zburător și o mulțime de mate. Dar unde e restul peștelui zburător? —Habar n-am. Și matele, de ce sunt? — Nu știu. Matele sunt ale unui Mahi-Mahi de vreo douăsprezece kilograme, iar capul, al unui pește zburător de asemenea prea mare pentru că pescărușul să-l fi prins de unul singur. Ce concluzie tragi din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
poștaș... Poate că au o lume a lor pe care noi nu o cunoaștem. Atunci, stătea foarte cuminte, privindu-l pe Tom-Tom ore în șir, încercând să pătrundă în misterul minții lui și al acelei lumi canine de care oamenii habar n-aveau. Și acum, el se afla în locul lui Tom-Tom, iar ei veneau să-l cerceteze pe când dormea. Dumnezeule! De câte grozăvii ar avea ei parte dacă ar putea pătrunde în visele lui! Urechile lor nu vor fi auzit niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
facă pe curajoasa, spunînd că nu-i pasă dacă o ninge și are capul descoperit... iar eu o priveam deja simțind contaminarea farmecului ei inconștient... îmi venea să o iau în brațe pur și simplu, de aceea zîmbeam pentru că ea habar n-avea cît de mult mi-aș fi dorit asta în acel moment. Și dacă simțea ochii mei urmărind-o lejer sau insistent, ceva devenea de oțel în privirea ei, poate involuntar, ceea ce mă amuza mai mult... Ce bine îi
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
timp, în casa lui Ion și Aneta era mare jale: Dă telefon lui frate-tu, grefierul, tremură Aneta. Fratele este trăsnit în moalele capului cînd aude vestea. Trebuia să-l lăsați acolo. Era legitimă apărare. Să-l aducem înapoi? Doamne ferește! Habar n-am ce-i de făcut acum. În casa tinerilor pătrunde o disperare mortală. Totul s-a năruit în urma acestei catastrofe. Pe la ora zece pe uliță trecea Portofel. Dom' Portofel? strigă cei doi asasini. Da, dom' Ciobanu. Nu bei un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
ca un copil și Grigore se mai domolește puțin. Lasă, Ionele, mă descurc acum. Cînd nu voi mai putea, o să vin la tine... Cei doi, tată și fiu, se îmbrățișează. Ionel mai încearcă să lase niște bani, dar este refuzat. Habar n-avea băiatul acesta că taică-su clocea o lovitură financiară. Vecin cu el locuia o babă, care avea o pensie și mai mică. Și dacă ai sta la mine, și ai închiria apartamentul, nu crezi, doamna Eugenia, că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
tăticule, nu? Eu nu plec fără voi. Maria devine gînditoare. Primește neutru alunele și pare scufundată în meditații adînci. Cît vor cîștiga pe lună? În timp și 2-3000 de euro. Sînt ași în construcții. Dar tu? Poate că vreo 1500, habar n-am. Maria socotește. Prinde și ipoteza că ar lucra și ea pe undeva. Dacă ei se aranjează, au spus că ne cheamă și pe noi. Adică pe amîndoi? Da. Eu fără tine nu mă duc. Timpul trecea repede și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cu ceva? De unde să știu eu? Păi ai auzit ceva, nu? Am auzit eu ceva, dar n-are importanță. Ce, ce ai auzit? Doar cînd te-a trimis acasă. M-a trimis acasă? Păi, cum? Și? Eu ce-am zis? Habar n-am. Ceva de genul "da, șefu". Și? A spus să vii azi dimineață. La ce oră? Pe la ora 10, 11. Ai venit prea devreme. Altceva? Eram beat ca un porc? Nu mi s-a părut. Te-ai așezat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
vii azi dimineață. La ce oră? Pe la ora 10, 11. Ai venit prea devreme. Altceva? Eram beat ca un porc? Nu mi s-a părut. Te-ai așezat la volan și dus ai fost. Adică am luat mașina șefului? Da. Habar n-are Hurmuzache cum a ajuns acasă. Dar nici n-are timp să caute, să cerceteze. Șeful s-a sculat, a făcut baie, a mîncat și apoi a comandat scurt: Hai, plecarea. Gata, șefu'. Cu Dacia?! Bate mai puțin la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
stăteau lucrurile. Vădit încurcat, se calmează puțin și caută o soluție. Dinule, cred că ești cam emotiv. Te rog du-te în bancă și scrie tot subiectul, ca la teză. Băiatul nu prea vrea să scrie, pentru că nici nu avea habar de subiectul din bilet. Du-te domnule și scrie acolo, îl îndeamnă profesorul. O serie de patru studenți a răspuns și cînd n-a mai rămas nici un martor la scena "nu-i nimic de capul tău", profesorul a cerut hîrtiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
relațiile au fost extrem de oficiale. Dinu Ariceanu a ajuns inspector la Primărie și a trimis prima somație, în această calitate, profesorului Mihoc. "... vă rugăm să vă prezentați la camera 8 între orele... În caz de neprezentare veți suporta consecințele...". Profesorul habar n-avea cine domnește la camera 8 și era tare curios să dezlege această misterioasă somație. La ora fixată se prezintă cu reale emoții și intră în camera 8. Așteptați puțin, sună o voce rece ca un vînt siberian. Sînteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
noroi de lîngă fîntînă. A făcut un pas în spate și unul lateral și abia apoi s-a întins pe iarba curată. A stat lat cît a stat și a rămas surprins că Anica, deși trebăluia la nici zece metri, habar n-avea de leșinul bărbatului ei. În consecință, a început să geamă din ce în ce mai cu forță, pînă cînd femeia l-a remarcat. Ce te-ai lungit acolo, măi, animalule? Ah, ah, suspină Vasile. Ce-ai zis? Ți-a venit sorocul cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
susținerea de la București și trebuie să cotizeze. Numai că este puțin cam măgar, că tot de la noi strînge cotizația... Crudu ajunge la concluzia că șeful adună cheag, nu glumă. Este un haplea, un porc și, pe deasupra, este și un prost. Habar n-are de meserie. Prin fața mașinii trece o vulpe care se oprește în mijlocul drumului. Este turbată, cu siguranță că-i bolnavă. Dar ce blană frumoasă are! Șoferul se uită atent la lighioană și mașina se izbește de un parapet, intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
se cotizează din greu, intervine un rinocer alb. Vedeți ce averi au vameșii... Dar ce, politicienii au mai puțin? Dar, totuși... Nu sîntem o țară... Politicienii sînt vinovații principali... Și ce? Îi bagi pe toți la pușcărie? Ar fi excelent. Habar n-au țațele de la emisiunea dințoasei cu gura încleștată, cîtă suferință a căzut pe băieții de la vamă. Pe proces vor consuma jumătate din cheagul adunat și cealaltă jumătate o vor da pentru păstrarea posturilor. Am muncit degeaba, se văită Crudu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
picior și făceai: oh, ah, ohoho, aoleu. Costică vrea să jignească, să șocheze prin golănia lui. Și ce trebuia să fac? Să sar pe maică-ta? Poate te alegeai cu ceva. Decît opărit... Nu degeaba a lăsat-o taică-tu. Habar n-are ce a pierdut. O știi pe actuala lui nevastă? Da. Și? Care este mai super frumoasă acum? Tu! răcnește Costică, aruncîndu-se pe fată. Ho, nebunule, nu fi bădăran! Ba sînt! Te spun mamei. Bine faci. Sînt minoră, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
intre acolo niciodată, cînd era vorba despre baie se enerva foarte tare dacă soțul era presat de unele necesități. N-ai aerisit baia, nesimțitule! Nesimțitul băga la cap și încerca să fie OK și din acest punct de vedere. Neavînd habar de cele scrise pînă acum, am vizitat familia celor doi, exact după ce s-au scurs doi ani de la căsătoria lor. Întrăm pe holul mic de la intrare și Diana ne arată un loc acoperit cu o folie de plastic. Aici puneți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
și geamul fără perdea al fetei și uneori stătea martor la scene reușite, chiar dacă erau improvizate de flăcăi amatori. Bărbatul suferea la vederea unui corp splendid de femeie, cu o carnație minunată, cu o dăruire totală pentru niște mucoși. Cu toții habar n-aveau de ce bijuterie de femeie aveau parte și ieșeau repede ca să se laude cu trecerea lor în rîndul bărbaților. Lara, nu te mai da și tu așa de ușor la toți mucoșii ăștia, o sfătuia Costică. La început fata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
în curtea lui, acoperită cu paie. Mare a fost dezamăgirea trecătorilor. Mîhnirea lor se manifesta prin blesteme cumplite. Abia peste un an, Chimir și-a agălizat o fîntînă cum alta în sat nu era. Totul cumpărat de chilipir și vînzătorul habar n-are cine este, mai să-i dea și ceva bani pentru deranj. Puradeii erau curioși și mîndri de așa fîntînă, jucîndu-se cu roata aceea frumoasă și mare mai tot timpul. Cînd găleata era la buza ghizdelelor, un puradel scapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
intrat în sală Blegul. N-am dat importanță, știind chestia cu ciomegile. Din nefericire, uitasem pățania cu Blegul în călduri, echivalentul omenesc fiind "Blegul în campanie electorală". Cu dinții la vedere, Blegul s-a repezit la mine să mă sfîșie. Habar n-avea care era rostul întîlnirii de acolo. Furibund, orbit de hormoni, cel care mă asigura că el și familia lui îmi vor fi veșnic recunoscători, mă asalta cu o vigoare pe care n-o bănuiam. Imaginea aceea, de mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cît de derizoriu Îți e intelectul. Ei te caută tot mai rar, peste cîtva timp auzi o frază care te scoate din circulație: „Ce să mai mergem acolo, În casa aia miroase a ratare!“. Hotărît că nici cu această carte - habar n-am dacă o s-o duc sau nu la capăt - nu voi ajunge un mare scriitor. De fapt, nici nu vreau o recunoaștere publică - ce minciună frumoasă! În ierarhia intereselor mele gloria coboară vertiginos ca termometrul de cameră pe măsură ce Înaintăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
cuvintele și el scanda infandum regina jubes renovare dolore... na, c-am uitat cum era mai departe țdupă atîția ani parcă nici nu eram eu acolo În banca Întîi chiar În fața catedrei auzi cavalerul tristei figuri și ei nu știau habar nu aveau ce meditații vesele făceam eu cu profesoara după ore mă credeau cumintele tocilarul atuul meu) — S-a terminat. Nu mai ie decît trei navete, stați de pomană! țo mie zece mii un bombardament de cuvinte pe hîrtie toată istoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
nu le-a ieșit nimic au Înghițit În sec și-au strîns cureaua mai bine o foloseau să croiască În dreapta și-n stînga să-și facă loc se uită la mine acum de parcă mi-ar fi picat norocul din cer habar n-au că tot ce-am realizat e răzbunarea mea că și din ură poți să faci artă mai ales din ură slăbănogul ăla de Albu auzi Îl făcură și evreu Îl compătimesc cu toții acum ce-o fi fost la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
și, poate după un minut, și-a recăpătat un soi de echilibru precar. Mi-am șters mâinile de jeanși și, înainte să-mi usuc ultimele lacrimi, am căzut pradă unui ultim acces sâcâitor de tuse. Bine. Respiră doar, ești bine. Habar nu aveam cine sunt sau unde mă aflu. Asta n-a fost o revelație neașteptată, nici un mare șoc. Ideea se închegase pe când icneam și mă sufocam și, chiar și acum, după ce-mi recăpătasem controlul asupra corpului și eram perfect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]