8,226 matches
-
de gând să facă cu ele. Stegulețele erau de două feluri: roșii și tricolore. Cele roșii aveau pe ele secera și ciocanul într-o cunună de spice, iar celelalte stema țării pe culoarea galbenă. Erau dintr-o hârtie foarte poroasă, miroseau a clei și chimicale și se sfâșiau extrem de ușor, așa că puține erau întregi. Bățul lor era de lemn de tei, zgrunțuros și grosolan ca un bețișor de vată de zahăr. Deja stegulețele nu mai aveau căutare, erau prea multe, și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de obicei, prin crăpătura dintre palier și podeaua liftului: erau acolo jos, sub lift, o grămadă de hârtii de la eugenii, de la lamele de gumă de mestecat... Tot copiii le aruncaseră. Mai erau și tot felul de putreziciuni. Uneori în lift mirosea foarte greu, a mort, ai fi zis. Însemna că vreun șobolan murise acolo și acum putrezea. Dar nu era numai asta. Când mergea la școală, mama îi pregătea câte un pachețel în fiecare zi: pâine cu unt și salam sau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pictate cu vopsea roșie. Ferestruica, pe care scria HIDRANT, se putea deschide destul de ușor. Mircișor o descoperise foarte devreme și era, pentru el un prilej de continuă uimire. Fiindcă de câte ori o deschideai găseai acolo, în micul spațiu alb și curat, mirosind a var, dinăuntru, mereu altceva, mereu o surpriză la care nu te-ai fi gândit. Era de parcă blocul ar fi vrut să-i facă băiatului cîte-un cadou din timp în timp. Nimeni nu mai cunoștea ascunzătoarea, nici măcar Sandu, care stătea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu șase straturi: de chewing-gum, de halviță, de marțipan, de nuga, de ciocolată și de napolitană, o jucărie cu mecanism, întruchipînd fata din nufăr... Doar pe aceasta din urmă o putuse lua acasă. Îi deschise mama, transpirată ca de obicei, mirosind a ceapă fiartă, și-ntr-adevăr vreo trei oale fierbeau pe aragazul din bucătărie, umplând casa de aburi. Copilul încercă fără succes să-i spună bancul cu Tică și Tache. "Să nu te mai aud cu prostii din astea!" îi spusese categoric
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe un scaun de fier înroșit sau băgat într-un ceaun cu zmoală clocotită. Nu era glumă cu astea. Zmoala era ceva care arăta ca niște sloiuri negre, lucioase. La căldură se muia și puteai s-o întinzi ca halvița. Mirosea atât de bine, că-ți venea s-o mănânci, și nebunul de Paul chiar mânca sau cel puțin o mesteca mereu în dinți. Când au zmolit țevile de canalizare din spatele blocului, muncitorii au adus un cazan cu foc dedesubt, și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
scorțoasă, înfășurat pe-un cadru de sârmă, putred de vechi, mișunat de urechelnițe. Am închis dezamăgit ușița la loc și, în sfârșit, am bătut la ușa alor mei. Mi-a deschis mama. Ne-am îmbrățișat în holul cu aer albăstrui, mirosind iute a vinete coapte direct pe flacăra aragazului. Ne-am așezat la masă-n bucătărie. Apartamentul în care trăisem un sfert de veac și ale cărui odăi se ridicaseră odată deasupra mea ca niște hale imense, mi s-a părut
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
imprimată o cheie, și "Cămila", vârât într-o cutie de carton pe care scrisul, prost imprimat, abia dacă se vede. Multă lume, mai ales cei care au curte, își fac singuri săpunul, în care pun și frunze de pelin, să miroasă frumos. Pentru că tramvaiul ia viteză, vagoanele se clatină aici atât de tare, că-ți spui că una-două au să se răstoarne. Bordeie mizerabile, o sifonărie vopsită-n albastru, o casă pe ușa căreia scrie cu litere strâmbe BORȘ, se clatină
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-n picioare un perete de var albastru, cu un mare ibric fumegând zugrăvit pe el. Acolo-și făceau copiii veacul, jucîndu-se printre bălării. Alte câteva case de mahala, improvizate, gata să se dărâme, acoperite cu petice de carton gudronat și mirosind a lături, și dai, în fine, în Silistra, stradă lungă, pietruită prost și neregulat, pe care nu trec decât, din când în când, căruțele cu sticle goale ale țiganilor, așa că printre pietre a crescut o blăniță verde întinsă pe toată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
nelipsitul leandru-în-florit și nelipsita bătrânică iscoditoare care te urmărește lung cu ochii înroșiți de conjunctivită. Chiar sub balcon e firma stacojie, iar sub firmă, doar ușa. Nici vitrine, nici geamuri, nici nimic. Ți-e și frică să intri în bezna mirosind a mălai încins. Oftezi ușurat când ai trecut mai departe, de parcă te-ai fi așteptat să țâșnească din gaura aceea umedă un torace păros de păianjen, să te-apuce cu labe scurte și puternice și să te tîrască-năuntru. Treci de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și ridica pomeții, arătîndu-și totodată dinții de sus, de un alb prea lăptos, fără transparență, ieșind din gingii ciudat de palide în contrast cu sîngenul violent al rujului. Și Maria strângea din ochi, orbită de lumină. Ea nu era deloc aranjată și mirosea a mărar. Permanentul 1 se dusese de mult, căci nu ținea în părul ei cu firul subțire și fragil. Serile își mai punea părul pe moațe, dar cu slabe efecte. Maria se apropia de treizeci de ani și era, încă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
înghețat, în blocuri aproape paralelipipedice de capete, ochi, solzi, burți sidefii și miros proaspăt și dulceag de pește marin. În fiecare dimineață se minuna cât de asemănătoare era mireasma aceea cu cea de care avea parte în pat, căci așa mirosea și vulva rasă cu grijă, cu labii aproape negre la capete, a femeii cu care trăia, o roșcată din poldere ce avea pasiunea florilor la fereastră și-a supei de mazăre cu cârnăciori, pe care-o mânca zilnic dintr-o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
niște planete semilichide. În aer, temperatura lor crescu până când plumbul deveni translucid ca un zgârci. Evoluau unul spre altul lent și simetric într-o lume de incomprehensibile forme încremenite. Nu avea cine să vadă culori, să perceapă mirosuri. Neutrinii nu miros a garoafă, cosinusurile nu sună ca un trianglu, curbele asimptotice nu au gust de scorțișoară. Rotindu-se-n jurul axei lor, gloanțele se apropiau unul de altul atrăgîndu-se chemotactic, făcând schimb de particule virtuale, transmițîndu-și mereu unul altuia coordonatele, locul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
până la Sintaclaas când băiatul - să tot fi avut atunci vreo doisprezece ani - plecă de-acasă cu gândul ca, fie ce-o fi, să ajungă până la corabie. O luă, pășind stângaci pe patine, pe uliță, prin spatele bisericii, depăși prăvălia ce mirosea a cârnați cu ghimber și coborî spre iazu-nghețat. Nu ninsese de două zile, și gheața era limpede, de culoarea fisticului. Un rac mare și negru era prins în gheață, chiar la mal, încurcat în ierburi de apă. Sacul din spinarea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se pusese, huruind, în mișcare, intrând prin una din fante și ieșind prin cealaltă, semn că se stârnise vântul și că bătrâna moară-și dezmorțea aripile. Maarten nu se mai simțea la largul său dezbrăcat, în aerul ce încă mai mirosea, ca fânul cosit, a dragoste. Se-nvîrti prin odaie până găsi într-un dulap niște haine cam vechi și destul de curios croite, dar care, de bine, de rău, i se potriveau. Coborî, astfel îmbrăcat, prin chepengul din podea și se găsi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai greu și mai gâfâit, de parcă treptat l-ar fi-ncărcat anii și metehnele, era doar un punct de substanță organică pe suprafața calotei strălucitoare. De-aici nu mai știa încotro să se-ndrepte. Straiele de pe el se zdrențuiseră și miroseau greu. Statura i se-ncovoiase de parcă ar fi atras-o din ce în ce mai puternic pământul. Fuioare de barbă cenușie îi fluturau acum în câmpul vizual, și fire lungi din sprâncene îi stânjeneau vederea. Soarele ardea tare și emisfera de gheață începu să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ascuțite ca lamele, ce-și sclipeau o clipă poligoanele-n aer, ca să se spargă apoi departe, cristalin, pe podeaua de gheață încă întreagă. Se ridicară tot mai sus în văzduh, iar marile prelate negre se uscară instantaneu, răspândind nu doar miros insuportabil de putreziciune, ci și cristale de sare risipindu-se ca o chiciură împrejur și zeci, sute de animale necunoscute ale abisului, monștri ce răsuflau greu, dîndu-și duhul pe gheață. Puntea de sus sparse și ea suprafața de cuarț, lăsând
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
iubea și, de față cu el, căpăta rușine și sfială, ea, care nu știa cu ce se mănâncă buna cuviință: "Mircică, mamă, hai la baba, hai! Hai să-ți dea baba ceva bun..." Doar Coca, fata cu păr castaniu care mirosea mereu a un fel de bomboane de pe-atunci, numite "cerceluși", și care-și purta basca frez ca pe o ambiguă aureolă, a dispărut într-o zi, puțin înainte ca Maria, Costel și fiul lor să se mute din Silistra
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în mai multe locuri sub coaja lucioasă, nu mai trimite emanația sa acrișoară în cercuri de aer de jur-împrejur, ci devine el însuși un grăunț de miros. Femeile ne apar ele însele ca molecule de parfum, clădirile însele nu mai miros a tencuială proaspătă: Dumnezeu însuși își trimite-nspre noi mireasma lui de măr, de femei și clădiri, grăunțe olfactive pe care, cu bulbul ce ne-a umplut toată țeasta, le interpretăm, le clasificăm și-ncercăm să detectăm de unde vin. Construim modele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
treacăt învățăturile de milostenie ale Sfântului Augustin cel Nou. Se lămurise abia în cea de-a treia zi. Încercase atunci să îi dea Xentyei câteva linguri de supă... ― Ce ciudat, Maria, spusese fata cu ochii ațintiți asupra lingurii. Simt cum miroase a metal. N-ai una de lemn? Maria nu fusese niciodată însărcinată. De fapt, spre deosebire de sora ei, nici nu prea avusese multe ocazii de a rămâne însărcinată. Cu toate acestea însă, era femeie și văzuse mulți prunci venind pe lume
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
roșietic. ― Ăsta e vin, surâse Maria privind spre Stin. Aici, pe Vechea Terra, e o tradiție la fel de veche ca însăși omenirea ca, atunci când se naște un copil, cei apropiați să ciocnească un pahar de vin. Curios, tânărul luă cana și mirosi lichidul din interior. Avea un parfum ciudat, pe care nu-l mai întîlnise niciodată. ― Mi-ai povestit odată despre vin. Mi-ai spus că te face să fii mai vesel și că, o dată ce te înfrățești cu el, e greu să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Kyrallului nu bătea nici un pic de vânt. - La ce te gîndești? îl întrebă Oksana, care își ținea neglijent mâna pe cârma ambarcațiunii ușoare, purtată de un mic motor electric. Bărbatul privi spre locul în care psiacul dispăruse la orizont. - Marea miroase la fel pe orice lume. Sarea învinge mereu. Uite, până și mirosul de flori al Kyrallului aproape că nu se mai simte aici. Oksana îl aprobă din cap, în tăcere. - Și tu crezi asta? o întrebă Durdrin fără să o
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
vreodată. Dar asta nu e nimic în comparație cu lupta pe care a trebuit să o port pentru a împăca o latură masculină pe care mi-a indus-o personalitatea Johanssonilor. Cu toate astea însă, să știi că și mie marea îmi miroase exact la fel. Un surâs fugar trecu pe fața femeii. - De ce zîmbești? - Nu m-ai suspectat niciodată că profit de amintirile tale pentru a te putea seduce? Durdrin medită serios câteva clipe la întrebarea ei și dădu apoi afirmativ din
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
prea târziu. Ați văzut și voi semnele... Abatele suferise probabil încă un infarct chiar în timpul discuției cu Xtyn, dar reușise să ascundă suferința atroce prin care trecea. Airam umezi buzele Abatelui cu o cârpă înmuiată în sucul unui fruct negru. Mirosea puternic, dar foarte plăcut, și avea un gust ușor dulceag. - Sfântul Augustin a ales să ne dea un semn luminîndu-ne cu înțelepciunea de a transforma cea mai mare dintre capcanele întinse Abației într-o armă cu care îi vom învinge
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Regulamentului canonic 35. XTYN STĂTEA AȘEZAT pe o piatră și picioarele i se afundaseră într-un soi de vegetație pitică, verde, punctată pe ici pe colo cu flori colorate. Nu avea mantie, soarele care îl lumina era galben și văzduhul mirosea cumva altfel decât era el obișnuit. Privi în sus spre cerul care lucea straniu, albastru, apoi își coborî privirea observând pe rând ceilalți trei bolovani de lângă el. Încercă să-l ridice pe unul cu forța minții, dar piatra nu se
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
curgea un torent pe al cărui mal stăteau în așteptare câțiva cercetași. Valea era atât de adâncă și vegetația pe cei doi versanți atât de deasă, încât în ceasul acela lumina soarelui pătrundea cu mare greutate. Aerul era umed și mirosea a nămol. Roiuri de insecte minuscule le zumzăiau pe deasupra capului. Urmându-i pe cercetași, coloana urcă torentul pe o distanță de circa jumătate de milă, ținând caii cu copitele în apă. Nimeni nu vorbea, însă foarte curând Sebastianus distinse, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]