4,917 matches
-
dar și... Sadoveanu, Parhon, apoi figurile sinistre și obscure din anturaj (acompaniate de uniformele polkovnicilor sovietici), toată clica asta instalată de armatele de ocupație, în ținută de gală, culoare închisă, pălărie, fular alb etc. imitînd țopește elita antebelică, deja înfundînd pușcăriile, clica "elegantă" în tribune, contrastînd tragi-comic cu rufoșenia pegrei subit aderentă. Cine scosese gloata în stradă, cine-o "mobilizase"? Cei o mie de membri ai prizărîtului partid comunist? Nici vorbă. Singură venise. De altfel, cu ea se cosntruise socialismul, pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lungă, umorul recent al prim-vicelui cu iminenta dictatură de dreapta e bun doar pentru arhivele "Urzica", Pentru pace trainică, pentru democrație populară, "Krokodil" și altele, la fel de vesele. Titluri care doar prin ele însele fac poanta. Dacă nu ar ascunde tragismul pușcăriei comuniste, de care a avut parte un Nicolae Steinhardt, atunci titlul pus cărții sale despre suferință, Jurnalul fericirii, ne-ar bine dispune ca aflîndu-ne în fața unui iad distractiv (era de un comic debordant mărturisește Nicolae Balotă interpretarea, în celula de la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
dintre cele mai nenorocite. Și mai de neimaginat, în 1996. Cei care acum burdușesc cele două camere sînt rudele în linie dreaptă ale fedeseneilor care tropăiau în ilustra sală ori de cîte ori cîte un brav "romantic", ce făcuse grea pușcărie comunistă, încerca să explice tropăitorilor cam cum vine chestia cu democrația. Ce spectacol vivant isca apariția, la tribună, a unui Dan Amedeu Lăzărescu, liberalul tobă de carte, dar și cu doza necesară de umor foarte grav jucat, cînd acesta mai
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
care, iată, nu mă pot desprinde. Ca de coșmar. Țuțea (cît am mai apucat să-l vedem filmat) rîdea teribil de alții. Asumîndu-și însă rolul bufonului. Unul inocent. Oricum, nu de curte. Cu osebire cea degenerat-comunistă. În timpul căreia a făcut pușcărie grea (nu lipsită de recitativele lui șoltic-savante în fașa elitei încarcerate). Tragic, desigur, dar în numerele lui filmate, în 1990, Parkinson-ul îi augmenta emisiile sincopate regaluri de subțiri paradoxuri și de mustoase parimii acompaniate de elocvența în spasme a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
oferea mîna ei rasată, palpîndu-ți, o secundă, palma și declanșînd astfel indicibile promisiuni. Vaclav Havel n-a trebuit să facă bezele mulțimii. Din două motive: unul stînd în chiar ființa sa notoriu făuritoare om al scrisului dar și trecînd prin pușcăria comunistă, deci asumîndu-și comportament decent, demn, cinstit, în conducerea viitorului stat; celălalt motiv: nefiind marcat de tentațiile politicianiste sau mercantile ale celorlalți lideri est-europeni, ieșiți în față după căderea comunismului. S-a crezut că lipsa experienței manageriale a pînă atunci
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
tovarăș de drum. Iată nu: scriitorul (artistul) poate și el să conducă, dar cu o singură condiție, una esențială: să fie Havel. Ce destin! Nu lipsit de dramă: mai întîi, tenacitatea de a lupta cu propria-i sănătate, șubrezită în pușcăria comunistă, apoi asumarea unui act dificil, cînd, sub impuls neocomunist, Slovacia hotărî să se despartă de civilizatul stat de pînă atunci. Havel nedramatizînd patriotard momentul, ci acceptîndu-l înțelept-democratic. Și mai e ceva, iată, încîntător, în gestul său politic: retragerea simplă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
altceva. Nu ați uitat (cei care de obicei nu uitați) cum a amenințat drăguțul de Hrușciov plenul ONU: cu pantoful. Nu mergem pînă acolo unde mersese Păstorel, apropo de parfumul emanat de cizma ostașului sovietic eliberator (factor agravant în înfundarea pușcăriei de către glumețul epigramist), dar nimic nu ne împiedică (cu atît mai puțin, azi, pușcăria) să ne imaginăm, olfactic, starea încălțărilor lui Nikita însuși. Și, mai mult, impresia produsă în areopagul subțirilor lumii de impardonabilul jest al celui care, să recunoaștem
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de Hrușciov plenul ONU: cu pantoful. Nu mergem pînă acolo unde mersese Păstorel, apropo de parfumul emanat de cizma ostașului sovietic eliberator (factor agravant în înfundarea pușcăriei de către glumețul epigramist), dar nimic nu ne împiedică (cu atît mai puțin, azi, pușcăria) să ne imaginăm, olfactic, starea încălțărilor lui Nikita însuși. Și, mai mult, impresia produsă în areopagul subțirilor lumii de impardonabilul jest al celui care, să recunoaștem, produsese deja primul mare dezgheț în gerul stalinist. Scena pantofului totuși, nu?... 1 aprilie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de la Timișoara, în 1989, constați că nu mai ai acea acuitate ce-ți inflama spiritul acum zece ani. Intervievatul, personaj cheie atunci, sprijinit acum în baston, după ce-l uitaseși (timp în care trecuse prin ceva procese și chiar puțin prin pușcărie), te îndeamnă la milă creștinească și la iertare. Totul consumîndu-se adică într-o normalitate (după care atît am tînjit cu toții). Iar dacă din întinsul interviu decupezi secvența în care, întrebat fiind de reporter de ce nu a făcut mai de mult
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
autoportretului. Formidabil: ceea ce nu observasem acum jumătate de secol, observ acum: garoafa din dreptul inimii ritosului hidalgă e, văd bine, o Românie cu petala Basarabiei mai aprinsă decît celelalte. Întîrziată stupoare! Cum trecuse pînza de inchiziție? Cum se sustrăsese Boușcă pușcăriei? Într-un an, cînd eu însumi mă retrăsesem în necesară recluziune, la Socola, îl văd, o secundă, în curtea stabilimentului pe autorul autoportretului. În lejerul halat-uniformă... Tot acolo, altă dată, într-o toamnă mai umană, la braț cu celălalt, minunatul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
încă ne uităm cu ochi mirați, nevenindu-ne a crede că pe lume ar fi existat așa ceva. Și atît de aproape de noi. Protagoniștii din șampanizata operetă, plictisindu-se de traiul cu ștaif sclipitor, își doresc pentru o noapte să facă pușcărie, să simtă adică pe propria piele ceva ce alți semeni de-ai lor, năpăstuiții soartei, îndurau ca atare. Numai că și pentru aceștia din urmă zdupul nu era o Jilavă sordidă ci, după cum se vede chiar în operetă, un veritabil
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
studiului introductiv al albumului, își arată mirarea că nu-l vede încă pe... Dan Hatmanu. - un rîs colosal în ușă: semn că a venit Liviu Antonesei. - îl salut, printre invitați, pe bunul meu fost coleg de facultate (trecut prin triste pușcării comuniste), Truț Vacaru, așa cum o făceam și-acum o jumătate de secol: stînd, ca Chaplin, într-un picior. - îmi întrerup, o secundă, speach-ul, mă-ntorc spre magistrul chirurg Pussy Diaconescu, și-i trimit o dubioasă bezea. - mi-l mai întrerup
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fi cel care, după jumătatea de secol comunist, putea resuscita vechea dreaptă, de fapt, coloană vertebrală a unei Românii cu vocație continentală. Ghinion! Stihii ale unei providențe oarbe au înnămolit peste noapte țara, periclitînd astfel orientarea unei forțe zdruncinate de pușcăriile dictaturii,dar care, iată, și prin ținuta impozantă a încă tînărului său militant devenea, miraculos, decizională. Ingenios radicalul scenariu al anticipatelor, deci al înlăturării definitive de pe scena politică a unui sistem ticăloșit a fost amînat de drama inundațiilor. Predilectă, se
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Stau întristați bărbați, femei/ Lumina peste frunți se frînge/ Cu lacrimi mari de ghiocei/ Pămîntul primăverii plînge. Poetul (care venea dinspre anturajul aristocrat al Vieții Românești) se deda, ocazional, conjuncturii funeste, în timp ce congeneri de-ai lui tragica elită românească burdușeau pușcăriile dejiste. Țară tristă. Dacă lacrimile invocate de poetul libațiilor noastre le presupunea și pe cele ale bășcăliosului pișpirică din sinistra mea redacție de început, atunci totul e-n regulă. Bimba, măi! 11 octombrie Pictorul cu papion la braț cu desculții
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
panicii. Oameni sîntem și doar știm prea bine ce trecut eroic au în spate comilitonii stîngii. Numai să și aruncăm o repede privire asupra răstimpului postbelic în care eșaloanele cu pumnul ridicat au spulberat vechiul regat, populînd cu poftă sangvină pușcăriile și instaurînd, tot cu pumnul, o înfloritoare și, iată, întîrziată republică sovietică. Ce-i puțin? Că atunci polul n-a mai însemnat doar o parte a populației trăitoare pe meleagul strămoșesc, ci toată populația polul frigului pe care antecesorii pesedismului
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
chipurile, liber, e în stare să facă orice... Numai că a face orice ca să fii liber, înseamnă să te înjugi la acest orice... adică nu mai ești liber... Octav: Nea Socrate, vezi că ai deschis robinetul cu pesimism... Groparul: ... În pușcărie mi-am dat seama că ceea ce împiedică pe om să fie liber, este prea mare dragoste pentru viața lui... Dorința de a trăi cu orice preț face din noi niște ființe penibile... niște căzături miorlăite... jalnice... Acolo am văzut pe
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
la taclale, uite; în epoca aia de aur coclit, șomeri erau cu duiumul, numai că, în loc de ajutor de șomaj, li se dădeau salarii; salariul ajungea pentru că n-aveai ce cumpăra cu el; iar odinea și disciplina erau cele din orice pușcărie. E clar? Marieta: (presată de întrebare și de lipsa unui răspuns clar) ...Dar eu vreau să te întreb un singur lucru: era mai bine sau nu înainte? Octav: (fără umor ar fi greu) Mona, crezi că există vreo mănăstire care
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
patru. Octav: Numai patru! Hm! Numai patru! Groparul: Păi pe lîngă cei care au stat zece, cincisprezece... optsprezece, patru ani mi se par într-adevăr un scurt sejur... Eu am cunoscut acolo pe unul care împlinise aproape optsprezece ani de pușcărie, dintre care cinci stătuse izolat... fără lumină, fără plimbări, cu un regim alimentar de exterminare, fără vorbire... Domnule, mă uitam la el ca la un sfînt... Și cred că era chiar sfînt... (o pauză în care se aud clopote) Dumnezeule
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
înseamnă la tine pe scurt...? Octav: Foarte pe scurt. Matei: Bine..., să zicem că-i adevărat... Octav: Nu să zicem, e adevărat? Matei: E adevărat. Octav: Bun. Și-atunci e drept ca cei care au suferit ani și ani de pușcărie, care au fost siliți să renunțe la studii, la profesiile lor, care au stat o viață cu frica-n sîn să nu-i bage din nou la zdup, să stea acum pe lături? Matei: Măi Octave, mă uit a tine
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
fie vreun semn naibii...! Octav: Să știi c-a fost... Nu trebuia să-l arzi...! Matei: Mă...! Și dacă vrei să știi, am fost și persecutat politic... Octav: Nu mă mai miră nimic... Matei: Da, băiatu', am făcut și eu pușcărie... Octav: Săracu'! Cîți ani ai făcut? Matei: ...Vreo patrușcinci... Păi nu spui tu că toată țara a fost o mare pușcărie?! Octav: Nea Matei..., vino să te pup! Matei: Lasă pupăturile..., să mai luăm cîte o gură de whisky, urîte-s
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
știi, am fost și persecutat politic... Octav: Nu mă mai miră nimic... Matei: Da, băiatu', am făcut și eu pușcărie... Octav: Săracu'! Cîți ani ai făcut? Matei: ...Vreo patrușcinci... Păi nu spui tu că toată țara a fost o mare pușcărie?! Octav: Nea Matei..., vino să te pup! Matei: Lasă pupăturile..., să mai luăm cîte o gură de whisky, urîte-s paharele astea de plastic... astea-s bune numai la sifon, hai, și să ne-ntoarcem la ale noastre; domnule, pe scurt
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
Mereu ești o surpriză...! Groparul: Ca să nu mă plictisesc... Octav: Ce cont ai tu la mine..., da mă-ntreb ce cont ai acum la țigani...! Groparul: Lasă că nici tu nu-l ai mai gol... Octav: ...Bruce Lee...! Groparul: În pușcărie aveam un general care avea pasiunea... și cinismul de a-și imagina meniuri... și de a ni le spune... Groaznic! Și mai era unul care învăța Yoga și carate... Octav: Ei, ca să vezi! Tu credeai că stai la pușcărie și
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
În pușcărie aveam un general care avea pasiunea... și cinismul de a-și imagina meniuri... și de a ni le spune... Groaznic! Și mai era unul care învăța Yoga și carate... Octav: Ei, ca să vezi! Tu credeai că stai la pușcărie și cînd colo erai la cercul de lucruri utile... (o pauză în care se mai bea) Bătrîne, am pălăvrăgit atîtea și-atîtea... dar nu mi-ai spus de ce ai făcut pușcărie...! Groparul: De ce nu m-ai întrebat! Octav: De ce nu mi-
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
carate... Octav: Ei, ca să vezi! Tu credeai că stai la pușcărie și cînd colo erai la cercul de lucruri utile... (o pauză în care se mai bea) Bătrîne, am pălăvrăgit atîtea și-atîtea... dar nu mi-ai spus de ce ai făcut pușcărie...! Groparul: De ce nu m-ai întrebat! Octav: De ce nu mi-ai spus tu! Groparul: Pentru că... (după o pauză) ...Eram în cancelarie... și am spus că între Isus și Lenin este o asemănare... Octav: Bine, dar pentru asta trebuia să fii
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
este și o mare diferență... adică Isus a vrut să moară pentru idealul lui, iar Lenin a avut o idee din care a vrut să trăiască... Adică, spuneam eu, a fost un mare escroc... Octav: Și poc! patru ani de pușcărie... Groparul: Ba au fost opt, rămas cu șase după recurs, executați numai patru... scăzămînt pentru bună purtare... Și de-atunci fac gropi... Octav: Nu te-au mai primit în învățămînt? Groparul: Ba cred că m-ar fi primit... n-am
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]