51,037 matches
-
tisa etc.). Autorul Desperado e discret cu emoțiile eroului lui. Vremea codificării somptuoase a înțelesului, a textului care poate fi "perceput înainte de a fi înțeles", a apus. Mecanismul de descifrare a cuvântului modernist îl ducea pe lector direct la planul / intenția autorului. Autorul Desperado, ca orice autor, în fond, are și el un proiect în minte. Diferența între Fluxul conștiinței și autorii Desperado este că, la moderniști, planul era înțelesul ascuns în stil, în vreme ce autorul Desperado își face un plan din
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
fier. Codul (convenția) care semnifică în fond imaginația însăși era mai puternic ca niciodată. Diferența era că în vest el apărea ca o îndepărtare de obscuritatea modernistă, pe când în est era terorizat de o aparentă claritate inofensivă și previzibilă a intenției, care de fapt a adus după ea nesfârșite ambiguități de limbaj. Autorii Desperado din vest au imaginat o mulțime de fețe ale cortinei de fier. Iată câteva dintre ele: * Răsturnări imaginare ale confortului occidental: Huxley și Lessing închipuie o criză
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
a alunecat primejdios în lirism, îngreunând înțelegerea, și putem afirma că romanul a suferit de boala cuvântului. Trăsăturile unui roman cum ar fi Ulysses sau Mrs. Dalloway sunt: arhitectura întortocheată a amintirilor, emoțiilor și asocierilor verbale, temeinic susținută de o intenție ascunsă, un plan disimulat, și concentrarea tuturor sensurilor prin folosirea unui limbaj care se îndepărta de simpla comunicare pentru a hoinări în poetic. Stilul încifrat a dus la un înțeles încifrat. În ansamblu, textul Fluxului conștiinței se refuză accesibilității. Acest
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
pe care îi creează. Navigăm printre amintirile pictorului din An Artist of the Floating World (Ishiguro) fără să înțelegem clar ce urmărește autorul. Abia la o relectură înțelegem că prezentul încâlcește trecutul cu un scop, că sfărâmarea cronologiei are o intenție, alta decât cea modernistă. Woolf refuză ordinea cronologică pentru a elibera sensibilitatea, Joyce pentru a ajunge la rădăcinile cuvântului; Ishiguro distruge curgerea reală a timpului de dragul demonstrației (aflăm din episoade amestecate că Masuji Ono e unul dintre cei ce au
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
recompunem istoria vorbă cu vorbă, dar încheierea nu se arată; înțelegem deci lecția Desperado: mâine trebuie să fie întotdeauna altfel decât îl așteptăm. Despărțirea de Modernism are ca efect o relaxare dar și o sofisticare, o repetare a lecturii cu intenția de a studia al textul. Stilul narativ clar marchează deruta ideii, rătăcirea planului, și creează lectura studioasă. Desperado portret robot Autor Rețeta autorului Desperado este să încalce toate legile, chiar și pe cele proprii. Julian Barnes scrie Falubert's Parrot
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
pagină nu spune nimic final. Încheierea Desperado e de obicei o chestiune de limbaj, de vorbe de duh sau suficient de șocante ca să atragă atenția. Un autor ca Peter Ackroyd caută, ca toți ceilalți, rețeta ideală de amestec al procedeelor. Intenția romancierilor, ca și a poeților, este să "amuze" (mulți o afirmă în interviuri), cuvânt prin care ar trebui să înțelegem să uimească, să facă lectorul să capituleze și să accepte opera cu încântare, să anihileze orice rezistență. Hobby-ul autorului
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
se îmbracă în final cu haine care, deși nu tocmai curate, sunt corect croite. Gărzile au obiceiul de a atinge femeile. Uneori evident ca să le ofere o bijuterie, un inel, ceva mic de valoare. Alteori fără vreun scop anume. Cu intenții bune, sunt sigur. Gestul are o năvălnicie nemțească: flămând, cu ochii arzând. Le ating doar pe cele mânioase. Le calmează, sunt sigur. O atingere și se liniștesc ca celelalte. (Care uneori se cam tânguie. Ne privesc cu dispreț și neîncredere
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
îl respinge pe Ono cu îndârjire și motivul îl aflăm abia la sfârșitul romanului. Ono l-a băgat pe Kuroda la închisoare, deși a făcut-o, se consolează el, fără să-și dea seama, fără să fie acest lucru în intenția lui. Pe când era membrul influent al unui comitet de stat, Ono l-a turnat pe Kuroda. La vremea aceea, Kuroda milita pentru direcția în care Japonia merge în prezent. Kuroda este deci omul prezentului, influent, cu putere și faimă, cum
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Cei doi eroi principali fac schimb nu numai de slujbe, ci și de neveste. Philip e universitarul britanic mediu, care citește pe rupte. Morris e universitarul american mistuit de imperativul de a scrie cărți. El visează cartea absolută (începe cu intenția de a epuiza exegeza pe tema Jane Austen). Diferențele dintre viețile celor doi sunt imense, dar amândoi se adaptează. Ambii au neveste plictisite și copii despre care nu aflăm nimic. Hilary (nevasta lui Philip) are trei copii, Désirée (de care
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
fiu extrem de supărată. Poate o să scriu tot ce am făcut noi doi la Praga și o să pun pe internet. Cu drac, Ludmila (p. 287 s.n.) Cele două greșeli banale (în italice) sunt hilare dar și amenințătoare. Ghicim ușor că, în intenția lui Lodge, Ludmila le folosește cu bună știință. Nu promit să spun (care în engleză e și mai clar o promisiune că va spune) și drac (engleza se joacă cu friend și fiend) spun pe șleau că Messenger are motive
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
cât poți mai iute, Și mai ales nu face copii. Poet care a scris puțin, Philip Larkin asistă la lenta retragere a lirismului din narațiune și reversul ei, amestecul poeziei cu proza, sau, mai bine zis, la apariția poetului Desperado. Intenția ascunsă a poeziei lui este să găsească modul de a comunica tema esențială pentru el, aceea a singurătății celui ce îmbătrânește. Târziu identificată, tema nu apucă să îl bântuie mult timp. Un singur volum, ultimul, dezvăluie disperarea ei neputincioasă. Cuvintele
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
S-a întâmplat că atunci când m-am oprit din scris poezie am început pe dată să scriu proză. Sunt încredințat că sensiblitatea a rămas aceeași, dar pur și simplu a migrat către un mijloc de expresie diferit. LV. Este în intenția ta să creezi un nou gen literar, un hibrid între proză, poezie și dramă? Hibridizarea e marea descoperire a Fluxului Conștiinței, dar ea s-a manifestat fără opreliști mai ales de la 1950 încoace. Recurgi la ea cu premeditare ori din
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
care e în fond imaginația ta. Ești conștient de faptul că îți creezi un lector creator? PA. Mă bucură dacă cititorii intră în lumea pe care le-o deschid și o recreează. Mare parte din înțelesul operei mele stă în intenția de a construi o realitate alternativă. Mai bine zis o realitate mai intensă, în care forțele sacre ale lumii sunt la fel de evidente ca și lucrurile foarte familiare. LV. Ai scris cea mai izbutită biografie care există a lui T.S. Eliot
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
doar să vedeți cum funcționează procedeul? PA: Habar n-am de intertextualitate. L-am folosit fiindcă mi-a plăcut. Alegerile mele sunt toate direcții pe care am vrut să le urmez dintr-o curiozitate a mea, fără niciun fel de intenție teoretică. N-am explicații teoretice ori literare pentru ce scriu. Unica explicație e ceea ce tocmai am numit "viziunile Londrei". Și acesta nu e un fenomen nou. Sigur că e și un procedeu de a-i readuce la viață pe Milton
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
doar o stare de fond? PA: Da, există acest regret, și el nu e deloc o taină. Am scris cartea aceea într-un moment de chin sufletesc, și presupun că starea mea de spirit s-a strecurat în text, însă intenția mea a fost să reconstitui figura stranie a Doctorului Dee; de când eram student m-a interesat necromanția. Este una din figurile pe care le am mereu în minte. Mi-am dorit să redau viață Londrei acelor vremi. În ce privește sensul ascuns
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e permisă, nu există legi în privința lecturii, așa cum nici scrisul nu are legi. Dacă vă atrage detectarea unei teorii literare, căutați-o. Nu văd de ce nu ați găsi-o, în fond, chiar dacă ea nu are nimic de-a face cu intenția mea. Dacă teoria se află în narațiune, e-n ordine. Alții mă citesc doar pentru intrigă, ceea ce e la fel de bine din punctul meu de vedere. Unii caută conștiința istorică evocată... Orice lectură e bună, câtă vreme sunt citit. Student: Unii
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ce se scrie acum, pe cât pot (prea puțin). LV. Te-a înțeles critica literară? AB. Uneori chiar îi sunt recunoscător pentru tenacitatea și puterea de analiză a unora dintre critici, dar m-aș bucura dacă mi-ar înțelege mai bine intenția generală: critica socială, intenția poeziei mele de dragoste, tipul meu de umor și ironie. Nu spun că le fac pe toate bine, dar tare m-aș bucura dacă ar înțelege criticii mai bine ce urmăresc. LV. Când faci poezie, contează
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
pe cât pot (prea puțin). LV. Te-a înțeles critica literară? AB. Uneori chiar îi sunt recunoscător pentru tenacitatea și puterea de analiză a unora dintre critici, dar m-aș bucura dacă mi-ar înțelege mai bine intenția generală: critica socială, intenția poeziei mele de dragoste, tipul meu de umor și ironie. Nu spun că le fac pe toate bine, dar tare m-aș bucura dacă ar înțelege criticii mai bine ce urmăresc. LV. Când faci poezie, contează starea de spirit ori
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
RF. Da, sunt încredințată că lectorul atent observă cum se schimbă temele mele cu trecerea anilor. Cred că și cuvântul îl mânuiesc mai bine (sper că așa stau lucrurile) deși, evident, vocea mea caracteristică, esențială, rămâne neschimbată. Nu am avut intenția vreodată să inovez programatic poezia, dar am încercat de când mă știu să scriu cât mai bine cu putință, să progresez ca tehnică, fiindcă cu cât ești mai articulat (ca un atlet care se depășește pe sine), cu atât mai bine
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
strălucite ar ajunge să mă deteste. Thaw era un adolescent nefericit, pradă unei fantazări fasciste. LV. Primul tău roman, Lanark (1981), preschimbă coșmarul într-o copleșitoare bucurie de a trăi, distopia într-o lume cât se poate de atrăgătoare. Aveai intenția să șochezi sau să încânți publicul ? Lucru extrem de rar, ți-au reușit amândouă deodată, de fapt. AG. O istorie lungă nu-l poate antrena pe cititor dacă nu are cotituri surprinzătoare. E un procedeu des întâlnit la Shakespeare, Dickens și
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
este să modificăm ceva în starea romanului de până la noi, dar să și intrăm în canon, așa încât literatura să nu fie completă fără cartea pe care tocmai am scris-o. E aici un mod de a căuta cuadratura cercului unirea intenției de a fi revoluționar și clasic, deopotrivă. Nu ascund că mi se pare greșit să cauți cu orice preț acest gen de originalitate. Ea face romanul să fie o născocire fără forță. Dacă ar fi să găsesc contribuției mele o
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
întreprindere care presupune muncă laborioasă, reflectată metodic în confruntarea surselor de referință, de selecționare și interpretare a evenimentelor definitorii din numeroasele date privind dezvoltarea medicinei de-a lungul mileniilor și mai detaliat din ultimile secole. Realizarea unei asemenea cărți, în intenție curs pentru mediciniști, este cu atât mai complexă și mai completă, cu cât concepțiile, personalitățile, realizările medicale, doctrinele din evoluția medicinei sunt prezentate în contextul istoric, cultural, economic al popoarelor și vremurilor. Această conexare deloc ușoară își are avantajul ei
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
orizontul etrusc de cunoaștere și acțiune a ajuns destul de întins până când romanii și celții i-au învins. Unii istorici îi cred veniți în peninsulă din spațiul de civilizație al străvechilor popoare din Orientul Mijlociu, fapt ce ar explica mobilitatea, zestrea și intențiile lor de expansiune și autoguvernare. Sensibili la realizările altora, etruscii au ridicat orașe, s-au îngrijit de modernizarea și curățenia lor, au intensificat comerțul, au făurit ateliere pe ramuri de necesități, au îndrăgit traiul mai civilizat al vieții urbane. Dacă
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
morală nu se lasă la cheremul speculațiilor. Ea are valoare de lege, totdeauna și oriunde valabilă. Bunul simț, forjat din secolul al XVII-lea, operează retușuri. Dar scăpărările de idei, ambiții, imperative sociale și dorinți individuale se însoțesc de bunele intenții și crezuri în progresul care trebuie să se reflecte și-n sănătatea oamenilor, în grija pentru copii, cerută de Rousseau, într-un regim de viață mai uman pentru atâți loviți de soartă, sugerat de Diderot și Voltaire. Aici se sintetizează
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
XVIII apare la noi începutul instituționalizat privind ocrotirea sanitară a copilului. Primul medic școlar e numit la școala Sf. Sava din București și numele său este Ion Manicat. Până la construirea unui spital pentru copii, în 1858 au fost doar proiecte, intenții. Iuliu Barasch a luptat pentru acest spital și l-a realizat conducându-l cu profesionalism. în Europa erau doar două. După Iuliu Barasch au urmat Gh. Atanasovici, M. Gh. Obedenaru, D. Sergiu ș.a. Dar primul medic pediatru propriu-zis este Constantin
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]