7,594 matches
-
și exprimau îngrijorarea față de respectarea drepturilor omului din România se bazau, așa cum arătam, pe principiul neamestecului în treburile interne, exploatat la maxim, pe lipsa unor acorduri scrise cu efect constrângător și pe ideologia care desconsidera complet drepturile fundamentale. Faptul că diplomația română și cea americană sunt necoplanare reiese cât se poate de clar din scrisoarea pe care i-o adresează Ceaușescu lui Reagan pe 7 ianuarie 1986, în replică la mesajul președintelui american: „Noi considerăm că, în România, drepturile cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
constate schimbările pozitive. Este remarcabil spiritul pătrunzător cu care comunicatul MAE din 2003 face trimitere la clișeele deceniului al nouălea. După cum se observă, termenul „clișeu” este recurent, așa cum „clișee” erau și remarcele oficialilor americani din anii ’80. Numai că vocabularul diplomației românești s-a îmbogățit cu expresii noi, între care „abordarea tabloidă” merită o mențiune specială. O altă tactică a oficialilor comuniști era de a afirma, cu prefăcută noblețe, că România nu face referire la nerespectarea drepturilor omului din Statele Unite - fiind
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
și cele urbane, raționale adoptate în relațiile cu exteriorul, parcă uitându-se că un comportament de tipul acesta, perfect identificabil, suscită mari întrebări din partea interlocutorilor externi. Iată că am ajuns în punctul din care putem argumenta utilitatea unei recitiri a Diplomației absurdului. în relațiile bilaterale cu Statele Unite, România a reușit să depășească punctul mort în care s-a aflat până în 2001 (analizat succint de Mircea Răceanu în articolul citat din Sfera Politicii) și, conjugând o situație internațională favorabilă cu unele demersuri
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
s-a modificat radical, promovând același realism politic ofensiv de la care păreau să se abată la un moment dat (în sensul acesta, John D. Mearsheimer face o demonstrație convingătoare în The Tragedy of Great Power Politics, W.W. Norton, 2000), diplomația românească ar trebui să evite un eventual moment de criză la care ar duce acumularea unor poziții de tipul celor citate mai sus. Revenind la cartea lui Răceanu și Kirk, trebuie să subliniem unele elemente care îi conferă o savoare
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
evite un eventual moment de criză la care ar duce acumularea unor poziții de tipul celor citate mai sus. Revenind la cartea lui Răceanu și Kirk, trebuie să subliniem unele elemente care îi conferă o savoare specială. în primul rând, Diplomația absurdului ne permite să aruncăm o privire în interiorul unei structuri destul de opace atât atunci, cât și acum - aceea a Ministerului de Externe - și să asistăm la acapararea sa de către Securitate, fapt cu totul nefast pentru calitatea activității. în plus, facem
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
în senzaționalism diplomatic o lucrare extrem de serioasă. Din păcate, spațiul limitat al recenziei nu ne permite o analiză mai profundă și mai extinsă. Alături de alte lucrări și documente, cartea lui Kirk și Răceanu poate sta la baza unei istorii a diplomației românești așa cum a evoluat în realitate, nu așa cum a fost prezentată până în prezent în numeroase lucrări autohtone. Pe de altă parte, nu am insistat asupra suspiciunilor ce planează asupra personalității și activității lui Mircea Răceanu. Condamnat la moarte în 1989
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
lucrări autohtone. Pe de altă parte, nu am insistat asupra suspiciunilor ce planează asupra personalității și activității lui Mircea Răceanu. Condamnat la moarte în 1989, reabilitat după intense presiuni externe în 2000, trădător sau patriot, el rămâne un mister al diplomației românești. Dar subiectul acesta merită un studiu aparte. Andreea Năstase 1989 - Principiul dominoului. Prăbușirea regimurilor comuniste europene, ediție de Dumitru Preda și Mihai Retegan, Editura Fundației Culturale Române, București, 2000, 510 p. în secolul al XIX-lea, deschizătorii de drum
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
în măsură să întoarcă Ungaria de pe acest drum este armata” (p. 79). Toate aceste formațiuni, mai ales cele din Polonia, Ungaria, RDG și Cehia, au încercat să formuleze doctrinar schimbările de necesitatea cărora erau conștiente. Un element important, pe care diplomații români îl subliniază de fiecare dată, este păstrarea valorilor socialismului - dacă nu leniniste, cel puțin inspirate din Marx. De aceea, se consemnează cu satisfacție că protestele mișcărilor de opoziție nu se îndreaptă împotriva socialismului, ci se referă doar la conducerea
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
a numelui, mai ales că, așa cum notează scrupulos ambasadorul român la Budapesta, dintre delegații la congres „72% sunt intelectuali și numai 3,3% muncitori”. Analizând dintr-o perspectivă leninistă, renunțarea la proletariat ca purtător al stindardului comunist îi intrigă pe diplomații români, iar nemulțumirile membrilor de partid care nu doresc reforma sunt citate pe larg: la același congres PMSU, „mulți vorbitori s-au pronunțat împotriva instaurării capitalismului liberal în Ungaria, arătând că nu susțin ideile care duc la vânzarea țării. Partidul
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
civice, care organizează mitinguri de protest în fața ambasadelor României (inclusiv la Moscova, în 14 noiembrie). Din comunicările transmise în ultima parte a anului, îngrijorarea față de poziția sovietică este mai puternică decât aceea față de intervențiile occidentale: urmând indicațiile venite de la centru, diplomații încearcă să identifice implicațiile unui acord între URSS și Statele Unite, care ar facilita prăbușirea regimului comunist din România. în sfârșit, se produc evenimentele de la Timișoara; conform instrucțiunilor, ambasadorii afișează o ignoranță deplină și reiau tezele conducerii de partid de la București
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
URSS și Statele Unite, care ar facilita prăbușirea regimului comunist din România. în sfârșit, se produc evenimentele de la Timișoara; conform instrucțiunilor, ambasadorii afișează o ignoranță deplină și reiau tezele conducerii de partid de la București. Dacă în dimineața zilei de 22 decembrie diplomații, convocați la Ministerele de Externe din țările respective, susțin că „cea mai autorizată apreciere asupra situației a fost dată de tovarășul Nicolae Ceaușescu, secretar general al PCR, președintele R.S. România, în mesajul adresat națiunii la 20 decembrie a.c.”, la 23
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
profesorului Retegan, ar mai trebui detaliate subiecte ca: activitatea lui Corneliu Mănescu (președinte al celei de-a XXII-a sesiuni a Adunării Generale a ONU); Armata Română și Pactul de la Varșovia; vizita lui de Gaulle la București; rapoartele trimise de diplomații români din diferite capitale; relațiile între partid și stat (Ministerul de Externe). Am completa cu necesitatea unui studiu mai detaliat asupra poziției României față de CAER, prin intermediul căruia sovieticii au intenționat să pună în practică integrarea economică a statelor socialiste folosind
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
și că vor păstra o poziție defensivă de-a lungul Dunării”. Nu pare să fie vorba despre granița sudică a României, dacă nu cumva înseamnă renunțarea la o neverosimilă recuperare cu forța a Cadrilaterului, ci de o confuzie cu Nistrul, diplomația de peste ocean fiind notoriu dezorientată în geografia sud-estului european. „Ei”, românii, „considerau că astfel obligațiile lor” față de germani „erau îndeplinite” este încheierea acestei importante mărturii. Ar fi de văzut cine a vorbit cu americanii. în orice caz, după câteva săptămâni
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
textul transcris și publicat au fost reduse la minim. Cartea reunește mărturii despre trecut provenite de la contemporanii de epocă, în general cetățeni obișnuiți. Ei sunt acei oameni „subt vremi”; nu aparțin eșalonului superior care a modelat istoria precum politicienii sau diplomații, dar nu sunt mai puțin lipsiți de o perspectivă asupra timpurilor. Vocea lor se dovedește convingătoare individual și colectiv pentru societate, imprimând evenimentelor o dimensiune subiectivă și personală. Apar astfel adevărate probe în sens juridic despre un timp cunoscut direct
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
ncovenești. O punere la punct” - A.A.R, 1946; „Jean C. Bratianu à Paris” - BSH, 1943; „Nicolae Iorga `n lumina străinătății” - Balcania, VIII, 2 1944. A fost director al Școlii Române de la Paris (1941-1948) și membru corespondent al Academiei. Istoria diplomației - curs ASE, 1946, 196 p. dactilografiate, și Istoria diplomatică 1866-1914. Note, București, 1947, 264 p. litografiate. „Le grand camp roumain situé près de la commune de Băneasa (dep. de Teleorman)” și „Antiquités inédites d’Olténie”Dacia, nr. IX-X (1941-1944) și XI-XII
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Bozgan, Independență, politică externă și politică religioasă, ed. cit., pp. 252-253. Ibidem, p. 261. Totuși, `n istoriografia românească din acea vreme nu mai era incriminată decizia guvernelor „burgheze” din 1920 de stabilire a relațiilor directe cu Vaticanul; vezi Mircea Malița, „Diplomația românească `n perioada interbelică”, in Reprezentanțele diplomatice ale României 1911-1939, vol. II, Editura Politică, București, 1971, p. 14. Se păstra `nsă tăcerea asupra momentului 7 iulie 1950. ACNSAS, fond D, dosar 69, vol. 7, f. 79. Ibidem, f. 80. Scrisoare
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
191, dosar 39, f. 4). Ibidem, mapa 187, dosar 7, f. 54. Ibidem, mapa 191, dosar 39, ff. 74-81. RGANI, fond 5, op. 28, dosar 404, f. 26. Vezi, de exemplu, notele discuțiilor dintre funcționarii Ambasadei URSS `n Ungaria și diplomații iugoslavi, care au avut loc `n zilele congresului: AVPR, fond 077, op. 37, mapa 187, dosar 7, ff. 148-149. Ibidem, f. 148. Ibidem, mapa 191, dosar 39, f. 76. Ibidem, mapa 187, dosar 7, f. 147. Ibidem, dosar 8. Ibidem
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
a socialismului se constituie forme proprii de conducere a economiei și a aparatului de stat” (Pravda, 15 februarie 1956). Cele mai prezente informații `n rapoartele Ambasadei URSS din Ungaria, pe 1955 și `nceputul 1956, erau cele despre critica adusă de diplomații iugoslavi Cominformului. Potrivit iugoslavilor, existența Cominformului a produs mari prejudicii URSS, oferind propagandei occidentale pretextul de a vorbi despre un pretins complot comunist internațional. Vezi nota ședinței Prezidiului CC al PCUS din 22 februarie, redactată de V.N. Malinin: RGANI, fond
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
a „Foreword” by Congressman Philip M. Crane, Washington, DC, Selous Foundation Press, 1987, precum și prima traducere: Un Ambasador American `ntre Departamentul de Stat și Clanul Ceaușescu, 1981-1985, Jon Dumitru Verlag, München, 1989; Roger Kirk și Mircea Răceanu, România `mpotriva Statelor Unite. Diplomația absurdului, 1985-1989, traducere de Melania Stela Radulescu, Editura Silex, București, 1995, passim. Vezi și ediția americană: Romania versus the United States. Diplomacy of the Absurd, 1985-1989, St. Martin’s Press, New York, 1994; Emanuel Tânjală, Dan Cristian Turturică, „România”, de la New York
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
față de aceste sancțiuni 13, eficacitatea instrumentului economico-diplomatic european s-a dovedit a fi limitată în fața strategiei beligene a Federației Ruse. Implicarea Germaniei și Franței în negocierile de la Minsk vizând încetarea ostilităților din Ucraina, desi salutara, a relevat încă odată slăbiciunile diplomației europene și incapacitatea Uniunii Europene de a acționa ca actor coerent și decisiv în rezolvarea unei crize cu mize substanțiale pentru Uniunea Europeană ca entitate politică de sine stătătoare. Absența Înaltului Reprezentant pentru Afaceri Externe și Politică de Securitate și a
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
necesitatea conjugării eforturilor Bulgariei în direcțiile generale ale Uniunii Europene și NATO. Având în vedere caracteristicile riscurilor la adresa securității, este necesară abordarea conjugata, suprastatala a securității, în care instituțiile internaționale de securitate (NATO, UE, OSCE43) au un rol important în diplomația preventivă, managementul crizelor, stabilitatea post-conflict, promovarea democrației și respectul pentru drepturile omului și față de lege. Concluzii Democrațiile occidentale au dezvoltat strategii de securitate pragmatice, bazate pe experiența exercițiului democratic, pe ființarea unor instituții experimentate și pe cunoașterea profundă a intereselor
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
Lumea românească și Balcanii în reportajele corespondenților americani de război, Iași, Junimea, 2005; idem, Relațiile româno-americane timpurii. Convergențe-divergențe, Editura Albatros, București, 2000. 7 Vezi Valeriu Florin Dobrinescu, Anglia și România între anii 1939-1947, Editura Didactica și Pedagogica, București, 1992; idem, Diplomația României. Titulescu și Marea Britanie, Moldova, Iași, 1991 (ed. a II-a 2010); Marusia Cîrstea (coord.), Relații economice româno-britanice (1919-1939), Cetatea de Scaun, Târgoviște, 2013; David Britton Funderburk, Politica Mării Britanii față de România (1938-1940). Studiu asupra stragiei economice și politice, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
new generation, Bryce, London, 1853. DISRAELI, Benjamin, Henrietta Temple. A Lovestory, Tauchnitz, Leipzig, 1859 DISRAELI, Benjamin, Lothair, vol. 1-2, Tauchnitz, Leipzig, 1870. DOBRINESCU, Valeriu Florin, Anglia și România între anii 1939-1947, Editura Didactica și Pedagogica, București, 1992. DOBRINESCU, Valeriu Florin, Diplomația României. Titulescu și Marea Britanie, Moldova, Iași, 1991 (ed. a II-a 2010). ELIADE, Pompiliu, Influența franceză asupra spiritului public în România: originile, Institutul Cultural Român, București, 2006. FLEVA, N., Regim autocratic. Politică centralizatoare a guvernului conservator Lascăr Catargiu. Interpelare dezvoltată
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
XLVII, Seria Historica, 2008, p. 143-156; Daniel Cain, Les relations diplomatiques roumano-bulgares en 1900, În Revue des Études Sud-Est Européennes, tome XLVIII (nos 1-4), Bucarest, 2010, p. 259-282; Idem, Un trimis al Majestății Sale: Nicolae Mișu, București, 2007; Ion Mamina, Diplomația românească modernă și reprezentanții ei - portretele unor Ghiculești, În Studii și materiale de istorie modernă, tom XXI, 2008, p. 77-82. </ref>, urmărindu-se identificarea atât a diplomaților români din diferite capitale europene, aflați În misiune, de la sfârșitul secolului al XIX
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by ADRIAN-BOGDAN CEOBANU () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1261]
-
capitala României a fost receptată de către regele Carol I, de societatea românească și de diplomați străini aflați și ei În misiune la București; și nu În ultimul rând vom urmări aspectele tensionate ale relațiilor române-ruse În perioada mai sus amintită. Diplomații europeni de dinaintea declanșării primului război mondial acționau pe două planuri: erau, În primul rând, membri ai instituțiilor naționale, supuși regulilor administrative și normelor politice, iar În al doilea rând, prin natura activității pe care o desfășurau, erau integrați Într-un
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by ADRIAN-BOGDAN CEOBANU () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1261]