6,028 matches
-
cerebrală redusă la minimum, Bull nu era cu totul liniștit. Uși, ferestre, alei ce dădeau în garaje, tunele de cale ferată, chiar și refugiile pentru autobuze. Toate acestea îl frapau cu o rezonanță imagistică puternică. Toate semănau cu niște pizde, exclamase Bull ca pentru sine, cu ochii holbați pe geamul mașinii, la portalurile ce i se iveau în cale. Numai deschideri, intrări și uși... Londra însăși, își dăduse Bull seama, era doar o rețea de tuneluri. Era absurd să descrii arhitectura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
că e mai mult de capul tipului ăstuia, Tiresias, decât pare la prima vedere. E o fațadă, Alan. — O fațadă? O fațadă pentru ce? Pentru una dintre cele mai mari rețele de prostituție și pornografie din zona de sud-vest! — Mamă! exclamase Alan neîncrezător. Când Krishna îl chemă cu un semn pe Tiresias, se pregăti sufletește pentru o scenă. — Sunt un prieten al „domnului Poole“. Krishna pronunțase numele ca pe o parolă. — A, domnu’ Poole, veni replica grecului, pe același ton. Domnu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
membrului său se forma la fel de instantaneu o coadă de vreo zece mii de suflete. - Pe rând, pe rând, că e timp, spunea Luca, fumându-și țigările de foi. La un moment dat, în dreptul său ajunse un moș. - Gagiule, ești prea bătrân, exclamă Luca demonic. Dispari. O să-mi cadă pula dacă mi-o sugi tu. - Dar, domnule Cioran, spuse el, vă rog, sunteți genial, susură moșul, cu gura pungă. - Mă cheamă Luca, nu Cioran!! urlă Dinulescu. Te ucid!!! Cioran nu există!!! Lumea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
mi s-a părut deodată că zăresc în lucirile apei din umbră o scânteie aurie. M-am uitat mai bine, pentru un moment am avut certitudinea că era o formă de solz de dinozaur, cu zimții aurii. Ia uite! am exclamat. Ce? s-a mirat Ghidușa lângă mine, privind în jos atentă. Însă imaginea dispăruse și apa era întunecată. Nu știu, am spus oarecum nedumerit. Mi s-a părut că văd ceva... tu n-ai văzut?... Nu. Am ajutat-o să
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
în lumina dimineții, a rămas doar seninul reflectat în lac. Noi încremenisem cu gurile căscate, privind apariția și dispariția creaturilor magnifice, ireale... încă nu ne venea să credem ce văzusem... și cum era să ni se pară altfel? Bravo! a exclamat Ghidușa bătând din palme. Grozav, mia plăcut! s-a bucurat ea țopăind veselă. Mai vreau o dată! Mie nu-mi mai trebuie asemenea spectacol, a mârâit Portocala privind neîncrezătoare spre lacul care acum era liniștit și pustiu. Dacă vine un animal
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
închipuiri, pornind de la niște ființe obișnuite - și nu cine știe ce apariții deosebite, fantastice, supranaturale, capabile de ceva miraculos... poate chiar peisajul era visul meu, poate nu plecasem de fapt din poieniță... orice era plauzibil în acel moment... Uite un solz! a exclamat Ghidușa, găsind ceva auriu în iarba de lângă malul lacului. N-am apucat să-i spun să ni-l arate, am văzut doar că-l luase în mână, când, deodată, Ghidușa a dispărut imediat, imaginea ei devenind transparentă și apoi invizibilă
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
își amintea. Dar dacă fusese un vis sau fusese adevărat, n-aveam de unde să știm. Hamsterii au ieșit și ei din adăpost, privind nedumeriți în jur. Parcă plecasem de-aici... Am dormit? Ia uite ce-am găsit în buzunar! a exclamat Ghidușa ridicând solzul în soare. Și eu trebuie să am unul, a zis Hamsterul Ciufulit verificând rucsacul, și solzul era acolo. Al treilea solz era la Portocala, prins la clama din păr... Al patrulea l-a găsit Hamsterul Colțos unde
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
din cap că da, dar el ne-a spus că vrea un răspuns clar, așa cum se cuvine, și atunci noi am spus, am înțeles, să trăiți, tovarășe colonel, Janika era atât de speriat, că și-a scos nasul din prosop, exclamând și el împreună cu mine, și atunci colonelul a spus că în noaptea aia s-a produs un accident la o centrală nucleară din Marea Uniune Sovietică, și vântul a adus radioactivitatea și pe la noi și, de drept, nici n-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
sărit turbat pe cal, deși era miezul nopții. - Renunță la ea, strigă el, sau mori ! Roland, văzând că păgânul se ridică și ne știind dacă sălbăticia lui nu se înfrățea cu înșelăciunea, încălecă tot atât de repede, punându-se în gardă. Niciodată, exclamă el. Înainte n-aș fi putut s-o părăsesc chiar dac-aș fi vrut, acum, n-aș vrea chiar dac-aș putea. Trebuie să cauți a o dobândi prin alte mijloace decât acesta. Cu furie se repeziră caii lor unul
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
într-un loc unde doi tineri erau încleștați într-oluptă pe viață și pe moarte. Deși nu-i cunoștea, el a observat totuși că unul dintre ei era păgân, iar celălalt creștin; împins de spiritul cavalerismului s-a apropiat de ei exclamând Acela dintre dumneavoastră care se închină lui Christ să se oprească și să asculte ceea ce am de spus: ‘’Oastea lui Carol Magnul este învinsă și pusă pe fugă, astfel că dacă dorește să-și urmeze conducătorul, nu mai are timp
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
lăsându-și capul pe cotul mâinii a căzut în visare. Apoi a prins a se jelui cu glas tare și suspine adânci. Lacrimile-i curgeau șiroaie pe obraji, iar pieptul său părea mistuit de un foc ascuns. -Oh, crudă soartă! - exclamă el. - Alții triumfă și eu sufăr! De o mie de ori mai bine moartea decât să îndur un lanț atât de rușinos și de apăsător! Între timp ,Angelica l-a recunoscut pe străin, era Sacripant, regele Circaziei . Dintre cei mai
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
cu minciuni meșteșugite. Bradamanta i-a ascuns și ea, la rândul ei, faptul că era femeie, religia, țara și sângele din care se trăgea. În vreme ce stăteau ei de vorbă, strigăte au țâșnit din toate colțurile hanului. O, regină a cerurilor! Exclamă Bradamanta, oare ce s-a întâmplat? A aflat curând pricina. Hangiu, copii, slugi, toți cu ochii pe cer, ca și cum ar fi văzut o comewtă sau o mare eclipsă, priveau o minune ce părea să întreacă marginile posibilului. A văzut atunci
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
în sus, l-a înșfăcat vârtos trântindu-l la pământ și cu același laț, pe care vrăjitorul îl pregătise pentru șa, l-a legat cobză, fără ca el să se poată împotrivi câtuși de puțin. Cun glas plin de deznădejde, vrăjitorul exclamă: Ia-mi viața, tinere! Numai că Bradamanta nu era de loc pusă pe așa ceva. Dorind să cunoască numele vrăjitorului și cu ce scop ridicase el cu atâta meșteșug această fortăreață cu neputință de cucerit, ea i-a poruncit să vorbească
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
apropia întrucâtva de om, dar avea gât,urechi și bot de câine, a început să latre cu furie la Rogero, pentru a-l face să se întoarcă spre dreapta și s-o apuce pe drumul veselei cetăți; dar viteazul cavaler exclamă: Asta n-o s-o fac atâta vreme cât pot mânui sabia, și i-a vârât vârful spadei sub nas. Monstrul a încercat să-l lovească cu unțăpoi, dar Rogero fiind mai iute decât el îi și vârî sabia în trup cu atâta
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
a ieșit cu povara sa pe un țărm nisipos. Angelica, văzându-se singură, părăsită în această înfricoșătoare pustietate, a rămas nemișcată, ca năucă, cu mâinile împreunate și ochii ridicați spre cer, până când , în cele din urmă, a izbucnit în plâns , exclamând: “ O crudă soartă, furia ta împotrivă-mi nu s-a sfârșit încă? La ce alte suferințe mă mai condamni? Haide! Sfârșește-ți opera! Dă-mă pradă unei fiare sălbatece sau oricarei alte fatalități ai ales pentru a pune capăt vieții
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
uimirea sa când, apropiindu-se, a văzut-o pe frumoasa Angelica. Tocmai în ziua aceea ea fusese adusă și legată de stâncă, în așteptarea monstrului marin care trebuia să vină și s-o mănânce. Când a ajuns lângă ea, Rogero exclamă: Ce mâini crude, ce suflet barbar te-a putut încătușa în aceste lanțuri? Angelica a izbucnit într-un torent de lacrimi care a fost la început singurul ei răspuns; apoi, cu glas tremurător ea i-a dezvăluit înfricoșătorul destin ce
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
gură a dispărut pe dată din ochii cavalerului. Rogero privea în juru-i ca ieșit din minți, dar curând și-a amintit de inelul pe care i-l pusese în deget. Uimit de nerecunoștința cu care i se răsplăteau serviciile, el exclamă: -Ingrată frumusețe, acesta este deci răspunsul tău? Preferi să mă jefuiești de inel decât să-l primești în dar? Cu dragă inimă ți l-aș fi lăsat dacă mi l-ai fi cerut. Astfel vorbea el căutând orbește cu braqțele
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
băltoace de sânge. Priveliștea acestui înfricoșător măcel le-ar fi risipit orice nădejde de a mai afla până-n ziuă ce căutau, dacă luna nu le-ar fi dat ajutorul cu palidele sale raze. Medor și-a ridicat brațele spre ea exclamând:” O, sfântă zeiță pe care părinții noștri au adorat-o sub trei forme duiferite tu care-ți arăți puterea în cer, pe pîmânt și sub pământ tu care ești văzută printre nimfe vânând fiarele pădurii fă-mă să descopăr, te
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
picior de om pe acolo. Nefericitul tânăr cu povara stăpânului mort în spinare, s-a afundat în acest desiș. Cloridan, când s-a văzut în siguranță, a băgat de seamă că Medor nu era cu el.” O dragul meu Medor! exclamă el, cum de am putut oare să mă gândesc numai la scăparea mea fără să iau seama la tine? “ Cu aceste cuvinte el s-a întors pe potecile întortochiate ale pădurii către locul de inde fugise. În vreme ce se apropia a
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
infernal ca de armă automată. Era exact ce-mi lipsea, zău așa. Și-așa capul, fața, spatele și inima mă dureau deja mai tot timpul, și în continuare mă simțeam amețit, înnebunit și leșinat după călătoria cu avionul. — Doamne, am exclamat eu. — Mda, mormăi șoferul din spatele geamului făcut zob. Nenorociții ăștia de americani. Șoferul taxiului meu avea în jur de patruzeci de ani, un tip uscățiv, cu un început de chelie. Părul care îi mai rămăsese i se scurgea slinos pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
se sparge, gheața scrâșnind în tăviță. Și asta mi se întâmplă mai cu seamă dimineața, dar și în alte momente ale zilei. Am avut parte de așa ceva chiar în avion sau poate că mi s-a părut numai. — Cum? am exclamat eu. O sută de băieți? Dar nici nu-i prea mult. Am putea s-o facem. Dacă am avea pușcoaie ca lumea, am putea. — Pușcoaie? — Exact. Calibrul cincizeci și șase. Automate. Mi-am înfipt spatele în speteaza scaunului, masându-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
pocăit, regretând sincer toate porcăriile și mizeriile pe care mi le turnasem în neștire pe gât ieri noapte. Tocmai mă lăsasem pe spate, slăbindu-mi nodul cravatei și descheindu-mi cămașa, când a sunat telefonul. — John? Lorne Guyland. — Lorne! am exclamat eu. Doamne, cum mai croncăneam. Ce mai faci? — Bine, mi-a răspuns. Mă simt foarte bine. Dar tu? — Exclelent, excelent! — Asta-i bine, John. John? — Lorne? — Sunt câteva lucruri care nu-mi plac, John. — Spune-mi despre ce e vorba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
telefon. Câteva secunde a rămas tăcut, apoi a început să sune. Și, în modul cel mai firesc, am crezut că e ea și mi-am întins grăbit mâinile spre fata mea. — Da? — John Self? Sunt Caduta Massi. — În sfârșit, am exclamat eu. Caduta, sunt onorat. — John, îmi pare bine că pot să discut cu tine. Dar înainte de a ne întâlni, vreau să lămurim câteva lucruri. — Ca de exemplu? — De exemplu, câți copii crezi că ar trebui să am? — Păi, cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
pentru o clipă conturul deasupra fileului, înainte de a se izbi, după prima săritură, de prelata verde din spatele meu. Zborul mingii părea să fi lăsat dâra galbenă a unei cozi de cometă pe fundalul verdelui artificial al terenului. — Frumoasă lovitură, am exclamat, deplasându-mi de-a lungul terenului șosetele negre și bermudele în carouri. De data asta am reușit să prind o linie pe primul serviciu al lui Fielding: mingea a izbit tușa cu un zgomot care m-a făcut să scâncesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
e vorba decât de o mică prostie, spuse el. E tare prost prietenul tău. Noi suntem niște tipi serioși. Ne supărăm doar când oamenii încep să ne prostească. Făcu un pas înainte. Și acum, hai să lămurim lucrurile. — Muaa, am exclamat eu, făcând un pas în direcția lui. Știu eu ce fel de afaceri faceți. Cumpărați cecuri refuzate la jumătate de preț, după care începeți să stoarceți bani. Tipul nu era vreun rupe-oase sau sfarmă-fețe. Era doar un mărunt oștean din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]