6,555 matches
-
mareșalului Chen Yi, Mao se poartă sentimental. Inițial, a refuzat să participe, dar s-a răzgândit în ultima clipă. Pentru națiune, acesta e un semn clar că Mao se dă cu „băieții din vechea gardă”. Când ajunge Mao, ceremonia de înmormântare a început deja. Dându-se jos din mașină, Mao merge grăbit spre sicriu. Înfățișarea lui surprinde pe toată lumea. Detaliul este imediat surprins de aparatele de fotografiat: Mao are pe el paltonul negru, iar de dedesubt i se vede pijamaua albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
unui spirit adevărat de patriot. Concetățenii tăi te idolatrizează cum nu au mai făcut-o niciodată... Ia mai taci! sare Mao. Să te asiguri că Huang-mu-niang-niang - Mama din Ceruri - nu golește nici o oală de noapte a majestătii ei în ziua înmormântării mele! Noaptea lasă un miros precum respirația din gura unui copil. Mintea lui Jiang Ching revine la scena de dimineață. Se întreabă dacă totul e doar somnambulism. Când trece prin curte, aude mieunat de pisici dincolo de zidurile groase și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
a lăsat nici un testament! Stilul scrisului de mână este în mod clar al lui Mao, murmură secretarul. A fost confirmat de un arheolog și de un caligraf specializat în xing-shu. Ținându-și respirația, Doamna Mao se holbează la scris. Este înmormântarea secolului. Piața Tiananmen e inundată de flori albe din hârtie. Sus, pe Poarta Păcii Cerești, Doamna Mao stă în spatele lui Hua Guo-feng, care ține discursul comemorativ în fața națiunii. Îmbrăcată într-un costum complet negru, Doamna Mao are capul acoperit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
lână și de puloverul mițos tricotat de mână, cu peticele sale de lână oliv amintind de culoarea pe care o căpăta Platte în august. Pe lanțul de la gâtul ei, un Kokopelli 1 dansa și cânta din fluier. Anul trecut, după înmormântarea mamei lor, Karin îl întrebase pe Mark: Voi doi sunteți împreună? Mai nou e femeia ta?, dornică să-l știe protejat, oricât de puțin. Mark se mulțumise să mormăie. Chiar dacă ar fi, nu și-ar da seama. Bonnie îi povesti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ceva despre gagicuța care se dă drept Karin. Tipul se uită la el de parcă Mark s-ar fi transformat în vârcolac. Ceva s-a infiltrat în mâncarea individului. E așa de bățos mereu, de parc-ar fi tot timpul la înmormântarea cuiva. Pe adevăratul Ruppie îl durea întotdeauna în cur. Știa să se distreze. Adevăratul Ruppie putea sta în camera frigorifică toată ziua, manevrând bucăți de vacă, fără să simtă nimic. Pe tipul ăla nu-l îngheța niciodată nimic. Tipul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
prevenit de Paolo. „Visul despre America nu asigură nimănui îmbarcarea într-un Boeing 747”, spusese el. La sfârșit, au fost pălmuțe la ceafă pentru mine și cuvinte amabile pentru tata. Bărbatul fusese mulțumit de noi. Zilele treceau. Tocmai avusese loc înmormântarea tovarășului Mao. Am găsit în cutie o nouă scrisoare de la Joint. Puteam pleca în America. A doua minune. În noaptea dinaintea plecării, n-am fost în stare să dorm. Și dinadins ne băgaserăm devreme în pat, ca să ne trezim odihniți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
multă vreme În pat. Sare Într-o zi ca ars. Îl apucă o jale de necuprins pentru că s-a gândit la moartea lui. El credea despre el că va rămâne mereu copil și că nu va muri niciodată. Își Închipuie Înmormântarea lui și cum o să le pară la toți rău și cum Îi pare și lui rău. Spre primăvară poate să iasă afară și face un om de zăpadă din zăpada terciuită. Dimineața plouă, și plouă din ce În ce mai tare, omul de zăpadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
zile, un week-end Întreg, Între crizantemele galbene, mirosind a mort, cloroform și Mărășești. „Unde-s anii, caii tineri!” când mirosea a lavandă fină, a țigări Victoria și Îl țineai de mână? Un tip slinos și știrb Îi poartă crucea la Înmormântare, „eu am fost prieten cu tatăl dumneavoastră, prieteni adevărați”, așa spune, și când vrei să-i dai o lingură de colivă intră În pământ pur și simplu, se evaporă În cimitirul pustiu, dispare ca o nălucă, prietenul adevărat al tatălui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
întrebe ce vreau, s-a dus direct în față și a luat două bucăți de prăjitură cu curmale și un ceainic cu ceai. Le-a adus și m-a servit. Am simțit cum mă întorc în timp în ziua de după înmormântarea mamei. Aveam doisprezece ani și mătușa Lynn încerca să-mi spună că, înainte de a muri, mama o rugase să-l ajute pe tata să aibă grijă de mine. Oferta mi-a displăcut profund așa că i-am pedepsit pe Lynn și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
asta soneria. La ora asta nu putea să fie decât poștașul. Mark a deschis ușa lăsând-o să intre pe Lisa, care avea privirea goală și ochii roșii. —Jen, îmi pare atât de rău. Alfie a murit. Au întârziat cu înmormântarea mai mult de o săptămână pentru ca fiica lui să poată veni din Australia. Așa am avut destul timp la dispoziție ca să-mi pot reveni cât de cât. Mark era îngrijorat că vestea morții lui Alfie mă va face să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să fiu fericită. Și făcând asta nu numai că m-am pomenit rănită, dar i-am și rănit pe toți cei din jurul meu. Mai ales pe Mark. Nu mai pot. Nu mai pot. A fost ciudat să mă duc la înmormântarea cuiva pe care îl cunoșteam de atât de puțin timp. Dar, deși trecuseră doar șase săptămâni de când Alfie m-a însoțit în expediția de urmărire, părea mai mult, pentru că întreaga perioadă fusese foarte intensă. Lisa, Kieran, Mark și cu mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
a însoțit în expediția de urmărire, părea mai mult, pentru că întreaga perioadă fusese foarte intensă. Lisa, Kieran, Mark și cu mine am stat aproape de ieșirea din biserica plină de oameni, încercând să ghicim cine erau toți cei care veniseră la înmormântarea lui. Am recunoscut-o pe Katie, fiica lui, din fotografii. Soțul ei bun de nimic nici nu venise, dar știu că asta l-ar fi bucurat pe tatăl ei. Slujba a fost ternă din cauză că preotul nu îl cunoscuse pe Alfie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ăla în toate! Toată lumea s-a tăvălit de râs ca semn de apreciere unanimă a umorului taximetriștilor pe seama pasagerilor nefericiți. Am coborât rușinată, încântată că puteam acum adăuga la lista de realizări din ultimele două luni bătaia de joc la înmormântarea unui taximetrist. Pun pariu că nici o prăjitură cu răvaș din lumea asta nu ar fi putut să o prezică pe asta. Lisa și Kieran trebuiau să ajungă la spital pentru primul control pentru sarcină. —Trebuie să ne vedem, mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
povestit despre prânzul cu Tally și ce mi-a spus despre Lisa și Mark. Asta a făcut-o să devină serioasă rapid. Ce ai de gând să faci în privința asta? m-a întrebat ea. — Cred că m-am hotărât la înmormântarea lui Alfie că o să las lucrurile să treacă de la sine. Maria a căscat ochii la mine. Dar totul va rămâne înăuntru și te va otrăvi. De fiecare dată când te vei uita la Lisa și la Mark, îți vei imagina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
cheme ea o mașină de la ea de la firmă. Mă simțeam prea rău ca să mă împotrivesc. Mark a continuat să aprobe, digerând toată povestea, făcând eforturi să o creadă. Mă simțeam îngrozitor că trebuie să mint în felul ăsta după ce la înmormântarea lui Alfie mă hotărâsem să încetez cu minciunile. Atunci am luat o hotărâre. Dacă Mark îmi mai punea o singură întrebare, atunci i-aș fi spus adevărul indiferent de consecințe. De două ori a dus cana de la gură, pe punctul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
bani pentru un proiect și de care aveam nevoie pentru a plăti personalul sălii. Toate socotelile erau la limită, dar ne descurcam. Taxiurile au ajuns la șapte jumătate datorită inspirației pe care o avusese Lisa să își facă prieteni la înmormântarea lui Alfie. La ieșirea din biserică, s-a prezentat celui mai puțin intimidant grup de taximetriști drept femeia care a chemat ambulanța pentru Alfie când a suferit atacul și care l-a ținut de mână în timp ce-și dădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
îndurerat. Când se rotea tropăind mărunt cu papuceii din piele moale i se părea că în jurul gâtului are un laț care se strânge cu fiecare piruetă. Și a început să râdă la ideea că nunta ei nu este nuntă, ci înmormântare. Sprintenă a jucat în horă, apoi cu tata a ocolit sala cea mare și pe rând toți invitații i-au strâns între palme mijlocul și au rotit-o într-o întrecere amețitoare cu sine însăși. Piruetele rapide ridicau tivul greu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
un nod urcându-i-se din piept spre gât și în tâmple bătându-i inima cu putere. ,,În bisericile noastre nu vom trage clopotele și nu vom cânta cu glas tare rugăciunile noastre. Vom face să nu se audă la înmormântări plânsul și bocetul nostru și nu ne vom conduce spre groapă morții cu lumânări aprinse...” Asta îi lăsase taica moștenire, ca să calce pe pământul Valahiei cu dragoste și cu respect, pentru că în țara din care venise taica, țara obârșiei neamului
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
L-am chemat pe preot. Nu vroia să vină. La cei ce-și iau viața singuri nu vine popa. I am spus tot. A venit, a pipăit gaura, oasele sparte și, noaptea la lumina lumânărilor, i-a citit slujba de înmormântare, ca să nu-l vadă nimeni. L-au îngropat la marginea cimitirului. Le era frică c-o să se afle... c-au aflat. Ce aflaseră, domnia ta? Că Nicos al meu nu și-a curmat singur șirul zilelor, că l-au omorât când
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
va cere să fie alături, dumnealui fostul mare stolnic, învățatul Constantin Cantacuzino, nu-l va părăsi. Taică, tăicuțule, a venit vremea să se împlinească visul Cantacuzinilor. Ienicerii stau să se răscoale, dovadă sunt cei doi patriarhi care uite că de la înmormântarea mamei nu se dau duși. Au primit soli care le-au spus că e mai sănătos să stea aici la noi. Și, de! Sfințiile lor țin să le stea capetele la locurile lor. Uite cum, fără să-i rog, mijlocesc pentru
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
prieten mitropolitul că nici un scop nu va putea scuza mijloacele folosite de diplomația iezuită franceză care asmute continuu pe turci împotriva domnitorilor țărilor române. Nu avea în gură amărăciunea aceea îngrozitoare cu care se scula în diminețile ce au urmat înmormântării Smărăndiței. Se simțea sănătos și voios, hotărât să răspundă invitației lui Theodosie de a participa la liturghie. Cu glasul său obișnuit, strigă dorobanțul de gardă. — De când a murit Tudora nu mai am pace cu maică-ta, zice că neapărat să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
eu stau să te aștept pe domnia ta, îi reproșă smiorcăind jupâneasa Stanca. — Mamă, bine ai făcut să mă aștepți. Te duce chiar acum o caretă acolo, dar vreau să faci în așa fel încât cuvântul domniei tale să aibă greutate. Înmormântarea măriei sale trebuie să o facă mânăstirea Cotroceni, că pentru asta a fost înzestrată de domn, dar să o facă așa cum se cuvine. Să ai grijă ca tot omul, boier sau prostime, să-și primească lumânarea, colăcelul, băsmăluța și paraua. Să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
au îngrijorat să nu fie un semn rău. Dacă sultanul nu va aproba alegerea din țară? Protocolul se terminase și rămaseră în spătăria mică doar domnul și dregătorii mai importanți. Mitropolitul Theodosie privea absent spre domn, care i înțelesese gândurile. — Înmormântarea răposatului voievod se va face cu toată cinstirea mâine de dimineață. Se cuvine să-l conducem pe ultimul drum toți aceia care l-am prețuit pe Șerban Vodă. Cum vom termina sfatul, sfinția sa ne va spune în ce fel se
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
dulce, Fiul Tău cel dulce...” Vodă oftă. Era fericit. Încă un an, încă un Paște. Era atent la fiecare cuvânt și se simțea mândru că, pe cheltuiala lui, se tipăriseră toate aceste cărțulii după care cucernicii monahi cântă acum slujba înmormântării Domnului Iisus Hristos. În toate limbile vorbite de neamurile supuse padișahului fuseseră tipărite la Râmnicul Vâlcii, la Snagov și la Cotroceni, ba chiar și la Mitropolie aci la București, sute de liturghiere și cazanii, evanghelii și moliftelnice ce luaseră drumul
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
întoarse capul spre el, ridică ochii luminați de lumânare și-l învălui într-o privire fericită. Zâmbea cumva fără să-și încordeze buzele și era tare frumoasă. Călugării ajunseseră la sfârșitul Prohodului. Acum povesteau cum „neamurile toate” înmărmurite asistă la înmormântarea Celui fără de moarte. La ocolitul bisericii în urma epitafului, familia Brâncovenilor venea prima, apoi Bălăcenii și Cantacuzinii deopotrivă. Pe urmă ceilalți. Domnul îi simțea pe toți venind în urma lui cu fețele grave. În special tinerii. Fusese și el ca ei și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]