5,468 matches
-
un număr redus de militari se sustrăseseră imunizărilor, cam 5-10% din efectiv. O situație specială exista la Divizia a V-a de Infanterie, unde vaccinarea se făcuse neconștiincios, datorită și delăsării comandantului; nu a fost de mirare că, după unele marșuri extenuante, au apărut aici câteva îmbolnăviri de holeră. După ce s-a ordonat un repaus de câteva zile și s-a procedat la o vaccinare generală, nu s-a mai ivit nici o suspiciune de holeră 575. De altfel, igieniștii militari erau
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
s-a procedat la o vaccinare generală, nu s-a mai ivit nici o suspiciune de holeră 575. De altfel, igieniștii militari erau unanimi în a pune declanșarea epidemiilor, inclusiv a celor de holeră, și pe seama "oboselii trupelor după lupte și marșuri continui"576, epuizarea fizică și morală anihilând capacitatea de rezistență la infecții. În privința marii influențe a surmenajului asupra genezei holerei, Cantacuzino cita exemplul unui regiment român de infanterie care, în timpul campaniei din Bulgaria, a plătit holerei un greu tribut de
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
holerei, Cantacuzino cita exemplul unui regiment român de infanterie care, în timpul campaniei din Bulgaria, a plătit holerei un greu tribut de vieți: "cazurile de holeră încetau să apară îndată ce regimentul era pus la odihnă câteva zile, ca să reînceapă imediat ce relua marșul; ritmul acesta s-a repetat cu regularitate de câteva ori, până ce trierea purtătorilor de germeni și o vaccinare generală au pus capăt epidemiei"577. Primele cazuri din noul val epidemic de holeră s-au ivit la 19 septembrie 1916, fiind
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
reacție deosebită... În sfârșit, am obținut aprobarea și, în aceeași seară și noapte, am vaccinat, cu personalul meu, vreo mie de soldați din trei regimente... " Terminasem procedura pe la 2 ore noaptea și dimineața m-a trezit zgomotul unor trupe în marș, care treceau în fața ferestrelor laboratorului nostru, unde aveam și dormitorul. Erau regimentele în sânul cărora se executase prima vaccinare antiholerică masivă, regimente care au trebuit să fie puse în mișcare. După informațiile primite, reacțiile postvaccinale au fost minimale și nici un
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
iubește n-a cunoscut pe Dumnezeu, căci Dumnezeu este iubire. El este tatăl nostru, mai spuneam eu. Profesorul era întotdeauna un pic confuz și distrat când îmi mulțumea pentru prelegerile mele. Rușii debarcaseră la Holmsund și Obbola și avansau în marș de-a lungul râului. El trebuia să așeze tancurile dincoace de Åmsele și să grupeze infanteria în ținutul dintre Mårdseleforsen și Manjaur. Poate că el a făcut totuși o ultimă încercare să mă învețe să citesc. Pentru prima oară în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Model utilizat în perioada 26 noiembrie - 29 decembrie Redarea așezării simetrice și periodice a timpilor accentuați • măsura 2/4. P.I. stând: percuție cu palmele pe fiecare timp accentuat simultan cu numărătoarea ambilor timpi; • măsura 2/4. P.I. stând: pas de marș cu accentuarea pasului piciorului stâng pe timpul accentuat; • măsura 2/4. P.I. stând depărtat, brațele lateral: coborârea brațelor jos cu percuție cu palmele pe coapse pe timpul forte, revenire cu brațele lateral pe timpul slab; • măsura 2/4. P.I. stând: săritură în depărtat
CONTRIBUŢII PERSONALE LA ELABORAREA UNUI PROGRAM DE PREGĂTIRE ARTISTICĂ PENTRU GIMNASTELE DE 9-10 ANI by Liușnea Diana Nicoleta () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1675_a_3096]
-
la comandantul bateriei. ― Să trăiți, domnule căpitan! În adăpost se aflau și ceilalți comandanți de tunuri. Căpitanul, cu chip înnegurat, a vorbit scurt: ― Am primit ordin să pornim spre vest. Scopul: să asigurăm aripa dreaptă a diviziei. Pregătiți tunurile pentru marș. Peste două ore ne întâlnim la intersecția celor două drumuri de sub cota 408. Aveți vreo întrebare? Nimeni nu a îndrăznit să rupă tăcerea, deși unora le-a încolțit gândul: „Asta înseamnă retragere!”... ― Executarea! - a fost ultimul cuvânt al căpitanului, cu
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
adăpostului... Au salutat scurt și au ieșit. Nu au schimbat decât o vorbă două din mers, neîndrăznind nici unul să pronunțe cuvântul retragere... ― Ei? Care-i porunca? - au întrebat cei din jurul tunului. Dumitru, cu răsuflarea precipitată, a răspuns: ― Pregătiți tunul pentru marș. Trebuie să plecăm îndată, pentru a ajunge la timp sub cota 408!... Toți au început să se miște pe lângă tun ca furnicile în mușuroi. Cel mai greu le-a fost să-l scoată din locașul de tragere. După o vreme
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
chindie devenea atotbiruitoare. Când noaptea și-a întins zăbranicul, căpitanul a cercetat ceasul. ― Sergent major Dinsus, la mine! - a strigat căpitanul. ― Ordonați, domnule căpitan. ― Transmite ordinul de oprire și vino iute înapoi. ― Am înțeles. Când bateria s-a oprit din marș, Dumitru s-a întors la căpitan. ― În fața noastră, la vreo trei kilometri, se află câteva case. Mai precis, cinci cocioabe. Iei grupa de avangardă și te apropii de ele. Acolo trebuie să ne aștepte cei trimiși de la divizie să ne
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
de inamici, nu angajează lupta. Va răspunde doar dacă sunt atacați. Și nu la întâmplare, ci bine chibzuit. Scopul să fie lichidarea grupului, nu o luptă de uzură. Pregătiți-vă de drum și plecați imediat. Sergent-major Dinsus, organizează bateria pentru marș. ― Am înțeles, domnule căpitan. Până ce bateria a fost gata de drum, cei din avangardă s-au pierdut deja în întuneric... Căpitanul a adunat comandanții de tun: ― Plecăm. Să fie liniște deplină pe traseu. La tunuri! Când totul a fost gata
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
își aduna negurile în poală cu gând să plece, un militar din grupa de avangardă i-a întâmpinat: ― Domnule căpitan, în cealaltă margine a pădurii există o formație militară de tăria unei companii de infanterie, care a făcut haltă pe parcursul marșului. Le-am luat urma de la intrarea în pădure. S-au deplasat pe un drum lăturalnic. De ce? Nu știu. Acum staționează în marginea pădurii. Din câte ne-am dat seama, sunt români. Nu am luat legătura cu ei înainte să vă
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
avem nevoie toate. Poate c-aveam să mă apuc să încropesc o petiție și să port o pancartă pe care să scrie „Călărește-o pe Brigit Lenehan acum!“ și „Călărește-o pe cea din New York!“. Puteam chiar să organizez un marș care să meargă de la Cute Hoor până la Tadgh’s Boghole. Eu aveam să merg în frunte și să urlu într-un megafon: —CE VREM? Și toată lumea mi-ar răspunde răcnind: — O CĂLĂREALĂ PENTRU BRIGIT LENEHAN! După care eu aș striga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de evrei sau nu, precum H. R. Patapievici și alții ca el, vor, nu să-l răstignească ca pe Isus Cristos, ci pur și simplu să-l arunce la lada de gunoi ca pe o vechitură care ne încurcă în marșul nostru „triumfal” spre Europa! În articolul „Inactualitatea lui Eminescu în anul Caragiale”, publicat în numerele 1-2 din 2002 ale revistei Flacăra și republicat în nr. 8, august 2006 al revistei Idei în dialog putem citi negru pe alb: Eminescu este
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
care i- a umilit impardonabil. Dar militarii aceștia în fuste în loc să moară încercând să scape țara de blestemul chiormanlâului, ar prefera să facă de râs armata română și să-și dea foc precum niște civili oarecare. Se pare că nici un marș de protest al militarilor nu ar prea avea mari sorți de izbândă fiindcă jigodia cotrocenistă este protejată de gunoaiele revoluției care acum poartă denumirea de revoluționari și care cum apare câte-o demonstrație care are ca țintă Cotrocenii, fac zid
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
raportezi mie și acționezi numai după ce eu îți dau acordul. E limpede? Ca lacrima. Atunci, hai, bate palma! îi întinse comandantul mâna lui mare și bătătorită. Pentru chestia asta cred că merităm amândoi încă o țigară și pe urmă, fuga marș la culcare, adică eu, pentru că tu ești la tine în cameră, băiete. S-a făcut târziu și mâine, vreau să spun azi, mormăi el printre buze, privind la ceas, este o nouă zi de muncă. Așa ajunsese colaboratorul, ori poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Ceasuri incerte, interminabile, între „câine și lup“, într-o sală de așteptare pustie și rece. Lungit pe banca tare de lemn, băiețelul nostru adormise. Brusc, un grup de bărbați tineri, înarmați, îmbrăcați în pufoaice negre traversează sala de așteptare „fuga marș“ însoțiți de doi câini-lup ținuți în lesă. Trezit din somn de zgomotul bocancilor pe podea, băiețelul nostru ne-a privit speriat. Nu pricepeam nici noi ce se întâmplă. Eram la un punct de trecere a frontierei, iar „invadatorii“ făceau parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
la adierea vântului rătăcit printre copaci. Acum, mai târziu, aș putea să-ți spun că erau o nimica toată. Că pădurea era cea care vuia și, numai o singură dată, acceleratul de noapte, în depărtare. Îmi treceau prin minte numai marșuri, nici un psalm. O nimica toată, aș putea spune acum, dar mi se umpluseră hainele, părul de ele și, când am început să plâng de frig, au început să mi se rostogolească pe față, odată cu lacrimile. O singură dată am vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
că existau lucruri mai importante. În viața lui „Igor Gherasimov, cosmonaut burlac“ - așa scria pe cartea lui de vizită - era o legătură strânsă între picioare, adresă și marea lui aventură amoroasă. Odată, i s-a făcut atât de greață de Marșul nupțial, încât s-a hotărât să boteze cu numele autorului acelei mâzgăleli cea mai urâtă magherniță din oraș. Ca mai toate hotărârile lui de atunci, și pe asta a luat-o în compania unui demisec alb, iar alegerea lui a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
îndoliații ce formau convoiul funerar, îmbrăcat fiind în straie negre și cu o adâncă și neprefăcută durere sufletească pe chip, gândind cucernic: „Dumnezeu s-o ierte!”, iar pe fundalul sepulcral putea auzi în surdină, printre multe bocete și suspine înecate, Marșul funebru(Lucrare muzicală scrisă de către compozitor între anii 1837 și 1839 la Nohant-Vic, în Franța. ) al lui Frédéric Chopin, interpretat tărăgănat de o fanfară. Mai apoi, el continuă să revină îndelungă vreme la locul îngropăciunii, contemplând țărâna proaspăt afânată și
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
poate aluneca și prinde pe oricine, cerul poate fi o capcană pentru orice oștire, oricât de mare, câtă frunză, câtă iarbă, cerul alb este acum mai lat decât toată frunza, decât toată iarba acestor ținuturi. departe se aude deja cadența marșului oștirilor dușmanilor tăi, dar și în spatele tău se disting, armonios, ritmurile tobelor de apă. nouă în al doilea loc: te transformi în noroc, trupul tău se preface, în miezul armatei tale, în cei șapte zei ai norocului, capul tău este
Cartea dragostei by Bogdan O. Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1319_a_2883]
-
întârzie deloc, în cântec de fanfară, și încep să îți maseze fantastic de relaxant mușchii din spate ai gambelor tale, gastrocnemienii tăi cu formă perfectă, plutoanele mărșăluind creează unde miraculoase care saltă fibrele musculare ale gastrocnemienilor tăi, terminațiile nervoase simt marșul cadențat, se bucură, trimit această bucurie întregului tău corp, furnicile albe sunt antrenate să mărșăluiască ore în șir. cu toate astea, suflețelul tău este încă neîmplinit, iubitul tău mai are de luptat. acum trebuie să fi căzut în rotocolul fântânii
Cartea dragostei by Bogdan O. Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1319_a_2883]
-
și nu credea că acesta putea să supraviețuiască. Începu să cerceteze mersul provinciei Kai. Printr-un intermediar din Mino, ținea, în secret, legătura cu Nobunaga, de aproape doi ani. Armata din Kai se despărți în mai multe linii, continuându-și marșul spre Fukushima. În timp ce mergeau, soldații erau încrezători și, adesea, spuneau: Vom strivi forțele lui Kiso. Dar, pe măsură ce zilele treceau, veștile transmise la comandament nu-i trezeau lui Takeda Katsuyori nici un zâmbet de satisfacție. Dimpotrivă, toate rapoartele erau tulburătoare. — Kiso e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
se îmbulzeau pe marginile drumurilor pentru a privi plecarea armatei. Căutându-i din ochi pe binefăcătorii care le vizitaseră prăvăliile în trecut, le urau noroc cât puteau de tare și-i încurajau să facă fapte mari. Dar nici soldații în marș, și nici mulțimile care ovaționau nu știau că acel tablou nu era începutul unei campanii din apus, ci primul pas spre Kyoto. Cu excepția lui Mitsuhide și a unei duzini de oameni din statul lui major, nu știa nimeni. Curând avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
era acela de a se muta la Azuchi. O altă forță militară șerpuia și ea spre răsărit, pe drumul de uscat. Convoiul navelor care traversau lacul era împins de briza care făcea steagurile să fluture și reflecta armata terestră în marș, înaintând de-a lungul coastei. Dar din Azuchi nu mai rămăsese decât pământ pârjolit și, de îndată ce sosiră, trupele fură cuprinse de deznădejde. Zidurile albastre cu auriu din Azuchi nu mai existau. Toate porțile zidului exterior și streșinile înalte ale Templului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
a fost gândul dacă erai viu sau mort. Mă frământam întrebându-mă dacă te purtai ca marele General Hideyoshi, un vasal al Seniorului Nobunaga. Chiar în timp ce mă întrebam cum aveai să te descurci după moartea stăpânului nostru, am aflat despre marșul tău spre Amagasaki și Yamazaki. Dar, după aceea, n-am mai auzit nimic. — Am întârziat eu cu trimisul veștilor. Cuvintele ei păreau rezervate și rostite fără iubire, dar Hideyoshi tremura de fericire, ca și cum sângele i-ar fi năvălit prin tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]