8,234 matches
-
să mă bucur! Pe Lipscanii Brașovului. Coborând de la Biserica Neagră spre Teatrul Sică Alexandrescu, am împărțit invitații la spectacol. Am traversat Piața Sfatului, apoi am pătruns pe o stradă aglomerată - un fel de Lipscani brașovean - plină de magazine și de terase ce se înșirau pe ambele părți. Lumea pestriță se mișca sinuos în ambele sensuri și soarele vesel și cald ne mângâia și ne scălda într-o baie de lumină. Făceam echipă cu două fete din Slatina și cu băiețelul uneia
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
că era un important centru de purificări, shoebeat și/sau meditații. Sahaja yoghinii se foloseau intensiv de Mama Natură sub această formă de manifestare, eu, însă - poate, ceva mai introvertit - îmi găseam odihna spiritului doar privindu-i. Așezat pe canapeaua terasei, cu ceaiul de ajwan în mâini, cu imaginea decorului verde presărat cu floricele sahaj în fața ochilor, intram spontan în meditație. Aș regreta dacă m-ați considera un mincinos sau un fandosit, dar starea de meditație, acolo, era permanentă! Erau suficiente
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
fandosit, dar starea de meditație, acolo, era permanentă! Erau suficiente doar mici impulsuri pentru a o menține: cu siguranță, imaginea sahaja yoghinilor răsfirați pe toată suprafața covorului verde reprezenta un asemenea impuls. Trebuie - obligatoriu! - să mai adaug că tihna de pe terasă mi-o găseam doar după executarea sârguincioasă a temei purificatoare ce o aveam de îndeplinit, adică șapte băi de picioare consecutive, cu atenția pe chakrele canalului drept... Tema aceasta (a tratamentelor) o voi dezvolta ceva mai târziu... În camera unde
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
sufletele lor alese, spiritele lor frumoase. Cu ce m-au mai impresionat indienii? Erau complet lipsiți de condiționări atunci când se apucau de lucru! Pentru ei nu avea nicio importanță unde îi prindea acțiunea: în pat, pe jos, pe scaun, pe terasă, pe iarbă... oriunde, pentru ei nu se punea problema confortului atunci când își executau programul propus. Acțiunile lor se manifestau natural, fără eforturi, fără programări... Am avut parte și de o lecție cât se poate de practică din partea lor: am învățat
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
secretarei să pregătească pentru a doua zi, la ora 9, o întâlnire cu toți colaboratorii și soțiile și ne-am retras în "apartamentul" șefului de misiune de la primul etaj: trei camere, o mică bucătărie, o baie, un hol și o terasă frumoasă. Mobilierul era modest, dar nu ne așteptam la lux. Am făcut un duș și am căzut secerați, fiind amândoi binecuvântați, de când ne știm și până astăzi, cu "somnuri maratonice", între 9 și 12 ore! Când ne-am trezit, era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
răspundere" asupra sarcinilor ambasadei, manifestându-mi speranța că fiecare este suficient de bine pregătit profesional pentru a le îndeplini în bune condiții. Am vizitat apoi birourile și spațiile de protocol. Biroul meu era generos și avea o ieșire pe o terasă frumoasă, care prin 5 scări cobora în grădina din față. Celelalte birouri erau mici, cu mobilier de "sindicat". Saloanele erau frumoase, chiar cu un aer de bun-gust, datorită mobilierului vechi, rămas de la foștii proprietari, și unor tablouri aparținând unor nume
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
și de secretara ambasadei, toți puși la "patru ace". Meniul era "național", nelipsind țuica, vinurile și coniacul românești, sarmalele și micii și uneori, la întâlnirile cu conaționalii noștri, chiar "fasolea bătută", solicitată expres telefonic de invitați. La ziua națională saloanele, terasa și aleile grădinii erau pline de oaspeți, care, fără icre negre, languste și șampanie Mumm, se arătau foarte mulțumiți de excelenta primire! Foloseam aceste acțiuni protocolare pentru a invita și câte un om de afaceri, profesor universitar sau medic, membri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
cu vizite la muzee, plimbări pe malul oceanului, ascensiuni pe Corcovado, la statuia lui Isus, și pe Cabesa de Azucar. Am făcut chiar și baie în ocean, apoi ne-am plimbat ca nababii pe Copacabana și am "luat masa" la terasa unui restaurant cochet, "Meia pataca" ("Jumătate de ban"), față în față cu Atlanticul. Am plecat din Rio încântați de cele văzute, dar și triști de despărțire, nebănuind că în 1992 aveam să revin în "Cidade maravilhosa" în calitate de Consul General și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
de marcă", vitrine amenajate cu gust, baruri și restaurante care-ți făceau cu ochiul. Am ajuns în vestita "Puerta del Sol", cu aglomerația ei obișnuită, veritabil Turn Babel, loc de întâlnire al tuturor limbilor lumii. Aici am luat loc la terasa unei cofetării ca să admirăm furnicarul pieței, delectându-ne cu două cupe de înghețată de fructe, uriașă, aromată și apetisantă. Ne-am reîntors la hotel târziu, am deschis televizorul și am butonat până am dat peste un program de "copla", interpretat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
să ne mutăm la ambasadă, ofertă pe care am declinat-o cu eleganță pe motiv că "nu vrem să deranjăm". A apărut la ora convenită însoțit de un confrate, probabil cel însărcinat cu redactarea notei informative. Am fost la o terasă, am detailat informațiile, subliniind că am aprobarea conducerii ministerului și m-am pus la dispoziție pentru "eventuale întrebări". La despărțire, râdeam în sinea mea de încurcătura în care intraseră "organele", deși din punctul meu de vedere totul era limpede. Eram
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
dar câteodată se umple prea mult inima. Atâtea amintiri și atâtea regrete... Simți nevoia fizică de-a fi îmbrățișată, de-a strânge mâna celor dragi, de-a ciocni un pahar, de-a aprinde artificii... La 12 noaptea am ieșit pe terasă, singură, cu o țigară, am privit artificiile altora și am ascultat râsetele lumii, veselia și țipetele de bucurie. Cerul era înflorit în toate culorile. Bubuiturile nu conteneau; Ana (bătrânica) ar fi vrut să vadă și ea. — Așteaptă, că-ți povestesc
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
pregătirea unui cozonac, din aprinderea unei lumânări, din atingeri și îmbrățișări; dintr-o cafea băută cu vecina de alături, din muzica pe care o asculți alături de cei dragi, dintr-o plimbare la iarbă verde și o pizza mâncată la o terasă pe timp de vară. Știi, spre final Micul Prinț nu mai putea să se întoarcă la floarea lui. Era mult prea departe... Ascult Enya și-mi mângâi copiii în gând. M-aș simți tare singură fără tine. Ți-am mai
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
repede și a ieșit afară. El tot fugea! Ideea e că la necaz, la mânie, la supărare cel mai repede îți vin în minte cuvintele limbii tale. Eu vorbesc italiană și cu pisicile, și cu cățelul, și cu florile de pe terasă... Când sunt foarte obosită și, în sfârșit, mă așez, oftez și spun tot cuvinte în italiană. Dar dacă mă lovesc înjur românește. Și-mi vine să râd apoi pentru că o spun cu atâta patos! E ca un medicament miraculos, care
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
casa cea nouă am ajuns pe înserat cu o geantă după mine. Apropo, deja nu mai era cea ruptă și veche cu care venisem. Aveam inima cât un purice. Mi s-a prezentat casa, două apartamente unite între ele, două terase enorme, în total șapte camere și trei băi. La un moment dat Chiara mi-a dat mânuța și m-a tras după ea: — Vino, vino după mine! M-a dus în camera lor plină de păpuși și jocuri, mi-a
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
exemplu, în Perugia este aeroport și, deseori, văd seara luminile unui avion pe cer. Desigur, merge în România. De ce ar trebui să meargă tocmai acolo, dintre toate țările lumii? Pentru că numai acolo mi se îndreaptă gândurile. Uite, de exemplu, pe terasă am un ghiveci în care vara tre cută am avut doi ardei grași. Desigur, ar fi nevoie de mine acasă, mama e bătrână și nu mai poate plivi plantele. Mă obosesc furnicuțele. Italia este o țară minunată, datorită ei trăiesc
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
nou D-l Vintilă cu trăistuța cea faimoasă, din care scotea sticla de țuică și bidonul de vin, ca să ne servească pe toți. Sigur că cinele se prelungeau la un pahar de vorbă, după care ne mutam fie pe o terasă, fie într-o cameră, dacă era prea rece afară. Aveam și cărți de joc, sau jucam un șah eventual, sau unii dintre noi, chiar pictau din nou. Una din întâmplările mai tari din tabără, a fost episodul cu Camelia și
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
Camelia Ciobanu, Rita Aldea, Gustav Hlinka, Ken Răducă de la Reșița, apoi Emil Pavelescu - București, Paula Iacob, Măric Ion de la Bacău, și regretatul pictor de la Aiud, Boța Valentin., care a murit de vreo câțiva ani de cancer. În fața cabanei era o terasă destul de mare, de vreo 200 metri pătrați, la care ajungeai și de pe niște scări betonate și amenajate cu grijă, cu borduri masive de piatră și cu niște ziduri de piatră ce sprijineau pământul să nu cadă. Vara vedeam deseori aici
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
au oferit pentru cazare o căsuță cu două paturi, dar am refuzat amândoi elegant, explicând că s-a făcut o confuzie. În prima seară am ieșit la o bere împreună cu niște pictori din Aiud, și ne-am oprit la o terasă unde era muzică. Am și dansat, oricum a fost destul de frumos. Problema a apărut pe la unu noaptea, când mergând spre casă, Camelia a călcat greșit cu piciorul într-o groapă din drum și și-a umflat piciorul foarte tare, astfel
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
fiecare poartă zăvorâtă. Ajunsesem de fapt la capătul drumului nostru, la Gărâna. Urcăm un pic și după câțiva zeci de metri oprim în dreptul bisericii care era față în față cu cabana Gărâna. Cabana era o clădire veche, solidă, cu o terasă în față îngrădită cu jardiniere confecționate din tablă, cu suport de fier forjat, vopsite în albastru. Rugina și câteva chiștoace țineau loc de imaginarele flori, care ar fi trebuit să ne îmbete de mirosul lor. La parter era barul, mesele
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
așternuturile paturilor, fiecare se pregătea în stilul său să aștearnă pe pânză o idee, urmând astfel ca în zilele ce urmau să vină să ia naștere mult așteptatele tablouri. Păstrând aceeași idee, m-am instalat comod pe un scaun de pe terasa de afară, în fața bisericii, peste drum de cabană. Lucrarea pe care doream să o realizez era legată de cabana Gărâna. Soarele ardea cu putere, desenul începuse să prindă contur, doream să prind în tablou liniștea și frumusețea zonei în care
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
cabană îl mușcase un câine de picior. După ce a servit masa cu noi, Vintilă l-a dus la Reșița la un prieten care era doctor, întorcându-se spre seară. În după amiaza aceea, șeful fiind plecat, am stat toți pe terasă în fața cabanei povestind diferite lucruri, încercând să ne cunoaștem mai bine între noi, cu excepția Anitei, care acaparată de profesionistul de Ken, încerca să contureze o primă schiță, absorbită de privirile lui. Își găsise un loc separat, ferit de privirile noastre
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
cabanei povestind diferite lucruri, încercând să ne cunoaștem mai bine între noi, cu excepția Anitei, care acaparată de profesionistul de Ken, încerca să contureze o primă schiță, absorbită de privirile lui. Își găsise un loc separat, ferit de privirile noastre, pe terasa din spatele cabanei. Discutând și amuzându-ne de pățania lui Dejeu, timpul a trecut fără știre, trezindu-ne cu bucătăreasa lângă noi invitându-ne la masa de seară. La lacul Trei Ape, Bogdan Brăila, Vasilică Popovici și mama sa, Dumitru Răducă
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
și am și ales unul pe măsura poftei de sculptură pe care o aveam. Îmi găsisem de lucru după placul meu. Mi-am scos trusa de dălți din geantă, împreună cu ciocanul. Am găsit imediat un loc prielnic pentru sculptură, pe terasa din spatele cabanei. Odată cu primele lovituri de ciocan, care răsuna în întreaga cabană, au început să apară, rând pe rând, colegii, curioși să vadă ce fac. Privitorii nu-și puteau da seama ce va ieși din trunchiul pe care îl loveam
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
nu a putut dura prea mult, cu toate că afară era o zi superbă, pentru că dispăruse din setul ce era adus pentru tabără, tubul de orange, iar cel de alb era aproape gol. Mă aflam împreună cu familia Hlinka, Bobiță și Vasilică pe terasa din fața cabanei bucurându-ne de frumusețile din jur și discutând diferite banalități ca să treacă timpul. Toți aveam lucrările terminate, pregătite pentru a le preda. Plăcerea de a fi împreună și liniștea ce era așternută în jur a fost deodată tulburată
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
Beclean (pe Someș), plimbându-ne pe străzile din jurul gării, așteptându-ne „legătura” spre București (veneam, firește, de la Sângeorz). Treceam pe lângă case scunde, cu grădini, gospodării solide, durate de-a lungul unei vieți de om. Luminile aprinse, în încăperi sau pe terase, le făceau și mai atrăgătoare, dându-le un farmec, pentru mine, aproape dureros. „Ce-ar fi să rămânem aici, de tot?” i-am spus eu Doinei, pe jumătate (numai) în glumă, ca și cum, după ani de căsnicie, i-aș fi propus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]