8,226 matches
-
nu mi-am imaginat că voi ajunge, sunt doar eu, fără nimic. Nu mai am nimic și nu știu dacă am avut ceva vreodată! NE QUID NIMIS Au trecut anotimpuri pe lângă mine, parfumul florilor de tei îmi înfioară simțurile și miros zăpada căzută peste sufletul meu. Îmi odihnesc gândurile în fiecare an încercând să repar ce nu mai funcționează. Mam transformat într-o circumstanță atenuantă încercând să scap de pedeapsă, și mă întreb de ce tocmai cei care ar trebui să pledeze
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
Atât de vechi și-atât de viiă Se-adună peste tot, grămadă Petale roșii, ruginiiă Vino și cântă-mi o baladă Pe care-o știu, pe care-o știi! Se-adună-ceruri curcubee Aud balade-n somnul meu ușor Și visul îmi miroase-a orhidee E prea târziu, și-mi e atât de doră Se-adună ploi, balade, viseă Le-ating ușor, cu aripile-ntinse. PĂRERI DE RĂU Niciodată nu am timp să-mi fac timp să gândesc cum ar fi dacă ar
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
de vechi și-atât de vii. Se-adună peste tot grămadă Petale roșii, ruginii, Vino și cântă-mi o baladă Pe care-o știu, pe care-o știi! Se-adună-n ceruri curcubee, Aud balade-n somnul meu ușor Și visul îmi miroase-a orhidee Este târziu și-mi este-atât de doră. Se-aduna ploi, balade, viseă Le-ating ușor, cu aripile-ntinse. TE ROG Te rog să nu rămâi Doar o iluzie. Să nu rămâi suspendat Între da și nu, Să
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
poarta tăbârcind săniuța în ogradă, cred că se apropia miezul nopții și când ai mei m-au văzut intrând pe ușă, au rămas încremeniți locului. Bunica Cristina a început să plângă. Bunica era la noi. În casă era cald și mirosea a gutui și scorțișoară. Am mâncat cu poftă, era bunica lângă mine. La începutul verii, ne-am mutat "în pustietate, la o moară care era departe de sat într-un loc unde începe Valea Rece, la moara asta veneau satele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
de noi, nepoții, între aceștia eu fiind singura fată alături de cinci băieți. Exista și un oarece impediment, mai cu seamă ridicat de nurori care seară de seară trebuiau să-și adune odraslele din odaia bunicii, unde totul era parfumat și mirosea a șerbet și bragă<footnote băutură răcoritoare cu gust acrișor și miros specific, preparată din făină de mei, de porumb sau de secară fiartă și fermentată sau din bucățele de pâine fermentate în apă. footnote> proaspătă. Ne adunam în jurul ei
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
de noi, nepoții, între aceștia eu fiind singura fată alături de cinci băieți. Exista și un oarece impediment, mai cu seamă ridicat de nurori care seară de seară trebuiau să-și adune odraslele din odaia bunicii, unde totul era parfumat și mirosea a șerbet și bragă proaspătă. Ne adunam în jurul ei, și bunica nu mai contenea cu bucatele sale, de fiecare dată altceva și într-o prezentare inedită. Cum să poți refuza raci fierți cu garnitură de orez? Cum să poți anula
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
a staționat cam cinci minute. Angajații stației au făcut curățenie chiar sub ochii mei. Înăuntru nu era foarte aglomerat, dar nu aveai unde să stai jos. Așa că am stat în picioare și am privit întreaga scenă. Cred că substanța respectivă mirosea, dar pe moment nu mi-am dat seama. Nu am simțit nimic. Toți călătorii tușeau, de parcă cineva lăsase în urmă ceva care se evaporase în aer. Cu toate astea, nimeni nu-și schimba locul. După ce a plecat metroul, am văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
de acid. Da, știu, în metrou se simt tot felul mirosuri, dar acum era diferit. O doamnă care stătea lângă mine își ținea batista la nas. În rest, nu mi s-a părut nimic ciudat. Nici nu sunt sigur că mirosea a gaz sarin. Abia după aceea mi-am dat seama, „A, deci aia era“. Am coborât la Shinjuku-gyoemmae și m-am dus la firmă. Era întuneric. Parcă cineva stinsese toate luminile. Când am plecat de acasă, vremea era frumoasă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
mai stătea pe scaun. O altă femeie stătea ghemuită, cu fața spre podea, cu mâinile încolăcite în jurul genunchilor. Apoi am simțit un miros ciudat. Prima oară m-am gândit că era vreun bețiv care vomitase prin metrou și de aceea mirosea așa. Nu era un miros foarte puternic, era un pic dulceag, aducea cu mirosul de mucegai. Nu era miros de diluant. La muncă vopsim, așa că știu foarte bine cum miroase. Nu are un miros atât de înțepător. Nu mă deranja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
era vreun bețiv care vomitase prin metrou și de aceea mirosea așa. Nu era un miros foarte puternic, era un pic dulceag, aducea cu mirosul de mucegai. Nu era miros de diluant. La muncă vopsim, așa că știu foarte bine cum miroase. Nu are un miros atât de înțepător. Nu mă deranja atât de tare mirosul, așa că am rămas pe loc. Cum m-am așezat, am închis ochii și am ațipit. De obicei citesc o carte, dar atunci nu aveam chef. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
o pată care se lățea, curgea un lichid (deseneză interiorul metroului). Între cele două scaune fusese pus gaz sarin. Am observat că acolo se afla ceva. De acolo se scurgea un lichid. Nu știam ce era, arăta ca berea și mirosea ciudat. De fapt puțea, de aceea am băgat de seamă. În ziua aiea metroul era mult mai liber ca de obicei. În general e înghesuială, se întâmplă să nu găsești locuri libere, dar atunci nu erau oameni în picioare, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
ochi. Patru pungi pătrățoase de treizeci de centimetri, cu un lichid în ele. Una nu era desfăcută, din cealaltă curgea un lichid. Avea un miros specific, dar nu pot să-l descriu în cuvinte. Prima oară m-am gândit că miroase a diluant, dar apoi mi-am dat seama că mirosul era diferit. Mirosea a ars. Nu pot explica mirosul acela îngrozitor. Sunt întrebat de multe ori, dar tot timpul mă eschivez și nu știu cum să descriu mirosul. Pot spune doar că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Una nu era desfăcută, din cealaltă curgea un lichid. Avea un miros specific, dar nu pot să-l descriu în cuvinte. Prima oară m-am gândit că miroase a diluant, dar apoi mi-am dat seama că mirosul era diferit. Mirosea a ars. Nu pot explica mirosul acela îngrozitor. Sunt întrebat de multe ori, dar tot timpul mă eschivez și nu știu cum să descriu mirosul. Pot spune doar că puțea. De aceea, primul lucru care mi-a venit automat în minte a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
plăcut. Am mai leșinat odată din cauza anemiei. Atunci am avut cam aceeași senzație. Cei care nu au trecut prin așa ceva nu prea pot înțelege. Treptat, respirația începea să mi se îngreuneze. Era un metrou nou și m-am gândit că mirosea a material nou sau a clei. M-am întors și am deschis geamul. N-a opus nici un fel de rezistență. Nimeni altcineva nu a deschis geamul. La scurt timp l-am deschis și pe al doilea. Mereu am avut probleme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Ebisu până la Hiro-o. Aici am observat un bărbat îmbrăcat cu o haină de piele, care stătea jos în stânga mea. În tot acest timp fusesem concentrat asupra cititului, dar ceva mă neliniștea. De multe ori pielea are un miros ciudat, nu? Mirosea a dezinfectant, a crezol sau a acetonă. «Tipul ăsta pute», mi-am zis și am încercat să-i văd fața. S-a uitat la mine cu o privire de genul: «E vreo problemă?». Chiar puțea, așa că mă uitam fix la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
deci de acolo vine mirosul!» mi-am zis, dar am stat liniștit. Cele trei persoane care se aflau în stânga mea dispăruseră. Abia între stațiile Hiro-o și Roppongi am observat. Apoi oamenii din jur au început să spună: «Deschideți geamurile pentru că miroase urât!». Toți au deschis geamurile. Nu a spus cineva anume, parcă ar fi vorbit toți în cor. „E atât de frig, n-am putea suporta mirosul, fără să deschidem geamurile?», am bolborosit eu. Nu era un miros chiar atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
șapte ambulanțe. Erau trizeci-patruzeci de oameni acolo. Unii pe vine, alții stăteau întinși. Am fost urcat pe targă și transportat la spital. Eu am fost printre primii. Îmi închipuiam că era vorba de un gaz toxic. La început nu știam. Mirosea ciudat, mă dureau ochii. După ce mi s-a făcut rău, mi-am dat seama ce era. Toți călătorii care se aflau în acel vagon au coborât la stația Kamiyachō, dar metroul a mers mai departe, așa contaminat. Cei care erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
bine?» E ceva normal. Cam la fel s-a întâmplat și aici. În stație toți călătorii aveau grijă unii de alții, se ajutau reciproc. Încă de când m-am urcat în metrou, am avut senzația că ceva nu era în ordine. Mirosea a acetonă, soluție din aceea cu care ștergi oja. Un miros înțepător. Nu am avut probleme cu respirația și nici nu am avut nici o senzație ciudată. Nici la Roppongi, nici la Kamiyachō. Oare n-o fi fost datorită faptului că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Akihabara, s-a urcat în mașina lui Sugimoto, care-l aștepta, și s-a întors la Shibuya ajid, unde a ajuns pe la 8:30. Și-a îndeplinit sarcinile fără pic de ezitare. Sarinul a început să se evapore și să miroasă imediat ce metroul a plecat din stația Akihabara. Când a ajuns la următoare stație, Kodemmachō, pasagerii din vagonul al treilea au început să se simtă rău. Oamenii au văzut lichidul care se prelingea din pachetul înfășurat în ziare. Deja se făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
după ce am trecut de stația Hatchōbori. Asta s-a întâmplat din cauza faptului că au venit mai mulți pasageri din vagoanele din față în vagonul unde eram eu. Când se îndreptau încoace, s-au deschis ușile și s-a făcut curent. «Miroase a ceva», m-am gândit atunci. Sunt și fete care-și fac manichiura în metrou. Credeam că asta se întâmplase. Mirosea, ori a diluant, ori a acetonă. Nu, nu era un miros atât de neplăcut. Când am ajuns la stația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
față în vagonul unde eram eu. Când se îndreptau încoace, s-au deschis ușile și s-a făcut curent. «Miroase a ceva», m-am gândit atunci. Sunt și fete care-și fac manichiura în metrou. Credeam că asta se întâmplase. Mirosea, ori a diluant, ori a acetonă. Nu, nu era un miros atât de neplăcut. Când am ajuns la stația Tsukiji, s-a auzit o voce: «Vă rog să mă ajutați!» Era o voce de femeie. Striga din răsputeri. Am auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
am mai auzit un anunț: Pentru că a fost răspândit un gaz otrăvitor, vă rugăm să părăsiți imediat stația!» Deoarece în partea din față era prea mare îngrămădeală, toți au început să alerge în spate, spre ieșirea dinspre Kabayachō. Încă mai mirosea a diluant. Dar vedeți ce e și cu nasul omului, te obișnuiești cu mirosul și, treptat, nu-l mai simți. Am vrut să ies prin spate. Lângă casa de bilete erau mulți oameni care se plimbau de colo-colo sperând că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
intrat în panică. Observatorul, care avea microfonul în mână, a țipat: «E o urgență! Ambulanța! Ambulanța!». La început a spus doar atât, iar apoi: «Gaz otravitor!». — A zis clar „gaz otrăvitor“? Da, asta a spus. Anunțul suna în felul următor: «Miroase ciudat! Fugiți! Eliberați imediat zona! Ieșiți cât mai repede la suprafață!». Au venit trei observatori pentru a-i ajuta și probabil că pasagerii le-au spus că mirosea ciudat sau că nu se simțeau bine, ceva de genul acesta. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
clar „gaz otrăvitor“? Da, asta a spus. Anunțul suna în felul următor: «Miroase ciudat! Fugiți! Eliberați imediat zona! Ieșiți cât mai repede la suprafață!». Au venit trei observatori pentru a-i ajuta și probabil că pasagerii le-au spus că mirosea ciudat sau că nu se simțeau bine, ceva de genul acesta. Eu nu am fugit. Oare de ce? Probabil că eram cu gândul aiurea. Am coborât puțin în stație, însă apoi m-am urcat din nou. Îmi venea să stau jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
mult să te gândești, cu atât o grămadă de lucruri devin mai neclare. În astfel de cazuri cred că nu ai altă soluție decât să asculți părerea celor din jurul tău și să tragi o concluzie.“ „Am vorbit cu bărbatul acela: «Miroase rău. Când ajungem la Kodemmachō, să-l împingem afară cu piciorul.»“ Matsumoto Toshio (44 de ani) Am luat multe interviuri pentru această carte. Am reușit să împart victimele în mai multe categorii. Însă, pe domnul Matsumoto nu am putut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]