8,226 matches
-
sânt în pușcărie cu sutele, apoi pe la femei pricepute, cum se-mbrățișează fericiți când găsesc în fine pe cineva. Iar în după-masa cu pricina sună la ușă și ei se reped să deschidă și intră o femeie necunoscută și totul miroase-a pericol și-a frică animalică. Și femeia îl scoate pe bărbat din dormitor, și bărbatul lipit de ușă aude-n curând țipete-năbușite și vocea străină spunând din când în când "Mai încet, că se-aude, mă nenorocești! Mai rabdă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
adâncă la cinci după-masă, dar în magazin lumina era orbitoare, totul scânteia, totul era-nconjurat de curcubee: fotoliile, bibliotecile cu două-trei cotoare de cărți false în ele, dormitoarele, garniturile de sufragerie. Simțeam acolo cel mai bine, rătăcit printre obiectele acelea străine, mirosind a lac și a baiț, în spațiul acela spectral, prin care nu trecea la acea oră nimeni, voluptatea singurătății, orgasmul ei pustiitor, pe care de-atunci aveam să-l caut întotdeauna. În liniștea înghețată a magazinului mă culcam pe câte
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
oscila repede, mult, mult timp pe cerul liliachiu la cea mai mică atingere. Pe altă pagină, ochii unui zmeu se mișcau într-o parte și-n alta de ai fi zis că te urmăresc. Stăteam culcat pe corpul mare, revărsat, mirosind a parfum, al lui tanti Angela și priveam amândoi în carte, o-ntrebam de ce nu cad soarele și luna de pe cer și dacă leul poate să-l bată pe tigru... Camera ei era atât de ciudată, cu multe lucruri neobișnuite
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
unde-și vărsase și mațele. Se întorsese atunci lividă, cu lacrimi în ochi, aruncase carnea și aerisise bine: "Bată-i Dumnezeu să-i bată, ne-au dat carne de vieri", de porc necastrat, care nu se mănâncă. Da, bărbații aceia miroseau a vier, nu în ciuda, aș zice, ci tocmai pentru că erau atât de eleganți și aveau butonii aceia aurii pe care erau gravate ancore. N-am ascultat, firește, sporovăială lor. Mă jucam distrat într-un colț, împingînd înainte și-napoi un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se construiseră de curând cele două blocuri de patru etaje, unul cu autoservirea, celălalt, mai îndepărtat, cu centrul de carne. Își lua în drum o pâine din care începea să muște imediat cum o cumpăra. Se-ntorcea pe la prânz, deja mirosind puternic a țuică, și-atunci ne-ntîlneam cîteodată-n lift. Pe seară mai ieșea o dată, luînd-o-n direcția opusă, către mult mai strania, pentru mine, zonă de vizavi de Direcția Generală a Miliției, îndepărtată și crepusculară, unde făceam cu mama ultimele cumpărături la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
copiii fuseseră, la sfârșitul clasei întîi, atât de fericiți în acea zi, cântau toți "A sosit vacanța/ Cu trenul din Franța", dar el rămăsese în clasa goală, singur, după ce fugiseră toți afară, către vară și vacanță, și clasa pustie, însorită, mirosind a cretă, praf și oțet, era atât de tristă fără copiii care-o însuflețiseră tot anul, încît, așezat în banca lui, începuse să plîn-gă, și plânsese o mulțime. Știa fiecare bancă, acum goală pentru atâta vreme... Ce-aveau să facă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
În cele din urmă ajungeau la marginea marginii lumii dinspre partea aceea, acolo unde se aflau cinematograful Volga și apoi librăria. Fuseseră la cinema chiar în iarna aceea și-aveau să se mai ducă destul de des de atunci. În sală mirosea a petrosin. De-o parte și de alta a ecranului erau două mari femei de ipsos, aproape goale, ținând în mâini un fel de vase cu flăcări. În vase erau ascunse becuri care lăsau dâre de lumină pe perete. Văzuse
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca un noroi de aur. Spre casa asta, în fundul unei curți lungi și-nguste, cu cotețe de orătănii pe-o parte și un strat de lalele ofilite pe cealaltă, ducea o alee de cărămidă și totul, fiecare lucrușor îngrămădit acolo, mirosea intens, disperat, ca o floare abia deschisă: cuiele miroseau a rugină, scândurile miroseau a lemn putred, tencuiala grosolană mirosea a coșcovit și var fermentat, pământul mirosea a râme. Jenel, un copil urât de vreo patru ani, mirosea mereu a caca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
unei curți lungi și-nguste, cu cotețe de orătănii pe-o parte și un strat de lalele ofilite pe cealaltă, ducea o alee de cărămidă și totul, fiecare lucrușor îngrămădit acolo, mirosea intens, disperat, ca o floare abia deschisă: cuiele miroseau a rugină, scândurile miroseau a lemn putred, tencuiala grosolană mirosea a coșcovit și var fermentat, pământul mirosea a râme. Jenel, un copil urât de vreo patru ani, mirosea mereu a caca. Maică-sa-l ținea într-un fel de costumase
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-nguste, cu cotețe de orătănii pe-o parte și un strat de lalele ofilite pe cealaltă, ducea o alee de cărămidă și totul, fiecare lucrușor îngrămădit acolo, mirosea intens, disperat, ca o floare abia deschisă: cuiele miroseau a rugină, scândurile miroseau a lemn putred, tencuiala grosolană mirosea a coșcovit și var fermentat, pământul mirosea a râme. Jenel, un copil urât de vreo patru ani, mirosea mereu a caca. Maică-sa-l ținea într-un fel de costumase pe care nu i
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o parte și un strat de lalele ofilite pe cealaltă, ducea o alee de cărămidă și totul, fiecare lucrușor îngrămădit acolo, mirosea intens, disperat, ca o floare abia deschisă: cuiele miroseau a rugină, scândurile miroseau a lemn putred, tencuiala grosolană mirosea a coșcovit și var fermentat, pământul mirosea a râme. Jenel, un copil urât de vreo patru ani, mirosea mereu a caca. Maică-sa-l ținea într-un fel de costumase pe care nu i le schimba cu săptămânile și-i
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ofilite pe cealaltă, ducea o alee de cărămidă și totul, fiecare lucrușor îngrămădit acolo, mirosea intens, disperat, ca o floare abia deschisă: cuiele miroseau a rugină, scândurile miroseau a lemn putred, tencuiala grosolană mirosea a coșcovit și var fermentat, pământul mirosea a râme. Jenel, un copil urât de vreo patru ani, mirosea mereu a caca. Maică-sa-l ținea într-un fel de costumase pe care nu i le schimba cu săptămânile și-i trăgea chiloții peste pantaloni, aiurea, cum Mircea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lucrușor îngrămădit acolo, mirosea intens, disperat, ca o floare abia deschisă: cuiele miroseau a rugină, scândurile miroseau a lemn putred, tencuiala grosolană mirosea a coșcovit și var fermentat, pământul mirosea a râme. Jenel, un copil urât de vreo patru ani, mirosea mereu a caca. Maică-sa-l ținea într-un fel de costumase pe care nu i le schimba cu săptămânile și-i trăgea chiloții peste pantaloni, aiurea, cum Mircea nu mai văzuse la nimeni. Copil mai prost și mai murdar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
erau decât "Poșta, poșta,/ A sosit poștașul", cu Daniela și Așchiuță, și Silvia Chicoș, care mereu făcea pe băiatul. Când fuseseră atunci la tanti nașa, lui Mircea-i plăcuse foarte tare un film developat, răsucit ca un mic cilindru negru-lucios. Mirosea chimic și dulce, îți venea să-l mănânci. Dacă-l desfășurai, vedeai acolo poze în care oamenii aveau părul alb și fețele negre. Puteai să-ți faci din film un pumnal, trăgând de căpețelul din interior. Atunci țeava se lungea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai bună, ce se vindea în cutii de carton în care era o elegantă sticlă plată. Când îi deșurubai prima dată dopul, ieșea de-acolo o aromă stranie, pătrunzătoare. Pe fundul dopului era un cauciuc mereu impregnat de cerneală. Ăla mirosea cel mai tare. Cerneala o turna într-o călimară de plastic care, chiar dacă se răsturna, nu lăsa să curgă cerneala, și totuși copiii erau mereu pătați peste tot, până și pe limbă. Era așa caraghios să-l vezi pe Puică
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
aer liber. Ecranul era sub cerul uriaș, încă albastru când intra lumea, dar tot mai trandafiriu către apus. Răsăreau uneori luna și stelele și tot era prea lumină ca să-nceapă filmul. Printre băncile curbe umblau țigănci cu semințe, și aerul mirosea a liliac. Vreun sfert de oră din film nu vedeai decât niște umbre vag colorate pe ecran, din care nu-nțelegeai nimic, fiindcă te tot apărai de țânțari, dar apoi întunericul venea, albastru catifelat, vocile se auzeau zbârnâit din boxele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
eram acasă, în casa veche, dinainte s-o facă pe asta de-acum (asta e de prin '40-'41...). Întorceam ceasu-ăla mare de tablă din tindă, ăla pe care e o locomotivă. Când, intră mămica și-mi spune: "Marioaro, aici miroase a mort." Și-atunci mi-am dat seama că mirosea a hoit, da știi cum, să-ți mute nasul din loc. " Ia vino cu mine", mi-a zis, și-am ieșit cu ea-n curte. Și era așa, un vânt
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
asta de-acum (asta e de prin '40-'41...). Întorceam ceasu-ăla mare de tablă din tindă, ăla pe care e o locomotivă. Când, intră mămica și-mi spune: "Marioaro, aici miroase a mort." Și-atunci mi-am dat seama că mirosea a hoit, da știi cum, să-ți mute nasul din loc. " Ia vino cu mine", mi-a zis, și-am ieșit cu ea-n curte. Și era așa, un vânt și-un cer de parcă sta să ningă... Ne-am dus
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zice, "ia lopata și dezgroapă-l pe tătica." Și-a plecat, n-am mai văzut-o. M-am uitat în jur și am văzut o lopată, am luat-o și m-am întors în casă. Știam acum că de-aia miroase-a hoit în tindă, că era tătica-ngropat acolo, Doamne, iartă-mă! Multe prostii mai visează omul..." Chiar că prostii", făcu tatăl atât de caraghios, că Mircea pufni în râs. Dar mama nu-i dădu atenție. "Și-ncep să sap
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
goale, oale de lut, borcane cu nu se știe ce, pungi dezumflate de făină... Avea obrajii uzi și se ștergea cu palmele la ochi. "Taică-tu ăsta... parcă ce știe el?" Se așeză pe un scaun, cu Mircea-n brațe. Mirosea toată a prune uscate și a rântaș. Copilul se mira uneori cât putea să fie de slabă. O dată, la ședința cu părinții, rămăseseră și copiii puțin în clasă, fiecare în bancă cu mama sau cu tatăl lui. Și mama lui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Și deodată izbi pământul ca și când s-ar fi zdrobit, întorcîndu-se-n trup, de propria lui piele de piatră. Își veni-n fire brusc, tresărind, și se găsi în brațele cuiva, ale mamei lui, poate. Dar cel care-l ținea-n brațe mirosea a tutun și-a vodcă ieftină. Mir-cea deschise ochii și-ntîlni, într-adevăr, foarte aproape de fața lui, chipul lui Herman, acoperit cu sudoare și galben ca al unui mort. Bețivul de la opt tremura tot. Îl ridică pe copil și-l ajută
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
toți avem și un alt corp, toți sîntem împachetați în cosmos, intim și strâns, ca-ntr-o îmbrățișare fără sfârșit. Dar jocul se termină, constelațiile dispărură treptat, și când Soile aprinse din nou lumânarea cei doi se regăsiră în camera mirosind a parfumuri și fard, cu mobila ei veche, cu furnirul desprins. Ieșiră din dormitor și se-ndreptară spre odaia de zi, unde-o găsiră pe mamă scoțând resturile celor doi șoricei din terariul în care păianjenul înflorise pe nisip ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
apexul bolții atârnau trapeze de metal strălucitor, alte proiectoare, cu filtre colorate și apărătoare negre, funii într-o împletire complicată, ciudate și sclipitoare mașinării de zbor... Fâșii extrem de lungi de pânză colorată se desfășurau până jos, prinse de balustrade. Nisipul mirosea reavăn a bălegar. Sala gemea de lume și tot mai intrau alții, clipă de clipă, încît te-ntrebai când și cum o să-i poată absorbi pe toți. Scaunele orchestrei erau deocamdată singurele goale, un sector gol într-o mare cutie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cea a femeii subțiri și cafenii. Coborâră, de mână, până-n arenă, urmăriți de cercul reflectorului, pe când părinții încremeniți, cu un loc gol între ei ce părea că devine lat ca un fluviu, reintrară în vid și obscuritate. Asistenta Omului Șarpe mirosea a mosc, subțiorile ei goale ar fi înnebunit un bărbat, dar băiatului i se părură doar ciudate: toate femeile pe care le știa el, mama, tanti Vasilica, tanti Anica, vecinele - aveau la subbraț tufe de păr ca și bărbații. Și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ochilor mai rămăseseră de ei. Mircea se simți deodată în centrul viu și multicolor al lumii, unde nu sperase s-ajungă vreodată. Și acolo, în mijlocul centrului fermecat, îl aștepta neclintit Omul Șarpe. Înain-tînd către el, pe nisipul ce încă mai mirosea a fiară, colorîndu-se pastelat în vernil și bleu și roz și auriu după cum filtrele reflectoarelor glisau lent deasupra luminii, băiatul simțea o exaltare tot mai nestăvilită, bucuria de a fi fost ales, triumful celui care cu o clipă-nainte n-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]