6,679 matches
-
șoptit lui Ismail care luând un topor și o secure, repede s-a îndreptat spre hoț și-a aruncat cu toporul nimerindu-l în braț tocmai în momentul când voia să dezlege calul. Au! fir-ai al dracului, baragladină, a urlat hoțull și-a fugit în lătratul câinilor care s-au luat după el, fiind puși în mișcare de strigătele hoțului. Toți s-au trezit întrebându-se: — Ce e? Ce e? — Au venit hoții la cai. Noroc că Prințesa l-a
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
cu nuci Prințesa, că nu mai avea mandarine. — Tu mă deranjezi, căpoaso! Pe ceilalți nu-i deranjez, căposule? Pe ceilalți nu-i deranjez? — Eu am de-nvățat, deșteapto! — Și eu am de învățat, deșteptule! Să zdrăngăni la pian și să urli ca o apucată. — Da, apucatule! Caramba!i-a închis fereastra. Studentul și-a cules nucile cu care-l bătuse Prințesa, cum procedase și cu mandarinele și a plecat. Până seara târziu a putut învăța în liniște. Începea să-i placă
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
să o duc pe la mine pe acasă când lipseau ai mei. De întîmplat nu s-a întîmplat nimic. Mozol. Mult mozol, aproape chiar și în pielea goală, cu erecții monstruoase și dureri de coaie toată ziua de după. Îmi venea să urlu: "VREAU SĂ NE FUTEM!", dar pe vremea aia nu știam să spun decît: "Vreau să facem dragoste." Am mai fi putut merge la ea acasă, dar noi învățam dimineața, așa că terminam cursurile pe la 1.30-2 și chiar dacă am fi vrut
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
vibrația în care ar fi intrat tabla din poarta aia de căcat; care ar fi reușit să trezească tot cartierul, nu doar părinții, dacă nu aș fi apăsat-o ușor, atenție, ușor cu genunchiul, cât să nu înceapă să vibreze urlând, dar nu prea tare, ca nu cumva să se arcuiască și să sară în partea cealaltă, provocând tunete, nu zgomote, în timp ce cu mâna cealaltă trebuia să ridic ușor de poartă, ca nu cumva, odată deschisă, să o ia la vale
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
mea, dar din cauza frigului de noapte se formase o pojghiță subțire de gheață, care se rupea la fiecare pas, și dacă până atunci nu avansam din cauza tocurilor de noroi, acum intram până peste genunchi în zăpada umedă. îmi venea să urlu de ciudă pentru că mașina care-și arăta luminile în dreapta mergea în direcția bună, dacă nu mă mințise nașul, dar la viteza cu care mă deplasam eu nu puteam să o intersectez niciodată. Depuneam un efort uriaș ca să avansez cât de
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
am prins, exact când vroia să-ți ia viteză, ca în filme, la ultimul vagon. Stăteam și înfruntam vântul tăios savurîndu-mi victoria asupra lui cu pantalonii fluturând pe picioare, agățat cu o mână de bara rece sau fierbinte a vagonului urlând de bucurie, când am văzut camionul pe care tocmai îl ratasem. Muie, băi, că n-ați vrut să mă luați și pe mine. Intru în compartiment, mă aștept să se uite toți la mine ca la un extraterestru, dar, spre
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
v-ați lăsat bășinile pe aici de am călcat pe ele, fiți mai atenți să vă mai cadă din pat", și ies pe ușă fericit că nu voi fi în camera mâine dimineață, când imbecilul ăla în uniformă o să înceapă urle: " Care mi-ați spart, bă, cifru de ia borcanul cu mîncare?" Cred că le avea numărate gagiul, de se prindea atât de repede. Ne suim în trenul de Sinaia bucuroși că am reușit să ne ținem de cuvtnt și uite
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
negru, de ebonită, până am auzit-o pe aia cu vocea pițigăiată: "Cabana, ai Bucureștiul, vorbește odată, că mai am și alte legaturi", și am auzit vocea răgușită a portarului: "Alo,, da, cine-i acolo?" încerc să mă fac auzit, urlând cât mă țineau plămînii: " Cu Valeria de la 144, vă rog, acum, a așteptat până acum, nu se poate, nu a plecat în oraș, vă rog să o chemați, trebuie să fie în cameră, știu că nu puteți să părăsiți postul
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
de hârtii în mână pe care le mai și scăpăm pe jos, întrebînd: "Șerban a urcat?" "Hai, domne', odată că a început repetiția", mă certa portarul, ajutîndu-mă chiar să-mi adun paginile căzute pe jos, în timp ce Pelicanul începea deja să urle în coborâre, să mă urce cu șuturi în cur în debaraua clasei, unde urma să-mi petrec toată ziua ascuns, până la începerea filmului. Odată intrat, lucrurile se simplificau, trebuia doar să nu ies din debaraua în care mă încuia Pelicanul
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
dar parcă mi-fi prins bine un fum. Ia stai așa! Ce idee genială a avut jegosul cum de nu m-am prins, fumatul este interzis în lifturile aste sclifosite și dacă ne aprindem amândoi țigările precis o să înceapă să urle sistemul antiincendiu, poate începe și stropitoarea să curgă din tavan și rezolvăm și problema dușului cu ocazia asta. Întind mâna bucuros și îl sfătuiesc și pe el să facă același lucru, așa că două minute abia îl mai zăresc. Nici vorbă
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
nu te duci la muncă cu curul", râdea cu toată dantura afară, chițăind la fiecare tentativă de a o îmbrățișa, dar odată prinsă, smulgea și dispărea în celălalt colț al camerei. Când în sfârșit am încolțit-o, a început să urle, la mișto, ajutor, mă violează, până am auzit bătăi în ușă. Era Patrik, bineînțeles, care s-a liniștit când a văzut că pe amândoi ne-a pufnit râsul. Nu puteam să ne abținem. Mai ales când am văzut că salvatorul
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
de pe un scaun într-o chiuvetă veche cu smalțul sărit? Era comică și excitantă în același timp. Mai ales că nici nu se putea opri și nici măcar nu se putea acoperi, deoarece cu ambele mâini se ținea de spătarul scaunului. Urla la mine: Stinge în pula mea lumina că te omor!" în partea cealaltă a camerei, eu stăteam în cur în pat cu cuțitul în mână, fără respirație de la râs. Râdea și ea și urla la mine în timp ce urina: "Te rog
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
mâini se ținea de spătarul scaunului. Urla la mine: Stinge în pula mea lumina că te omor!" în partea cealaltă a camerei, eu stăteam în cur în pat cu cuțitul în mână, fără respirație de la râs. Râdea și ea și urla la mine în timp ce urina: "Te rog, te rog, stinge lumina. Ce te holbezi așa la mine? Ce, tu nu te piși tot în chiuvetă noaptea? Lasă că te-am auzit eu, dar eu sânt franțuzoaică, bine crescută, nu țăran român
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
direct cu marea știre a lumii sau ar da în continuare, fără să se sinchisească, Dolănescu. Bat câmpii. Bat câmpii rău de tot. Cum dracu' reușesc să împletesc derizoriul cu seriosul din viața mea? Mi-e rău, îmi vine să urlu, mi-e rău de singurătate, mi-e rău de prost ce-am fost, că puteam acum să fiu preocupat de bacalaureatul lui fiu-meu, sau de problemele fetei mele celei mici, care s-a lăsat păcălită de un boșorog de
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
cu mine, i-am tăiat-o brusc, și în al doilea rând, de ce nu mi-ai adus biletul de voie când au plecat și ceilalți?" L-am încurcat rău de tot. A scos pachetul de țigări și, atenție, el care urla în gura mare printre pifani "o țigara la mine fuge", mi l-a întins. Maximum de umilință pentru un sergent, să-l servească pe pifan. Era gestul suprem pentru el. A rămas cu el întins. Îl ignoram. La un moment
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
ied! strigară cu toții ușurați de povara fricii. Napoleon fugărește un ied de căprioară! Într-adevăr așa era. La cîțiva metri în fața lui Napoleon abia mai putea alerga de oboseală un biet ied. Săriți să salvăm iedul! strigă Virgil. Marș, Napoleon! urlă cît putu Tomiță. Lasă iedul! Dar Napoleon nu se lăsă intimidat de strigătele lui și continuă să alerge neînfricat după pradă. Într-o clipă toată ceata coborî și ieși în calea iedului. Biata ființă era aproape sfîrșită de atîta goană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
se auzi glasul surd al Bărzăunului. În aceeași clipă căprioara întoarse capul spre ei, se răsuci fulgerător și intră cu salturi mari în pădure, urmată de ied. Tîmpitule, nu puteai să taci? Mare dobitoc! Ce dracu ți-a venit să urli? Toate aceste expresii și încă multe altele, care mai de care mai tăioase, erau adresate Bărzăunului. Și credeți că Bărzăunul s-a supărat, ori le-a răspuns cu alte cuvinte? Nuu... puteai să-i spui orice, că tot nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
și nu le-ar mai fi avut nimeni grija. Dar așa?... Mă, parcă a fost un făcut: Bărzăunul cu insulta adresată Ilincăi, el cu speriatul iedului și căprioarei și tot el cu luatul tăbliței! Păi să nu-ți vină să urli? Mă, tu trebuia să te naști oaie, îi spuse, în concluzie, cu o furie blîndă Vlad. Aveai toate calitățile! S-au despărțit, plecînd fiecare spre casa lui. Numai Virgil n-a uitat că trebuie s-o ajute pe Ilinca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
o să vedeți, poate, locul unde-a căzut, că se cunoaște bine. Cum așa? întrebă Vlad mirat. Ce, tu nu mergi? Eu nu mai pot merge nici dacă mă iei în cîrcă. Mă dor picioarele și mîinile de-mi vine să urlu, zău. Nu vă supărați, dar nu merg... Și mi-i o foamee... Las' că merg eu altădată! Și plecă fără să mai asculte nici o vorbă de la nimeni. Chiar atunci se zăriră apropiindu-se de canton Ilinca și Virgil. Veneau destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
de noi, prrrrr! de p-parcă s-ar fi răsturnat mun-muntele. Pe cuvîntul meu! Tot a-atunci Ilinca pune mîna la cap și începe s-s-să strige cît o ținea gura: auuuu ! mă o-o-omoarăăăă! Și o ia s-singură la sănătoasa, urlînd c-c-ca-n gură de șarpe. Noi am crezut la-nceput că i-i-i-a căzut o piatră-n cap și, imediat, d-după ea. Ptiu, cînd mi-aduc amintee!... Ce, era s-o l-lăsăm singură? Și fugi, și f-fugi măi frate, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
și el, îi veni să sară pe pereți. Citi încă o dată și încă o dată articolul, ca și cum ar fi fost vorba de niște cuvinte magice cu care ar fi putut deschide tainele supreme, iar cînd mai văzu și cine semnează articolul, urlă cît putu: Minciună! Și trînti ziarul pe masă. Văzuse bine și, cu toate astea, mai citi o dată. Semna Matei Mosora, fratele său!... Culmea mistificării! Doar știa un sat întreg că Matei nici măcar nu fusese la peșteră. Și nici nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
că pecetluia soarta unei minți prin care se zbăteau mâini de copil și se revărsau șolduri de sclave, luminate de inelele unui prinț, năruite, apoi, de amintirea ascuțită și fierbinte ca un pumnal a stăpânului său, lovindu-se de pereți, urlând, înecându-se în propria vomă, strigându-l Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib Tayyib din nou și din nou, până rămânea fără aer, un bătrân
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
nu părăsi adăpostul tufișurilor sau boscheților. Ajunsese la vreo treizeci de metri de soclul aproape pustiu al Mașinii, când o duzină de automobile țâșniră din spatele unui șir de arbori, unde stătuseră la pândă; câteva arme deschiseră focul asupra lui Gosseyn urlă disperat la Mașină: ― Salvează-mă, salvează-mă! Izolată, indiferentă, Mașina îl copleșea cu imensa sa masă. Dacă era adevărat, cum spunea legenda, că ea se putea apăra singură ― pe sine și domeniul său ― de astă dată se pare că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
apoi, mergând aplecat, trecu pe lângă fiecare gardian, trăgând cu amândouă mâinile. Tocmai se pregătea să se ocupe de Thorson când se opri. O expresie de nedumerire i se întipări pe chip. Stupefiat, Gosseyn îi smulse armele din mâini. ― Cretin nenorocit! ― urlă el. Îți dai seama ce-ai făcut? O oră mai târziu își abondonară mașina furată în orașul înecat în ceață. În jurul lor noaptea își întindea voalul de fum negru-cenușiu. Atunci auziră și primele știri zbierate de o instalație publică de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
sunt în mâinile agresorilor. Prima fază a bătăliei s-a terminat. Năucit, Gosseyn lăsă, contactul din mână. Ciuda resimțită îl făcu să uite complet enormul respect pe care-l avusese întotdeauna pentru Mașină. ― Și nu i-ai prevenit?! ― aproape că urlă el, turbat de furie. Nenorocito! ― Cred că ai auzit de un aparat numit distorsor ― îi răspunse cu răceală Mașina. Atâta vreme cât acest aparat va acționa asupra mea nu pot face nici o declarație publică. Gosseyn, care tocmai se pregătea să dea drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]