6,679 matches
-
strigă la mine, de unde să-ți dau, trebuie să dau la salariați". Lasă, zic eu în gând, a zis el așa de formă, să-l auză ăilalți, și peste un ceas mă întorc iar. "Ieși, bă, afară, îl auz că urlă iar la mine, nu ți-am spus că n-am? Ce tot cauți tu p-aici?" Zic eu s-o trimit pe muiere, că nu se uită nimeni la ea. Așa o fi șmecheria. Se duce muierea, și ăla, când
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
în loc de cuțite, zâmbet în loc de licoare. Ultimul act Între timp, în spatele zidurilor negre de praf și de noapte, spiritele își fac jocul de foc. Tabla*, ta-ta-ta, bla-bla, bla, se joacă cu clipa ta privită prin prisma culorilor țipătoare care urlă din spatele cortinelor lăsate. Personajul se întoarce, bate de două ori din palme, devine spectator. Acum! Pe scena afumată începi să te expui sonor, în fata auditoriului invocator. De ce te porți ca un produs prețios, de unde frica de malarie și urmele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
ADEVĂRAT CĂ NICI ÎN TRECUT NU MANIFESTASE DECÂT UN INTERES SPORADIC FAȚĂ DE COPIII LUI. ODATĂ, CURIOS SĂ VADĂ CE FEL DE PROGENITURĂ ÎI REUȘISE, FĂCUSE O INVESTIGAȚIE. OBIECTUL CĂUTĂRILOR SALE SE DOVEDI A FI UN BĂIEȚEL DE TREI ANI CARE URLĂ CUPRINS DE MÂNIE TOT TIMPUL VIZITEI. De fapt era o reacție profund semnificativă, care arăta că tânărul vlăstar înțelesese intuitiv ce fel de om era Marin pe plan sentimental. 13 Era întuneric când aterizară. Aici, la marginea Siberiei, zorile nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
DE PANICĂ. DUPĂ NEHOTĂRÂREA CONTINUĂ DIN ULTIMELE DOUĂZECI ȘI PATRU DE ORE, UN EȘEC AR FI FOST CEVA ÎNGROZITOR. "AȘTEAPTĂ, ÎȘI ZISE EL, AI RĂBDARE. LA URMA URMEI, UN OM ESTE UN ORGANISM COMPLEX ȘI REACȚIONEAZĂ ÎNCET, PROBABIL." Brusc o voce îi urlă în urechi: "Raport urgent: curentul a fi acum folosit de o instalație neînregistrată". Marin tresări involuntar și întoarse capul. Cu ecourile vocii vibrând încă în interiorul lui, încercă înnebunit să localizeze sursa sunetului. Cu excepția trupului inert care zăcea lângă el, laboratorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
până când durerea îi va dispărea complet. DICTATORUL SE APROPIE DE EL CU PAȘI MARI ȘI PUSE MÂINILE LUI GRELE PE UMERII LUI MARIN. STRIGĂ CONDUCĂTORUL, DOMINÂND URUITUL MOTOARELOR. MEDELLIN M-A ANUNȚAT CĂ AFACEREA DIN JORGIA S-A ÎNCHEIAT. \ EXCELENȚĂ, URLĂ MARIN, JORGIA A CĂZUT PRECUM UN CASTEL DIN CĂRȚI DE JOC! RĂZBOIUL A DURAT CINCI ORE! Marele om îl strânse la piept cu entuziasm. \ VITEAZUL DAVID! CEL MAI MARE ARHITECT AL RĂZBOIULUI FULGER DIN ÎNTREAGA ISTORIE A UMANITĂȚII! COMENTARIUL ÎL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
dați-mi de știre și îl chem pe Marele Judecător. Vrea să vă asculte personal. 33 MARIN NU ÎȘI MAI DĂDEA SEAMA DE TRECEREA TIMPULUI. ORI DE CÂTE ORI DUREREA DEVENEA DE NESUPORTAT, URA ȘI FURIA LUI AJUNGEAU LA PAROXISM, FĂCÂNDU-L SĂ URLE CA O FIARĂ. ERA VAG CONȘTIENT DE CEEA CE SPUNEA; ÎN GENERAL ERAU CUVINTE DE BATJOCURĂ LA ADRESA CĂLĂILOR SĂI, CUVINTE NEINTELIGIBILE SAU FRAZE LIPSITE DE SENS. ELE NU AVEAU IMPORTANȚĂ. CONTA DOAR FEBRA SA INTERIOARĂ ȘI DORINȚA DE A O MENȚINE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
ACESTOR OAMENI, CRUZIMEA CARE FĂCUSE DIN EI AGENȚI AI CONTROLULUI, ERA PUNCTUL LOR SLAB. SLĂBICIUNEA LOR ÎNCEPEA ACUM SĂ SE MANIFESTE. VĂLURILE CALMULUI LOR APARENT CĂZURĂ UNUL CÂTE UNUL, DÂND LA IVEALĂ O TERIBILĂ DRAMĂ INTERIOARĂ. Brusc, unul din ei urlă. Ceilalți îl scoaseră afară, deși se zbătea și dădea din picioare ca un copil cuprins de isterie; din cauză că era atât de voinic, fu nevoie de toată forța ofițerilor Controlului pentru a-l duce. Altul începu să plângă în tăcere. Carroll
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
Îi evocă lui Fima imaginea unui sat Îndepărtat din Polonia sau din Țările Baltice, un sat În pădurile din jurul căruia șuiera viscolul, biciuind zăpada de pe câmpuri, smulgând acoperișurile de paie ale caselor și făcând clopotele bisericii să sune. Iar lupii urlau prin apropiere. Avea deja În minte o povestioară despre satul ăsta, despre naziști, evrei și partizani, poate că diseară i-o va spune lui Dimi și va primi În schimb o gărgăriță Într-un borcan sau o navă cosmică tăiată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
să se zbată, să plângă asemenea unui bebeluș și să muște aerul. Dimi a fost nevoit să lovească iar, repede, ca să oprească scheunatul. Dar În loc de gât, cuțitul a intrat În ceva moale de lângă burtă, fiindcă Winston s-a contorsionat, a urlat și a pierdut o mulțime de sânge. Yaniv a spus: Ei, și ce! Nu-i nimic, nu-i decât un câine arab Împuțit. Iar Ninja a zis: Oricum are edem și e pe moarte. Dimi a Înfipt cuțitul a treia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
se strădui să-și amintească, nu reuși decât să vizualizeze În minte, pentru o clipă doar, un han aflat la răscruce de drumuri, undeva În Ucraina, construit din bârne grosolane, În stepa Înzăpezită, Întunecată, răscolită de viscol, În apropierea căruia urlau lupii. Șoferul taxiului spuse: —Ce naiba! O să stăm așa toată noaptea? Apoi apăsă pedala, trecu pe roșu și, parcă vrând să se despăgubească, pe el și pe Fima, pentru timpul pierdut, țâșni sălbatic, goni pe străzile pustii, luă cu scrâșnet de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
fac o cafea. Am pierdut oricum ora la coafor. Nici ție nu ți-ar strica un tuns. De fapt, nici nu ți-ar folosi. Cel puțin de Șoșana Damari Îți mai amintești? O stea strălucește pe cer/iar În vadi urlă șacalul. Și pe ea au uitat-o cu desăvârșire. Fima Închise ochii. Se strânse tot, nu pentru că Îi era frică de palma ei, ci precum cineva care speră cu toți nervii Încordați s-o primească. De parcă nu Yael, nu mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
lua În considerare posibilitatea ca amândouă să fie eronate. Sau poate invers, amândouă erau corecte? Să presupunem, spre exemplu, că femeia Însărcinată descoperise pachetul suspect și leșinase de spaimă? Din mașina poliției care sosise cu luminile pâlpâind și cu sirena urlând coborî un bărbat cu un megafon, care rugă mulțimea să se Împrăștie. Fima, cu un reflex cetățenesc corect, se conformă imediat, dar fu totuși Împins cu grosolănie de un polițist mai În vârstă, transpirat, cu șapca dată pe spate Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
puteam forma cuvintele, dar nu eram în stare să scot nici un sunet. Acum eram capabil să produc un scâncet patetic, foarte slab, ca de bebeluș. Nu, un bebeluș poate să țipe. Trebuia să o fi auzit pe fiica mea cum urla când doctorul i-a tras o palmă ca să o aducă la viață. Plânsetul ei a făcut înconjurul lumii. Am deschis și eu gura ca să strig de bucurie, dar văzând-o atârnând de piciorușele ei lunecoase și acoperite cu mucus, crudă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
într-un tren plin cu luptători ai rezistenței poloneze - unii comuniști, alții catolici, toți antisemiți, după cum jurase povestitorul -, dar se zvonise prin vagoane că era un evreu printre ei. Și imediat au venit ofițerii, strigând obscenități, lovind cu patul puștii, urlând la oameni să își dea jos pantalonii. Bărbatul care spusese povestea s-a repezit în fața rândului și a început să își desfacă nasturii. Patul unei puști l-a lovit în piept. A căzut la pământ și s-a rostogolit la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
iarăși privirea spre ecran, totul era întunecat, cu excepția unei singure lumini care pâlpâia. Se auzeau strigăte furioase. Hoțule! Hoțule! striga doamna Frank. Să iei pâinea de la gura copilului, se tânguia ea. Ți-am auzit fiul gemând în somn de foame, urlă ea. Otto face un pas în față și ia cuvântul. — Nu e nevoie să ne distrugă naziștii. Ne distrugem și singuri. Pentru Dumnezeu, am mormăit. Femeia din fața mea se întoarse din nou. — Îmi pare rău, am șoptit; dar Otto ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
pătuțului. În lumina care intra pe fereastră cuțitul luci, strălucitor și argintiu ca o jucărie. Ochii fiului meu se ațintiră asupra lui. Mânuța se întinse după el. L-am tras înapoi. Soneria sună iar. Cuțitul se balansa deasupra lui. El urla și își întindea corpul mic și furios spre cuțit. Am tras cuțitul spre mine. Soneria sună iar. De data asta mai prelung. Nenorocitul insista. David țipă. Am ridicat cuțitul sus, deasupra pătuțului. Soneria se opri. Fiul meu clipi. Gura i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
tribunal, polițiștii i-au spus că deranjasem ședința, insistând că sunt Peter van Pels. Se enervase atunci soțioara mea. —Și ce e în neregulă cu asta? El chiar este Peter van Pels. Asta nu înseamnă că trebuie să o declare urlând în sala de tribunal a statului New York, doamnă. În mașină, în drum spre casă, zise că trebuie să mă întorc la doctorul Gabor. La Gabor, sau la cineva ca el. —A, dar nu e nici unul mai bun ca doctorul Gabor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
a spus soțul ei care fusese la fel de critic, deși nu la fel de zgomotos, „să treacă drept alb“. Mă acuză că sunt un evreu care se ura pentru asta. Mă acuză că sunt în secret un antisemit. Parcă era Meyer Levin care urla la Otto Frank, deși îmi dau seama acum că Otto fusese mai în largul său în hainele lui ușoare de evreu decât fusese vreodată sărmanul Levin în pielea lui evreiască, subțire. Madeleine mă apără în fața surorii ei. Cearta a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
căldură, ca o pedeapsă, încinsese Europa de Vest, uscată ca un clei, și un scandal uman străbătea Franța care începuse să se trezească. Nedorind să își piardă vacanțele de vară, familiile au lăsat părinți bătrâni și imobilizați singuri în Paris. Titlurile ziarelor urlau despre bătrânii care muriseră în apartamentele încinse ca un cuptor, în timp ce copiii și nepoții lor țopăiau pe plaje mediteraneene sau se bălăceau în lacuri alpine. Îmi părea rău pentru acei bătrâni, care nu erau probabil mai în vârstă decât mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
în jurul unor obstacole invizibile, urcând împotriva lui însuși ca un trup care încearcă să se încălzească singur. Apa are nevoie de un partener. În cel mai bun caz, Lorelei n-a ținut seamă de bărbații care i-au călărit luciul urlând sau râzând, iar, în cel mai rău caz, i-a înecat. Acum abandonată, încorsetată și singură, Lorelei a găsit acel unic suflet demn de atenția ei: un bărbat care o iubea la fel de mult pe cât ea iubea oceanul. Așa că a ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
care numai ea avea curajul să-l mănânce, turnând peste el wasabi din belșug. Cum poate cartea asta să fie cu mult mai bună decât celelalte ? Știți că eu din cauza romanelor ei nu citesc. Intriga e dezlânată. Iar personajele plâng, urlă sau fac sex. Adică, în fond, ce sunt cărțile astea ale ei: romane de amor, fantezii sau ce ? Mary a întors capul. Apartamentul ei era plin de cărți și tăcut ca o bibliotecă. Ea era întotdeauna prima care termina de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
perfectă pentru jocurile de-a războiul. În ultima vreme însă, casa lor nu avea cu ce să se mai mândrească decât cu liniștea desăvârșită. Lui Danny nu-i mai era frică să stea singur în camera lui. Încetase să mai urle nopțile, iar ea fusese așa de ușurată încât nu mai investigase motivele din spatele acestei liniști. Nu îndrăznise să-ncerce să-i afle originea. De ce totuși veioza din camera lui dădea stătea aprinsă peste noapte ? Fiul ei s-a așezat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
care vor să fie primii cu care se culcă. Jina a închis fereastra. Mary se duce în seara asta ? Cui îi pasă ? Tot n-o să ne fie de nici un folos. O să se ascundă-ntr-un colț și-o să-nceapă să urle dacă vreun bărbat o să apropie prea tare de ea. Ești prea dură cu ea, a remarcat Jina. Irene a dat din mână în semn că n-are dreptate. Apoi a mărșăluit până la șifonierul Jinei și-a început să cotrobăiască printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
mai rostise nici un cuvânt, sub formă de protest probabil, și asta încă din clipa când Jina i-a anunțat că totuși merg la petrecere. Ceea ce făcea ca acum, în lift, vorbele lui, abia șoptite să răsune ca și când ar fi fost urlate. Eu am crezut că nimeni nu s-a mai îndrăgostit cum ne-am îndrăgostit noi doi. Așa, pe loc. Și cu atâta hotărâre. Pentru că acum să aflu că același lucru s-a mai petrecut și înainte. Cu ambii tăi soți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
nefăcut te costă ceva. Când stai complet nemișcat, viața ta neclintită ți se adună împrejur și te macină. Mary a ieșit afară. Ceea ce-o aștepta era o după-amiază de dactilografiere rapidă. Soarele strălucea, iar adolescenții care chiuleau de la școală urlau în mașinile încolonate în așteptarea mâncării. Mary a închis ochii și-a rămas pe loc; cum fusese în stare ? Se îneca într-o viață netrăită. Mai târziu, Mary avea să-și amintească numai o parte dintre evenimentele acelei după-amiezi. L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]