5,330 matches
-
jos, care privindu-i În lumină, care gustându-i sau chiar Înghițindu-i. Până la urmă, tânguitori și speriați, se puseră să joace din nou călătoria lui Krog - rămasă lor de hăt, cine știe de când, căci pe atunci nu prea aveam habar să mă gândesc la timp, darămite să-i spun În vreun fel pe care să-l pricep. Simțeam doar că mintea Îmi era bântuită de un gând care lega zilele de veri și de ierni, de soarele ce alerga În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Femeia era de două ori cât omulețul, avea un om al ei și era frumoasă de pica, dar mărunțelului nu-i păsa: era Încrezător că o va face femeia lui, lucru care Îl veselea peste măsură. Fiind vorba despre femei, habar n-aveam ce sfat să-i dau așa că, după o vreme, l-am lăsat să râdă de unul singur și m-am Întors să văd de cele trei sulițe. M-am strecurat Între ele, m-am proptit de stâncă, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Ei credeau că se trag dintr-un cerb, pe nume Cipusik. De cum terminară una dintre case, mă invitară În ea. Nu-mi venea să cred - era Într-adevăr tare călduroasă, dar mirosea atât de rău Încât, preț de o vreme, habar n-am avut cum să fac astfel Încât nici să nu-i supăr, dar să și răsuflu În același timp. Mi-a venit un gând bun doar după ce m-am obișnuit cu mirosul - nu puteam să mă odihnesc, le-am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
se lupta cu niște oameni. Krog trebuia să-i Învingă pe acei oameni. Ca să Învingi un neam, ia-i gândul de tot. Ca să-i iei gândul de tot, sperie-l. Ca să-l sperii bine, supune-l astfel Încât să n-aibă habar că e supus. Dacă nu știe că e supus, pânza de păianjen n-o să se clatine prea tare. Asta era un altfel de călătorie - lungă, tare lungă - și ca să ajung până la capătul ei, lupta de sânge nu era decât cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Nu, zice tipul cel voinic. E prin Bensonhurst. Dar n-am fost niciodată pe-acolo. Cum fac s-ajung pe-acolo? — Ei, Doamne! exclamă tipul cel mărunțel scărpinîndu-se În creștet, se vedea cît se poate de clar că n-are habar. Cu asta m-ai Încuiat, șefule. Habar n-am! Poate știe vreunul din voi? spune el Întorcîndu-se spre mine. — Bine-nțeles, răspund eu. E prin Bensonhurst. Iei metroul pentru Fourth Avenue, te dai jos la Fifty-Ninth Street, mai iei un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Bensonhurst. Dar n-am fost niciodată pe-acolo. Cum fac s-ajung pe-acolo? — Ei, Doamne! exclamă tipul cel mărunțel scărpinîndu-se În creștet, se vedea cît se poate de clar că n-are habar. Cu asta m-ai Încuiat, șefule. Habar n-am! Poate știe vreunul din voi? spune el Întorcîndu-se spre mine. — Bine-nțeles, răspund eu. E prin Bensonhurst. Iei metroul pentru Fourth Avenue, te dai jos la Fifty-Ninth Street, mai iei un autobuz local, te dai jos la intersecția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
să se-ntoarcă la John și să se poarte ca o femeie cumsecade, atunci pot să spun că mi-am Încheiat rostul pe pămînt. Pot să mor Împăcată“ - a zis, și plîngea, sărmana de ea. „Tu nu știi nimic, tu habar n-ai“ - zice - „prin ce-am trecut eu.“ Și-atunci mi-a povestit tot, cum s-a făcut de l-au Întîlnit, cum l-au cunoscut cînd a venit În Sidney și-a venit să locuiască În casa lor. Firește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
zis... „Dar tu“ - i-am zis - „tu trebuie să te gîndești la familia ta, așa că nu pleci nicăieri.“ Am fost foarte hotărîtă, Îți dai seama, și atunci, firește, a recunoscut că am dreptate și-a renunțat, dar, vai, dragul mamei, habar n-ai cum a fost... California, China, oriunde! S-ar fi ridicat și-ar fi plecat dacă-l lăsam: tare ciudat om! Doamne, Dumnezeule! N-am văzut În viața mea un om atît de dornic de ducă! Pe cinstea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
să rîdă și zice: „Ei, poate că nu-i rău planul tău“. „Ia ascultă, Miller, doar n-ai de gînd să te dai bătut. Am trecut amîndoi prin viață și-am dat piept cu destule greutăți... păi ăștia de-acum habar n-au de nimic, nu știu ce-nseamnă necazurile“... că doar Îmbătrîniserăm la distanță de doar cîteva mile unul de altul și-mi amintesc tot, da, da, clipă de clipă, de parc-ar fi fost azi, cum treceau bărbații rînduri-rînduri și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
bolnav de diabet, hepatită cronică, reumatism degenerativ, cardiac sub tratament, cu junghi în spate, junghi în coaste, junghi după ceafă, în urechea stângă și cu pensia grav ciuntită de Băsescu? întrebări, întrebări, multe întrebări care mi se pun, și eu, habar n-am ce să le răspund, decât că Vinul de post a fost denumit așa, și basta. Până la urmă, de ce miercuri se numește miercuri, iar alb se numește alb. Adică este ceva ce s-a numit așa fără prea multe
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
un tip ciudat pe care nu prea știa lumea cum îl cheamă, dar toți îi ziceau Harpău. Eu nu-l cunosc sub alt nume decât sub numele de Harpău,,nume care se pare că i s-a potrivit de minune. Habar n-am cu ce trăia, cum trăia și poate că niciodată nu mi-aș mai fi amintit de el, dacă nu aș fi avut la un moment dat o revelație extraordinară, prin confirmarea universalității operelor nemuritoare, chiar și în spații
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
și mulți nu cunoșteau care este motivul, dar azi televiziunea ne-a lămurit pe deplin prin cuvintele unui reprezentant al Puterii. A spus-o clar: spitalele au fost închise pentru că nu erau profitabile. Aaa, deci aici era buba! Și noi habar n-aveam. Cei de la PDL, oameni cu un simț al observației dat dracului, s-au prins imediat că spitalele nu produceau nimic, dar absolut nimic iar pacienții refuzau ferm și cu obstinație, să iasă la muncile câmpului, la împletit coșuri
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
persoană. De însuși tatăl său, ca de obicei. Dacă nu e să fie președintele, ne mulțumim și cu acesta. Răsmodernizarea statului român Cică într-un moment de revelație, dacă nu chiar divină, măcar carpato-danubiano-pontică, (ce are divinitatea cu chestia asta habar n-am, dar vă rog să-mi spuneți dumneavoastră care oricum sunteți mai inteligenți ca mine, câte chestii au ceva logic în țara asta?), doamna ceea blondă de la Ministerul Turismului a mai format o comisie, care să studieze în amănunțime
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
interzis, să judece singuri, dacă e corect sau nu, ce votează. Nu fac asta fiindcă ocupați cu afacerile lor, ei nu au timp pentru fleacuri din acestea minore pentru prostime, cum ar fi de exemplu, legile organice ale țării. Ei habar n-au, nu pot, sau nu vor să citească, articolele de lege, scrise în singura limbă pe care ar putea-o înțelege, orice politician al lumii, arhicunoscuta limbă de lemn. Nu mai fac demult asta, la ce le-ar folosi
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
strategy games? Era bogat și nu-l interesa sexul virtual, masturbarea creierului. Plăcerea și-o putea găsi și singur pe internet, servită în porții mici și după bunul lui plac, nu la ore alese de un megașef misterios. Era bogat, habar n-avea de unde îi veneau banii, o fi avut și el o mătușă Tamara, ca toți politicienii români, care-i lăsase o avere imensă, pusă la dospit în vreo bancă elvețiană. Singurul site pe care-l frecventa cu regularitate era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
fusese real, ce rol avusese în prăbușirea psihică a Sabinei? Din jurnalul autentic ori contrafăcut al lui Leo nu reiese cu claritate dacă ea avea o defecțiune genetică sau dacă întreruperea medicamentației o năruise interior. El motivase că nu avusese habar de trecutul ei psihiatric - de aceea o bătuse la cap să nu mai ia tranchilizantele alea blestemate, ca niște bobițe de mazăre. Ce sens avea ca o femeie voluntară, stăpână pe ea, să se îndoape cu chimicale? Capul i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Noroc că nu era tanti Cucu acasă - ar fi spulberat-o pe demolatoare cu un singur croșeu. Ca s-o exasperez, am început să-i arăt albumele de fotografii pe care le găsisem pe dulap. Poze cu mahalagii despre care habar n-aveam cine erau. Zâmbea, mă privea cu coada ochiului și nu se dădea plecată. În cele din urmă a căzut noaptea. Eu m-am întins îmbrăcat pe pat, ea a vrut să doarmă pe un fotoliu rabatabil. Greierii scârțâiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
printre crengile salcâmului, deasupra gardului. Deodată m-am trezit cu ea lângă mine. Pur și simplu s-a întins alături, cu capul răsucit spre ușă. Vedeam doar claia de zulufi, din care se răspândea un parfum ce amintea de Bulgari. Habar n-aveam ce să fac. Onoarea de bărbat mă îndemna să iau atitudine. Din adâncuri, un glas baritonal îmi spunea să mă fac că plouă, să n-o caut cu lumânarea. I-am trecut degetele prin zulufi. S-a întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
calul cu pintenii și parcă auzeam zgomot de trupe care se retrăgeau, intimidate de acei artileriști cu pantaloni albaștri și cizme lucitoare, trimiși în luptă de bătrânul cu favoriți albi, din medalionul de deasupra, căruia tata îi zicea Franz Iozef. Habar n-aveam că totul se întîmplase într-o istorie diferită de cea în care ne găseam pe la 1930, când studiam eu tabloul, copleșit de încîntare, și că tata fusese târât cu forța în război, în armata unui imperiu care dispăruse
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
asta a avut urmări negative. Cred că nici Scufița Roșie, nici Pinocchio, nici Albă ca Zăpada n-au făcut parte din copilăria mea. În schimb, ascultam cu gura căscată ce-mi povestea tata despre campaniile militare ale lui Alexandru "Machedon". Habar n-aveam cam la ce distanță se afla Asia de Lisa, dar, cum iubeam caii, îmi imaginam că ostile lui Alexandru "Machedon" lăsau în urma lor același nor de praf pe care-l stârneau căruțele de la noi când plecau, vinerea, spre
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
din curte, la bătrânul măr, după aceea ies pe portiță. Mama plânge undeva în casă. Tata mi-a dat cei 44 de lei și-mi duce cufărul, punîndu-l în portbagaj. Știu, oare, că în destinul meu intervine o ruptură? Nu. Habar n-am. Nici măcar nu presimt. Hai, grăbiți-vă", zice nervos șoferul. "Unchiul George" consimțise, dacă nu cumva chiar aranjase, ca unul din tații bogați ce aveau copii la "Spiru Haret" să-i trimită o mașină care să-l aducă în
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
Nu, însă, la Lisa unde compar tot timpul, involuntar. Cu toate acestea, nu voi spune niciodată îndeajuns ce înseamnă Lisa pentru mine. Târgoveții consideră că un sat e o așezare mai mică ai cărei locuitori se îndeletnicesc cu agricultura. Ei habar n-au că un sat e (sau, cel puțin, era) o lume, cu legile sale aparte. Nici producătorii de dulcegării despre satul românesc n-au făcut un serviciu lumii țărănești. Dimpotrivă, au procedat ca doamnele din înalta societate care, pe
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
de la traseul cel mai scurt care mă ducea de la internat la școală, și invers. De ce? Orice explicație aș da mi se pare neîndestulătoare. Pesemne, nu mă ispiteau noutățile, nici nu s-a întîmplat să-mi deschidă cineva ochii asupra lor. Habar n-aveam cum arată un spectacol de teatru, de operă sau un concert. Nu eram interesat oare? Socoteam, cumva, că sălile de spectacol nu erau de nasul meu? Sau motivul era mai banal? Căci îmi lipseau banii pentru bilet și
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
în București, au ceva de chermeză, vag religioasă. E adevărat că despre "cerul înstelat de deasupra noastră" am învățat, la filosofie, în București. Dar de văzut nu l-am văzut niciodată aici. E o amintire dintr-o vreme în care habar n-aveam de metafizică. 7. Monseniorul nu coborâse de trei zile, la ora convenită, și nici mai târziu, să ia cărți noi. Maria îi șoptise tânărului custode, fără să se arate, însă, din cale-afară de mirată, că nici în salonul
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
aveam de ce să ne amestecăm cu ceilalți, așa că o parte din gașcă s-a refugiat direct la Drept... la bufet bineînțeles să nu mai audă gălăgia de pe străzi, iar restul s-au dus prin diverse localuri și parcuri liniștite. Eu habar n-aveam ce se petrece, dormeam; când m-am trezit am vrut să trec pe la facultate să-i salut pe toți, să știe că n-am murit. Normal nu m-am dus la primele ore! Altfel aș fi fost îmbarcat
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]