5,442 matches
-
de sacrificiu considerâdu-l "orice act îndeplinit de victima însăș cu intenția de a se omorî și care nu este un sacrificiu". Cazanvielh insistă asupra participării voluntare, conștiente: "suicidul este pornirea voluntară spre moarte". Dacă sinuciderea lentă sau parțială poate implica inconștientul, ea fiind recunoscută și apreciată ca atare doar datorită orientării spre autodistrugere, sinuciderea reală sau realizată presupune conștiința morții sau măcar asumarea acestui risc. J.Baecher consideră că suicidul este un act uman, pe de o parte pentru că îl găsim
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
a-l realiza; suicidul disimulat (travestit) care este actul suicidar mascat sub forma unui accident din diferite rațiuni, preponderent morale; echivalentele suicidare, reprezentând actele degradante, înhibate, ce pot avea în unele cazuri un caracter simbolic și care exprimă, conștient sau inconștient, tendința suicidară. Este un suicid transpus, subliminal sau un infrasuicid. Acestea apar în plan comportamental sub forma refuzului alimentar sau greva foamei, refuzului tratamentului chiar în cazul unor afecțiuni severe, sub forma asumării unor riscuri reale, individul având conștiința pericolului
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
în "etnicul" lui, cum va spune autorul în Etnicul românesc -, dar actualizate prin puterea sufletească a vocațiilor. Mesianismul este elementul profund de continuitate în viața și cultura unui popor. Dar fără actualizarea sa prin vocație, el rămâne o simplă dispoziție inconștientă, fără nici un viitor. Există totuși momente în istoria unui popor când vocațiile "ies ca din pământ". Este vorba despre situațiile limită. În treacăt fie spus, conceptul existențialist de "situație limită" exprimă satisfăcător momentele din istorie când mesianismul devine activ prin
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
o aprofundare empatică. Pentru autoare, a-l înțelege pe Eminescu înseamnă participare la „sensul prezent” al Frumosului. Pe urmele lui Platon, Nietzsche și Heidegger, eseista vorbește de esența divină a poeziei. Conferind mitului funcție gnoseologică intercesivă, ca stadiu al legăturii inconștientului cu „recunoașterea conștientă”, cu ajutorul teoriilor psihologiei abisale jungiene și ale hermeneuticii heideggeriene, autoarea caută „sensul poetic” al tensiunii din valoarea etică a frumosului și a binelui atunci când vorbește despre „politeia” eminesciană. Planul empiric social-politic este dublat la Eminescu de un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288627_a_289956]
-
și supraveghetori într-o mlaștină, loviseră organe de ordine. Nu spune nimeni că nu erau îndreptățiți moral s-o facă. Dar ceea ce vedem este o represiune dură menită să stingă o revoltă, nu omorârea în scop alimentar a unui animal inconștient. Însă cruzimea imaginii, valurile de sânge produc prin montaj un transfer rapid și intens de milă și apoi solidaritate cu răsculații. Armata țaristă e compusă cu siguranță din bestii, proletarii sunt niște ființe lipsite de apărare, ucise „ca vitele la
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
care fierbe” în care bardul transilvan spunea; „mișcarea studențească, cum s-a mai spus des în Țara Noastră, e o izbucnire de protestare a instinctului național ia noi, un strigăt de afirmare a adevărurilor organice ale unui neam, nesocotite de inconștienți sau batjocorite de elemente distructive interesate’’ și continuă „în prima perioadă de formare a unității noastre de stat, când clasa conducătoare se lasă răpită adesea de lozinci mici și inoportune, când dărâmarea metodică a unor intruși se resimte la toate
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
generând doctrine distructive, iar mai apoi, și mai ales în zilele noastre, prin fapte și acte care perturbă echilibrul perfect al naturii contravenind uneori flagrant legii simetriei universale. Este aceasta o finalitate? și dacă este așa, este una conștientă sau inconștientă?. Răspunsul nu poate fi decât unul echivoc, pentru că latura inconștientă ține de însăși natura biologică ce se rezumă în liniile sale esențiale în lupta pentru supraviețuire ca individ și specie (deci subzistență și perpetuare) și, latura conștientă prin faptul că
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
zilele noastre, prin fapte și acte care perturbă echilibrul perfect al naturii contravenind uneori flagrant legii simetriei universale. Este aceasta o finalitate? și dacă este așa, este una conștientă sau inconștientă?. Răspunsul nu poate fi decât unul echivoc, pentru că latura inconștientă ține de însăși natura biologică ce se rezumă în liniile sale esențiale în lupta pentru supraviețuire ca individ și specie (deci subzistență și perpetuare) și, latura conștientă prin faptul că pentru a¬și îndeplini dezideratele de mai sus, adică subzistența
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
a o transmite urmașilor. Ceea ce preia și transmite în fapt este zestrea genetică (ceea ce genetica avea să demonstreze cu prisosință mai târziu) care, în același timp, îi și configurează structura pentru îndeplinirea acestei finalități. Prin urmare evoluția și organizația sunt inconștiente pentru ființă, iar scopul ei este complet ignorat, conchide Paulescu. Ceea ce zigotul conține - in potenția - este în fapt codul genetic, structurat în gene alele (perechi), la rândul lor organizate în cromozomi, caracteristici ca număr și structură fiecărei specii, aspecte pe
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
ce includ celule senzoriale, căi de transmisie (ascendente și descendente), zone de integrare corticală, iar reacția este efectuată prin intermediul celulelor efectoare adică țesutul muscular striat sau neted. După cum ființa răspunde prin reacție la o impresie, fenomenele de relație pot fi inconștiente sau conștiente. În categoria fenomenelor inconștiente întră reflexele - acte automate ca răspuns spontan la o impresie și care nu implică întotdeauna integrarea corticală. Închiderea arcului reflex se realizează la etajele inferioare ale encefalului încadrându-se aici: reflexele rotuliene, idiomusculare, secretorii
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
transmisie (ascendente și descendente), zone de integrare corticală, iar reacția este efectuată prin intermediul celulelor efectoare adică țesutul muscular striat sau neted. După cum ființa răspunde prin reacție la o impresie, fenomenele de relație pot fi inconștiente sau conștiente. În categoria fenomenelor inconștiente întră reflexele - acte automate ca răspuns spontan la o impresie și care nu implică întotdeauna integrarea corticală. Închiderea arcului reflex se realizează la etajele inferioare ale encefalului încadrându-se aici: reflexele rotuliene, idiomusculare, secretorii, reacția pupilară etc. Ființa nu are
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
denumea voință inhibitoare ca rezultat al educației, totuși impulsia instinctivă, oricât de puternică ar fi, dispare în fața unui risc serios, mai ales atunci când existența individului este amenințată. Voința inhibitoare ca act voluntar, urmare a raționamentului, nu acționează niciodată asupra reflexelor inconștiente, ci numai asupra celor conștiente, mai ales asupra acelora care amenință existența, și mai puțin asupra reproducerii. Această voință devine benefică pentru că poate modera pornirile instinctuale, care atunci când devin excesive se transformă în pasiuni, patimi sau vicii. Deturnările instinctuale, în
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
există o serie de acte independente de acestea, acte ce se referă în special la activitatea de creație științifică sau artistică. De regulă acestea sunt rezultatul unor raționamente care, dacă în etapa inițială sunt conștiente, prin repetiție ele pot deveni inconștiente așa cum este scrierea de exemplu. Concluzia lui Paulescu este că și actele voluntare sunt complemente ale actelor instinctive, realizând în fapt finalitatea actelor instinctive (subzistența și reproducția) impuse omului prin structură, pe care nu poate decât să le modereze în
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
a extins aria cercetărilor sale dincolo de ceea ce medicina (singura dintre științe care are ca obiect de studiu exclusiv omul) cerea în mod exclusiv. Pleacă de la ideea că omul, în evoluția sa istorică, este tributarul unor atitudini și comportamente conștiente sau inconștiente care-i pot afecta existența lui sau a celor din jurul său, cu alte cuvinte a structurii sociale în care trăiește efectiv. Cum era și firesc în acest context nota socială a gândirii sale începe chiar cu profesia pe care a
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
război deschis cu materialismul ateu si mai ales cu darwinismul, pe care-l consideră inept și antiștiințific, cerând chiar scoaterea lui definitivă din știință. Plecând de la ideea că omul, în evoluția sa, este tributarul unor atitudini și comportamente conștiente sau inconștiente, care-i pot afecta propria existență, dar și a celor din jurul său, cu alte cuvinte a structurii sociale în care trăiește efectiv, Paulescu reușește să pătrundă realitățile vieții sociale în comunitățile umane pe parcursul istoriei umanității. Latura instinctuală a comportamentului uman
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
acțiunea strategică). Acțiunea strategică este transpusă în practică în manieră deschisă ori disimulată. În acest caz, vorbim fie despre o manipulare definită ca iluzie zămislită în mod conștient, fie despre o comunicare deformată sistematic în care iluzia este, în mod inconștient, produsă. În acțiunea comunicațională, dimpotrivă, "participanții nu sînt de la început orientați către propriul succes; ei își urmează obiectivele individuale, cu rezerva de a-și acorda concomitent planurile lor de acțiune cu fundamentul definițiilor comune ale situațiilor". Intercomprehensiunea presupune componentele universale
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
pot, eventual, comunica, avântul spre viitor, împreună cu propensiunea spre trecut, conferind, în felul acesta, substanțialitate schimbării. Acest lucru presupune efort, de aceea se realizează la intervale apreciabile de timp și numai în anumite persoane. Altminteri, între două acțiuni, amintirile zac, inconștiente, în clar-obscurul distribuit dramatic, ca într-o pânză rembrandtiană, al profunzimilor eului personal; imateriale, impotente, impasibile chiar, ele nu mai suportă acțiunea timpului, sunt quasi-eterne, cunoștințe pure (=distincția subiect / obiect al cunoașterii este inoperanta, în acest caz), așteptând scânteia conștiinței
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
în ipoteza unei stări de conștiință misterioase [s.n., postulând o inspirație și absurdă și cabotina. Ea nu explică nimic, iar realizarea artistică [s.n.] nu câștigă învăluita în acest prestigiu divin 19. Inspirația veritabilă nu este un simplu abandon în favoarea asociațiilor inconștiente, ci mobilizarea tuturor resurselor inteligenței - "condiționare a conținutului [=prezentul] de către conținător [=trecutul, amintirile, conform viziunii bergsoniene din Materie și mișcare, 1896]"20. Poetul român respinge creația "naivă", "nereflexivă", "[p]oezia înțeleasă că o mare senzualitate, echivalentul vorbit al unui Rubens
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
a-și regăsi unitatea de fuziune primordială ("amestec"), pierzând, în schimb, limitările spațiale ("fracția"), ori temporale ("secundă") obișnuite. În această existența originară, "substituțiile ferestrelor" - "the vacant eye-like windows" din povestirea lui Edgar Poe - , entitățile primare, pure, virtuale, impasibile și inactive, inconștiente, semnificând existența în sine, pe cale să se actualizeze, prin disociere, să devină, cu alte cuvinte, o existență pentru cineva (poetul), "entre (...) dans un espèce de circuit avec le présent" [intra într-un fel de circuit cu prezentul]24, în fapt
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
în sine (percepție pură) și reprezentarea acestuia (percepția obișnuită, conștientă) este, altfel spus, o metaforă poetica. Descriind universul, Bergson ni-l prezintă, în "Materie și mișcare", ca fiind constituit din număr practic infinit de imagini, fiecare dintre ele acționând, instantaneu (=inconștient), asupra celorlalte, sau fiind obiectul acțiunii lor, participând astfel la mișcarea generală a materiei. Ele sunt părți, elemente virtuale, ale universului material, din care percepția noastră selecționează obiectele propriei reprezentări, în funcțiile de nevoile de moment ale propriului nostru corp
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
Davidescu și Al. A. Philippide, pentru a ajunge la autorii de la revistele „unu” ori „Contimporanul”. Eliberarea de sub autoritatea dogmelor, o așa-numită „criză a noțiunii de realitate”, disoluția eului sau o abordare specială, plecând de la Freud, a funcțiilor psihice (ilogicul, inconștientul, instinctualul, misticul, patologicul) constituie, în concepția lui C., „elementele structurale” ale anarhismului poetic. Originile „poeziei anarhice” autohtone sunt aflate într-un registru divers de surse, pornind de la „evenimentele politico-sociale” (unul dintre ele este primul război mondial), de la „literatura individualistă” (în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286370_a_287699]
-
experiențele reale care pot conduce la noi descoperiri. Colectarea acestor date cere o bună abilitate și poate produce informații deosebite. Oricum, datorită naturii informale a interviurilor nestructurate, trebuie să luăm în considerare dacă intervievatorul a influențat respondentul fie conștient fie inconștient. Generalizări nu pot fi făcute de la informațiile colectate prin interviul nestructurat, lucru ce explică de ce unii cercetători optează pentru interviuri semistructurate, care combină atât întrebări cantitative cât și calitative de colectare a datelor, permițând astfel unele generalizări dar și obținerea
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
unui conflict între individ și societate și, că, procesul socializării constă din dezvoltarea progresivă a conștiinței sociale și creșterea supunerii impulsurilor individuale față de cerințele și dorințele societale. Freud credea că personalitatea umană are trei componente: 1. Componenta "id" este parte inconștientă a personalității umane reprezentând moștenirea impulsurilor sexuale și agresive. Id dirijează plăcerea individuală. 2. Componenta "superego" este acea parte inconștientă a personalității umane reprezentând valorile și normele interiorizate. Superego este conștiința socială care contracarează impulsurile antisociale ale id-ului. 3
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
impulsurilor individuale față de cerințele și dorințele societale. Freud credea că personalitatea umană are trei componente: 1. Componenta "id" este parte inconștientă a personalității umane reprezentând moștenirea impulsurilor sexuale și agresive. Id dirijează plăcerea individuală. 2. Componenta "superego" este acea parte inconștientă a personalității umane reprezentând valorile și normele interiorizate. Superego este conștiința socială care contracarează impulsurile antisociale ale id-ului. 3. Componenta "ego" este acea parte conștientă a personalității umane care negociază și mediază între forțele opuse, id și superego. În contrast cu
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
număr semnificativ de oameni ..."); sociale prin definiție ("În moduri considerate nedorite ..."); și sociale în tratarea lor ("Despre care există simțământul că poate fi făcut ceva prin acțiunea socială colectivă"). Trebuie să remarcăm că o anume înclinație, de cele mai multe ori aproape inconștientă, interpretează faptele sociale într-un mod care exprimă preferința cuiva pentru un set de valori sau are în vedere anumite interese personale. De aceea, înțelegerea unei probleme sociale specifice într-un fel care exclude total o asemenea înclinație este imposibilă
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]