51,037 matches
-
în asociere cu ghafór și de trei ori, cu ‘alm. Interpretarea cea mai frecventă care se dă acestui nume este că All"h nu se grăbește să pedepsească, este încet la mânie. Aceasta nu înseamnă neapărat că nu are intenția să o facă, ci faptul că nu se tulbură de păcatele oamenilor și aplică pedeapsă la timpul cuvenit, lăsând păcătoșilor răgaz de pocăința. Așa înțeleg Aš‘ar, Zamm"m, Hatt"b, iar Abó Ish"q al Isfar"’în explică numele
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
modificări în pasajele mai obscure, ținând seama de textul masoretic. Edițiile succesive au făcut același lucru, ultima fiind cea din 1988, care s-a retipărit în mai multe rânduri. „Erezia” modificărilor datorate textului masoretic a fost eliminată - cel puțin în intenție -, revenindu-se la Septuaginta că textus receptus 168, în versiunea recentă a Bibliei realizată de Bartolomeu Valeriu Anania. Traducerea Cornilescu, făcută după ebraica (Vechiul Testament) și greacă (Noul Testament), este versiunea acceptată de neoprotestanti și nu cuprinde cărțile deutero-canonice (cele din afara canonului
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
mai adăugau poștașii, feroviarii și alți funcționari, în total aproximativ 8-10 mii de persoane. Împotriva ideilor lui Teleki Pál, administrația militară - deși își îndeplinise o mare parte din sarcinile care i-au revenit - nu și-a făcut bine treaba: În ciuda intențiilor ce proveneau direct de la el (de la Teleki), administrația militară ungară din păcate, în mijlocul populației transilvane, se mișca asemeni unui corp străin" - își exprimase (cât se poate de critic) Farkas László părerea, altminteri loial ministerului său de resort 22. Că au
[Corola-publishinghouse/Science/84986_a_85771]
-
Semnele de puncuație folosite ca semne ortografice I. PUNCTUAȚIA I. 1. SCURT ISTORIC Punctuația este o componentă a scrierii, constituită dintr-un ansamblu de semne convenționale care oferă indicii de structurare geografică a unui text potrivit cu conținutul lui și cu intențiile vorbitorului, în vederea redactării scrise corespunzătoare și a citirii corecte adecvate. Deci, punctuația face parte integrantă din sistemul ortografic, deoarece fără semnele de punctuație, scrierea corectă nu putea fi concepută. Între ortografie și punctuație există o strânsă legătură, evidențiată prin faptul
Particularităţi m etodologice de însuşire a normelor de ortografie şi punctuaţie la clasele I şi a II - a by Atofanei Mariana () [Corola-publishinghouse/Science/91851_a_92996]
-
și istoricii (fie ai Greciei antice, fie ai filosofiei, mitologiei sau antropologiei) consideră că primele atestări ale cuvântului mythos arată că el desemna vorbirea obișnuită: „suită de cuvinte care au un sens, cuvântare, discurs ș...ț, conținut al cuvintelor, părere, intenție, gândire, povestire” (P. Chantraîne, 1974, vol. III, p. 718). La rândul său, cuvântul logos acoperea cam aceleași sfere semantice: În greaca veche, el era folosit cu sensul de „a spune”, „a povesti”, „a explica”, „a expune”, „a raționa” (p. 625
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
unei evoluții lineare În care un model Îl elimină pe celălalt, la sugerarea unui sistem de comutări și congruențe, bazate pe utilizări nuanțate, contextuale, În care mythos capătă diferite accepțiuni, În funcție de conceptul În raport cu care este gândit (logos, aletheia, palaia), de intențiile autorilor și de valorile culturale specifice paradigmelor (istorie, filosofie, retorică etc.) În care apare. Exprimând acestă viziune, C. Calame (1999, p. 142) afirmă: Asemenea altor forme de discurs, așa-numitele „narațiuni mitice” nu sunt cu nimic mai puțin logice, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
sau mai puțin invariabile, impun forma rituală asupra substanței acestor acțiuni și exprimări” (1999, p. 29). Iar C. Humphrey și J. Laidlaw (1994, p. 97) susțin că „o acțiune este ritualizată dacă actele care o compun sunt constituite nu de intențiile actorului care le performează, ci de o stipulare care le precedă”. C. Bell, care a realizat cea mai subtilă analiză a acestui concept, se delimitează de studiile acelor cercetători care „identifică ritul cu funcțiile de comunicare și găsesc astfel rituri
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
arată că, În diferitele civilizații ale planetei, distincțiile acestea nu funcționează ca o marcă absolută, ci doar ca indici ai unor categorii fluide, care se pot transforma una În alta. În general, vrăjitoria este asociată cu un rău făcut cu intenție sau produs În urma unei reacții neintenționate a unei persoane dotate cu puteri malefice: „Vrăjitorii/vrăjitoarele sunt persoane dotate cu puterea de a face rău prin mijloace mistice. Într-o cultură pot există mai multe persoane dotate cu asemenea puteri, de la
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
care Zeus a pus toate bolile știind că ele se vor revărsa asupra oamenilor poate fi un exemplu; b) divinitatea sau ființa care ajută Demiurgul În facerea lumii: bolile provin astfel dintr-o eroare (motivul adjuvantului nepriceput) sau dintr-o intenție răuvoitoare (motivul adjuvantului care sabotează munca Demiurgului). Dracul care, deși „fârtate” cu Dumnezeu, Întoarce pe dos creațiile divine și făurește lucruri „rele” exemplifică acesta configurație; c) eroii umani sau semidivini: prin intervențiile lor, aceștia contribuie la nașterea diferitelor boli. Spre
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
anularea stării normale sunt: a) pierderea sufletului: definit fie ca o anumită parte a persoanei care supraviețuiește morții, fie ca un spirit care protejează acea persoană, sufletul poate „fugi” În vis sau În timpul activităților cotidiene, mânat de un fel de intenții călătoare. Sau poate fi răpit de alte puteri, duhuri, vrăjitori, animale magice etc. Recuperarea sufletului implică o călătorie periculoasă, marcată de obstacole și lupte, călătorie care se realizează Într-o stare de transă. Este acțiunea predilectă a vindecătorilor specializați, fie
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
el identifică natura spiritului: acesta se face auzit prin graiul celui bolnav, dar cu intonații și voce diferite - după tipul acestor inflexiuni, exorcistul stabilește felul și puterea spiritului malefic. Apoi exorcistul Îl supune la un interogatoriu referitor la cauzele posesiunii, intențiile spiritului, puterile și slăbiciunile sale. Spiritul Însuși Îi dezvăluie exorcistului slăbiciunile sale și căile prin care poate fi gonit. Aplicând apoi soluția magică (recitarea unor texte sacre, arătarea unor obiecte magice, fumigațiile și alte produse vindecătoare, cântece și dansuri), exorcistul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
orientate spre Împlinirea personală, și nu spre servirea comunității. Caracteristici generale ale magieitc "Caracteristici generale ale magiei" Parcurgerea diferitelor familii de acte magice ne permite identificarea notelor definitorii prin care acest sistem se individualizează. Caracterul activ La baza magiei stă intenția (și convingerea care o susține) că prin inițiative individuale sau de grup se poate influența mersul fenomenelor naturale și al evenimentelor sociale. De aici derivă una dintre principalele note definitorii ale magiei: existența unui ansamblu de tehnici specifice. Aceste tehnici
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Bodnath (Nepal), către muntele Wu-t-ai (China) sau către cele 88 de temple de la Shikoku (Japonia). Dintre acestea, pelerinajul la Mecca se individualizează prin complexitatea sa religioasă și ceremonială, care permite articularea pelerinajului prin mai multe familii de acte rituale: Niyya - intenția. Ca toate celelalate prescripții rituale, Îndeplinirea pelerinajului comunitar nu este considerată valabilă decât cu condiția de a fi fost precedată de intenție, niyya. Ea nu are nevoie de altă condiție formală pentru a fi agreată decât de sinceritate. ș...ț
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
prin complexitatea sa religioasă și ceremonială, care permite articularea pelerinajului prin mai multe familii de acte rituale: Niyya - intenția. Ca toate celelalate prescripții rituale, Îndeplinirea pelerinajului comunitar nu este considerată valabilă decât cu condiția de a fi fost precedată de intenție, niyya. Ea nu are nevoie de altă condiție formală pentru a fi agreată decât de sinceritate. ș...ț Totul este astfel conceput Încât pelerinul să se asigure că nu va leza pe nimeni prin luarea acestei hotărâri pioase: nu numai
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de devoțiune față de acesta. Raporturile de devoțiune se desfășoară pe axa unei anumite temporalități: ea implică o Întoarcere În timp și o repetare ciclică a acestui act de revenire la un moment din trecut. În sfârșit, gestul comemorativ presupune o intenție colectivă de a face public acest complex simbolic. Spillman (1997, pp. 57-93), pornind de la analiza centenarului și bicentenarului SUA, identifică trei elemente esențiale: națiunea, temporalitatea (momentul fondator, viziunea Întemeietoare proiectată În viitor, confirmarea ei În prezentul glorios) și valorile comune
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ceremonial care consacră un traseu politic și un ritual a căror structură este asemănătoare cu aceea a riturilor de inițiere. După D. Fleurdorge (2005, pp. 39-41), acest proces de construire a „figurii prezidențiale” cuprinde mai multe secvențe codificate: a) declararea intenției de a candida, făcută Într-un cadru solemn, Încărcat de Însemne simbolice; b) derularea campaniei electorale, cu evenimentele sale politice și ceremoniale - vizite, comemorări, Întâlniri oficiale, conferințe și declarații de presă etc.; c) momentul votului din primul tur și anunțarea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
reuniuni politicetc "Parade, demonstrații și reuniuni politice" Forma cea mai cunoscută de rit În mișcare cu mesaj consensual sau contestatar este demonstrația ( În literatura de specialitate, termenii paradă, procesiune, demonstrație, marș sunt folosiți ca sinonimi; pentru a sublinia diferențele În intenția politică specifice acestor rituri În mișcare, voi utiliza aici termenul paradă pentru manifestările consensuale și demonstrație pentru cele contestatare). Așa cum observă un cunoscut cercetător al acestor rituri, În secolele al XVIII-lea și al XIX-lea, „o cultură populară politică
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
din 1968. În primul caz, antropologul amintit subliniază existența figurilor alegorice (Statuia Libertății, Bodhisattva, figuri ale teatrului Pâine și Păpuși), costumația colorată și măștile alegorice, scenetele contestatare improvizate și utilizarea cântecelor „interzise”: În ciuda caracterului organizat al demonstrației și a seriozității intențiilor lor, studenții acționau ca la un carnaval. Atmosfera de distracție, camaraderie, ironie și subversiune a stârnit spaimă și ură Între oficialii Chinei. Studenții se așezau și dormeau oriunde voiau În piață, În formule de o varietate greu de imaginat. Ei
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
dintre divinitatea supremă și alte figuri sacre. În aceste ultime ipostaze, divinitatea colaborează cu o ființă care fie o ajută cu pricepere, fie, din neîndemânare sau răutate, schimbă proiectul inițial. Alteori, divinitatea se luptă cu o ființă care se opune intențiilor ei și pe care trebuie fie să o ucidă, fie să o păcălească - uneori, diferitele componente ale universului sunt create din diferite părți ale trupului ființei Învinse. Jocul dintre cosmogonia realizată integral de divinitatea primordială și cea În care lumea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
românilor. În perioada interbelică, revelația dacismului a deschis o nouă fereastră spre căutarea rădăcinilor arhaice ale mitologiei folclorice. Perspectiva dacică a fost Îmbrățișată apoi cu mult entuziasm, Începând din anii ’70, de o seamă de cercetători, care, În consens cu intențiile propagandistice ale comunismului-național, au pus În mișcare un arsenal complex de interpretări, toate având drept scop identificarea mitologiei populare cu una străveche, preromânească, preromană și, eventual, predacică. În felul acesta, În loc să fie studiat În modul său normal de funcționare, ca
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pot lua decizii pe termen lung, scurt despre ceea ce poți face - Învățare continuă; 4. atingerea obiectivelor - contracte pentru angajare. În această etapă este necesar a se răspunde la Întrebarea: „Cum să atingi obiectivul?” (căutarea locului de muncă, CV, scrisori de intenție, interviuri); 5. piața de muncă - oferte de muncă și acceptarea lor, succes În muncă; 6. cariera - reevaluarea. Resursele umane reprezintă baza planificării carierei organizaționale. Numai crescând cererea de personal pentru viitoarele posturi și oferta de resurse umane ca potențial, se
Modernizarea carierei de manager în instituţia de învăţământ preprimar by Dorina Buhuş () [Corola-publishinghouse/Science/1725_a_92277]
-
poate fi definită, la MANAGEMENT rândul ei, drept setul dorințelor-emoțiilor care induc voința de a acționa sau nu și preferința pentru o anumită acțiune sau clasă de acțiuni. Conflictul este o formă de opoziție centrală pe adversar, bazată pe incompatibilitatea intențiilor și a valorilor părților oponente. Negocierea reprezintă interacțiunea Între grupuri și/sau persoane cu obiective și interese inițial divergente, care vizează, după discutarea unui acord și luarea unor decizii comune. Organizația reprezintă o colecție structurală de resurse umane și nonumane
Modernizarea carierei de manager în instituţia de învăţământ preprimar by Dorina Buhuş () [Corola-publishinghouse/Science/1725_a_92277]
-
STATU PALMĂ BARBĂ COT, revista apărută la Iași, săptămânal, de la 18 decembrie 1938 până la 5 februarie 1939. Director: Alexandru Pogonat. Intenția publicației e de a aduce, în spiritul ironic și mușcător al lui G. Topîrceanu, o notă de pitoresc și inedit, dar mai ales de amuzament în viață literară locală, prin șarje amicale și ironii bine direcționate la adresa unor excese și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289888_a_291217]
-
teoretice Literatura de specialitate consacrată definirii și analizei comicului însumează mii de pagini care încearcă să-i capteze esența și multiplele fațete. Canalizarea pe un singur făgaș cu aprecieri privind un anume aspect al comicului sau deschiderile ample, atotcuprinzătoare în intenție, în diacronie și în sincronie, la nivel global sau național se dovedesc întotdeauna completabile și sunt puțini cei care la finalul investigației nu recunosc limitele studiului propus. De exemplu, după o imersiune de tip inițiatic în imensa bibliografie consacrată comicului
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
convergențe cu burlescul și cu eroi-comicul, modul ironic implică zeflemeaua și autoironia ca subspecii, grotescul se bazează pe comicul caricaturii și marchează incidențe atât cu umorul negru cât și cu cel absurd 48. Se constată, așadar, că în ciuda considerabilelor eforturi, intenția de clasificare riguroasă și distribuire exactă, cu evitarea imixtiunilor între variante, rămâne mereu în stadiul aproximărilor. Nici o listă arborescentă cu pretenții de savantă elaborare nu poate accede la calitatea de a fi completă întrucât comicul tinde să se limiteze, prin
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]