5,326 matches
-
luni. Exemplu: O femei care suferă de tulburare distimică declară: "O țin tot așa... Niciodată nu mă simt cu adevărat bine. De obicei, nu sunt prea bine și pare că nu se va sfârși niciodată". Unii oameni, mai puțin norocoși, experimentează atât episodul depresiv major cât și tulburarea distimică. S-a făcut referire la această situație ca fiind depresie dublă. Bolnavii cu depresie dublă sunt cronic distimici și, ocazional, trăiesc episoade depresive majore. După trecerea acestora, ei retrăiesc distimia, mai degrabă
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
sau nejustificate. Depresiile de tip melancolic sunt considerate a fi determinate de cauze biologice, mai degrabă decât de evenimente de ordin social sau de caracteristici de personalitate. În al doilea rând, există depresia cu elemente psihotice, în cazul căreia oamenii experimentează iluzii și halucinații, în timpul episodului depresiv major. Iluziile și halucinațiile pe care le experimentează depresivii, de obicei, au un conținut depresiv și negativ. De exemplu, unii au iluzii cu referire la faptul că au comis un păcat teribil, că sunt
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
mai degrabă decât de evenimente de ordin social sau de caracteristici de personalitate. În al doilea rând, există depresia cu elemente psihotice, în cazul căreia oamenii experimentează iluzii și halucinații, în timpul episodului depresiv major. Iluziile și halucinațiile pe care le experimentează depresivii, de obicei, au un conținut depresiv și negativ. De exemplu, unii au iluzii cu referire la faptul că au comis un păcat teribil, că sunt pedepsiți sau că au omorât sau rănit pe cineva. Pot avea halucinații auditive în timpul
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
femeilor (Whiffen, 1992)127. 8.4.2. Diferențe de gen și vârstă în depresie Depresia este una dintre cele mai comune probleme psihologice. Într-un anumit moment al vieții lor, 17% dintre americani trăiesc un episod depresiv major iar 6% experimentează tulburarea distimică (Kessler, 1994, apud Hoeksema, S.N., 1998)128. În prevalența depresiei, s-au semnalat mari diferențe de gen și vârstă. Vom aborda prima dată diferențele de gen. Majoritatea testelor atestă faptul că femeile sunt de 2 ori mai predispuse
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
133. A doua explicație e mai plină de speranță: odată cu înaintarea în vârstă, oamenii e posibil să dezvolte un stil de coping mai adaptativ și o gândire rațională asupra vieții, din punct de vedere psihologic, acest lucru făcându-i să experimenteze mai puține episoade depresive (Elder, Liker, Jaworski, 1984, apud Hoeksema, S.N., 1998)134. A treia explicație e mai mult în legătură cu istoria decât cu vârsta subiecților. Oamenii născuți în generațiile mai recente pot avea un risc mai mare de depresie decât
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
efectul de cohortă. Oamenii născuți într-o anumită perioadă istorică prezintă un risc diferit de a dezvolta o tulburare decât cei născuți într-o altă generație. De exemplu, mai puțin de 20% dintre cei născuți înainte de 1915 par să fi experimentat episoade depresive majore în timpul vieții, în timp ce, peste 40% din cei născuți în 1955 par să fi prezentat un risc major de depresie, la un moment dat în existența lor. Explicațiile efectului de cohortă sugerează faptul că, generațiile mai recente au
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
fi realizate. În schimb, acest efect de cohortă în ceea ce privește ratele depresiei este în descreștere în relație cu vârsta la care oamenii devin depresivi pentru prima dată. În zilele noastre, jumătate dintre cei care e posibil să dezvolte tulburare depresivă majoră experimentează instalarea primului lor episod în jurul vârstei de 25 de ani (Burke, Burke, Regier & Rae, 1990, apud Hoeksema, S.N., 1998)136. Numărul tinerilor cu depresie pare să fie mult mai mare decât s-a crezut inițial. Studiile realizate pe comunități de
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
Studiile realizate pe comunități de tineri și adolescenți evidențiază faptul că aproape 18% dintre aceștia trăiesc un episod depresiv major sau o tulburare distimică în perioada adolescenței mijlocii (Lewinsohn, 1994)137. Adolescenții și copiii depresivi, ca și adulții de altfel, experimentează o gamă largă de neplăceri incluzând probleme la școală, în relații interpersonale, stimă de sine scăzută și probleme privind abilitățile lor de coping la stres (Nolen-Hoeksema, 1998)138. Din nefericire, cu cât e mai tânără o persoană în momentul primului
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
schimb, ei pur și simplu au urmărit cursul natural al episoadelor depresive. Însă odată ce bolnavii au început tratamentul pentru depresie, ei se vor vindeca mult mai repede. Din nefericire, aproape jumătate dintre cei care au un episod depresiv major vor experimenta un altul, la un moment dat, de-a lungul vieții lor. Cei mai mulți dintre oamenii care recad într-un al doilea episod de depresie, tind să facă acest lucru în mai puțin de 2 ani de la momentul în care și-au
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
mărețe, pe care le va urmări cu multă ambiție. Cei mai mulți oameni care prezintă episoade maniacale cad, în cele din urmă, în episoade depresive. Pentru unii dintre cei cu afecțiune bipolară, faza depresivă capătă intensitatea episodului depresiv major. În schimb, alții experimentează mai mult simptomele maniei, cu forme ușoare și mai puțin frecvente ale episoadelor depresive. Aceste două forme de tulburare bipolară, în care sunt întrunite criteriile pentru un episod maniacal complet, sunt cunoscute sub denumirea de Tulburare Bipolară I. De asemenea
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
simptomele maniei, cu forme ușoare și mai puțin frecvente ale episoadelor depresive. Aceste două forme de tulburare bipolară, în care sunt întrunite criteriile pentru un episod maniacal complet, sunt cunoscute sub denumirea de Tulburare Bipolară I. De asemenea, alte persoane experimentează doar episoade ușoare de manie, cunoscute sub denumirea de hipomanie, cu episoade depresive majore mai severe; acești oameni suferă de Tulburare Bipolară II. La fel cum tulburarea distimică este o formă a depresiei mai puțin severă dar cronică, exista o
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
aceste episoade nu sunt de intensitatea celor diagnosticate ca episoade depresive majore. Dar putem să ne întrebăm cine prezintă tulburare bipolară? Tulburarea bipolară este mai puțin întâlnită decât depresia unipolară. Aproximativ 1 sau 2 indivizi din 100 e posibil să experimenteze, la un moment dat în cursul vieții, cel puțin un episod de tulburare bipolară (Kessler et. al., 1994, apud Hoeksema, S.N., 1998)147. Femeile și bărbații par să fie în mod egal predispuși să dezvolte această boală. Nu s-au
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
tulburării. În cazul multora dintre cei care dezvoltă tulburarea bipolară, acest lucru se întâmplă în adolescența târzie sau în perioada adultă timpurie (Burke et. al., 1990, apud Hoeksema, S.N., 1998)148. Aproximativ jumătate dintre indivizii care au dezvoltat această tulburare, experimentează primul lor episod în pragul perioadei adulte timpurii. Aproximativ 90% dintre oamenii cu tulburare bipolară au de-a lungul vieții episoade multiple sau ciclice. Durata unui astfel de episod de tulburare bipolară variază semnificativ de la o persoană la alta. Unii
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
așa zisa tulburare afectivă de sezon, sau TAS, beneficiază de un tratament unic: expunerea la lumini puternice. Descoperirea litiumului în tratamentul tulburărilor bipolare, ilustrează importanța observării reciproce și a diseminării rezultatelor investigațiilor științifice. Un cercetător austriac, pe nume Cade, a experimentat folosirea litiumului în tratarea gutei, o formă de artrită, în 1940. Subiecții săi nu au fost umani, ci porci în special, porci de guineea. Cade a observat că porcii de guineea cărora le fusese administrat litium au devenit mai letargici
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
nu prezintă simptome de manie sau depresie, pentru a prevenii recăderea. Aproximativ 80% dintre pacienții care au menținut o doză adecvată de litium nu au prezentat recăderi. În contrast, majoritatea dintre cei care nu au menținut tratamentul cu litiu, au experimentat recăderi în tulburarea de care suferă. Deși litiumul este soluția salvatoare pentru cei care suferă de tulburări bipolare, el creează și câteva probleme. În primul rănd, există diferențe enorme între ratele de asimilare a litiumului la pacienți, deci și dozele
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
electroconvulsivă Poate că cea mai controversată formă de tratament pentru depresie este terapia electroconvulsivă, sau ETC, care a fost introdusă în secolul al 20 lea, fiind inițial tratament pentru schizofrenie. Medicii italieni Ugo Cerlettii și Lucio Bini au hotărât să experimenteze folosirea ETC pentru tratarea schizofreniei, considerând că ECT putea calma schizofrenia, așa cum un atac de epilepsie ii poate calma și seda pe epileptici. În cele din urmă, medicii au demonstrat că ECT nu era eficientă în cazul schizofreniei, dar că
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
asupra memoriei erau severe sau chiar permanente. În prezent, se administrează doar uneia dintre părțile creierului, de obicei cea dreaptă deoarece e implicată mai puțin în memorie și învățare. Drept urmare, pacienții care urmează acest tratament în prezent nu par să experimenteze deteriorări ale memoriei semnificative sau de lungă durată și nici dificultăți în învățare. Deoarece utilizarea unilaterală nu este întotdeauna la fel de eficientă că cea bilaterală, unora dintre pacienți li se administrează ECT bilateral și în prezent. În al treilea rând, deși
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
nu este întotdeauna la fel de eficientă că cea bilaterală, unora dintre pacienți li se administrează ECT bilateral și în prezent. În al treilea rând, deși ECT poate fi extrem de eficient în ameliorarea simptomelor depresiei, rata recăderii în cazul celor care au experimentat tratamentul cu ECT este de 85%. În al patrulea rând, poate că cel mai puternic motiv este că supunerea la șocuri electrice este un lucru înspăimântător pentru unii, și chiar pare a fi un tratament primitiv. Totuși, ECT este uneori
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
el consideră că adulții ori copiii obțin gratificații orale prin adicția laptelui sau consumul dulciurilor (care nu trebuie mestecate), iar aceste comportamente au fost numite mecanisme defensive menite a preîntâmpina apariția unei depresii sau ameliorarea uneia deja existente. Atunci când melancolicul experimentează devreme și retrăiește dezamăgiri în iubire, înainte de a-și rezolva complexul oedipian (exprimat în dorințe incestuoase față de părintele de sex opus), autorul remarcă formarea unei relații între libido și tendințele ostile și distructive, relație copleșitoare pentru individ, care va determina
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
persoanei depresive. Gândurile negative automate sunt un produs cognitiv al schematei depresogene; sunt acele gânduri care apar spontan, pe care persoana nu le conștientizează și care produc reacții emoționale. Conceptul subliniază fluxul involuntar, continuu și constrângător de imagini și gânduri experimentate în depresie sau alte psihopatologii. Ele sunt numite automate dat fiind faptul că persoana nu realizează o interpretare critică a situațiilor cu care se confruntă, astfel că ea nu este conștientă de propriile gânduri, ci mai degrabă de consecințele emoționale
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
Concluziile prezentate fac referire îndeosebi la afecțiunea numită tulburare unipolară. Depresia are două forme de bază: varianta unipolară implică apariția emoțiilor negative, a pierderii interesului pentru activitățile cotidiene. În forma bipolară, cunoscută adesea sub denumirea de tulburare maniacal depresivă, pacienții experimentează de asemenea episoade maniacale care implică euforie, grandomanie, indiferență care poate conduce spre comportamente impulsive foarte variate, ce pot fi regretate ulterior. Tulburarea bipolară apare la doar 1-2% din populație, fiind de obicei tratată cu medicamente care stabilizează dispoziția, cum
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
preveni recidiva se numește tratament de continuitate și durează în medie șase-nouă luni. Despre cei care depășesc punctul în care este probabil ca episodul tratat să revină se spune că sunt însănătoșiți. Dar chiar și în aceste condiții, ar putea experimenta un episod nou. Oamenii care au în istoric un episod depresiv sunt de trei până la cinci ori mai predispuși la a avea un episod nou, comparativ cu persoanele care nu au trecut prin acesta. Un episod nou este considerat recurență
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
ei, ea a răspuns "Nu pot trăi fără Peter". Întrebată în continuare ea a răspuns "Nu pot să trăiesc fără un bărbat". Când a fost apoi întrebată dacă întotdeauna a avut nevoie de un bărbat pentru a exista, pacienta a experimentat un "click cognitiv". Ea a răspuns cu o expresie iluminată "De fapt cea mai bună perioadă a vieții mele a fost când am fost complet singură. Fostul meu soț a fost în armată iar eu lucram și trăiam singură". Ea
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
cu tulburarea obsesiv-compulsivă se poate teme că îi va muri mama, dacă aceasta nu spune un set de cuvinte specifice într-un anumit moment al zilei, în fiecare zi. În cazul fricii adaptative, doza de frică pe care oamenii o experimentează este proporțională cu amenințarea pe care o au în față, dar în anxietatea dezadaptativă, frica resimțită este disproporțională, exagerată în raport cu răul care poate fi cauzat. De exemplu, o persoană cu fobie socială poate deveni absolut panicată la gândul că poate
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
sufocare, amețeală și tremur. Ea uneori crede că totul e ireal și că e nebună. Ea însă întotdeauna crede că e pe cale să moară. În cazul prezentat pacienta suferă de atacuri de panică scurte, dar intense, perioade în care ea experimentează multe simptome de anxietate: palpitații cardiace, tremur, senzație de sufocare, amețeală, frică intensă etc. (vezi tabelul nr. 10.1.). Atacurile de panică par să aibă loc în absența unor declanșatori din mediu; aceștia vin "din senin". Simplul servit la masă
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]