6,372 matches
-
veseli, arătau spre mine cu degetul și râdeau, nu știam de ce. Pentru că mă strâmbam de durere, mi-am dat seama; din clipa aceea am început - și mai și - să mă schimonosesc într-adins. Am început să și râd; situația devenise comică. Strigau la mine și nu înțelegeam nimic; doar câteva vorbe le-am priceput, pentru că le-au repetat aproape toți: „Să vedem cât o să mai râzi!”. Părându-li-se că am început să-mi pierd verva, mi-au împins sub nas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
-și schimonosească fața! O privire impresionată se întipări pe chipurile maimuțelor. Fură și mai impresionate după ce petrecură destul timp în livadă ca să-l poată identifica pe Sampath ca fiind nucleul acestei frumoase comunități peste care dăduseră. Într-un mod destul de comic, toată mâncarea din livadă părea să fi fost adunată în jurul acestui băiat care chiuia și care poseda unele calități ce, fără a fi admirate la ele, păreau a fi destul de apreciate în cazul lui. Fără-ndoială că, apropiindu-se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
din basmul Sarea în bucate de Petre Ispirescu; Făt-Frumos din tei, "poveste obișnuită" după scrieri de Mihai Eminescu; Năzdrăvăniile lui Prepeleac, "basm dramatic" după povestea lui Dănilă Prepeleac de Ion Creangă), participă la o sărbătoare a limbii, fie în registru comic, fie într-o formulă în care încap surâsuri, dar și neliniști și nostalgii (ca în Balada amintirii, scenariu după versuri de G. Topîrceanu). Cât despre cele sfinte, ruralii se mai smeresc ei într-o doară, că așa au apucat, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
absolutul, ce înflorește Domnul Destin e relativ. O FATĂ: Ce părere are Doamna Lume? DOAMNA LUME: Părerea mea e știută de toți, acceptată de unii și neluată în seamă de nimeni. Din nefericire, cei mai mulți dintre oameni rămân doar întrebări uneori comice, alteori neroade, alteori pline de înțeles, alteori tragice, alteori deșarte. Și dezlegarea îndelung așteptată a marilor semne de întrebare în umbra cărora s-au mișcat întârzie fără sfârșit în moartea lor. IERONIM: Basme! Legile societății oferă astăzi soluțiile cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
baie, se îndepărtă alene după stăpâna ei. M-am așezat pe o sofa din mahon, cu delfini sculptați pe brațe. Lângă ea se găsea o măsuță asortată, a cărei tăblie se sprijinea pe cozi de delfini. Delfinii reprezentau un efect comic întotdeauna popular printre confecționerii de mobilă germani, numai că eu, unul, văzusem o mostră de umor mai bun pe un timbru de trei pfenigi. Stăteam acolo de mai bine de cinci minute când tuciuria veni înapoi și-mi zise că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
scaunele de lemn. Era frig și acolo. Italia și-a lăsat capul pe umărul meu. — Ești obosită? — Puțin. — Odihnește-te. A început să moțăie, sprijinindu-se de mine în întuneric, un obraz abia vizibil în lumina ecranului. Era un film comic, puțin trivial, era bine, totul era bine. Eram o pereche, poate pentru prima oară. O pereche în vacanță care merge la cinema, se oprește să mănânce un sandviș și apoi își continuă călătoria. Da, mi-ar fi plăcut să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
burții ăsteia s-a gândit că am ieșit din competiție...“ Râsesem și aproape alunecasem pe trotuar. Ca să mă susțină, Elsa și-a pierdut echilibrul și era cât pe aici să cădem împreună. Atunci am râs și mai tare, fericiți și comici, sub ploaia care cădea cu găleata. Italia o privește pe Elsa aflată lângă mine. Elsa cu burta umflată sub palton. Am în mână balonul roșu, îl las în jos pentru că mă rușinez, și încerc s-o acopăr pe Elsa cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
noi trei, iar noi făceam tot ce voia ea. Irina a început să fluiere pe tăcute, cu un surâs în ochi, de parcă gusta dinainte o idee ce-i trecuse prin minte. Apoi, fluieratul ei a devenit sonor; era un marș comic dintr-o operetă la modă pe atunci, iar noi, încă speriați de ceea ce ne pregătea, am început să fluierăm și noi; mărșăluiam încet, ca o fanfară irezistibilă, simțindu-ne în același timp victime și învingători. S-a întâmplat când am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
plătind, umilindu-se puțin? Cei patru membri ai Păcătoasei familii erau Împreună pentru prima oară, dar asta nu avea prea multă importanță. Dacă Thomas ar fi spus adevărul, asta nu ar fi schimbat dramatic lucrurile. Povestea ar fi devenit chiar comică, violonista-mamă ar fi căutat repede asemănarea dintre Thomas și odraslă, violonista-tată, la fel; oricum, un străin complica destul lucrurile. Nu ar fi tras prea mare folos nici una dintre părți. De ce un alt potop, odată ce se dovedea, În mai toate cele
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
eu, pentru tine! - obișnuia să-i spună ea -, și tu, pentru cine știe care alta!... Așa e lumea, băiatul mamei.“ În ziua când deveni licențiat în drept și se întoarse acasă, mama îi luă mâna și i-o sărută într-un mod comic de grav, iar apoi, strângându-l în brațe, îi șopti la ureche: „Să te binecuvânteze tatăl tău, fiule drag!“ Mama nu se culca niciodată înaintea de-a se fi dus el la culcare și-l lăsa în pat cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
poate spera fără șovăire, plin de credință în speranța sa, că nu o să moară, nu va muri...! Și în orice caz, osândiții lui Dante trăiesc în istorie și, ca atare, osânda lor nu e tragică, nu este tragedie divină, ci comică. Deasupră-le și-n pofida osândei lor, Dumnezeu surâde ...] O vulgaritate! Și totuși pasajul cel mai tragic din corespondența tragică a lui Mazzini e cel datat 30 iunie 1835 și în care spune: „Toată lumea moare: Romagnosi a murit, a murit Pecchio
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
fac altceva decât să joc un rol, că nu înțeleg patriotismul, că nu a fost serioasă comedia vieții mele. Ceea ce îl indignează însă pe acest cititor indignat este că-i arăt că și el, la rândul său, este un personaj comic, romanesc și atât, un personaj pe care vreau să-l instalez în mijlocul visului vieții sale. Să facă din vis, din visul său, viață, și se va salva. Și cum nu există nimic altceva decât comedie și roman, să facă bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
o singură femeie, un singur bărbat, care, stând în picioare printre ruine de munți, prin pădurile moarte, livizi, cu ochi sticloși te vor vedea, o, soare, peste imensa gheață apunând.“ Apocaliptică viziune, ce-mi amintește de alta, cu cât mai comică, cu atât mai teribilă, pe care am citit-o în Courteline și care ne înfățișează sfârșitul ultimilor oameni, strânși pe un vapor, nouă arcă a lui Noe, într-un nou potop universal. Cu ultimii oameni, cu ultima familie umană, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
foarte frumoasă. — Soții Geiger le-au făcut o ofertă pe care n-au putut s-o refuze. Colțurile gurii i se mișcă, semn că... se amuză? — Ce ? zic intrigată. Ce s-a întâmplat ? — Păi... Lasă mopul jos. A fost destul de comic. Casa a fost folosită ca locație pentru un film BBC de epocă. La două săptămâni după ce a fost difuzat filmul, Trish și Eddie au apărut la ușă, fluturând un cec. O văzuseră la televizor, hotărâseră că vor să fie a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
angajat, și a intra doar ca să se uite nu este, să ni se ierte redundanța, bine văzut, cine se plimbă înăuntru cu mâinile goale poate fi sigur că va deveni curând obiectul atenției speciale a gardienilor, se poate chiar imagina comica situație în care propriul lui ginere îl va interpela, Tată, ce faci aici, nu cumperi nimic, iar el va răspunde, Mă duc la sectorul de vase să văd dacă mai au expusă vreo piesă de la olăria Algor, să întreb cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
ea n-a răspuns Mi-am adus acum aminte, ajunge cu prefăcătoria, Pentru c-ai pronunțat cuvântul matriță, Chiar am folosit acest cuvânt, Da, când ai vorbit de mulaje, Ai dreptate, îmi aduc aminte. Dialogul aluneca rapid spre absurd, devenise comic, Marta simțea o poftă nebună să râdă, dar, pe neașteptate, izbucni în lacrimi, culorile îi reveniră în obraji, nu e neobișnuit ca stările opuse, contradictorii, să se manifeste la fel, Cred că da, tată, cred că sunt gravidă, Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
apa dulce care curgea din pâlnie. Cu apreciabilă și liniștitoare unanimitate privind semnificația cuvântului, dicționarele definesc ca ridicol tot ce se arată demn de râs și de batjocură, tot ce merită ironia, tot ce este derizoriu, tot ce dă naștere comicului. Pentru dicționare, circumstanța pare să nu existe, deși, silite să explice în ce constă, o numesc stare sau particularitate care însoțește un fapt, ceea ce, între paranteze, ne sfătuiește clar să nu separăm faptele de circumstanțele lor și să nu le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
din priviri pe reverend; se mulțumește să ridice enigmatic din sprâncene. Faptul cel mai ieșit din comun este că Howard e Îmbrăcat după moda americană, arborează chiar un joben care, În ciuda tragediei care se desfășoară pe scenă, e de un comic irezistibil. Cu toate acestea, mulțimea urlă, se văicărește și, pe cât Îmi dau seama, nu există nici cea mai mică urmă de amuzament pe nici un chip. În afară de acela al pastorului, care catadicsește, În sfârșit, să mă lămurească: — Există Întotdeauna, la aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
tare. Ei! Se pare că m‑am înșelat, zice zâmbind. Și sunt nespus de bucuros. Își ridică ceașca în direcția mea. În cinstea unui test de mare succes mâine. Pot să‑ți dau un sfat? — Ce anume? — Puloverul. Se strâmbă comic și clatină din cap. OK. Cu ce mă îmbrac mâine? Cu ce Dumnezeu mă îmbrac? E cel mai important moment din viața mea. Un test video pentru televiziunea americană. Trebuie să fiu îmbrăcată la marele fix, în niște haine care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
ne putem umple sufletul cu surîsul zeilor. Ne trebuie chiotul și patima zeului nostru. Calmului Iui Apolo el Îi opune inima lui fierbinte și patima cu care stoarce totul din fiecare clipă ca mustul din struguri. În suita lui, măștile comice și tragice se Întîlnesc și uneori se confundă, pentru că zeul nostru are o față veselă și alta dureroasă. O, de cîte ori am dansat Între ruine sub privirile trufașului Apolo! Dar dansul nostru Înălța, pentru cîteva ceasuri măcar, coloanele În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
LANGNER, Süddeutsche Zeitung, Germania, 11 octombrie 1995) * „Plicul negru este unul dintre acele studii atent circumscrise, precise și acide, pe o pânză restrânsă, în care scriitorii est-europeni excelează. Restrângerea devine vastă. Tihna dispare din colțurile tihnite. Absurditatea încetează să fie comică: este teribilă. Manea creează acest efect printr-o proză lucidă care coboară deliberat temperatura emoțională pentru a potența cerebralitatea. El excelează în a revela profunzimea, păstrându-se la suprafață, scrutând surâsurile pe care nu te poți bizui în viață. Orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Întreg, de jenă... L-am mai văzut pe Bibanu cîndva, grav, dramatic, În Familia Posket; și pe Bănică, sensibil, liric, În Mitică Popescu. Birlic avea geniu, În sclipirile-i tragice. Comicul impresionant În dramă merită toată admirația. Dramaticul cu talent comic, la fel. Deplorabil e cel care joacă o viață doar ospătari și polițai În scheciuri, la Revistă. Și cea care face numai prostituate, prin seriale. Ce interesante devin, În ani, schimbările de mentalitate În distribuire și acceptare! Am mai povestit
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
ori Troilus și Credida, marile spectacole ale teatrului românesc, unde or fi rămas? Alt cotidian susținea o altă gogomănie : actorul ar fi fost cel mai mare...rău al cinematografiei românești . Doar atît? Dar a fost și bun, și pitoresc, și comic, și cinic și sentimental...Dar ce n-a fost! A avut șansa să gliseze pe toată paleta tipologică a filmului și teatrului. A și cîntat, Împreună cu Ștefan Iordache. A făcut televiziune și radio. CÎnd vrem să omagiem un mare dispărut
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Caliban! S-a vorbit mult - chiar prea mult - despre montările lui B. Vitse de pe scena Ateneului ieșean. O mai spun : francezul, personal, m-a cucerit ca om și manager. Am rezerve asupra regizorului B.V. , dar asta e o altă problemă. Comic e, În cazul ultimei sale premiere - Hai să facem sex! - că pe afișele care-au Împînzit Iașul cuvîntul sex era grosolan, ostentativ rupt. Titlul montării rămînea Hai să facem. Mi-e clar că Benoît a făcut-o dinadins, să ironizeze
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
și-i făcea curte unei doamne teribil de atrăgătoare. Era ușor ebrietat, și nefiind nici prea atrăgător, femeia-i respingea, tenace, avansurile. La un moment dat scriitorul se enervează și, aflînd că tipa e profesoară de franceză, Îi aruncă un comic/distrugător verdict: „ Am cunoscut-o pe Brigitte Bardot, duduie: era și mai frumoasă ca dumneata, și vorbea și mai bine franțuzește!”. Ergo: cînd nu scria, Mazilu rămînea propriul său personaj. Nici nu-i de mirare că s-a scris o
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]