63 matches
-
mă mîndream cu trofeul... iar Cici, acum, în ultima bancă a amfiteatrului, zîmbea nostalgic... da" nu-i o "nostalgică", Doamne ferește!... și Roxana sta țeapănă, pe urmă s-a și ușchit... n-am mai zărit-o... îmi place la nebunie cum graseiază, ca și Cici!, la telefon... îți tot vine să dai telefoane... da "nu despre asta vroiam să vorbesc... pormă, după lansare, unde au citit... cea mai emoționată a fost Corina Bernic, și mai mai, Dana Iurescu (adik Lunga!)... i-am
Poveste de primăvară by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/12717_a_14042]
-
urmare o noapte în tête-à-tête cu Monsieur Violoncelle. Între timp mă sună teatrul, la curent cu tribulațiile mele, mă încurajează și mă anunță că se străduiește să mă salveze. Plătesc oricâte bilete, îi spun secretarei de producție uitând să mai graseiez, numai să mă văd mai repede scăpată din ghearele hiper-legale ale Uniunii Europene! Urmează un șir de telefoane: în țară, la bărbat și la prieteni, cu rugăciunea să-i întâmpine pe muzicienii lăsați de izbeliște; și în Paris, să-mi
Dama cu contrabasul by Speranța Rădulescu () [Corola-journal/Imaginative/13265_a_14590]
-
automatism verbal, atunci am considerat potrivit ca formularea respectivă să poarte semnul citării (ghilimele de rigoare). Actul I, Scena 3 ZOE, TIPĂTESCU, TRAHANACHE, NELLI ROSETTI (Apare Nelli Rosetti, îmbrăcată și machiată excentric. E foarte energetică și râde ușor, în cascade. Graseiază ostentativ. E bine dispusă după o oră sau două de petrecere.) NELLI (bagă capul pe ușa din centru): Derranjez? (Intră.) Bonsoirr, mes amis! (Nimeni n-o cunoaște. Nelli se oprește în fața lui Trahanache, întinde mâna.) Sunt Nelli Rosetti, monsieur le
A DOUA SCRISOARE PIERDUT| sau TRENUL TOGOLEZ NU OPREȘTE LA PARIS Comedie post-caragialiană în patru acte (fragmente) by Eugen Șerbănescu () [Corola-journal/Journalistic/4434_a_5759]
-
au o vîrstă. Mai pe urmă, aceleași amintiri (viață, lectură, ce se scrie din ce se vede) intră într-un cîmp electric, sar, furnicate, o clipă și cad, pișcîndu-le pe altele. Niște compoziții cu poantă, în care flerul lui Caragiale graseiază rîndurile unor "filmări" mai sofisticate. Bunăoară, în tonul unei muzici (,a patra" de Beethoven, aceea după care se înnebunea - cine? păi cine, Caragiale...), cît rulează banda pe-o singură fața, viața amintită își întoarce multe dedesubturi. Un meci pierdut, o
Lângă Mântuleasa by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10429_a_11754]
-
de tot! Dacă Grecu e turnător, oare ce-or fi cei care-i folosesc dezinvolt serviciile? Nu mai vorbesc de cealaltă "ureche", omul cu nume de bulevard, Andrei Magheru. Ăsta chiar duhnea a securism de la o poștă. Responsabil cu străinii, graseind volubil pe limba lui Voltaire, omul părea făcut pentru misiunile plăcute oamenilor lui Postelnicu. Dar de aici până a fi imaginea "francofonului român" e prea de tot. Ce promovare a valorilor românești, fie și în limba pe care-o mai
Acum, aisbergul. Urmează „Titanicul” by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12786_a_14111]
-
fusese într-o verva de zile mari contra Parisului!" Verișorul Leon și Bixiou îl trag de limbă pe vorbarețul meridional să afle cu ce fel de treburi venise el la Paris. Păi... Și Gazonal le explica: " - Procesul meu, - zise el graseind și accentuînd totul în stil provensal, - este un lllucruuu semplu: niște bandiți vrea să puie labă pa făbricuta mea... - și îi potopește pe cei doi cu amănunte într-o limbă pe care anevoie o înțeleg... Uite care-i procezul meu
Comedianti fãrã a sti by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17455_a_18780]
-
a făcut o expunere istorică și estetică cu o pricepere și o simplitate de necrezut, care a culminat odată cu prima geană de lumină printr-o apologie homerică a lui Thelonious Monk1. Vorbea nu doar cu o profundă voce de orgă, graseind, ci și cu mâinilei osoase și mari cum nu-mi amintesc să fi văzut altele mai expresive. Nici Carlos Fuentes și nici eu n-aveam să uităm în veci mirajul acelei nopți fără seamăn. După doisprezece ani l-am văzut
Gabriel García Márquez - N-am venit să țin un discurs () [Corola-journal/Journalistic/5528_a_6853]
-
Tante Marie și oncle Ion veneau des la noi la masă când aveam eu vreo 12 ani. Ca și tata, oncle Ion era liberal, cu studii la Paris. Vorbea o româ nească foarte colorată și-mi plăcea vocea lui, care graseia. Era des tul de mic de statură, avea o mustăcioară mică, neagră și părul negru. Îmi plăcea mult mătușa mea pic torița, dar mă intimida prezența ei, așa că-mi era rușine să-i arăt desenele pe care le făceam pe
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
continuare, privind în gol. De cincizeci de ani, de când sosise la Paris din băcănia lu’ tată-su de la Galați, Gaspadin încă vorbea foarte bine românește, chit că băga multe franțuzisme. îl simțeai că stă-n Franța numai după r-uri, graseia mai abitir ca localnicii. Anticar. De un an de zile, Nur Iulian îi înrăma tablourile și îi curăța cărțile rare cu miez de pâine, o metodă pe care o știa din școală, dar care lui Gaspadin i se păruse de
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
aduc aminte extraordinar de clar prima zi de școală. Ne-a plasat pe toți în bănci, apoi ne-a luat la descusut, cine suntem, ce vrem, mă rog, tot tacâmul zilei ca să ne cunoaștem între noi. La sfârșit îl aud graseind inconfundabil: ― Zoe dragă, avem prea mulți urâți în clasă, ce ne facem? ― Maestre, spune Zoe, or fi urâți, dar sunt talentați. ― Tu chiar crezi? Adică să fie așa de urâți și totuși talentați? Nu eram chiar toți urâți, exagera și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
în partidele politice istorice. A fost mereu cocoloșit, i s-au lipit aprioric calificativele „genial“, „înțelept“ sau „moral“. I s-a pus în față microfonul, cuvintele sale fiind așteptate ca niște sentințe irevocabile ale ultimei instanțe de judecată. Dacă și graseia puțin, cu atât mai bine! Am asistat, urmărind acest tipar, cum personaje absolut onorabile și care aveau ceva de spus în viața publică s-au amestecat cu indivizi mai plați decât Deșertul Sahara. Imaginea boierului de viță veche upgradat a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
explicații mi se pare o împietate și o cădere în banal.” Ioana îl prezintă pe Sandu într-o viziune realistă, lucidă, eroul fiind coborât la statutul de cinic meschin. Exersând consoana „r” într-o banală conversație, pe care o pronunța graseind, Ioana reușește să demoleze printr-o atitudine profund ironică atitudinea patetică a partenerului de discuție: „Orice vorbă este ridicolă dacă insiști asupra ei, și o analizezi. R... al meu e emoție transformată în literă. Ascultă ce frumos suna: r... și
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
IULIȘKA, MOHACI, 1526. Episodul 6 CE MAI DISCUTAU DOI TINERI PE LA îNCEPUTUL SECOLULUI AL XVII-LEA în timp ce hanul și Metodiu vizitau haremul, Iovănuț, călugărul cel tânăr, și Huruzuma, sora de lapte a tătarului, rămăseseră singuri. Care va să zică vii de la Râm! - spuse graseind tătăroaica, ridicându-se într-o rână. Iovănuț nu îndrăzni s-o privească drept. Educația puritană pe care i-o dăduseră acasă în familie părinții săi, răzăși în ținutul Neamțului, educație potrivit căreia femeia trebuie să stea la locul ei, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
a uitat pe furiș la Dominic, care se tolănea într-un fotoliu, fumând o țigară, părând pe deplin lipsit de griji. Ar fi bine și pentru el, a comentat ea. Puțină responsabilitate. Vaga urmă de accent franțuzesc, felul în care graseia erau încântătoare. Mi-a spus dintr-odată: Dar suntem lipsiți de maniere, Sam, vorbim numai despre grijile noastre. Îmi pare atât de rău. Ar trebui să întrebăm în ce stare este sculptura ta. Am rămas uimită. O pot repara, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
cunoscuți care au defecte de vorbire, nu înseamnă că, dacă ei au avut norocul să fie aleși, la fel se va întâmpla în cazul oricui. În mod evident, o persoană având o dicție perfectă este preferată în comparație cu o persoană care graseiază; un reporter care are o voce plăcută va fi întotdeauna ales pentru a fi trimis la directuri înaintea unui reporter cu o voce ascuțită sau profund nazală. De asemenea, un jurnalist care folosește un limbaj corect și literar în live
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
defectele de vorbire se corectează la vârste fragede, dar dacă ai ambiție și perseverezi, poți obține anumite rezultate și mai târziu în viață. În România există câțiva reporteri, prezentatori sau comentatori de evenimente sportive care au defecte de vorbire, care graseiază sau vorbesc peltic. Unii sunt chiar jurnaliști extraordinari, reporteri și comentatori de excepție pe care defectele de vorbire nu îi dezavantajează deloc. Toți îți vor spune că nu le-a fost ușor să ajungă la nivelul la care se află
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
înlocuită. Pe colțul din stânga canapelei, găsi într-una din zile o fată, Marga, proaspătă absolventă a facultății de filologie, repartizată acolo în orașul lor. Era lenoasă ca o pisică, avea o carne foarte albă, pufoasă, abundentă, vorbea puțin și rar, graseia, de cele mai multe ori se înflăcăra și se emoționa, fața toată i se înroșea, urechile îi deveneau stacojii. Era foarte inimoasă și se integrase trup și suflet în atmosfera casei profesorilor Alexe. Ceea ce părea mai frapant era faptul că își însușise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
dea intîi un rînd de beri la Gambrinus, apoi s-au mutat la Luther, după aceea au luat o mașină de piață, înghesuindu-se, și s-au dus pînă în Cotroceni, unde jurnalistul în cauză, un ins spînatec, gălbui, care graseia cînd se aprindea la vorbă, mărunțel și iute în mișcări, nu-i stăteau deloc bine ochii în cap, probabil se plictisea de moarte în compania unui amploiat prostit de vorbăria lui ori privirea îi alunecase din obișnuință profesională, era și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
la vreo zece-cincisprezece metri de Lică Făinaru, care încă era nedumerit, cum de se află în stradă și nu la masă cu paharul în față. Și atunci l-a auzit strigînd, cît putea el de tare, o voce de scapet, graseind, semn că era cu adevărat emoționat: "Să știi, dom'le, că Lică Făinaru nu-i un fraier! Nu-i deloc un fraier, așa cum crezi în mintea ta de copoi nenorocit! Auzi, dom'le, ești un copoi nenorocit, asta ești!" A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
rang diplomatic, urma să fie și această cină intimă, pe care o anunțase Basarab Cantacuzino. Cantacuzino nu era aviator și nici măcar nu se poate spune că era un admirator al acestui "mod futurist de a te sinucide", după cum obișnuia să graseieze, împușcînd mai multe păsări cu același glonte, arăta că e la curent cu toate panglicăriile italienilor ălora, Marinetti și D'Anunzio, care "voiau să răstoarne Europa cu curu-n sus, pardon de expresie, dar nu găsesc alt strai pentru un adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și o bună dispoziție molipsitoare. Lîngă el Balbo părea un copilaș. Dacă erai răutăcios, puteai să spui că Balbo arăta ca un pitic în preajma lui Cantacuzino. În salon, domnilor, toată lumea în salon, a venit și ministrul, să fim gazde excelente" graseie și italieniză, încît nimeni nu putu să se supere pentru năvala sa. Cînd a ajuns în salon constată că Bîlbîie era în spatele său, ca o umbră. N-ar fi dorit asta, prezența lui îl tulbura, așa cum te tulbură un lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de zile n-a aterizat nimeni. Ne pare rău, dar ce să-i faci, asta e viața, domnilor! Scaieții, mărăcinii sînt o formă de viață, nu?" N-au comentat, August Stoicescu își drese vocea, părea un conferențiar sigur de succes. Graseia ușor și rîrîitul te putea deruta, să crezi că ai de a face cu un mototol de salon, dar pe Radul Popianu nu-l putea înșela nimeni. Sertarul servantei rămăsese întredeschis, ar fi putut întinde mîna și într-o fracțiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
par să-l situeze pe primul loc. Eu, să-l socotesc altceva decât „indicator de producție“, ar trebui să-mi pun ochelari de „critic“ și, făcând pe deșteptul, să analizez... Aiurea! Bine mi-ar sta mie în țoale de snob, graseiind pe la serate pretențioase! Back to work! Opera lui Lloyd Webber excelează, ca și altele scrise de acest compozitor plin de har, în arii fermecătoare. Mi-amintesc, din filmul Amadeus, disperarea lui Salieri că opurile sale căzuseră în uitare, în timp ce ale
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
doamna aceea (se numea cam Gerda) ieșea din cameră, să mă întâmpine. În mâna dreaptă ea ținea olița, în mâna stângă un cățel de usturoi. „Vezi ce cuhată sunt ?“, spunea, de fiecare dată (ar fi vrut să spună curată, dar graseia cumplit), „Vezi ce cuhată sunt ? Spăl până și ustuhoiul, cahe n-ah thebui spălat fiindcă stă acopehit de cojițele lui, dah eu tot îl spăl“. „Doamnă“, spuneam, pe când ea vărsa olița cu lichide nocturne în chiuveta comună, „apreciez cum se
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
înțeles nimic. Mult mai de folos i-a fost diploma de inginer constructor. Bula imobiliară tocmai începuse să se umfle, așa că n-a fost prea complicat să-și găsească de lucru. Ușor-ușor, a învățat toată limba franceză, inclusiv pronunția: acum graseiază mai accentuat ca Edith Piaf când cânta Laissez vous faire, milord. Din șantier în șantier, Lionel a ajuns cu cinci ani în urmă la Angers, unde și-a depus dosarul de naturalizare pentru a deveni cetățean francez. Îndeplinea toate condițiile
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]