5,465 matches
-
aceea își spunea rugăciunile la doi metri de poartă și, apoi, se arunca în adăpătoarea puțului cel mare, unde sergentul Malik venea să-i raporteze cele întâmplate, cu toate că, în realitate, evenimentele erau rare. în dimineața aceea, însă, subordonatul său părea dornic să vorbească, însuflețit de un entuziasm puțin obișnuit la el. — Targuí-ul ăsta pornește în căutarea „Marii Caravane“ - zise. îl observă câteva clipe, așteptând să mai spună ceva, dar cum asta nu se întâmplă, spuse interogativ: — Și... — I-am spus să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
Warren se arătă de acord cu totală convingere: — Scumpa mea, ești superbă! Uluitoarea aviditate cu care o privi fata era mișcătoare și prin Întunecimea urbană a minții lui Mabel Warren trecu cuvântul „virginitate“. — Nu ți-a spus nimeni asta niciodată? Dornică și nevenindu-i să creadă, Mabel Warren o imploră: — Nici măcar tânărul tău prieten din vagonul-restaurant? — Abia de-l cunosc. — Cred că dovedești Înțelepciune, scumpa mea. Nu poți să ai Încredere În evrei. Coral Musker spuse rar: — Credeți că asta a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
savantă pentru a evidenția un detaliu foarte simplu: Constantin Slavic, prozatorul de mari resurse expresive, pe care îl cunoaștem bine din cărțile anterioare, utilizează acum drept titlu un cuvânt destul de rar folosit îndeobște de cărturarii subțiri, cu simțul limbii și dornici să obțină efecte umoristice subtile. Autorul ne incită din start și ne provoacă la o nouă lectură. A câta? Mărturisesc aici că am pierdut numărul cărților de proză pe care le-am prefațat în ultimul deceniu, toate purtând semnătura tenacelui
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
ori rostogolindu-se, arzând ca focul... așași petrecea orele, până târziu, către zori... Excitată la maxim. Tremurând ca o vărguță, ori ca o frunză, în dunga vreunui curent; se zbătea până ce amorțea. Până când trupul, în întregime, îi devenea moale, ostenit, dornic... dornic de ceva ce nu se mai întâmpla. În acele arsuri, pe acolo nu s-a întâmplat, o întreagă vară, să treacă, vreun bărbat, care, s-o ogoae. Piratul de ocazie Despre morți numai de bine. Dar, și despre vii
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
rostogolindu-se, arzând ca focul... așași petrecea orele, până târziu, către zori... Excitată la maxim. Tremurând ca o vărguță, ori ca o frunză, în dunga vreunui curent; se zbătea până ce amorțea. Până când trupul, în întregime, îi devenea moale, ostenit, dornic... dornic de ceva ce nu se mai întâmpla. În acele arsuri, pe acolo nu s-a întâmplat, o întreagă vară, să treacă, vreun bărbat, care, s-o ogoae. Piratul de ocazie Despre morți numai de bine. Dar, și despre vii, care
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
îndeplinească fără cusur. Iar acum, ca preaînțeleptul Hiro Tavaeárii ordonase că toți locuitorii din Bora Bora, până la ultimul, să se pună la dispoziția Marelui Maestru Constructor, Tevé Salmón se pomeni, peste noapte, că are sub comanda lui un intreg popor dornic să se facă util. Pentru cele două carene alese opt trunchiuri de tamanú, pe care le avea de pesteun an în uscătorie, la umbră, pentru că soarele tropical să nu degradeze această materie primă prețioasă, si, după ce le ciopli pe una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
pe Kauhúhu. Kauhúhu - Zeul-Rechin - era considerat drept reprezentarea râului în accepțiunea ei cea mai crudă, întrucat vechii polinezieni trăiau cu convingerea că în interiorul celor mai sângeroși rechini - și fără îndoială cel mai sângeros dintre ei era Teatea Maó -, salășluiau sufletele dornice de răzbunare ale oamenilor care fuseseră condamnați la blestemul etern pentru crimele oribile pe care le-au săvârșit. Locuitorii acelei insule - care făcea parte din micul arhipelag Tokelau, aflat la nord de Șamoa - erau oameni amabili, deși nu excesiv de primitori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
să aștepte. Tapú Tetuanúi ar fi dat oricât ca să le vadă fetele dușmanilor lor, atunci când aveau să descopere că asupra insulei lor se abătuse un blestem sub forma unui uragan, urmat de altul și mai cumplit, în chipul unor războinici dornici de răzbunare; să privească, de asemenea, cum le dispare de pe chip bucuria întoarcerii glorioase, atunci când își vor da seama ca în timpul absenței lor pierduseră practic totul. Sosise dulcea clipă a răzbunării. Clipă în care să savureze furia acelora care sosiseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Navigator pe care il cerea sângele atâtor strămoși. Cunoștințele care se acumulaseră de-a lungul secolelor trebuiau să treacă în alte mâini și, pentru asta, era nevoie atât de receptor, cât și de donator. Tapú Tetuanúi se arătă tot mai dornic să le primească, insă începuse să se teamă că l-ar putea pierde pe maestrul lui. Tot restul zilei nu se zări nici urma de navele dușmane și nici de vreo pasăre îndepărtată, care s-ar fi putut hrăni cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
care păreau încântate de această hrană respingătoare. De fapt, o numeroasă familie de pițigoi cu ciocuri lungi și ascuțite, pe care le introduceau în orificiile lemnului cu o abilitate deosebită, lua imediat în stăpânire navă. Păsările se arătau atât de dornice să o elibereze de oaspeți, încât nici nu-i băgau în seamă pe recunoscătorii proprietari. Cât despre dulgher, acesta astupa galeriile cu dopurile de lemn pe care și le pregătise, după care ajutoarele lui acoperiră carenele cu un amestec de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
pe urmă trecutul. Legea nu-mi permite să-ți ghicesc viitorul. Ai o fire hotărîtă, cu multă imaginație și ești destul de sensibil - la suferință, dar uneori ai sentimentul că nu ți s-a dat prilejul să-ți folosești aptitudinile. Ești dornic să Îndeplinești fapte mari, nu doar să visezi la ele toată ziua. Nu contează. Până la urmă, ai făcut fericită o femeie. Încercă să-și smulgă mîna, dar ea i-o ținea prea strîns: ar fi trebuit să se lupte cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
pleci cu trofeul ăsta?! — E foarte tîrziu. — N-ai fi dispus să restitui cozonacul, ca să fie pus din nou la loterie, În folosul cauzei? Așa se obișnuiește În ocazii de astea. Vorbele acestea, rostite cu tonul superior al unui „veteran“ dornic să-l inițieze pe un „boboc“ În obiceiurile secrete ale vieții, Îl jigniră pe Arthur Rowe. — Păi, văd că n-a mai rămas nici un singur client În grădină, zise el. — Mă gîndeam să punem cozonacul la mezat, Între noi, cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
unuia care se ocupă de lucruri prea puțin onorabile - cărți pornografice sau avorturi - Își trata clientul cu un soi de superioritate arogantă, ca și cum n-ar fi fost chiar atît de interesat să-și vîndă marfa, pe cît era celălalt de dornic s-o cumpere. Se așeză la birou, apoi adăugă, parcă aducîndu-și aminte: Ia loc, domnule. Scotoci printr-un sertar, ascunzînd repede ceva peste care dăduse; În cele din urmă, descoperi un creion și un carnet. Și acum, spune-mi te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Într-adevăr, pe pacienți În cabinetul său, acordîndu-le cîte-un sfert de oră pe zi; acelora care urmau un tratament psihanalitic le acorda chiar cîte o oră Întreagă. Aceste consultații semănau cu vizitele particulare făcute de niște elevi unui profesor cumsecade, dornic să le asculte păsurile În afara orelor de clasă. Pentru a ajunge la cabinetul doctorului trebuia să treci printr-un salon, unde pacienții puteau să citească ziare, să joace șah sau dame ori să se dedea altor distracții născocite de mintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Într-o fotografie de ziar, am aflat pentru prima oară că poliția mă caută. În ultimele patru luni am fost internat Într-un sanatoriu condus de un doctor Forester, ca urmare a pierderii memoriei Într-un bombardament aerian, dar sînt dornic să spun tot ce știu În legătură cu asasinatul...“ Omul Îl Întrerupse pe Beavis: — E destul de exact, nu-i așa? — Da, recunoscu Rowe. — Va trebui să semnezi declarația. Dar mai Întîi, spune-ne numele celui asasinat. — Nu mi-l amintesc. — Înțeleg. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
oraș, ca să vedem spectacolul... — Ca să vezi! zise bătrîna În doi peri. Hamalii dau totdeauna informații greșite! Ați fost foarte amabilă, Îi spuse Hilfe, făcîndu-i o plecăciune. De o amabilitate cuceritoare. — O, acum mă pot descurca și singură, mulțumesc. Hilfe părea dornic să-și asume misiunea propriei sale Înfrîngeri: porni cu pași hotărîți pe peron, urmat de Rowe ca de-un valet. Forfota contenise, așa că acum Hilfe nu mai avea nici o șansă s-o șteargă. Prin acoperișul rămas fără geamuri se vedeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Cap d’Agde coboară În pantă lină, permițând scăldatul fără riscuri, inclusiv pentru copiii mici. Cea mai mare porțiune e de altfel rezervată scăldatului În familie, precum și jocurilor sportive (wind-surf, badminton, parapantă). E o convenție tacită, explică Rudi, ca perechile dornice de o experiență libertină să se Întâlnească În partea estică a plajei, dincolo de chioșcul cu băuturi răcoritoare din Marseillan. Dunele, consolidate cu palisade, formează acolo un dâmb. Din vârful acestuia, vezi Într-o parte plaja, care coboară lin spre mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
trimis lui Michel, Bruno Îi spunea că s-a internat din nou la clinica psihiatrică din Verrières-le-Buisson, „probabil pentru totdeauna”. Așadar, după toate aparențele, fusese lăsat să iasă pentru această ocazie. — Deci mama e pe moarte..., i-o reteză Michel, dornic să revină la subiect. — Absolut! La Cap d’Agde e la fel, se pare că au interzis accesul În zona dunelor. Hotărârea s-a luat la presiunile Societății de protecție a litoralului, care e În mâna ecologiștilor. Bieții oameni nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
pricep că totuși nu sunt atât de singur. Mă privesc în tăcere... Sunt eu, Andrei, AndreiDan Crăciun, un băiat înalt și bine dezvoltat, cu părul bălai, destul de des și îngrijit tuns, cu ochii de un albastruverzui că marea când e dornică să-și ademenească iubitorii, cu sprâncenele dese, frumos arcuite, ușor pistruiat și cu buze frumos conturate. Dintr-o privire, oglinda îmi redă înfățișarea. Acesta sunt eu! Doar acesta ? O, nu! Nu e de ajuns! Mă mai privesc o dată și simt
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
Johannesburg. Țin minte cum ne-am cunoscut, de parcă a fost ieri. Era o zi superbă pentru amorezații virtuali: ploua de rupea pământul. Ieșisem la o promenadă prin locurile dragi, care-mi umpleau spiritul de visare. Tocmai părăsisem wildpussies.org și, dornic de puțină pace sufletească, intrasem pe getagirl.com, când chipul ei s-a desprins din noianul de pătrățele anodine aflate pe pagina-gazdă. După ce „asl“-ul tentant (f/23/South Africa) și-a fluturat câteva secunde codița prin fața ochilor mei umeziți
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
bucuram că, timp de-o oră pe zi, la momente numai de ea alese, Închisoarea Își oferea holul spre explorare, cu o nerușinare care ni se părea expresia perfectă a libertății; ca urmare, ne buluceam ca niște copii În recreație, dornici să cutreierăm cele două-trei cotloane deja bine cunoscute și, mai ales, să vedem ce făceau semenii noștri atunci când nu știau că erau priviți. La Încercarea de-a lua legătura cu ei am renunțat relativ repede: comunicarea cu un alt grup
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
povesteau isprăvile. Dintr-o dată echipa tovarășului Șoptelea dispăru din Dobrina. Aneta Gărgăun ne-a anunțat că au primit alte sarcini iar noi trebuia să le ținem locul. De la raion sosi primul secretar cu o mapă de indicații, recomandîndu-ne pe tînărul „dornic de muncă” care va rămîne la Dobrina. Era instructorul utece Cucolaș. Acesta se dovedi a fi un bețiv. Chema la primărie pe activiștii comunali și, mort de beat, îmbrăcat în haină de piele, începea, după raport, să urle. Toți se
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
câteva milioane, doar În acea seară. Deci, Îndeajuns și pentru proiectele următoare. CAPITOLUL V. ÎN CARE, CU ECHIPA COMPLETĂ, NE APUCĂM SERIOS DE TREABĂ Lipirea abțibidurilor conținând exprimarea intențiilor literare ale Celebrului animal a durat câteva zile. Am fost harnici, dornici să mergem mai departe. Cea mai activă s-a dovedit Andreea, probabil dorind să-și arate atașamentul la cauză, poate vrând să grăbească un pic lucrurile. La fel ca și Sorin, de altfel, dar domoliți amândoi de propunerea lui Florin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
O marcă de bere, am uitat care, ascundea sub capace litere alcătuind cuvântul PORTUGALIA - țară În care erai trimis să asiști la Campionatul European de Fotbal, dacă reușeai să descoperi toate literele. Nici unul dintre noi nu era microbist și nici dornic să plece prin străinătate, așa că am decis - neizbutind nici să vindem biletul - s-o lăsăm pe Cristina, mare amatoare de călătorii, să plece singură În Iberia, presupunând că vizionarea meciurilor nu e obligatorie. După cum ai Înțeles deja, cititorule, ea avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
pe bătrânul de 500 de ani, Piero di Lorenzo, ucenicul lui Cosimo, nopțile de trudă și tortură, pecetea pe zidurile umede ale celulei, vulnerabilitatea secretă, depărtarea de semeni și de ea însăși. Dacă fiul ar exista sau dacă există cineva dornic să se considere fiul ei și dacă ar vrea s-o regăsească, s-o reimagineze ? Din fire rupte și pierdute. Ar începe ciudata experiență prin a-și propune un reper ? Cosimo, de pildă ? În raport cu care, treptat, prudent, s-o renască
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]