51,037 matches
-
actului. Corneille, să ne reamintim, a atras primul atenția scriitorilor asupra necesității de a înscrie indicațiile scenice, pentru a evita interpretări greșite ale actorilor. Demersul lui Diderot este cu mult mai novator, pentru el pantomima nepropunându-și doar să clarifice intențiile autorului, ci să acorde dialogului o anume densitate, să-i dea ființă, în sensul propriu al termenului, prin descrierea atitudinilor, gesturilor, expresiilor vocii. Mare teoretician, el introduce o revoluționare majoră în practica scriiturii dramatice, definind textul pentru teatru nu ca
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
hotărât să o scriu în întregime, nu pentru a-i obliga pe cei care vor juca rolul lui Truffaldini să pronunțe exact aceleași cuvinte ca și mine, dacă sunt capabili să facă mai bine, ci pentru a-mi manifesta clar intenția și să-i conduc la un rezultat bun pe o cale pe cât de dreaptă posibil." 4.2.2. Abandonarea măștii Un alt punct care îmbracă o importanță capitală în reforma lui Goldoni este abandonarea măștii. Goldoni ia foarte repede cunoștință
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
sublimă a lui Corneille; nu este tragedia abstractă, plină de amor, ideală și divin de elegiacă a lui Racine; nu este comedia profundă, plină de înțelepciune, de profunzime, dar prea nemilos de ironică a lui Molière; nu este tragedia cu intenție filosofică a lui Voltaire; nu este comedia cu acțiune revoluționară a lui Beaumarchais; nu este mai mult decât toate astea, ci toate astea la un loc; sau, ca să mă exprim mai bine, nu este nimic din toate astea. Nu are
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
îl scriu special pentru un actor anume. Novarina așteaptă mult de la performența unui actor, așa cum o dovedește acest pasaj din Scrisoare către actorii atelierului volant (Lettre aux acteurs de l'atelier volant, 1989). "Trebuie actori de intensitate, nu actori de intenție. Să fie pus trupul la treabă. Și mai întâi, din punct de vedere materialist, să adulmeci, să mesteci, să respiri textul. Plecând de la litere, împiedicându-te de consoane, răsuflând la vocale, mestecând, marșând foarte tare la asta, găsești cum respiră
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
noi sentimente imprevizibile. Știi bine că viața reală este încărcată de toate astea când nu te afli pe scenă. Însă atunci când ești pe scenă, dumneata, actorule, trebuie să înlocuiești viața creând circumstanțe speciale. Acest lucru nu este făcut într-o intenție realistă sau naturalistă, ci pentru că este necesar punerii în mișcare a forțelor noastre creatoare. Forțele creatoare ce rezidă în subconștientul nostru nu pot fi puse în mișcare decât printr-o realitate imaginară, numai să putem crede în ea." Iată sfaturile
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
nu mai poate suporta și interioriza durerea și de aceea Își manifestă prin gesturi și lacrimi răvășirea sufletească: Apoi, el se-ntuneca,/Inima-i se despica,/Pe copii se aruncă,/ Îi bocea, Îi săruta..." Sultanul Îi reproșase, aluziv și insinuant, intenția de nesupunere și tentativa de rupere a relațiilor de vasalitate față de Imperiul Otoman, precum și emisiunea unor monede de aur, toate acestea fiind dovezile unei Îndrăzneli nelimitate: Adevăr e c-ai chitit/Pan a nu fi mazilit/ Să despărți a ta
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Florina-Olimpia Lupiș () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92317]
-
iluzie: doar Dumnezeu este atotputernic și doar El Îl poate judeca, nu sultanul. Ni se amintește astfel de pasajul biblic În care Iisus le spune acuzatorilor săi că au putere asupra Să doar prin voința lui Dumnezeu. Meșteșugul replicii și intențiile voievodului român nu-i scăpa sultanului cărei reproșează viclenia vorbelor și-i cere ultimativ renunțarea la legea creștineasca În schimbul vieții lui și a fiilor săi. De data aceasta, răspunsul lui Brâncoveanu vine prompt și categoric, refuzând pretențiile sultanului: ,,Facă Dumnezeu
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Florina-Olimpia Lupiș () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92317]
-
ale familiei și un punct comun pe care îl are aceasta cu școala este orientarea școlară și profesională. Cei mai mulți părinți sunt bine intenționați în alegerea unei școli sau unei profesii pentru fiul sau fiica lor. Dar, de multe ori, buna intenție și buna credință sunt tocmai sursele greșelilor lor deoarece acestea nu țin loc de competență și de pricepere. Greșelile părinților decurg uneori și din prea marea dragoste pe care o poartă copiilor. De aceea între familie și școală trebuie să
Arta de a fi părinte by Claudia Râmpu, Petru Laurenţiu Râmpu () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1400]
-
cinic al altora, F. intuiește aici sursa unei bogate tipologii morale, psihologice și sociale. Întregul proiect etic și epic al romanului este enunțat în Dedicație și în Prolog, texte revelatoare pentru incisivitatea critică și pentru polemismul abundent exteriorizat. Fusese în intenția autorului să întruchipeze ascensiunea ciocoiului în două ipostaze, dar nu a avut răgazul de a-l modela decât pe ciocoiul „cu anteriu și cu călămări la brâu al timpilor fanariotici”. Existența unei versiuni manuscrise referitoare la turpitudinea ciocoiului „cu frac
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286992_a_288321]
-
LĂNCRĂNJAN, Ion (13.VIII.1928, Oarda de Sus, j. Alba - 4.III.1991, București), prozator și eseist. Este fiul Iovei (n. Romcea) și al lui Ilie Lăncrănjan, țărani. L. se simte mândru de originea sa, fapt sesizabil mai ales în intenția de a da o dimensiune epopeică monografiei satului tradițional, precum și în propensiunea pentru tipul eroului naționalist, de o fervoare aproape mistică în tendința sa revoluționară. Cel căruia, în virtutea acestui fapt, i se va spune mai târziu în mediul scriitoricesc Bădia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287743_a_289072]
-
antice directe. Astfel, tocmai arheologia are puterea - și specializarea - de a produce, mai ales pentru perioada preistorică, informații Încărcate cu greutatea timpului și neutre din punct de vedere cultural. Multe materiale arheologice sunt neutre pentru că sunt produse de om fără intenție istorică, fără vreo distorsiune programatică sau apologetică. Ne referim aici la vestigii ale locuirii sau ale activității cotidiene, multiforme, adesea frapante și complexe, dar cât se poate de banale și lipsite de intenția de „a face istorie”. Apoi, materialele arheologice
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
neutre pentru că sunt produse de om fără intenție istorică, fără vreo distorsiune programatică sau apologetică. Ne referim aici la vestigii ale locuirii sau ale activității cotidiene, multiforme, adesea frapante și complexe, dar cât se poate de banale și lipsite de intenția de „a face istorie”. Apoi, materialele arheologice sunt date directe, având În vedere faptul că sunt produse chiar de actorii În cauză În momente precise de timp, chiar și cu medierea decisivă a cercetătorului modern (datele arheologice se referă la
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Ariadnei lipsește. Una dintre problemele de nerezolvat este relația dintre religie și practicile funerare. Dacă se merge Înapoi pe firul evoluției culturale, aproape toți cercetătorii vor fi de acord că primele urme ale religiei coincid cu primele morminte făcute cu intenție: dar este corect? Existența mormintelor dovedește existența religiei? Acest lucru nu este verosimil din moment ce etnologia și exemplele istorice tind să indice o evoluție a practicilor funerare independentă de cea a credințelor religioase. De fapt, debarasarea de morți este o acțiune
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
mai amplă posibil, a cunoștințelor pe care le-au produs, după știința noastră, studiile de până acum. Vom lăsa la o parte cazurile și ideile care, din varii motive, nu ni se par convingătoare sau credibile. În ciuda celor mai bune intenții, nu va fi posibilă evitarea unui oarecare dezechilibru eurocentric, pentru că multe cunoștințe, precum și principalele teorii interpretative Încă mai privesc această mică și marginală parte a lumii. Cadrul de referință pentru orice descriere și comparație nu poate fi decât cel al
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
este Însoțită de gesturi care apar din simplele necesități mortuare. Tocmai În această epocă Își fac apariția și indicii ale unei curiozități accentuate pentru „natură”. Exemple de acum 100 000 de ani sunt cele câteva gropi descoperite În Israel, unde intenția Îngropării nu lăsa loc la Îndoieli și datarea derivă din rezultatele concordante ale mai multor metode radiometrice (Bar-Yosef, Vandermeersch, 1993). Un mormânt de la Qafzeh este o săpătură făcută Într-o rocă de tip corosiv. Acolo a fost găsit un băiat
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
vulve și falusuri sculptate În piatră sunt printre primele semne ale grafismului În Europa de mai bine de 30 000 de ani. Dar astăzi acestea sunt motive pentru verificarea și reexaminarea grafismului ca funcție și informație: citind secvențele de gesturi, intențiile mitografice, atenția pentru aspectele critice ale animalelor și raportul lor cu omul. Ne interesează să descoperim nu numai mentalitatea antică și conștientă, dar și aspectele de care autorul preistoric nu era conștient. 9. RELIGIE ȘI COSMOS ÎN PALEOLITICUL TÂRZIUTC "9
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
apele sale fertile, În cazul lui Enkixe "Enki"). Divinitatea Îndeplinește funcții importante analoage celor din societatea pământeană: cea de judecător, În cazul zeului soarelui Utuxe "Utu". Tot Jacobsen, În aceeași lucrare 1, și-a Îndreptat atenția spre panteonului sumerian, cu intenția de a depista aspectele formative și, În legătură cu acestea, dezvoltarea gândirii religioase. Privit În complexitatea sa, panteonul sumerian este foarte amplu, cuprinzând 3 000-4 000 de divinități cu grade și naturi diferite. Totuși, doar un număr restrâns dintre acestea dețin un
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Înfățișa ca atare, prezentându-l pe eroul epopeii ca pe un om dedicat În Întregime „căutării nemuririi”, În numele unei Întreprinderi Înălțătoare, dar, În realitate, de neatins. Ghilgameșxe "Ghilgameș" decide să Înfrunte călătoria eroică spre insula unde trăiește Utnapiștimxe "Utnapiștim", cu intenția de a Învăța de la el secretul nemuririi. Dar scopul călătoriei este o iluzie, după cum Îl avertizează zeul Șamaș și, mai ales, hangița Sidurixe "Siduri", pe care o Întâlnește În timpul călătoriei (tab. X, col. III, 1-5): Ghilgameșxe "Ghilgameș", unde fugi? Nu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
precum și al tuturor celor care le practică. Literatura și practica religioasă Îl amintesc cu plăcere că Enkixe "Enki"/Ea pentru bunăvoința sa față de oameni. Conform mitului Atrahasșs, el este cel care propune crearea omului, iar În En¿ma eliș, unde intenția Îi aparține lui Mardukxe "Marduk", Enki este cel care se oferă să o pună În practică. Dacă, Împotriva voinței lui Enlilxe "Enlil", un om este salvat de la potop Împreună cu familia sa, acesta este meritul lui Enki/Ea, care nu acceptă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
comun. În sacrificiul roman, moartea animalului jertfit este un fapt, nu un factor (Yerkes, 1952, p. 5). 4. ISTORIA INTELECTUALĂ A RELIGIEI ROMANETC "4. ISTORIA INTELECTUALĂ A RELIGIEI ROMANE" 1. Mit („fabula”), literatură, artătc "1. Mit („fabula”), literatură, artă" a) Intenția Studiul „istoriei intelectuale (Geistesgeschichte) a religiei romane” Înseamnă să mergem În căutarea aspectelor artistice și literare, filozofice și docte care caracterizează istoria religiei romane. Așadar obiectul unei astfel de cercetări Îl constituie: religia artiștilor și a literaților, așa cum o descriu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
mică dispozițiile populare cu scopul de a-și consolida propria putere, sacralizând-o. Totuși, un răspuns univoc la această chestiune este imposibil de dat, acolo unde este necesar să distingem timpuri și Împrejurări, dincolo de faptul că trebuie să pătrundem În intențiile și În convingerile intime ale personajelor ce fac obiectul cultului și ale adoratorilor lor. Se poate observa doar că acest cult Îmbracă forme destul de variate ce merg de la asimilarea regilor și reginelor elenistice, Împăraților și Împărăteselor și a altor membri
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
65 sq.; Gonda, 1963, pp. 11 sq., 278, nota 8). Zoroastruxe "Zoroastru" distinge, așadar, Între un ahu al „gândirii” (mananh½) sau mental (manahya) și un ahu „osos” sau „trupesc, material”. De exemplu, putem citi În Ahunavaitș G³th³: „Eu care am intenția să te slujesc prin Gândul cel Bun, o Domnxe "Domn" Înțelept, pentru ca Tu să-mi dai, după Adevărxe "Adevăr" șliteral, «În funcție de așa»ț, favorurile celor două existențe, cea a trupului și cea a gândirii” (Yasna 28, 2). Trebuie să se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
1962a, p. 73). La sfârșitul recitării capitolelor din Yasna, apa binecuvântată, care fusese folosită pentru purificare și extrasă dintr-un puț legat de locul de cult, este vărsată În același puț. Tot ritul este săvârșit, contra cost, În scopul realizării intențiilor credincioșilor care plătesc, după posibilități, uneia sau mai multor perechi de preoți (pentru o descriere detaliată a acestui cult, cf. Kotwal și Boyd, 1991). Focul are deci o poziție centrală În liturgia zoroastriană, nu numai - așa cum s-a spus - În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
despre suflet, despre lumea de „dincolo”, despre viața viitoare, Învierea trupului, precum și viziunea dualistă constantă care urmărește slăbirea pervertirii, a degradării, a morții. Ritul inițierii, conceput ca o a doua naștere, este și el semnificativ din acest punct de vedere: intenția este ca persoana care urmează să fie inițiată, să se pregătească pentru lupta Împotriva forțelor malefice, primind, cu credință, forța necesară pentru a-l susține În exercitarea libertății sale morale, pentru a nu cădea pradă lui Ahrimanxe "Ahriman" și druji-lor
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
a prozaicului, ci a diafanului și inefabilului. Epica, dominantă după 1938 și mai valoroasă decât poezia, este, într-un fel de existențialism fără artă, răsfrângerea puțin transfigurată a unui eu profund, inaccesibil nici lui însuși, revărsându-se neastâmpărat peste orice intenție artistică, pentru că arta e resimțită dacă nu ca o cenzură propriu-zisă, măcar asemenea unei capcane burghez-mistificatoare în fața transcendenței și a originarului. Alternând reportajul, confesiunea și ficțiunea, romanele și povestirile lui S., prolixe, rar preocupate de construcție, dezvăluie vocația tumultului interior
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289978_a_291307]