9,442 matches
-
montare "istorică" și în alta recentă. Proiectul mi se pare remarcabil. Dacă mă gândesc bine, cele două opere pe care le-am văzut/auzit recent purced - fiecare în felul ei- din impulsul aceleiași foarte omenești tensiuni: frivolitate - austeritate. Tannhäuser este ficțiune romantică inspirată lui Wagner de un atestat istoric: existența unui concurs de poezie cavalerească în Thuringia, la castelul din Wartburg, la începutul secolului 13. Existența minnesängerului Tannhäuser și urma lui în manuscrise: printre ele un imn către Venus și un
Wagner și Mozart la Opera din Budapesta by Ada Brumaru () [Corola-journal/Journalistic/12164_a_13489]
-
în ce măsură viața sa a fost și este implicată direct în țesătura atât de complicată a secolului nostru... Realitatea face ca aceste cronici moderne, bazate pe fapte și evenimente istorice, trăite, și care pot fi ușor recunoscute, să întreacă, de asemenea, ficțiunea literară, romanescul... E o victorie a concretului, istoric, politic. La ceea ce oferă literatura documentaristică cititorului lacom de senzațional, se adaugă concurența cinematografului și a televiziunii, - "clocotul realității", în stilul cel mai direct... Să fi rămas literatura, cu poveștile ei născocite
Romanul polițist by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7131_a_8456]
-
această mișcare misterioasă de prezență și de uitare care îi face să se schimbe în ochii ei, plecînd, revenind, rămînînd, devenind". Pentru a "mima" acest joc de du-te-vino în care se țes și se destramă legăturile personajului feminin al romanului - ficțiune, nu autobiografie - alcătuirea lui este discontinuă, "cu intrări și ieșiri ca la teatru", cu reveniri mai mult sau mai puțin numeroase, sau cu simple și accidentale "apariții", așa cum se întîmplă în viață sau în amintire. Așadar, autoarea distribuie în dezordine
Carnet de bal by Constanța Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/16420_a_17745]
-
măsuței unde zace cartea pe care ea o scrie. Ei nu sînt decît atît. Sexul opus". Chiar dacă autoarea insistă în acest avertisment asupra faptului că problema adevărului autobiografic nu se pune, ea admite că, de vreme ce produce și țese firele acestei ficțiuni, nu poate fi ușor și total scoasă din joc. Va fi un fel de dublă construcție imaginară, o creație reciprocă: eu voi scrie ce văd în ei, iar voi veți citi ce fac ei din mine - ce fel de femeie
Carnet de bal by Constanța Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/16420_a_17745]
-
bărbații din viața ei. Pe parcurs afirmația se nuanțează: "Adevărul, adevărul gol-goluț, e că scriu bărbaților, pentru bărbați, pentru ei. Scriitura este firul care trebuie să ne unească. Scriind mă semnalez, atrăgîndu-le atenția". Aventura scrisului dublează permanent și explicit aventura ficțiunii. Senzualitate și sexualitate, obsesie și detașare, iluzie și realitate, provocare și supunere, dorință, gelozie, tristețe, resemnare, luciditate, fidelitate, maternitate, ruptură, singurătate, porniri și trăiri etern umane, toate acestea sînt racordate la mentalitatea actuală în care constrîngerile morale, sociale și chiar
Carnet de bal by Constanța Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/16420_a_17745]
-
îl propune unei edituri importante. Manuscrisul îi e respins sub motivul că ar fi prea avangardist. Probabil că adevăratul motiv era demontarea mecanismului totalitarismului comunist într-o formă esențializată, nu sub aceea a relatării unei experiențe personale sau a unei ficțiuni cu cheie, asta într-o perioadă în care, oricum, textele de această factură nu erau privite cu ochi buni în Franța. Autoarea nu și-a încercat șansa și la alte edituri. A "uitat" manuscrisul și nici nu a perseverat ca
Cuvîntul din cuvintele Monicăi Lovinescu by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/9343_a_10668]
-
cam așa: «Tu Tandberg, tu Sony, tu Philips, Akai»... Pentru oamenii inteligenți de dincolo, poemul meu era limpede ca un glob disco”13. Poemul există, a apărut în cel deal doilea volum al lui Florin Iaru, La cea mai înaltă ficțiune, și se numește Laudă înaltei fidelități. Departe, însă, de a fi o simplă trimitere conjuncturală strecurată în text, ideea acoperă de fapt în întregime cele două pagini și jumătate de carte (este motivul pentru care, citând ironic acest poem, Eugen
Florin Iaru și nenumăratele sale unelte by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3322_a_4647]
-
de către efectele de lapsus memoriae. 13 Florin Iaru, Fraier de București, Iași, Polirom, 2011, pp. 212- 213. 14 Eugen Barbu, La judecata de apoi a poeților, în „Săptămâna”, nr. 26/ 28 iunie 1985. 15 Florin Iaru, La cea mai înaltă ficțiune, București, Cartea Românească, 1984, p. 28. 16 Ibidem, p. 30 17 Ibidem, pp. 29 - 30. 18 De atunci (03.09.1981) datează, de altfel, o notă a sursei „Martin”, reprodusă în volumul Eu, fiul lor (Iași, Polirom, 2010, pp. 206
Florin Iaru și nenumăratele sale unelte by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3322_a_4647]
-
unui teatru, arena unui stadion sau podiumul de festivități, cum poate fi catedra unei aule, coperțile unei cărți sau altarul unei biserici. Ce contează e granița care separă spațiul profan de tărîmul menit a primi duhul spectacolului. 2) Crearea unei ficțiuni ale cărei sensuri să umple spațiul cu tensiunea unei alte lumi, de unde și neputința de a vorbi de artă acolo unde ficțiunea lipsește; viața de zi cu zi nu poate fi material de spectacol, fiindcă nu e ficțiune, ci realitate
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
Ce contează e granița care separă spațiul profan de tărîmul menit a primi duhul spectacolului. 2) Crearea unei ficțiuni ale cărei sensuri să umple spațiul cu tensiunea unei alte lumi, de unde și neputința de a vorbi de artă acolo unde ficțiunea lipsește; viața de zi cu zi nu poate fi material de spectacol, fiindcă nu e ficțiune, ci realitate crasă; ea poate fi motiv de inspirație în nașterea unei ficțiuni, dar în nici un caz plăsmuire artistică, de unde și confuzia frecventă între
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
Crearea unei ficțiuni ale cărei sensuri să umple spațiul cu tensiunea unei alte lumi, de unde și neputința de a vorbi de artă acolo unde ficțiunea lipsește; viața de zi cu zi nu poate fi material de spectacol, fiindcă nu e ficțiune, ci realitate crasă; ea poate fi motiv de inspirație în nașterea unei ficțiuni, dar în nici un caz plăsmuire artistică, de unde și confuzia frecventă între lume și teatru, în descendența ilustră a versului lui Shakespeare din Cum vă place?: „Lumea întreagă
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
lumi, de unde și neputința de a vorbi de artă acolo unde ficțiunea lipsește; viața de zi cu zi nu poate fi material de spectacol, fiindcă nu e ficțiune, ci realitate crasă; ea poate fi motiv de inspirație în nașterea unei ficțiuni, dar în nici un caz plăsmuire artistică, de unde și confuzia frecventă între lume și teatru, în descendența ilustră a versului lui Shakespeare din Cum vă place?: „Lumea întreagă e o scenă“. Din fericire, lumea nu e o scenă, chiar dacă industria mediatică
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
Shakespeare din Cum vă place?: „Lumea întreagă e o scenă“. Din fericire, lumea nu e o scenă, chiar dacă industria mediatică se străduiește din răsputeri s-o preschimbe în așa ceva. 3) Existența unor actori anume pregătiți pentru a da viață sensurilor ficțiunii, ceea ce înseamnă că nu oricine pășește pe o scenă are înzestrarea unei prezențe cu ținută artistică; actorul e un ghem de energie care are harul de a da viață unor noduri de sens. Fără actori, nodurile ar rămîne latente, neatingînd
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
ghem de energie care are harul de a da viață unor noduri de sens. Fără actori, nodurile ar rămîne latente, neatingînd pragul unor flagranțe vitale cu miez dramatic. 4) În aceeași logică, e nevoie de un public pregătit să deguste ficțiunea jucată de actori, asta însemnînd că fără un public anume educat, valoarea unui spectacol se risipește în neant. Și cum judecarea unei piese se face după criterii de gust, așadar după un canon cu precădere estetic, norma autonomiei estetice e
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
arta spectacolului ar deveni o pîrghie ancilară în slujba ideologiei dominante. Aceste patru condiții dau criteriul după care putem respinge evenimentele care nu intră în tiparul spectacolului de tip artistic. Acolo unde lipsește măcar una dintre ele (graniță de demarcație, ficțiune artistică și degustare estetică, actori și public), acolo nu există spectacol artistic, ci doar parade neartistice. De exemplu, o coridă nu este spectacol artistic, ci o competiție în spatele căreia se ascunde plăcerea de a contempla pericolul, suferința și sîngele. O
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
O slujbă religioasă nu e spectacol artistic, fiindcă trăirea celor care iau parte la ea nu e de esență artistică, ci de ordinul credinței. O festivitate de decernare a premiilor sau o reuniune modernă nu sunt spectacole artistice fiindcă lipsește ficțiunea și exigența degustării estetice. Un meci de fotbal nu e spectacol artistic fiindcă acolo nu există ficțiune, chiar dacă uneori degustăm frumusețea jocului în sine. Un talk-show nu e spectacol artistic din lipsa de satisfacție estetică din partea celor care privesc schimbul
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
de esență artistică, ci de ordinul credinței. O festivitate de decernare a premiilor sau o reuniune modernă nu sunt spectacole artistice fiindcă lipsește ficțiunea și exigența degustării estetice. Un meci de fotbal nu e spectacol artistic fiindcă acolo nu există ficțiune, chiar dacă uneori degustăm frumusețea jocului în sine. Un talk-show nu e spectacol artistic din lipsa de satisfacție estetică din partea celor care privesc schimbul de replici. O olimpiadă nu e spectacol artistic fiindcă, la fel ca în cazul fotbalului, nu întîlnim
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
chiar dacă uneori degustăm frumusețea jocului în sine. Un talk-show nu e spectacol artistic din lipsa de satisfacție estetică din partea celor care privesc schimbul de replici. O olimpiadă nu e spectacol artistic fiindcă, la fel ca în cazul fotbalului, nu întîlnim ficțiunea. O transmisie TV în direct (a unui război, a unei calamități etc.) nu e spectacol artistic fiindcă în ea dăm ochii cu realitatea, nu cu ficțiunea. În plus, în majoritatea cazurilor, nu e nevoie de un public „specializat“, care să
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
olimpiadă nu e spectacol artistic fiindcă, la fel ca în cazul fotbalului, nu întîlnim ficțiunea. O transmisie TV în direct (a unui război, a unei calamități etc.) nu e spectacol artistic fiindcă în ea dăm ochii cu realitatea, nu cu ficțiunea. În plus, în majoritatea cazurilor, nu e nevoie de un public „specializat“, care să aibă o educație elementară în materie de frumusețe în arte. Dimpotrivă, prezența unei asemenea educații ar pune capăt supliciului de a urmări spectacolele cu pricina, de
Teatrul din afara teatrului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5349_a_6674]
-
care e Horațiu Mălăele și atâta tot, adică se exercită pe suprafețe mici cu un actor mare. La fel de surprinzător este că Teatrul Național n-ar trebui să aibă nevoie de astfel de „colaci de salvare”, abordând într-o asemenea manieră ficțiunea de consum. Și, ca dovadă că am dreptate, „Dineu cu proști” nici nu se prea joacă la Teatrul Național, ci pe la Palatul Copiilor și prin diverse alte turnee. Deci înseamnă că el nu e un colac pentru TNB”, a spus
Caramitru, făcut praf pentru ”Dineu cu proști” de un mare regizor by Andrei Moisoiu (Google) () [Corola-journal/Journalistic/65620_a_66945]
-
un strămoș al lui Beigbeder: una era ieșirea din realismul socialist dorită de criticii anilor 1960, alta, pledoaria criticilor francezi din secolul XXI în favoarea unei literaturi în care „redarea” (cine mai ține minte cuvântul?) realității să nu pună în pericol ficțiunea romanescă. Beigbeder are însă dreptate să afirme că, în fond, romancierul nu-și propune nici să scrie despre realitatea zilelor lui, nici să inventeze o realitate de neunde. Își propune, pur și simplu, să scrie un roman. Despre ce? Asta
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/4699_a_6024]
-
și poate fundamentali în contorsionarea psihologiei copiilor, victime ale unor experiențe grave. Puține, mai degrabă schițate, sunt și celelalte personaje, toți tineri, rar câte un profesor, care lasă de asemenea loc închipuirii noastre să completeze tabloul. Așadar, o operă de ficțiune într-adevăr deschisă, dar cu o deschidere firească, ferită de echilibristica pur tehnică, în goană după inovații. Premiul Campiello - Benedetta Cibrario Dacă după nu foarte multe pagini ale cărții Benedettei Cibrario, Roșu carmin (Rossovermiglio, Feltrinelli, 2008) distinse cu Premiul Campiello
Premii literare italiene în 2008 by Doina Condrea Derer () [Corola-journal/Journalistic/7606_a_8931]
-
se pare stânjenitoare, frustrantă. Despre fiecare dintre cărțile lui Mircea Eliade simți nevoia să știi mai mult decât îți oferă lectura directă a textului. Mircea Eliade e unul dintre acei mari scriitori prin care se regenerează puterea de seducție a ficțiunii. O ediție critică Mircea Eliade este, fără îndoială, un imperativ cultural major. Îmi îngădui să mă opresc pentru câteva considerații la nuvela Secretul doctorului Honigberger, apărută în volum alături de Nopți la Serampore - ambele publicate pentru prima dată în 1940. Vor
Puterea de seducție a ficțiunii by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12306_a_13631]
-
farmacolog, angajat într-o senzațională aventură asiatică. Personajul fabulos, "unchiul din India", greu de definit pe scurt, existase în realitate, după cum o documentează și o recentă ediție de la "Polirom" a unora dintre scrierile sale. Mă interesează numai elementele și semnificațiile ficțiunii din narațiunea lui Mircea Eliade, posibil a fi racordată, așa cum a insistat de mai multe ori dl. Sorin Alexandrescu, la o istorie inițială a realismului magic. Observăm confruntându-se în nuvela lui Mircea Eliade două mentalități, două atitudini față de secretul
Puterea de seducție a ficțiunii by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12306_a_13631]
-
din episoadele postrevoluționare, ca și din istoria mică, privată a personajelor puse în pagină. În schimb, intervalul următor sparge și fărâmițează această schemă dominantă: urmărind debuturile din ultimii ani, observăm o diversificare a modelelor epice și a proiectelor narative, numeroase ficțiuni alternative, auto-centrate, ireductibile la un numitor comun. Sorin Stoica, Florina Ilis, Lucian Dan Teodorovici, Bogdan Popescu, Ioana Bradea, Florin Lăzărescu, Filip Florian: autori din aceeași generație, dar atât de diferiți ca tematică, problematică și scriitură încât se poate spune că
Un roman "deflationist" by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10156_a_11481]