241 matches
-
valurile. Proiectul „Bombardon” fusese responsabilitatea Royal Navy, iar proiectul restului portului Mulberry căzuse în sarcina geniștilor britanice. Chesoanele din beton armat au fost construite de contractori civili, au fost remorcate și scufundate în apele Capului Dungeness și a localității Pagham. Geniștii nu au mai reușit însă să chesoanele Phoenix. Căpitanul american Edward Ellsberg, care devenise cunoscut pentru ranfluarea vaselor sabordate la Massawa și Oran, dar nu înainte ca Churchill să intervină pentru desemnarea Royal Navy ca responsablă pentru acțiune. După ranfluare
Port Mulberry () [Corola-website/Science/331214_a_332543]
-
și au asigurat creionarea planului debarcărilor din Normandia de peste doi ani. Eșecul de la Dieppe au evidențiat câteva aspecte importante: Ca urmarea a concluziilor trase după raidul de la Dieppe, britanicii au dezvoltat o gamă variată de vehicule blindate specializate, care permitea geniștilor să execute cea mai mare parte a sarcinilor lor protejați de blindaje vestitele „Drăcii ale lui Hobart”. Operațiunea de la Dieppe a scos în evidență incapacitatea de la acea vreme a RAF de a asigura un sprijin corespunzător forțelor terestre și acest
Raidul de la Dieppe () [Corola-website/Science/330147_a_331476]
-
a orășeanului în stilul bombastic al Tinerei Polonii. Datorită acestora, și-a creat o reputație de „copil teribil” al literaturii poloneze. La izbucnirea primului război mondial, Żeleński fost recrutat în armata austro-ungară și a servit ca medic la trupele de geniști ai căilor ferate. După război, s-a întors în Polonia și în anul 1922, s-a mutat la Varșovia. El nu a revenit la practica lui medicală, ci sa concentrat în întregime pe scris. Activitatea sa a constat în diverse
Tadeusz Boy-Żeleński () [Corola-website/Science/330462_a_331791]
-
noi baze de recrutare și antrenament în India. Unele dintre noile regimente formate au fost folosite la păstrarea ordinii și paza frontierelor în India. Un mare număr de gurkha au fost recrutați și pentru unitățile ne-gurkha, precum cele de parașutiști, geniști sau poliție militară. În timpul războiului, aproximativ 250.280 de soldați gurkha au luat parte activă la lupte, în apoape toate teatrele de război.Pentru bravura dovedită pe câmpurile de luptă, soldații gurkh au fost decorați cu 2.734 de ordine
Gurkha () [Corola-website/Science/322900_a_324229]
-
întărită cu subunități de artilerie grea și tunuri de asalt. Orașul Orșa fusese desemnat "Fester Platz" (punct de rezistență întărit) apărat de divizia a 25-a Panzergrenadier. Datorită acestor lucrări ample de fortificație, atacul sovietic era sprijinit de unități de geniști dotați cu arme grele. Armata a 11-a de Gardă sovietică a atacat pe 23 iunie pe direcția orașului Orșa, dar a înaintat foarte puțin în faza inițială a atacului. A doua zi însă, divizia I de pușcași de Gardă
Operațiunea Bagration () [Corola-website/Science/310620_a_311949]
-
Minsk, forțând infateria germană să se retragă în Borisov până pe 29 iunie. Pe drumul proaspăt cucerit, sovieticii au lăsat o linie de trupe care să împiedice elementele Armatei a 4-a germane aflate în retragere să se refugieze în Minsk. Geniștii germani au aruncat în aer podurile peste râul Berezina pe 30 iunie în încercarea de a împiedica forțele sovietice să intre în Borisov. Germanii din „Grupul von Saucken” au încercat să organizeze apărarea în nordul vestul orașului Minsk, de unde venea
Operațiunea Bagration () [Corola-website/Science/310620_a_311949]
-
9 septembrie 2015, București. Câinele de luptă al Armatei Române (Forțele Terestre) era una dintre principalele vedete ale defilărilor pe sub Arcul de Triumf în 2012 si 2013, alături de Detașamentul de Cavalerie al Jandarmeriei Române și cel de tehnică militară aviatică. Genistul Valentin Roșioară, instructorul lui Max, a explicat că ciobănescul german „a fost dresat să descopere substanțele explozive și grație calităților sale, multe mine și bombe artizanale n-au mai secerat vieți. A executat misiuni de control, de patrulare, de căutare
Max câinele erou () [Corola-website/Science/336313_a_337642]
-
atac. Artileria romană, „scorpiones”, tunurile cu tragere rapidă, și „ballistae”, catapultele de pietre, își reglează tragerea. Fiecare dintre aceste mijloace grele de luptă aruncă pietre de 100 de kilograme la o distanță de 185 de metri! În partea de nord, geniștii se ocupă de călcâiul lui Ahile al cetății. La sud, est și vest zidurile de apărare sunt protejate de versanții abrupți ai văii. În schimb, partea de nord este neobișnuit de întărită prin trei ziduri uriașe. Berbecii și spărgătoarele de
Asediul Ierusalimului (70) () [Corola-website/Science/327098_a_328427]
-
acoperiș respiră neabătut ostilitate. Demonstrație inutilă - asediații nu se gândesc să se predea. Lupta reîncepe dinspre cel de-al doilea zid, se izbește de cetățuia Antonia. Pe străzile suburbiei frontul se apropie de zona Templului și de Orașul de Sus. Geniștii construiesc căi de atac, trupele auxiliare aduc de prin împrejurimi, de aproape și de departe, copaci pentru ele. Romanii recurg la toate tehnicile de asediu probate. Lucrările pregătitoare sunt mereu deranjate de neîntreruptele încercări ale asediaților de a le perturba
Asediul Ierusalimului (70) () [Corola-website/Science/327098_a_328427]
-
se predau. Ioan din Ghisala scapă, cu o ceată mai mare, din zona Templului în Orașul de Sus de pe colina vestică. Alții se refugiază în palatul lui Irod, cel cu turnuri puternice. Încă o dată Titus trebuie să introducă în luptă geniștii, artileria, mașinăriile-berbece, toată strălucita sa tehnică de asediu. În septembrie sunt trecute și aceste ziduri, cucerite ultimele bastioane; rezistența este înfrântă definitiv. Pierderile umane ale iudeilor sunt inimaginabil de mari. În timpul asediului s-au aflat în cetate, conform datelor lui
Asediul Ierusalimului (70) () [Corola-website/Science/327098_a_328427]
-
zilei de 9 mai. În timpul nopții de 10 mai, germanii s-au deplasat până în apropierea podurilor. Câțiva germani purtau uniforme ale poliției militare olandeze, pretinzând că escortează un grup de prizonieri de război. Astfel, germanii doreau să surprindă echipele de geniști olandezi, care aveau ordin să arunce podurile în aer în caz de atac german. Unii dintre „polițiștii militari” erau cetățeni olandezi, membri ai "Nationaal-Socialistische Beweging", (Partidul Nazist Olandez). Tentativa de cucerire a podurilor a eșuat în cele mai multe cazuri iar podurile
Bătălia Olandei () [Corola-website/Science/314077_a_315406]
-
de către un singur batalion de rezervă. Atacul a fost oprit însă după ce batalionul, care se apropia de pozițiile de plecare la atac, a fost supus focului propriilor camarazi de pe linia principală de apărare. În plus, podul de pontoane pe care geniștii trebuiau să îl construiască pentru traversarea râului Grift nu a fost gata la timp. Pe de altă parte, pregătirea intensă de artilerie a olandezilor a avut un efect neașteptat - germanii au abandonat planul unui atac de noapte. În acest timp
Bătălia Olandei () [Corola-website/Science/314077_a_315406]
-
fost organizate în răsărit, iar cele mai multe fortificații au fost construite în această zonă. În același timp, zona de apus a țării a fost neglijată de planificatorii militari polonezi. Ruinele acestor fortificații mai pot fi văzute la Sarni. Buncărele construite de geniștii polonezi în deceniul al patrulea au fost folosite mai apoi de insurgenții ucraineni în luptele cu Armata Roșie zece ani mai târziu. Planificatorii polonezi erau conștienți că Armata Roșie era superioară din multe puncte de vedere celei poloneze. De aceea
Plan Wschód () [Corola-website/Science/330269_a_331598]
-
scară mai mică în timpul invadării Danemarcei, Norvegiei, Belgiei, Olandei, Franței și Greciei continentale. În cazul invaziei din Grecia parașutiștii au fost folosiți doar pentru ocuparea unui pod peste Canalul Corint care fusese pregătit pentru a fi aruncat în aer de către geniștii britanici. Geniștii germani au aterizat cu planoarele lângă pod, iar parașutiștii au atacat perimetrul defensiv britanic. Podul a distrus parțial în timpul luptelor, ceea ce a încetinit înaintarea germană și a permis evacuarea a 18.000 de soldați aliați în Creta și
Bătălia din Creta () [Corola-website/Science/313089_a_314418]
-
mică în timpul invadării Danemarcei, Norvegiei, Belgiei, Olandei, Franței și Greciei continentale. În cazul invaziei din Grecia parașutiștii au fost folosiți doar pentru ocuparea unui pod peste Canalul Corint care fusese pregătit pentru a fi aruncat în aer de către geniștii britanici. Geniștii germani au aterizat cu planoarele lângă pod, iar parașutiștii au atacat perimetrul defensiv britanic. Podul a distrus parțial în timpul luptelor, ceea ce a încetinit înaintarea germană și a permis evacuarea a 18.000 de soldați aliați în Creta și a 23
Bătălia din Creta () [Corola-website/Science/313089_a_314418]
-
după aceea. "Kipling" a rezistat atacului aerian și celor 83 de bombe lansate împotriva lui, reușind să salveze 279 supraviețuitori de pe celelalte două nave. Pe 24 mai, după atacurile aeriene asupra pozițiilor aliate de la Kastelli, batalionul al 95-lea de geniști germani au atacat orașul. Aceste atacuri aeriene au facilitat evadarea parașutiștilor germani capturați de aliați pe 20 mai. Parașutiștii eliberați au ucis mai mulți ofițeri neozeelandezi de la comanda Regimentului I elen. În ciuda acestei pierderi, luptătorii greci au opus o rezistență
Bătălia din Creta () [Corola-website/Science/313089_a_314418]
-
sub comanda locotenent-colonelului Howard Kippenberger. Ofițerii aliați nu se așteptau ca Regimentul al 8-lea să fie de mare folos în timpul luptelor. Cretanii au depășit toate așteptările. În prima zi de lupte, acest regiment a respins atacul unui batalion de geniști germani. În următoarele zile, regimentul a respins atacurile a două regimente de vânători de munte. Timp de șapte zile, regimentul a apărat cu succes Alikianos și liniile de retragere aliate. Faptele de arme ale cretanilor au făcut posibilă evacuarea celei
Bătălia din Creta () [Corola-website/Science/313089_a_314418]
-
(engleză: "The Hurt Locker") este un film american de război, apărut în 2008. Acțiunea este plasată în Războiul din Irak, și urmărește un grup de geniști ai armatei americane. Filmul este regizat de Kathryn Bigelow, scenariul fiind scris de Mark Boal, un ziarist american care a fost detașat pe front în anul 2004 și a urmărit la fața locului acțiunile geniștilor. În rolurile principale sunt Jeremy
Misiuni periculoase () [Corola-website/Science/318789_a_320118]
-
și urmărește un grup de geniști ai armatei americane. Filmul este regizat de Kathryn Bigelow, scenariul fiind scris de Mark Boal, un ziarist american care a fost detașat pe front în anul 2004 și a urmărit la fața locului acțiunile geniștilor. În rolurile principale sunt Jeremy Renner, Anthony Mackie și Brian Geraghty cei trei făcând parte dintr-o echipa de geniști ai armatei americane. Filmul urmărește acțiunile lor în Irak, dar și relațiile tensionate dintre cei trei. Filmul a fost lansat
Misiuni periculoase () [Corola-website/Science/318789_a_320118]
-
Boal, un ziarist american care a fost detașat pe front în anul 2004 și a urmărit la fața locului acțiunile geniștilor. În rolurile principale sunt Jeremy Renner, Anthony Mackie și Brian Geraghty cei trei făcând parte dintr-o echipa de geniști ai armatei americane. Filmul urmărește acțiunile lor în Irak, dar și relațiile tensionate dintre cei trei. Filmul a fost lansat inițial în 2008, la festivalul de la Veneția, dar a fost distribuit pe marile ecrane în Statele Unite abia din 26 iunie
Misiuni periculoase () [Corola-website/Science/318789_a_320118]
-
potent and often lethal addiction, for war is a drug.” (Agitația bătăliei este o dependență puternică și deseori letală, pentru că războiul este un drog). În 2004, în perioada post-invaziei americane în Irak, sergentul William James preia conducerea unei echipe de geniști a armatei americane, în locul sergentului Thompson, ucis de un dispozitiv explozibil detonat de la distanță. Din echipa lui James mai fac parte sergentul J.T.Sanborn și specialistul Owen Eldridge. Misiunea celor doi este să-i ofere acoperire militară liderului echipei, în
Misiuni periculoase () [Corola-website/Science/318789_a_320118]
-
în care acesta inspectează și dezarmează bombele. Will James are însă metode neobișnuite de acțiune, din cauza cărora tensiunea dintre el și ceilalți colegi crește, aceștia considerându-l nesăbuit și periculos. În timpul uneia dintre misiuni, într-un depozit abandonat, echipa de geniști găsește trupul unui copil în care fuseseră împlântați explozibili. James crede că tânărul mort este "Beckham", un irakian care își petrecea timpul în apropierea bazei militare americane, vânzând diferite produse, în principal DVD-uri, si cu care se împrietenise. Echipa
Misiuni periculoase () [Corola-website/Science/318789_a_320118]
-
armate slovace aveau o vechime de doar șase luni, au fost formate două mici grupuri mobile. Primul grup de luptă a avut dimensiunea unei brigăzi și era compus din șase batalioane de infanterie, două de artilerie și o companie de geniști, aflate sub comanda lui Antonín Pulanich. Al doilea grup a fost compus din două batalioane combinate de cavalerie și motocicliști de recunoaștere, plus nouă baterii motorizate de artilerie, sub comanda lui Gustav Malár. Cele două grupuri au fost organizate în jurul
Republica Slovacă (1939-1945) () [Corola-website/Science/311188_a_312517]
-
Mică sau Siria) care și-a pus semnătura plastică pe operele sale. Primul merlon de la Adamclisi reprezintă un captiv legat de un curmal, redat fiind și ciorchinele de curmale; pe Columnă semnătura plastică o constituie coniferele - palmiroide, niciodată tăiate de geniștii armatei romane. Oricine știa să «citească» un monument artistic antic ar fi putut dezlega «enigma» obiectivului arheologic în chestiune, cunoscut de un veac.” [ Nimeni nu-i profet în țara lui - Studia IV, pp. 408-420] „O soartă din cele mai triste
Mihai Gramatopol () [Corola-website/Science/304856_a_306185]
-
Paris, artistul își schimbă cu desăvârșire stilul, decizie pe care o explică în felul următor: "Războiul a fost pentru mine un eveniment sublim. Am părăsit Parisul epocii picturii deliberate în care domnea arta astractă, pentru ca brusc să mă găsesc în mijlocul geniștilor, meseriași care lucrau în lemn și metal. Mi-ar fi trebuit și mai puțin decât atât pentru a uita de formele abstracte din anii 1912-1913". Din anul 1918, de Léger se va ocupa galeristul Léonce Rosenberg, care îi expune cu
Fernand Léger () [Corola-website/Science/308312_a_309641]