8,392 matches
-
la ceva : kimaugruk. iar la zăpadă pe care se poate merge fărĂ să te afunzi În ea - katiksugnik... oare pe ce fel de zăpadă mergem noi acum ? oare cum se numește ? Există oare În limba inuiților un cuvânt pentru zăpadă topită În căușul inimii ? inima mică și rece nu poate topi gheața, urmând procesul de răcire a universului. inima caldă o topește sau o transformă direct În nori, opunându- se momentului când universul s-a răcit suficient de mult ca să permită
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
merge fărĂ să te afunzi În ea - katiksugnik... oare pe ce fel de zăpadă mergem noi acum ? oare cum se numește ? Există oare În limba inuiților un cuvânt pentru zăpadă topită În căușul inimii ? inima mică și rece nu poate topi gheața, urmând procesul de răcire a universului. inima caldă o topește sau o transformă direct În nori, opunându- se momentului când universul s-a răcit suficient de mult ca să permită solidificarea energiei În materie. inima caldă este generatorul exploziei unei
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
fel de zăpadă mergem noi acum ? oare cum se numește ? Există oare În limba inuiților un cuvânt pentru zăpadă topită În căușul inimii ? inima mică și rece nu poate topi gheața, urmând procesul de răcire a universului. inima caldă o topește sau o transformă direct În nori, opunându- se momentului când universul s-a răcit suficient de mult ca să permită solidificarea energiei În materie. inima caldă este generatorul exploziei unei lumi. De câte ori s-a răcit și s-a Încălzit inima mea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Într-o stare de agregare diferită, complet necunoscută nouă, nesupusă ero- ziunii timpului, acea chintesență pe care o căutau alchimiștii ? la toate ipostazele zăpezii descrise de inuiți voi adăuga de astăzi și această floare roșie pe zăpadă. Ea răsare atunci când topești zăpada În căușul inimii. Despicând cu botul ascuțit al motoneige-ului imensitatea albă cu un punct roșu care se deschide În fața noastră, mergem direct către luminile aurorei boreale. În dansul culorilor ei, făptura translucidă a lui, a străinului din țara gheții
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
să-i spună mai mult. Înainte de a ajunge În Mino, Hiyoshi se alarmă că va fi silit să facă ceva Împotriva rațiunii sale. Inabayama era o cetate pitorească, stând așezată Între munți mici. Culorile de toamnă ale Muntelui Inabayama se topeau cețoase sub o ploaie măruntă, dar, printre nori, răzbăteau câteva raze palide de soare. Toamna Înainta și ai fi putut privi muntele de dimineața până seara, fără să te plictisești. Versantul părea acoperit cu brocart de aur, fenomen datorită căruia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Cred că vor veni Împreună. — Sake-ul e gata? — Da, domnule. Și am pregătit și masa. Era o iarnă târzie, dar mugurii prunilor stăteau Încă Închiși. În anul acela fusese un ger cumplit, iar gheața groasă de pe iaz nu se topise nici măcar o zi. Oamenii pe care-i chemase erau cei trei fii ai săi, care aveau fiecare gospodăria sa proprie. Se obișnuia ca fiul cel mai mare și frații lui mai mici să locuiască Împreună cu tatăl lor, ca o singură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cap, Nobunaga spuse: — Perna asta mă va face să visez frumos. Apoi, chicotind În sinea lui, Închise ochii și, În sfârșit, pe când pajul stingea, una câte una, numeroasele lămpi, surâsul ușor de pe chipul lui se șterse ca zăpada care se topește. Adormi adânc, cu o expresie Împăcată, printre sforăituri. Tohachiro se furișă afară să-i informeze pe samuraii din camera de gardă. Paznicii erau posomorâți, considerând că sosise sfârșitul. Aveau convingerea, desigur, că nu-i mai aștepta altceva decât moartea. Oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mii de oameni se Întindea pe malul lacului, la Niodori, În luminoasa Lună a Patra de la sfârșitul primăverii. Trecând În revistă trupele, Nobunaga arătă spre masivul muntos din miazănoapte. — Priviți! Zăpada care acoperea munții din provinciile de miazănoapte s-a topit. Ne vom bucura de florile primăverii! În această armată fusese inclus și Hideyoshi, care conducea un contingent de trupe. Hideyoshi dădu din cap În sinea lui, spunându-și: „Ei bine, În timp ce Seniorul Nobunaga se distra În capitală cu Seniorul Ieyasu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dar, o clipă, păru că furia i se mai Îmblânzise. Curând, se făcu auzit glasul lui Hideyoshi, răsunând vesel, ca de obicei. De cum Îl auzi, Nobunaga trebui să facă un efort pentru a-și păstra expresia furioasă. Mânia i se topea În piept ca gheața la soare și n-avea ce face. Cu un salut dezinvolt spre generalii prezenți, Hideyoshi intră În cort. Trecu prin dreptul generalilor adunați și Îngenunche cuviincios, În fața lui Nobunaga, după care, Îți privi seniorul. Nobunaga nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
un sentiment irezistibil. Am senzația că dușmanul se va retrage numai la auzul glasului meu. A, dar acum e periculos. Mai este zăpadă În zonele umbrite ale drumurilor abrupte de pe-aici și riscați să alunecați pe zăpada care se topește. — Curge pe undeva prin apropiere un pârâu de munte, nu-i așa? — Să vă traversez? Îi oferi Mori spatele său. Kanbei se lăsă dus În cârcă peste pârâu. Încotro se Îndreptau? Cei doi vasali Încă n-aveau habar. Cu câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
atât mai mare când vezi zăpada și simți, pentru prima oară, frigul din aceste locuri, doamnă, răspunse Înțelegător Katsuie. — Nu atât de mare, stăpâne, replică Oichi, deși era clar că jinduia după un ținut mai cald. Când Încep să se topească zăpezile din Echizen? Întrebă ea. — Aici nu suntem În Gifu sau Kiyosu. Când acolo Înflorește rapița și cireșul Începe să-și scuture florile, acești munți mai sunt Încă așternuți cu zăpada care se topește. — Și până atunci? — Așa e În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mai cald. Când Încep să se topească zăpezile din Echizen? Întrebă ea. — Aici nu suntem În Gifu sau Kiyosu. Când acolo Înflorește rapița și cireșul Începe să-și scuture florile, acești munți mai sunt Încă așternuți cu zăpada care se topește. — Și până atunci? — Așa e În fiecare zi. — Vreți să spuneți că zăpezile nu se topesc niciodată? Doar zăpadă, o mie de picioare adâncime! replică tăios Katsuie. Când i se amintea despre durata de timp În care zăpada acoperea provincia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Gifu sau Kiyosu. Când acolo Înflorește rapița și cireșul Începe să-și scuture florile, acești munți mai sunt Încă așternuți cu zăpada care se topește. — Și până atunci? — Așa e În fiecare zi. — Vreți să spuneți că zăpezile nu se topesc niciodată? Doar zăpadă, o mie de picioare adâncime! replică tăios Katsuie. Când i se amintea despre durata de timp În care zăpada acoperea provincia Echizen, inima i se umplea cu o revoltă amarnică. Așadar, nu putea petrece nici măcar un moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
realiza simulacru de pace fusese dus la Îndeplinire mai lin decât prevăzuse el. Nu peste mult, Katsuie avu o Întâlnire secretă cu cei mai de Încredere vasali ai săi și le spuse: Vom menține pacea până trece iarna. De cum se topesc zăpezile, Îl vom măcelări pe vechiul nostru dușman dintr-o singură lovitură. De Îndată ce Katsuie duse la bun sfârșit prima etapă a strategiei sale, Încheind pacea cu Hideyoshi, expedie un alt sol, de astă dată, la Tokugawa Ieyasu. Era sfârșitul Lunii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Azuchi. Ce jale, pentru autorul strategiei oarbe care determinase proclamația. În Kitanosho, căsătorit cu frumoasa Doamnă Oichi și Înconjurat de troiene, Shibata Katsuie aștepta zadarnic ca natura să-și urmeze cursul. Numai de-ar fi venit odată soarele primăverii, să topească zăpada. Dar nămeții care lui Îi păreau niște impenetrabile ziduri de apărare aveau să se dărâme Încă Înainte de sosirea primăverii. Katsuie era zguduit de lovituri una după alta: căderea Castelului Gifu, revolta din Nagahama, capitularea lui Nobutaka. Iar acum, Hideyoshi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
era la fel de adâncă precum cea din trecătorile de munte din Szechuan. Nici soldații, și nici proviziile militare n-ar fi putut trece. Nu avea motive să se teamă de un atac din partea lui Hideyoshi. Avea să pornească Înainte de a se topi zăpada, dar cine putea ști când avea să se Întâmple asta? Troienele păreau să fi devenit un zid protector al inamicului. „Și Kazumasu e un veteran,“ Își spunea Katsuie, „dar ocuparea micilor castele de la Kameyama și Mine a fost o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
BCH: 20). În ceea ce privește sensul profund vizat de Blake, concluzia lui W.J.T. Mitchell (exprimată în Blake's Composite Art. A Study of the Illuminated Poetry, 1972) pare definitivă: artă compusă inventată de Blake are o functie dublă: ea trebuie "să topească suprafețele aparente" și să "dezvăluie infinitul care era ascuns"73. Mitchell a sugerat astfel că poemul Jerusalem este cel mai bine înțeles că "o anatomie enciclopedica a lumii"74, cele o sută de plăci ale poemului fiind cele o sută
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
din fața vînturilor care pustiesc.] Stăteau posomoriți pe pieptul ei, aidoma zăpezii de pe munți se făcu părul ei: Slabă și tot mai slabă, plîngînd în suferință, istovita și tot mai istovita, 205 Ea se-ofilea, si Ochii-i luminoși se destrămau, topiți de milă și de dragoste. Și-atuncea ei departe rătăcit-au, în van îi caută: Plîngînd orbită, poticnindu-se, ea îi urma pe stînci și munți, Căpătînd iarăși chip de om din cel de Spectru în chinurile dragostei de mamă
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
trudea în fum de nepătruns. Tharmas nu rabdă; fugi urlînd; apoi, pustietate stearpa, jos căzut-a Amestecîndu-se-ntr-un glob în haosul întunecat. Între timp Los Și cu tine, O Enitharmon, v-ați născut! Ascúltă,-aud ciocanele lui Los. În icuri 32 topesc ele oasele lui Vala și oasele lui Lúvah; 415 Și în cuptoare-nchiși, ai lui Luváh nenumărați fii, fiice, În brazde se topesc; iarnă își úmflă foalele: Gheață și nea Călesc năprasnicele nicovale: Munții sînt întristați, si Rîurile neputincioase cad
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Los Și cu tine, O Enitharmon, v-ați născut! Ascúltă,-aud ciocanele lui Los. În icuri 32 topesc ele oasele lui Vala și oasele lui Lúvah; 415 Și în cuptoare-nchiși, ai lui Luváh nenumărați fii, fiice, În brazde se topesc; iarnă își úmflă foalele: Gheață și nea Călesc năprasnicele nicovale: Munții sînt întristați, si Rîurile neputincioase cad și seaca. Nici o cetate nu-i, și nici o Holda, nici Livadă; totul e Stîncă și Nisip. Nu-i nici un Soare, și nici Luna
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
mînia și-ndurarea sînt una pentru mine; Uitîndu-mă la tine, Chip de ape stinse, mă dau napoi De la mînia-mi fioroasa spre chipul tău care-i părere. Enion, revino. De ce se stinge biata-ți față precum un nor de ploaie 200 Topindu-se, șiroi de lacrimi care cad, lacrimi și altceva nimic! Enion, Fără substanță, fără glas, plîngînd, pierit-ai, lacrimi și altceva nimic! Enion, Pierit-ai pe vecie din fața ochilor de apă ai lui Tharmas? Mînie, Mînie din sînu-mi nicicînd nu
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
mădulare, înțepenind, nemlădioase, palide. Picioarele lui (Los) se strînseră uscîndu-se din afunzime, strîngîndu-se, uscîndu-se, Si Enitharmon se strînse întru totul, fibrele toate uscîndu-li-se dedesubt, Ca plante pe care iarnă le usucă, frunze, tulpini și rădăcini putrezind 10 Pier în eter topindu-se, în vreme ce sămînță, dusă de vîntul furios, Pe-ndepărtatul vîrf al Muntelui se odihnește. Acestfel Los și Enitharmon, În sine strînși în spațiu fix, statura tremurînd pe-un pisc de Stîncă, Si totusi strașnica alcătuire și cu măreția, frumusețea le
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
stîncă rădăcini prinseseră, și Din al Geloziei Lanț vîrtoase fibre se întrețesură în Iute-nmugurire-n jurul stîncii și în jurul Peșterii Și pește veșnicele mădulare ale grozavnicului prunc de foc: 160 Zadarnic se luptau acum ca să descătușeze, Zadarnic, cu amare lacrimi, Ca să topească lanțul Geloziei; nici dacă Enitharmon ar muri, Nici dacă Los s-ar Mistui, nu s-ar putea vreodată să se topească lanțul, Nici fibrele-i de iad din rădăcini să fie smulse din patul lor de stîncă, Și nici toată
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
veșnicele mădulare ale grozavnicului prunc de foc: 160 Zadarnic se luptau acum ca să descătușeze, Zadarnic, cu amare lacrimi, Ca să topească lanțul Geloziei; nici dacă Enitharmon ar muri, Nici dacă Los s-ar Mistui, nu s-ar putea vreodată să se topească lanțul, Nici fibrele-i de iad din rădăcini să fie smulse din patul lor de stîncă, Și nici toată puterea lui Urthona, și nici toată vigoarea Taurilor lui Luváh, 165 Deși-n fiece dimineață Soarele-l trag de-a sila-afară
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
tendoanele, încît în Peșteri 140 Se ascunse ca sa-si tămăduiască-n tihna și uitare puterile întemnițate 163. Aici el avu timp destul să se căiasca de blestemul cu care-n pripă-amenințase. Îi văzu blestemați dincolo de Blestemul sau: sufletul i se topi de teamă. Putere nu avu să le dezlege lanțurile, căci le creșteau din suflet, Și nici că să le stînga focurile, căci izvorau din inimă, 145 Și nici să îmblînzească Elementele, căci era însuși înrobit; Astfel că se-avîntắ în zbor
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]