8,610 matches
-
devenise episcop și suferea cu noi pentru triumful - sigur - al cauzei lui Dumnezeu, al Bisericii. Mai târziu, după eliberarea din închisoare, în primii ani 1975-1978, l-am vizitat pe Excelența sa la Tg. Jiu. Era același suflet entuziast, de o înaltă ținută morală. Purta haina franciscană și crucea de episcop pe piept”...(cf. Pr. Patrașcu Ghe.) După 33 de ani de apostolat ca preot, dar și ca episcop fără fotoliu la Tg. Jiu, încetează din viață pe data de 17 iulie 1981
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
după nume), astfel că de sărbători și duminici, din noua și măreața biserică din Hălăucești (ctitorie a pr. paroh Alois Herciu) ce era de fiecare dată plină de credincioși, se ridicau spre Cer rugi și cântece religioase de o înaltă ținută interpretativă și încărcătură sufletească. Cânta în bisericile din satele în care studia ca Săbăoani și Luizi-Călugăra, dar și la Bacău, Galați și mai târziu la București. Îmi amintesc că în vara anului 1948, când mi-a făcut o scurtă vizită
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
Duhul Sfânt. Suntem pe vremea cruciadelor. Sfântul Francisc era profund îndurerat de recurgerea la arme pentru apărarea credinței. Inspirat de Duhul lui Dumnezeu în anul 1219 se duce la Damieta, în Egipt, pe malul Nilului și cere să vorbească Sultanului. Ținuta și purtarea lui au impresionat atât de mult pe sultan încât i-a cerut să se roage pentru el ca să cunoască, prin inspirație divină, religia care-i place mai mult; i-a dat bilet de liberă trecere printre oștirile lui
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
plină de farmec. Bătrâna castelană Încerca mereu să-i descifreze pe chip asemănarea cu ilustrul ei tată. „Are toate trăsă turile ducelui“, Își spunea ea. „și, când e furioasă, te seceră cu privirea Întocmai ca el. În toate are o ținută, un aer care-ți amintesc de măritul stăpân. Chiar dacă n-ai ști cine e și tot ai putea bănui... Nu prea cred că taina va putea fi multă vreme păstrată. și atunci ducele ne va bănui pe noi de necre
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
folosi un limbaj altfel decât cel obișnuit, puternic "colorat" pentru a fi "la modă". "Limbajul este o latură estetică deloc de disprețuit" afirmă academicianul Al.Graur. În satul meu am rămas uneori surprinsă de atitudini "frapante" exprimate prin adoptarea unor ținute (îmbrăcăminte, coafură) deosebite, pentru a fi departe de cele tradiționale. Fără a fi la ocazii speciale, îmbracă haine cu ornamente, numai din dorința de a "șoca" de a fi altfel decât ceilalți. Fetele și chiar femeile mai tinere folosesc farduri
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
fi departe de cele tradiționale. Fără a fi la ocazii speciale, îmbracă haine cu ornamente, numai din dorința de a "șoca" de a fi altfel decât ceilalți. Fetele și chiar femeile mai tinere folosesc farduri stridente pentru machiaj, fiind în contrast cu ținuta. Decolteurile exagerate, îmbrăcămintea sumară, le depărtează de sat și le apropie doar de arena circului. Cei mai în vârsta în zadar le explică că o comportare civilizată înseamnă în primul rând "simplitate". A avea o atitudine opozantă față de tot ce
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
din Koln, - care i-a urmat la conducerea organizației sioniste mondiale și care a ales culorile alb și albastru pentru steagul sionist, culorile șalului nostru de rugăciune. Meritul lui Herzl a fost acela că a făcut din diplomația de înaltă ținută la nivel personal, un element important pentru a-i conferi respectabilitate, pentru a o face ca mișcarea sionistă să fie luată în serios. Herzl a avut abilitatea de a cultiva relații cu potentații europeni, ruși, turci, chiar cu antisemiți, care
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
orașul Dorohoi în 18 mai 1933, legionarii au vrut să atragă atenția populației asupra lor, de aceea au impresionat prin organizare, uniforme, marșuri pe străzile orașului, cântece legionare. Cu toate aceste, observația noastră este că, agenții de poliție raportează despre ținuta legionarilor, marșuri în formație, cântece, lozinci, dar nu consemnează nici un act de violență asupra evreilor, nici o acțiune de distrugere a bunurilor aparținând evreilor. Mai mult, nici un legionar, participant la marșul din 18 mai 1933 în Dorohoi, nu a fost arestat
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
65. 121 face în 29 august 1938 de ÎPSS Miron Cristea, Patriarhul României și președintele Consiliului de miniștri și de dl.Armand Călinescu, ministrul de interne în cadrul unei solemnități; serviciul religios la catedrala din Cernăuți, recepție la prefectura județului Dorohoi, ținuta pentru militari: vestă albă, frac, decorațiuni. A existat o preocupare pentru cunoașterea situației din județele ținutului Suceava. La 29 noiembrie 1938, rezidentul regal al ținutului Suceava, cu adresa nr.6786/1938 cere prefecturii județului înaintarea unui tablou cu adresele întreprinderilor
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
unde circulația noastră este mai puțin frecventă, unde s-au păstrat cei mai mulți arbuști și pomi fructiferi. Mi-am dat seama că acea zonă este bine asigurată, având un vecin bun, mai puțin vizitat de persoane de diferite categorii sau cu ținute îndoielnice. Nu am auzit niciodată, nici în zilele trecute de sărbătoare, zgomote de natură să trezească bănuieli necurate. Cu toate acestea, în plimbările mele prin această parte a grădinii, am sesizat că avem câteva crengi, destul de groase care se duc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
începuserăm să îi ajutăm noi pe cei ce ne crescuseră și educaseră în spiritul sănătos al cinstei, onoarei și credinței creștine. Ajunsesem în America Latină într-o postură demnă, vorbisem despre un eveniment deosebit al țării mele în fața unor intelectuali de ținută, scosesem din încurcătură, în fața ministrului relațiilor externe al unei țări cu o istorie și cultură milenare, pe cel ce trebuia să fie oglinda de calitate și demnitate ireproșabilă a României, iar acum aveam nesperata șansă să cunosc gândirea unuia dintre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
atacați de mine (ambii, ordonanțe), un voinic îngăduitor, care mă supraveghea în serile când ai mei plecau la spectacol sau erau poftiți undeva (acum nu mai făceam scandal, nici nu șantajam), mi-a devenit partener ideal. Cum amândoi eram în ținută sumară de noapte, se întindea pe spate, jos, lângă patul meu (eu regizam), dezgolit de la genunchi până la piept, așezându-mi goliciunea trupului meu plăpând peste carcasa lui carnală, micul meu sex lipit de trufia lui virilă. Plăcute și de neuitat
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
și pe Voievodul Mihai (i-am văzut de aproape și mai pe îndelete, cu altă ocazie, în tribuna arenei sportive din Cluj, plasat fiind în spatele lojii lor deschise), iar în cortegiul oficialilor ce urcau spre monument, pe Octavian Goga, în ținută de gală, cu cilindrul negru pe cap, ca și celelalte somități. Lipsa de îndemn față de poetul Ovidiu Hulea, care, prin plachetele de versuri purtând deasupra titlului numele său, mi se părea o valoare consacrată, venea de altundeva, dintr-o pricină
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
înalt, pal, cam buhăit și mătăhălos, cu cărnuri moi - cam de vârsta lui Wilde, la Paris, după dezastru, când fostul pușcăriaș circula sub numele de Sebastian Melmoth - îmbrăcat în negru, dar, ca și cetățeanul din rue des Beaux Arts, cu ținuta ușor detracată: parcă ar fi avut o pulbere mai fină decât făina presărată pe el, cravata strâmbă, pantalonii necălcați: ceva între senior și vagabond. M-a trecut brusc un fior neplăcut, ca presentimentul unei primejdii. Necunoscutul a încercat să intre
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
nu multă vreme după ce ne-am cunoscut; al doilea se chema Alexandru Odeșteanu, cu mamă poloneză, trecută curând în lumea color drepți (cred că n-am văzut-o decât întinsă pe catafalc, când m-am dus să-l condolez, în ținuta lui afectat de impecabilă, aidoma cu a tatălui său alături de care primea expresiile de compasiune ale vizitatorilor, cu o teatralitate ce făcea să se risipească în pur rit social, în convenții rigide, faldurile cețoase ale durerii); cu fumuri aristocratice, înveșmântat
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
Mă prevenise în acest sens, dar nu se putea prevedea reacția președintelui comisiei, vestitul matematician Petre Sergescu. Mătăhălosul Sergescu, cu fața lui mare și rotundă, profesor la Universitatea din Cluj (apoi, după ce a fugit din România comunistă, la Sorbona), în ținută cam boemă, cu pantalonii ca burlane încăpătoare și pantofi scâlciați, căsătorit cu o poloneză (iar „polonezii“, ca și „protopopii“!) care scria în franceză cărți pentru copii, avea, de fapt, o bună și actuală informație literară, după cum urma să constat eu
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
odată cu soția lui, actriță), cu titlul schimbat. Am vorbit și la o întrunire publică, în prezența lui Traian Brăileanu, ministrul învățământului, a lui Sextil Pușcariu, rectorul Universității, și a lui Constantin Daicoviciu, decanul Facultății de Litere, toți în cămașă verde (ținuta obligatorie!). A doua zi, am fost poftit la ministru, care m-a felicitat și mi-a spus că e nevoie de mine la București: reîncepeau succesele? Sub ce formă stranie, ruptă cu desăvârșire de mine... Dintre amicii mei de la Cluj
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
formulei. La 4 iulie 1829, la mitropolia din București se celebra capitularea Silistrei, episod însemnat al noului război ruso-turc. După ceremonie, marii boieri ai țării Românești, veniți să-l felicite pe guvernatorul Jeltuhin, vor primi din partea acestuia neașteptate sugestii privind ținuta lor exterioară: să îmbrace haine europene și să-și lepede bărbile. În luna octombrie a aceluiași an, strașnicul Jeltuhin va muri de ciumă, lipsind procesul modernizării de zelosul său aport. Oricum, lucrurile porniseră pe făgașul cel nou, iar cursul lor
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
din partea părintelui Gherman, ba uneori chiar și palme.“ Uzura morală a vechiului port răspundea, cum se vede, până și în jocurile copiilor. În aceeași vreme, gazetele vesteau în prima pagină, ca un fapt vrednic de cea mai vie atenție, adoptarea ținutei occidentale de către boierul cutare sau cutare. „D. marele vornic Grigore Filipescu - scrie, la Înștiințări din lăuntru, Curierul românesc din 17 august 1830 -, ca să dea dovadă a veacului în care ne aflăm și a simtimenturilor sale celor civilizate și nesupuse la
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
un rând de haine nemțești și voia să mă plimb pe jos.“ În ipoteza unui transfer de substanță biografică de la autor la personaj (sugerată de alte detalii ale textului), faptele s-ar fi petrecut pe la 1830. Este momentul când, în ținuta exterioară a multora, are loc o cotitură radicală. Revăzându-se după un interval de timp neglijabil, doi inși riscau să nu se mai recunoască. Ne putem lesne imagina o asemenea scenă, putem chiar s-o trăim noi înșine cu ajutorul celor
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
ale cortegiului, menționându i în treacăt pe arnăuții amestecați printre militari și pierzându-i din vedere pe păstrătorii vechiului port. Prezența acestora din urmă în alaiul înscăunării rămâne totuși neîndoielnică: una din primele griji ale proaspătului domn va fi tocmai ținuta de paradă a demnitarilor, supusă de el unei minuțioase reglementări. „Câți din boierii acestui rang țin portul cel vechi - sună ofisul domnesc din 7 sept. 1834 - vor purta la zile de paradă gugiumanuri de samur cu fundul roșu, ferigele sau
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
mari broderii a rochiei, ale cărei mâneci à l’imbécile vădeau, la aceea care o purta, pretenția de a imita, în 1838, exagerările pariziene din 1832.“ Termenul de „hibrid“ apare de neînlocuit și în cazul, destul de frecvent, al dezacordului între ținută și împrejurare. Doamnele care asistau, în 1824, la primirea de către Grigore Ghica a consilierului danez Clausewitz arborau toalete de bal, măcar că era zece dimineața. Cu treizeci de ani mai târziu, asemenea inadecvări înduioșătoare încă nu dispăruseră cu totul. La Focșani
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
a primit voios; era îmbrăcat cu o giubea portocalie, peste o libadea lungă de pambriu verde, având pe cap ișlicu.“ (Moravuri de altădată) Scena se petrece în 1845, evocarea ei e din 1891. Impresia de ciudățenie pe care o trezește ținuta bătrânului nu traduce totuși scurgerea unei jumătăți de veac, ci sentimentul de atunci al memorialistului. Îl regăsim nemijlocit în mai multe relatări ale timpului. În 1846, în drumul său spre exilul de la Soveja, A. Russo poposea o zi la Focșani
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
sociale: boieri, preoți, lăutari, haiduci, țigani, țărani au purtat-o pe rând, iar cei din urmă o păstrează până astăzi.]“ Una din urmările acestui mers descendent o fixează, am văzut mai sus, remarca avizată a Chiriței: atașamentul unui ins față de ținuta cea veche atrăgea, de la un timp încolo, riscul descalificării sociale. Toate elementele garderobei tradiționale parcurg o evoluție similară, fie sub raportul funcției lor simbolice, fie - uneori - chiar al celei utilitare. Cea de-a doua posibilitate se realizează prin transferul obiectului
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
veche atrăgea, de la un timp încolo, riscul descalificării sociale. Toate elementele garderobei tradiționale parcurg o evoluție similară, fie sub raportul funcției lor simbolice, fie - uneori - chiar al celei utilitare. Cea de-a doua posibilitate se realizează prin transferul obiectului din ținuta „de reprezentare“ în aceea domestică, de obicei odată cu trecerea lui în mâinile unei noi generații. Catinca Puricescu (eroina romanului Lascar Viorescu al lui W. de Kotzebue) apărea la micul dejun încălțată cu conduri de atlas alb; „acești pantofi făcuseră parte
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]