6,425 matches
-
mîna În buzunarul hainei și scoase un pachet mototolit de Woodbines. Țineți-mi de urît cît fumez o țigară, altceva nu vă cer. Lăsați-l să ajungă la clasa Întîi. Vă jur pe Dumnezeu că, dac-ați ști prin ce chinuri am trecut În călătoria asta... — Asta-i părerea dumneavoastră. El schiță un zîmbet. — Ajutați la efortul de război. GÎndiți-vă și așa. De cîte fete v-ați folosit pe linia asta? — SÎnteți prima, vă jur! — Prima pe ziua de azi, vreți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
aș fi fost ceva mai mare sau dacă aș fi avut ceva mai multă Încredere În mine, sau dacă nu m-ar fi intimidat atît de tare, aș fi oprit-o și aș fi rugat-o să mă scutească de chinuri și să-mi spună imediat ce se petrecea, dar n-am făcut asta. Mi-am tîrșit picioarele alături de ea, cu ochii În pămînt, știind că viața mea era pe cale să se schimbe, dar nefiind prea lămurită cum anume. Odată ajunse În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
familie, iar asta e cea mai minunată senzație din lume. 7 Am găsit În cele din urmă apartamentul la care am visat, dar, dacă am avut vreo clipă Înainte impresia că presiunea fusese insuportabilă, se dovedește nimica toată pe lîngă chinul de a găsi o ofertă pentru apartamentul meu, de a reduce din preț și de a accepta, În final, o ofertă, Încercînd și un schimb simultan. Agenții imobiliari și avocații mă sună toată ziua, iar mie mi-e atît de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
aduce aminte. — Știi ce? Odată ce ai copii, se va schimba situația. Doar să nu scapi din vedere „premiul cel mare“. Despre asta e vorba, de fapt, să-ți Întemeiezi o familie. Crede-mă, eu mi-am Învățat lecția cu mult chin. Dar nu mai contează nimic, părinți, socri, nimic, atunci cînd ai o familie numai a ta. Ăsta e cel mai important lucru, cel care-ți permite să suporți celelalte rahaturi. — Deci, Îmi sugerezi să rămîn Însărcinată? rînjesc eu, nefiind prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
că asta e cea mai fericită zi din viața ei. Pe cînd ne așezăm, Dan Îmi strînge mîna, iar cînd am luat loc pe scaune, mă cuprinde cu brațul, trăgîndu-mă aproape și sărutîndu-mă pe creștet. Îi destăinuim Lindei prin ce chinuri am trecut ca să păstrăm secretul și-o facem să rîdă istorisindu-i pățania lui Jake din după-amiaza asta, după care o privim cum izbucnește În plîns cînd realizează că și nepoții ei sînt aici, adormiți În camera de hotel. — Despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cu grijă, cu un cuțit ascuțit. A refuzat ceaiul care i s-a mai oferit. S-a ridicat și s-a întins până și-a simțit vertebrele trosnind, revenind la locul lor. A refuzat sucul de lămâie. Țipetele mamei în chinurile facerii, se auzeau până în grădină. Mai apoi, astrologul a făcut o mică plimbare în grădină, simțind mirosul de iasomie și bucurându-se de umbra copacilor. Grădinarul tocmai uda un strat de crini albi și s-a oprit să-i laude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
a zidului pentru a-și accentua nemulțumirea. Știu că nu trebuie să mă aștept de la tine să epășești peste un oarecare nivel. Să nu crezi că n-am fost destul de îngăduitor. Ești un băiat isteț. Ai toate șansele să depășești chinurile pe care Dumnezeu, în marea sa înțelepciune, ți le-a hărăzit. Dar asta se va întâmpla doar dacă te vei strădui îndeajuns. Trebui să lupți, Robert! Luptă! Pastorul Macfarlane vorbește pe un ton din ce în ce mai ridicat, până când, în momentul îndemnurilor la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
de băi reci, încarcerare și invective religioase, care, după cum se dovedi, aveau efecte uimitoare asupra pacienților. Se spunea (eronat) că îi speria, ca să se facă bine. De fapt, când schimbările bruște de temperatură și prelegerile ei pline de culoare despre chinurile iadului nu erau de ajuns ca să potențeze cura, tehnica ei de luptă, era ultimul panaceu. Se dezbrăca, se ungea cu ulei din cap până în picioare și-și ducea pacienții mai recalcitranți în spatele mănăstirii, unde le administra o ciomăgeală bună, trecând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
În materia creierului lui și pute, dar asta numai pentru că el se pișă și se cacă, și aburii aderă rapid la aerul tihnit al iernii, pe când eu smulg ciocanul scoțându-l afară și mă Împleticesc În spate să-i privesc chinurile convulsive ale morții, văzându-l cum trece de la teroare la starea aceea lipsită de grație a cuiva care știe că este categoric pe ducă, și mă trezesc că-mi pierd echilibrul În pantofii aceia incomozi și mă redresez, mă Întorc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Riscurile și pericolele la care se expunea în profesia ei erau incomparabile și, oricum, nu te poți aștepta de la un civil să aibă aceleași reacții precum un polițist. Era totuși păcat, pentru că aveau cu toții nevoie de ajutorul ei. Dar văzând chinul pe care îl trăia, realiză că nu o mai puteau expune unui asemenea grad de violență. Se întreba dacă nu i se va face cumva rău. Sachs porni către ea, dar fu oprită printr-un gest din cap de către Rhyme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
de ani de poetul roman Ovidiu. Cartea se numește „Metamorphoses”. De la metamorfoză: când o omidă devine... Își deschise palma și un fluture își luă zborul, dispărând în spatele scenei. Rhyme făcuse patru ani de latină în școală. Își aduse aminte de chinul său de a traduce câteva versuri din Ovidiu pentru o temă. Erau, rememoră el, 14 sau 15 mituri în formă poetică. Ce punea la cale Kara? Să țină predici despre literatură unor mame avocați și unor copii care se gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
venit mult așteptata zi a testării aparatului. Avertizorul a eșuat. În prima noapte, copilul nu a dormit de loc. Se gândea cu tristețe la speranțele lui spulberate, la visul său cu aripi frânte și îi venea să plângă. După îndelungi chinuri și frământări, a apelat în cele din urmă la un inginer electronist. Acesta a depistat greșeala și aparatul a fost pus în funcțiune. S-au construit apoi mai multe aparate după modelul acestuia, și toate erau controlate de privirile agere
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
genți banale, plus haine, schiuri și alte chestii. Noroc că eram vreo douăzeci de sisifi care au tras de el precum furnicile, pentru că altfel, de unul singur, n-ai fi terminat tot ce era de dus la cabană nici măcar acum. Chinul a durat doar cele câteva ore - care mi s-au părut o eternitate - cât ne-am instalat în camere. Restul a fost o adevărată distracție. N-am de gând să v-o povestesc aici - nici nu mi-ar ajunge spațiul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
îndoieli și sigur că și-a pierdut rostul în lume. Un răstimp a mai încercat să-și reclădească din dărâmături o casă nouă. Observa însă că de sub fiecare piatră izbucnea cîte-o întrebare dureroasă și fără răspuns... Strădaniile acestea zadarnice, cu chinurile lor neostoite, îl obosiră repede. Dar apoi peste ele se înălță, ca un steag biruitor, dorința de-a cunoaște, de-a găsi răspunsuri precise la toate întrebările tulburătoare... Ca "abiturient" a petrecut vacanța în consfătuiri cu mamă-sa și cu
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
sărmană văduvă, ce să fac? Plâng și mă rog lui Dumnezeu să-ți poarte de grijă și să te apere și să-ți lumineze sufletul și cărările vieții... Acum barem de-ar veni odată pacea, să mai scape oamenii de chinuri și de groază. Că de când a intrat și România în război parcă viața noastră e și mai amară, și mai întristat ni-e sufletul... Marta zice că ți-a scris mereu, dar că tu nu i-ai răspuns la două
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
Pedeapsa lui Dumnezeu, don' locotenent, pentru păcatele oamenilor. ― Dar dacă nu-s pedepsiți păcătoșii, ci tocmai cei asupriți? întrebă Bologa stăruitor. ― Dumnezeu ține cumpăna dreaptă, zise Petre cu o credință profundă. Moartea nu-i pedeapsă. Viața e pedeapsă. Și numai chinurile trupului și suferințele îndreaptă pe om spre mântuirea sufletului... Apostol se așeză să mănânce. Credința ordonanței o cunoștea de mult, și aceleași vorbe cucernice le auzise de zeci de ori. Petre, care și acasă fusese vestit de bisericos, în vâltoarea
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
Să mergi, să faci ce vor face toți și să-ți închizi ermetic toate portițele sufletului până ce va sosi pacea sau se va prăbuși lumea, sau până ce-ți va veni rândul și ție să mori și să scapi de toate chinurile! Apostol tresări și răspunse cu protestare în glas: ― Dar dacă eu nu vreau să mor!... Nu vreau, nu mai vreau!... Acuma trebuie să trăiesc! Acuma nu mai vreau să mor! Klapka tăcu o clipă și apoi zise cu un zâmbet
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
omului ca o visterie cu odăi multe, unele pline de comori, altele deșarte. Mulți oameni, cei mai mulți, trăiesc toată viața în cămăruțele cele goale și veșnic deschise, căci celelalte sunt zăvorâte cu lacăte grele, și cheile lor zac tăinuite în focul chinurilor. Pe mine golul m-a înfricoșat ca și întunericul. De aceea m-am străduit să găsesc cheile comorilor mele. Dar și comorile sunt înșelătoare. Îndată ce ai descoperit una, râvnești pe cele mai ascunse... Poate cea mai de preț nu ți-
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
-l pune în palmă și de a-l purta, mândru și încrezător, ca pe un potir în văzul tuturor: ― Îmi dau seama prea bine că m-am schimbat... Cum să nu-mi dau seama, când schimbarea s-a săvârșit în chinuri, ca o nouă naștere?... Dar eu de-abia prin schimbarea aceasta am dobândit adevăratele sentimente firești, cum ziceai tu... De-abia, Varga! Locotenentul de huzari se tulbură. Din tonul lui Bologa simți lămurit că se află în fața unui dușman. Îi
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
miime de secundă, își mai zise că prizonierul îl face de batjocura ofițerilor. Uluit, întoarse spatele românului și se uită cu un surâs nedumerit la ceilalți, așteptând acum de la ei salvarea din situația aceasta îngrozitoare. Glasul căpitanului Klapka îi curmă chinul cu o întrebare îngroșată de curiozitate: ― Ce spune, ce spune? ― Nimic... nu vrea să vorbească... murmură Apostol ușurat, ca și cum s-ar fi trezit dintr-un coșmar; după două momente, mai adăugă, cu o privire îngrozită spre prizonierul care se uita
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
dezvelindu-și fruntea. Eu ce vreau?... Nimic... adică mai nimic!... Întâi să te văd și apoi... să vorbim!... Mă așteptam însă, spun drept, la o primire mai... ― Iartă-mă, Alexandre, te rog! murmură Apostol îmblînzit brusc. Dacă ai ști câte chinuri îmi zdrențuiesc sufletul de când am venit acasă... ― Cine-i de vină, Apostole? întrebă notarul cu alt glas. Crezi că eu nu știu? Eu?... Crezi că se mișcă ceva aici fără știrea mea...? Dar tocmai de aceea trebuie să repari, Apostole
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
azi, mâine va fi rău... În clipa când Dumnezeu ar părăsi pe om, definitiv, fără speranță, lumea ar deveni o imensă mașină fără conducător, osândită să scârțâie infinit, fără rost, îngrozitor de fără rost... În asemenea lume viața ar fi un chin atât de cumplit, că nici o ființă simțitoare nu ar mai putea trăi!... Ar fi într-adevăr sfârșitul lumii... Gross îl privi cu dispreț, zâmbitor mai întîi, apoi cu mirare și în sfârșit izbucni adânc indignat: ― De mii de ani se
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
vrut să mai spună ceva huzarului. Tocmai în fața spitalului își dădu seama că dorește să vadă neapărat pe Cervenko, ca și cum numai Cervenko ar fi în stare să-i dezvăluie taina liniștii adevărate și să-i dea un leac împotriva tuturor chinurilor sufletului. Spitalul improvizat în localul școalei avea două săli cu vreo treizeci de paturi. În cea dinspre uliță, într-un colț, zăcea căpitanul Cervenko. Un doctoraș cu obrajii pământii explică lui Bologa, înainte de a-l introduce, că Cervenko e de
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
torturat îngrozitor cu niște clește de foc îngrozitoare! Aseară însă am văzut pe Ilona și... m-am regăsit, mi-am regăsit iubirea... Altfel cum aș fi îndurat o noapte întreagă aici, singur?... Acuma mi-e sufletul liniștit... De ce să reîncep chinurile?... Nu mai vreau nimic. Iubirea îmi ajunge, căci iubirea îmbărbătează deopotrivă pe oameni și pe Dumnezeu, viața și moartea. Iubirea cea mare e aici, în odăița aceasta... O respir în fiecare clipă... E în mine și în afară de mine, în tot
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
tot: moartea... Îi venea să plângă mereu și nu putea. Se uită la ceas: patru după-amiază... "Și încă nu mi-au comunicat sentința... De ce nu vine pretorul?... Cel puțin să știu sinur... Adică de ce să știu?" Siguranța ar spori doar chinurile groazei. Mai bine așa. Orice întîrziere e un câștig, chiar de suferință. Apoi întîrzierea poate avea și motive bune. Adică de n-ar fi înțeles Curtea că e nevinovat? Ar fi fost poate mai bine să vorbească, să dovedească... Dar
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]