6,271 matches
-
concretă este ea: blondă, mare, grasă, invadată de cărnuri pe obraz, sub bărbie, pe omoplați și pe rest, cu pântecele proeminent al unor femei mature din rasa ei, complexiune care, agravată de portul complet neglijat, ofensează unul câte unul fiecare canon al esteticii. În schimb, doamna Sabina Duvid are sufletul delicat și inimă bună, vădită chiar și în ochii ei albaștri, lăcrimoși. Dar doamna Sabina Duvid prezintă și un alt contrast interesant. Tip desăvârșit de ceea ce cu un cuvânt inestetic - peiorativ
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
opera povestitorului, mai cu seamă dialogurile, și îndeosebi vorbirea femeilor. Când harabagiul întreabă pe maica Evlampia Desăgărița de la Văratic pentru ce-și leagă întotdeauna la drum vaca dinapoia căruței, răspunsul călugăriței - că părinții pusnici din Sfânta Agură i-au dat canon să mănânce lapte numai de la o vacă, pentru ca să nu îmbătrînească degrabă, - Adela îl spune ca o perfectă actriță de comedie. Iar la cuvintele "părinții pusnici din Sfânta Agură", bisericește repezite, ea completează textul luîndu-și o figură sastisită și făcîndu-și o
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
conului, și totul lipit, ca pe un perete, pe o mare sinilie care se ridică vertical în dosul "muntelui". Imposibil de conceput o pictură mai prerafaelită și o transfigurare mai completă a realității... Dejunul, pregătit călugărește, după vechi și nedezmințite canoane - untdelemnuri, zglăvoace, chitici, mirodenii - l-am luat la părintele Palamon. O curiozitate malițioasă m-a hotărât să vizitez pe Timotin. Decepțiile încîntătoare sunt rare. Am avut una aici: doamna "Jeny" Timotin nu e femeia care a trecut acum douăzeci de
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
au sosit În zece cutii, pe care era imprimat conținutul. Aristotel, Platon și Socrates Într-una, Cicero, Marc Aureliu și Vergiliu În alta. Așezând cărțile În rafturile din perete de pe Middlesex, citeam numele, multe cunoscute (Shakespeare), altele nu (Boețiu). Răsturnarea canoanelor nu era În vogă și, pe deasupra, Cărțile Fundamentale Începeau cu nume care nu sunau foarte diferit de al nostru (Tucidide), așa că ne simțeam incluși. ― Uite una bună, spuse Milton, ținând În mână un Milton. Singurul lucru care l-a dezamăgit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
unei singure puteri. Scena refuzului de a primi Poetul în cetatea ideală - căci e respingere și nu alungare - este revelatoare. Ea este precedată de o discuție despre imitație în artă, unde Socrate se pronunță pentru o artă-etalon, ce respectă niște canoane impuse de ideologi și are o finalitate etico-socială fără echivoc. El respinge imitația tuturor lucrurilor din natură, oricât de meșteșugit ar fi făcută. Periculoase, mai presus de orice, sânt considerate două lucruri: realismul unei arte care "imită" lumea așa cum e
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
despre un Nichita Stănescu subțire și foarte palid. Pe culoarul facultății unde predau - ca și-n diverse săli - sânt agățate sumbre tablouri de "scriitori romîni", pe lângă care trec toți, studenți și profesori, fără să le mai bage-n seamă. Un canon posac, osificat, inutil. Prin anii '60 și '70, prin influența metodelor structurale, care răspândeau utopia discutării textului desprins de orice context, sintagmatic și autosuficient, biografiile au căzut în desuetudine și deriziune. "Ce ne interesează de câte ori a căscat Cantemir în timp ce scria
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
toată această epocă, generația șaizeci, cu pilonii săi de bază, poezia și critica. Modernismul pronunțat al poeziei lui Nichita Stănescu, Ana Blandiana, Marin Sorescu etc. a rezonat cu modernismul criticilor literari din aceeași generație. A rezultat un monument impresionant, un canon aparent normal și indestructibil, bazat pe fundamentul criteriului estetic al receptării artistice (opus criteriului politic și ideologic din perioada dogmatică). Lucrul care e mai puțin evident, dar care are o importanță extraordinară, este că acest canon nu i-a cuprins
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
un monument impresionant, un canon aparent normal și indestructibil, bazat pe fundamentul criteriului estetic al receptării artistice (opus criteriului politic și ideologic din perioada dogmatică). Lucrul care e mai puțin evident, dar care are o importanță extraordinară, este că acest canon nu i-a cuprins doar pe autori, ci în primul rând (aș zice eu) pe criticii înșiși. Prin acțiunea lor curajoasă și credibilă - în context - acești critici s-au canonizat pe ei înșiși cu o eficiență unică aproape în cultura
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
pui în țiglă și plăcinte poale-n brâu, tot degeaba... Un reacționarism fundamental a revenit la toate nivelurile și în cultură. îl găsești în învățămînt, în instituțiile culturale (gîndiți-vă la ce se-ntîmplă-n cinematografie), în rândul scriitorimii. încercările de schimbare de canon au eșuat. încercările de deschidere către spiritul autentic occidental nu au fost urmate, ci au stârnit, dimpotrivă, o reacție de adversitate și ură. Gîndiți-vă cum 181 sânt demonizate azi, în cultura română, concepte liberale fundamentale ca postmodernismul sau corectitudinea politică
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ridicole hotărând să-și consume zilele ce le mai au de trăit În compania unor femei de companie curvind În timp ce alți lucrători ai religiei mai hotărâți În a sfida credința În Dumnezeu În care nu au crezut niciodată și ignorând canoanele bisericești și mai presus de toate riscând aspra justiție omenească, au Început să practice, Pedofilia...!” „Foarte bine Șefule, a-i avut dreptate cu privire la aceste contraversate religii, de exemplu: religia noastră ortodoxă, preoții au voie să fie căsătoriți și să aibă
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
a fi preot și nici nu are voie să aibă o amantă atunci, multiplicarea hormonilor declanșează la individ o invidie și o stare nervoasă asupra acelora ce au o viață normală...!! După părerea mea, cine a născocit religia catolică inclusiv canoanele preoților acestei religii,nu a fost prea bine inspirat...! Adică cum...? Lucrătorii religiei catolice să nu beneficieze de dragostea și tandrețea În Îmbrățișarea a unei femei șoptindu-i tandru, te iubesc...? Cum vine asta, dumnealor nu au apărut odată cu noi
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
să fie dirijați la muncă fiecare după profesia lui. Tony Pavone era suficient de timorat având o senzație de pierdere a echilibrului fizic deoarece, umbra lui proiectată incredibil de lungă și fantomatică se presupunea dirijat către alte și mai teribile canoane, dar În ciuda acestui paradox, nu-și putu reține un zâmbet amarnic referitor la imaginea sumbră, apsolut grotescă Încât, mai mult ca sigur nici În „Iad” nu putea fi mai rău. Convoiul deținuților ce mărșăluia În curtea Închisorii era Apocaliptic! Așa
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
nou coloana dezmembrată urlând, amestecându se cu zăpada troienelor și mai ales cu arestații Încât nu mai se știa cine-i călăul și cine-i osânditul În timp ce Tony Pavone, Își imagină „Infernul” lui Dante*, socotindu-l Apă de Ploaie - față de canoanele la care erau expuși oamenii fiind omorâți Înainte de-a ști dacă trebue...! De fapt, personajele din versurile lui Dante erau imaginare În timp ce la Penetenciarul Rahova gardienii, se străduiau din răsputeri să demonstreze tuturor - adevăratul Infern...! Tony Pavone se trezi
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
care au răspuns treizeci și patru de critici, consfințea regalitatea eminesciană: autorul Luceafărului era pe locul întâi, la mare distanță de Arghezi și Bacovia. Sunt însă mai puțini aceia care pot răspunde la întrebarea: cum ajunge un scriitor în centrul tare al canonului literar? Cititorul obișnuit nu are datele pentru a intra adânc în măruntaiele istoriei literare și a vedea cum anume se derulează descoperirea, legitimarea și consacrarea unei valori artistice. Acest proces desfășurat pe mai multe decenii și rămas, cumva, în penumbra
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
G. Călinescu vorbea despre cercul celor douăsprezece spirite cultivate și fine care oferă, într-o epocă, verdictul axiologic suprem. În ce-l privește, a făcut singur cât o întreagă elită critică, fixând, prin Istoria literaturii române de la origini până în prezent, canonul literar pentru jumătate de secol și mai bine. Și astăzi operăm cu valorile și categoriile călinesciene, iar cele câteva injustiții comise de „divinul critic“ (în cazul unor Mateiu I. Caragiale, M. Blecher, Mihail Sebastiană au rămas, și ele, parcă săpate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
semicerc. „O să vă fac faimoși! Aveți 30 de secunde de glorie!“, le spune, pe rând, celor care îl fotografiază, rotindu-se spre fiecare, astfel încât toți să prindă o imagine bună. „Domnișoara! Și acum cel cu camera aia mare. Ce e? Canon... A, uite și una mai puțin scumpă...“ Muzicienii se retrag, doar Anderson va susține conferința. Arătați tânăr pentru rock and roll! Ei, încerci să mă faci să mă simt prost. Tu arăți oribil! (râde, în timp ce reporterul pare stânjenit). Glumesc! Ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
succesului. Cât privește cheia politicii postdecembriste, agresivă, cu pumnul în gură, având largul concurs al mass-media, ar deschide lacătul bunăstării, cu condiția că, pentru a trăi bine, mai întâi trebuie să ne fie rău. În plus, poporul să suporte un canon de a linge sare, și asta, importată! „- Cine să scoată sarea din ocne, când ocnașii sunt la cârma țării?”, este o întrebare și astăzi la modă. Această anormalitate perpetuată ciclic, din patru-n patru ani, mă face să mă simt
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
un an, pe mama, care nu a putut suporta două sentințe: despărțirea și singurătatea. Doresc astăzi să-mi regăsesc și să reconstitui trăirile cufundate-n hăurile insondabile ale sufletului și ale universului meu interior, transformându-le în exprimări alese după canoane proprii, care să dea o descriere cât mai originală. Încerc să stabilesc un raport echilibrat între sentimente și rațiune, din confruntarea cărora să rezulte scânteia provocatoare a unei „doine de dor” și a unei „declarații de dragoste” plecate din inima
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
caută apoi să vadă un sens în tot ce se întâmplă (Voința de putere, § 12). Nuși mai pune problema dacă este posibil un astfel de drum, dacă merită risipită atâta energie. „Acel sens ar fi putut să fie: «împlinirea» unui canon moral major în întreaga lume reală, ordinea morală a lumii; sau creșterea iubirii și a armoniei în raportul dintre ființe; sau apropierea de o stare generală de fericire; sau chiar 86 PRIVIND ALTFEL LUMEA CELOR ABSURDE 78. avântul spre un
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
fapt, Tertulian cultivă gândirea antino mică, însă cu totul altfel decât unii sceptici sau sofiști ai tim pului. O consideră justificată de însăși diferența radicală dintre cele divine și cele umane. Își dă seama că Marcion, când a com pus canonul biblic al învățăturii sale, a lăsat deoparte ceea ce lar fi tulburat peste măsură. „Dacă nu ai fi înlăturat unele Scripturi care ți se împotrivesc, iar pe altele nu leai fi răstăl măcit, în acest loc tear fi tulburat Evanghelia după
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
mintea unora se petrece o confuzie gravă, judecând cele divine după criterii omenești? „Fără îndoială, ar fi nebunește [stultum] dacă Lam judeca pe Dumnezeu potrivit cugetării noastre“ (IV, 5). Tertulian îl întreabă retoric pe Marcion dacă nu a exclus din canonul său versetul din I Corinteni: „Dumnezeu șia ales pe cele nebune ale lumii, ca să înfrunte înțelep ciunea.“ Această întrebare aduce cu sine o chestiune esențială, anume ce înseamnă în definitiv nebunie și ce înseamnă înțelepciune. După cum spune Apostolul, când cel
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
diapazon expresiv foarte larg. De la veselia scânteietoare a scherzo-ului simfoniei a II-a, până la expresia unei adânci îngrijorări din scherzo-ul simfoniei a V-a. O altă inovație structurală o reprezintă simfonia a VI-a în care Beethoven părăsește canoanele simfoniei în 4 părți, făurind un poem în 5 părți, ca și introducerea corului în finalul simfoniei a IX-a, sau folosirea temelor cu variații în finalul simfoniilor a III-a și a IX-a. Limbajul armonic al lui Beethoven
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
atât de dese în lucrările lui Beethoven. Ele ne conduc către tema II, expusă de fagot, reluată și întregită de oboi, flaut și coarde. După o creștere puternică a sonorităților, apare o melodie cântată de clarinet și reluată aidoma (,,în canon”) de fagot. Cu aceasta, expoziția se încheie.O dezvoltare de proporții mici, în care timpanul joacă un rol de seamă, cedează locul reprizei. Partea a II-a ( adagio ), ca o nocturnă, pune în valoare și de astă dată latura lirică
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
pizzicato - și suflători, iar repetarea la sfârșit a capului temei principale întregește atmosfera de glumă. Partea a doua - Allegretto scherzando - ține loc de parte lentă, care în mod excepțional lipsește în această simfonie. Tema inițială e construită pe baza unui canon, compus de Beethoven în primă vara anului 1812, în cinstea prietenului său Maelzel, inventatorul metronoului. Ea se desfășoară suprapusă pe sunetele egale și staccate, ca tic-tac-ul unui metronom. Este și aici o glumă muzicală de efect, Bernard, publicist la ,,Allgemeine
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
cânte singur. De obicei aceste părți - denumite cadență oferă prilej solistului să-și desfășoare virtuozitatea. În alt context este o formulă melodică și ritmică de încheiere a unei idei sau desfășurări muzicale, putând crea impresia de oprire provizorie sau definitivă CANON. - Cuvînt de origine grecesc - regulă. Practică frecventă de scriitură a muzicii baroce, reprezentând o polifonie la două, trei, patru sau mai multe voci, dar fiecare voce interpretând una și aceeași melodie. CODA. - Secțiunea finală a unei compoziții muzicale. Funcția ei
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]