7,766 matches
-
însoțiți de „oficialități”, vor trebui să ia masa. O aud pe una dintre ele spunând panicată : „Cum servește Preasfințitul salata, cu ulei de măsline, lămâi sau oțet ?”. Așezat confortabil pe o bancă acoperită cu niște pături uzate, dar călduroase, din lână, mănânc cu poftă din pachetul primit la plecare de la grupul din Suceava, cei pe care i-am ajutat să ambaleze sarmalele în caserole de plastic. Sunt fericit, foarte fericit pentru șansa pe care o am de a fi prezent aici
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
purtat pe umăr, sacoșe din pânză groasă, rezistentă, pe care scria ceva în limba germană. Puțin mai departe, în șirul vânzătorilor locali, tolerați de către poliție în timpul zilelor de pelerinaj, văd o altă vânzătoare de pulovere, șosete și veste tricotate din lână. Le știu bine, sunt originare dintr- un sat din Argeș, Corbii de Piatră, aceasta este marea lor „specialitate”, vânzarea obiectelor tricotate din lână. Ce m-a atras însă la această femeie este faptul că avea alături, pe gardul de piatră
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de către poliție în timpul zilelor de pelerinaj, văd o altă vânzătoare de pulovere, șosete și veste tricotate din lână. Le știu bine, sunt originare dintr- un sat din Argeș, Corbii de Piatră, aceasta este marea lor „specialitate”, vânzarea obiectelor tricotate din lână. Ce m-a atras însă la această femeie este faptul că avea alături, pe gardul de piatră unde erau expuse și produsele ei, o superbă bluză de Muscel, asemănătoare cu aceea pe care am văzut-o la Muzeul Țăranului Român
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
grele”. Cu tonul acesta de „sfârșit de civilizație” cu care m-am obișnuit deja în pelerinaj, îmi spune că este ultimul an în care mai „ridică războiul” (am uitat să vă spun că vindea și un fel de stofă de lână frumos țesută, parcă era material de kilt scoțian). Lână nu se mai caută, lumea nu are bani, iar tinerilor nu le place împletitura, le este frică să nu râdă lumea de ei. Eu îi cumpăr lui Matei o pereche de
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
care m-am obișnuit deja în pelerinaj, îmi spune că este ultimul an în care mai „ridică războiul” (am uitat să vă spun că vindea și un fel de stofă de lână frumos țesută, parcă era material de kilt scoțian). Lână nu se mai caută, lumea nu are bani, iar tinerilor nu le place împletitura, le este frică să nu râdă lumea de ei. Eu îi cumpăr lui Matei o pereche de mănuși de lână, minuscule, din lână albastră cu alb
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
parcă era material de kilt scoțian). Lână nu se mai caută, lumea nu are bani, iar tinerilor nu le place împletitura, le este frică să nu râdă lumea de ei. Eu îi cumpăr lui Matei o pereche de mănuși de lână, minuscule, din lână albastră cu alb, călduroase. „Zece lei”, spune femeia, se aștepta ca eu să mai negociez prețul, dar nu o fac. Mă întreabă de unde sunt de fel, „eu, de pe lângă Brăila”, spun, femeia râde parcă iluminată, apoi spune „La
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de kilt scoțian). Lână nu se mai caută, lumea nu are bani, iar tinerilor nu le place împletitura, le este frică să nu râdă lumea de ei. Eu îi cumpăr lui Matei o pereche de mănuși de lână, minuscule, din lână albastră cu alb, călduroase. „Zece lei”, spune femeia, se aștepta ca eu să mai negociez prețul, dar nu o fac. Mă întreabă de unde sunt de fel, „eu, de pe lângă Brăila”, spun, femeia râde parcă iluminată, apoi spune „La dumneavoastră, la câmpie
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
alb, călduroase. „Zece lei”, spune femeia, se aștepta ca eu să mai negociez prețul, dar nu o fac. Mă întreabă de unde sunt de fel, „eu, de pe lângă Brăila”, spun, femeia râde parcă iluminată, apoi spune „La dumneavoastră, la câmpie, se lucrează lâna altfel, mai bătut, mai strâns. Noi aicea, în Argeș și Muscel, avem lână toarsă pe jumătate, multă țurcană, nu-i același lucru”. Ne despărțim prieteni, eu sunt melancolic. Bricolaj de sens: drapele, linguri de lemn, made in China, icoane Revin
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
prețul, dar nu o fac. Mă întreabă de unde sunt de fel, „eu, de pe lângă Brăila”, spun, femeia râde parcă iluminată, apoi spune „La dumneavoastră, la câmpie, se lucrează lâna altfel, mai bătut, mai strâns. Noi aicea, în Argeș și Muscel, avem lână toarsă pe jumătate, multă țurcană, nu-i același lucru”. Ne despărțim prieteni, eu sunt melancolic. Bricolaj de sens: drapele, linguri de lemn, made in China, icoane Revin însă destul de repede la realitate, cu toate mănușile sale noi, de lână, Matei
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
avem lână toarsă pe jumătate, multă țurcană, nu-i același lucru”. Ne despărțim prieteni, eu sunt melancolic. Bricolaj de sens: drapele, linguri de lemn, made in China, icoane Revin însă destul de repede la realitate, cu toate mănușile sale noi, de lână, Matei spune foarte tare : „Tata, mi-e frig și mi-e foame”. Ne retragem încet către casă, nu înainte de a vedea un microbuz Mercedes cu număr de Vâlcea, plin ochi cu pelerini. Par a fi oameni de la țară, coboară încet
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
cu număr de Vâlcea, plin ochi cu pelerini. Par a fi oameni de la țară, coboară încet și ordonat din vehicul, sub privirea atentă a unui preot înalt, cu o barbă neagră frumos tunsă și aranjată, căciulă de astrahan, fular de lână neagră, în fine, un adevărat „preot de țară” iubit, stimat, cu responsabilitate. Ultimul bărbat din grup care coboară închide ușa microbuzului, cu zgomot, sub privirile împăcate ale șoferului rămas să moțăie în cabină, la căldură, spunând cu o voce înaltă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
și de o consistență incertă. Ne salutăm, ne spunem la revedere, ca niște vechi prieteni. „Părintele Arsenie”, după cum i se adresează lumea din jur, per sonaj nelipsit de la toate pelerinajele la care am participat. Are un fel de desagă din lână, din care se ivește umbra unei cruci mari de lemn, celebra sa cruce de lemn a apărut de numărate ori la televizor. Este un personaj exotic, cel despre care ProTV a spus cu puțină vreme în urmă, în octombrie 2012
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
icoanele din biserică în ’40. Lasă-i pe comuniști în pace, că ei nu or făcut nimica la oamenii de pe aici”. Se cufundă din nou în muțenie, legând preocupat, cu gesturi experte, trei- patru fire de busuioc cu resturi de lână colorată. Simt că am început cu stângul acest teren, fiind prea „setat” pe alte pelerinaje, din alte regiuni istorice ale României, pe când, aici, istoria și memoria locului sunt diferite ; harta și istoria etnică complicată începe să se facă simțită și
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Ne veseleam. Acuma, câte haine sunt și tinerii nu mai vin. Au saci de haine, le țâpă (aruncă) una-două, dar degeaba, de venit nu mai vin. Nu aveam ce încălța și ne făceam tăpăloage (un fel de ciorapi groși din lână), ne cocea piciorul în ei de atâta mers. Era greu drumul, tot pe jos, cu poveri în spate. Da, o fost și bine, și mai mestecat, dar le-am dus pe toate. La 81 de ani ai mei, mi-am
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
-N. Petcu este menționată o sursă datând de la începutul secolului XX, Arhimandritul Nifon Popescu, starețul Mănăstirii Sinaia, care face apel încă de pe atunci la redescoperirea tradiției „pentru realizarea unei situații economice a mănăstirilor care să răspundă nevoilor așezămintelor monahale : torsul lânii, sculptura în lemn, pictura religioasă, legătoria de cărți, țesutul covoarelor, prepararea unor culori vegetale, a căror nuanță nu se schimbă nici după 8-10 ani, cât timp durează materia aceasta” (Petcu, 2010 : 254). Studiul și analiza standului de vânzare în sine
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
transmitere a unui mesaj religios între două lumi diferite, care nu se întâlnesc totuși atât de des pe cât s-ar crede la prima vedere. Întrebarea (aproape) invariabilă a celor care cumpără un produs oarecare, de la mici icoane la sumane din lână, este următoarea : „De la ce mănăstire sunteți ?”. Se deschide astfel un spațiu discursiv între pelerini și călugări care prelungește dimensiunea religiosă intrinsecă a obiectelor, deschizând noi perspective relaționale. Atingem astfel una dintre cele mai vechi și mai trainice dimensiuni ale pelerinajului
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
fixez atenția pe cîteva fete frumoase și fragile. Cu o pîlnie, dintr-un bidon, toarnă benzină în sticle, apoi bagă o cîrpă îmbibată în loc de fitil și de dop. Pun apoi sticlele pe o bucată de scîn dură. Au mănuși din lînă împletită și din cînd în cînd suflă în ele să se mai încălzească. Fetele acestea, foarte tinere, își fac datoria și chiar speră că vor construi o țară cît de cît normală. Luptă să-i dea jos pe hoții de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
sa cu luna, necunoscută în Avesta, nu este limpede atestată decât în epoca postvedică. Numeroase detalii legate de tescuirea plantei sunt descrise atât în termeni cosmici cât și biologici: zgomotul surd produs de piatra inferioară a râșniței este asimilat tunetului, lâna filtrului reprezintă norii, sucul este ploaia care face să crească vegetația etc. Zdrobitul plantei este identificat cu împreunarea sexuală. Dar toate aceste simboluri ale fertilității bio-cosmice depind, în ultimă instanță, de valoarea "mistică" a Somei. Textele insistă asupra ceremoniilor care
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
a fost necredincioasă, a devenit "desfrânată", altfel spus, s-a abandonat zeilor canaaneeni ai fertilității. Israel ignoră că fertilitatea este un dar al lui Iahve. "Ea a zis: Duce-mă-voi după iubiții mei, cei care îmi dau pâine, apă, lână și in, untdelemn și băuturi". Ea nu și-a dat seama că eu am fost acela care i-am dat ei grâul, mustul, untdelemnul proaspăt, și i-am înmulțit argintul și aurul pe care 1-au întrebuințat pentru Baali!" (2
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
și provocarea de a cunoaște și cuceri imensitatea de ape, în vederea asigurării existenței, a schimbului de mărfuri, a ocupării de noi teritorii. Istoria antică și mitologia greco-romană sunt pline de pirați și acțiuni de piraterie: argonauții lui Iason și furtul "lânii de aur", expedițiile lui Ulise la întoarcerea din Troia, capturarea tânărului Iulius Cesar în anul 75 î.d.H, de către pirații din Cilicia... Pirați faimoși au fost și fenicienii, și normanzii și vikingii... Și de ce nu, pirați au fost și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
sclavi către "întreprinzătorii" albi fiind o serioasă sursă de venit și îmbogățire nu numai pentru aceștia, dar și pentru șefii de trib. Ca plată șefii locali primeau de obicei băuturi alcoolice, arme și muniție, cuțite, oglinzi, tutun, săpun, încălțăminte, pânzeturi, lână de culoare roșie, albastră sau galbenă, clopoței, obiecte din sticlă. De comerțul cu sclavi negri se ocupau "factoriile" organizate de albi pe coastele Africii. În secolul al XVIII-lea sunt menționate 14 factorii engleze, 3 franceze, 15 olandeze, 4 portugheze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
și inexpresivă, își rumegau inerte și insensibile, într-o netulburată nepăsare animalică și într-un ciclu repetabil la infinit, rezervele stomacale. "Domnul mă paște și nimic nu-mi va lipsi" (David, 22:1) Ba da. Ne lipseau încă două picioare, lână, coadă, coarne și uger. În rest... După ce mestecam boabele alea tari până ne dureau și ne amorțeau și dinții, și fălcile, încât zăpăceam de oboseală inclusiv pe marele sternocleidomastoidian, înghițeam, în sfârșit, compoziția rezultată care era de fapt un fel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
eveniment vederea unei mașini - eu retrăgându-mă într-un târziu la spuza focului de unde scoteam câțiva cartofi fripți pe care-i înfulecam cu nesaț. Tata era și un bun croitor de berneveci, un fel de ițari confecționați din suman de lână, foarte căutați în timp de iarnă la țară, cât și al renumitelor opinci cu nojițe și gurgui țărănești. Eu mă uitam la tata cum lucra plin de respect, de grijă, dar și la ce ieșea din mâinile lui, în curiozitatea
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
acel îndelung sărut ce arăta ca un soi de caraghios exercițiu de sudare, au început gâfâit să-și lepede hainele de pe ei. S-au așezat pe pat, tot așa nedezlipiți, dar au alunecat și au căzut pe covorul țărănesc, de lână, țesut la război, cu motive florale vii. Atunci Irina a avut un moment de trezire și a zis: -Pe săliță este o baie, cu boiler pe gaze. Te duci tu sau mă duc eu? -Cum vrei, a răspuns tata. S-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
care o primise. Tânără, foarte tânără încă, s-a căsătorit cu un medic veterinar basarabean, un om frumos și harnic. Au organizat amândoi, că erau foarte întreprinzători, o crescătorie de iepuri de Angora, au lucrat câțiva ani; erau cunoscuți pentru lâna "albastră", urmare a unui experiment din care a derivat o rasă. O duceau bine, erau fericiți și se iubeau. În război, deci în '41-'42, inginerul, soțul Mariei Ivanovna, a fost vizitat de Mareșalul Antonescu; nu știu prin ce împrejurare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]