642 matches
-
Allah va lumina judecata noastră. Rustem a fost într-o săptămână la Amasia. Marele vizir cunoștea puterea oștilor lui Mustafa, precum și dragostea lor pentru șahzadè. Pe de altă parte, în lungul drumurilor Anatoliei, credinciosul împărăției cugetase la întâmplare și-și înșiruise întrebările și răspunsurile după metoda retorilor greci. Ciudată acea scrisoare care a apărut dintrodată în serai, după jocul otrăvurilor. Ciudată împotrivirea stăruitoare a doamnei-sultane. Întreg seraiul o cunoaște, întreg seraiul se uimește de mila doamnei-sultane. Însă împărăteasa n-a plâns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
nu este practica de zi cu zi): pe niște scăunele de lemn, micuțe, te așezi la duș, ți-ai lăsat yukata, kimono-ul de bumbac pe care l-ai primit de la început, la vestiar, într-un coșuleț de bambus, trup se înșiruie lângă trup, în clăbuc și abur, cele vârstnice se freacă energic, până se înroșesc, tragi cu coada ochiului, îți poți turna, dacă vrei, apă cu o găletușă rustică, deși cosmeticele pe care le poți folosi din abundență sunt de mare
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
se scutească de neplăceri și mai mari. Cealaltă nici n-a avut răbdare să se încheie procesul, într-o zi și-a adus niște rochii, în alta o valiză cu mărunțișuri de prost gust, pe care a început să le înșiruie lângă vazele și paharele de cristal. Glasul ei ascuțit sfărâma liniștea veche a pereților înveșmântați în cărți în toate limbile, umbla de colo-colo pășind apăsat, numai aici, în camera ei tapisată cu flori palide, galbene, n-a intrat niciodată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
un timp pe un teren plat, mai urci o treaptă și iar dai de un teren plat și tot așa până sus, fiecare nivel însemnând un nivel de sentiment, căruia i se poate da un nume, dar n-o să le înșiruie acum, din moment ce i le-a numit de atâtea ori înainte, însă capcanele sunt totul, pentru că, pe măsură ce urci, treptele sunt mai piezișe, mai oblice, mai drepte, mai înalte totodată și mereu mai lustruite și nu pot fi urcate decât anevoie, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
știi cât de încet vorbește, de parcă s-ar teme să nu deranjeze pe cineva sau să nu se rupă ceva în el dacă ridică glasul. Mă uitam la el cum își drege vocea după fiecare câteva cuvinte pe care le înșiruie impecabil, într-o logică strânsă, cu volute ale vorbirii, se vedea că stăpânește nemaipomenit limba și că își ține foarte bine în frâu gândurile, doar mâinile mari îi trădau emoția în împletirea și despletirea fără sfârșit a degetelor. I se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
din frunze de laur și flori albe de măceș și păsări, înlăuntrul căreia își privea fața nobilă licornul... Pe gâtul, umerii și sânii Doamnei răsunau clopoțeii de argint strânși în sfere de filigran și apoi sferele, cu clinchet, în mănunchiuri înșiruite după liniile înalte și subțiri de-a lungul cărora aluneca lănțugul. Ea își întinse mâinile și le trecu în jurul gâtului meu și din apele lacului, întunecate, a ieșit către oglinda pe care, îmbrăcată în brocarturi, după vechile științe, o ținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
despre aventură; ziua Yvonnei; întrebările despre căsătorie; teatrul, serile acelei săptămâni în care nu l-a văzut deloc; refuzul de a-l întâlni după întoarcere, când nici măcar nu l-a sunat să-i spună bine te-am găsit. Totul se înșiruie logic, detestabil de logic! În clipa aceea s-a dat jos din pat, respirând greu. Era încă noapte. A mers la fereastră și a privit afară. Luna plină albea acoperișurile și era o liniște de mormânt. Își simțea pulsul. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
lăsa întrerupt, își contrazicea energic profesorii, îmi permit să remarc o inadvertență sau să insist asupra altei opinii care e sprijinită de cutare și despre care cutare adaugă lucrul următor... Când ieșea din sală, nu mai știa nimic din ce înșiruise în fața profesorului, și n-avea nici o însemnare care să-i amintească ceva. A fost cea mai bună sesiune de examene din câte avusese. S-ar putea spune că prima noapte a fost cea mai grea. Însă următoarele n-au diferit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
sau dacă era numai orgoliu sau disperarea că se găsește deodată singur în fața unor drumuri nesfârșite pe care trebuie să le continue, pentru că așa a ales el, în timp ce jocuri și strigăte și voioșie și viață nepăsătoare la înaintarea lui se înșiruie de o parte și de alta a drumului. Ca în visul din noaptea Anului Nou. Încerca să afle și nu putea distinge nimic și atunci își zicea că era suferință din iubire, cum altceva? Dar și groaza aceea de singurătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
avea nici o sursă naturală de lumină și, după primii pași, prințul „memoră” doar un puternic miros de mucegai. Într-unul din colțuri, un fel de zeitate egipteană ținea în mâini două lumânări aprinse. Și acelea erau singura sursă de lumină. Înșiruiți în umbra pereților, așteptau mai mulți indivizi costumați în aceleași pijamale negre, cu aceleași șorțulețe din piele de capră având centura și ciucurii aurii. Unul dintre aceștia făcu un pas și, în lumina lumânărilor, craniul lui complet lipsit de orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
ochi înveninați, supărat fost, în loc să fie mulțumit că-l scutesc de alte drumuri. - Și ține minte! continuai, deschizându-i ușa de la scară. Întregul personal în cap cu domnul director vor fi de mult praf și pulbere, fiecare în țucalul respectiv, înșiruiți de-a lungul zidului, atunci când mă vor duce la prăjit! ă Iată-l totuși intrând în haine negre, cu mâinile uriașe în mănușile cazone. - Vă rog părăsiți camera, se adresează, hotărât, intendentul cu obrajii de leșie, celor de față. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
mănăstirile oferă ochilor oarecare măreție... Dinspre apus este un lac chiar alături de dealul orașului. Acest lac a fost făcut prin închiderea Bahluiului între cele două dealuri printr-un zăgaz foarte puternic”. Pe malul lacului și apoi al băților rămase erau înșiruiți “tălpălarii” cu budanele lor. Puțin mai la deal la capătul de sus al Uliții Mari - cumnatul lui Vasile Lupu voievod - Iordache Cantacuzino în 1640 a ridicat o biserică care se “pronumește” Tălpălari... de la breasla “tălpălarilor”. Și sigur că alături de tălpălari
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
vedeniilor. Se dărîmă zidurile, și răsună țipete de durere spre munte. 6. Elamul poartă tolba cu săgeți; cară de luptători, de călăreți înaintează; Chirul dezvelește scutul. 7. Cele mai frumoase văi ale tale sunt pline de cară, și călăreții se înșiruie de bătaie la porțile tale. 8. Cele din urmă șanțuri de întărire ale lui Iuda sunt silite, și în ziua aceasta cercetezi tu armăturile din casa pădurii. 9. Vă uitați la spărturile cele multe făcute cetății lui David, și opriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
bună.“ „Ce cântec splendid!“, Își spunea ea. Totul era minunat În seara aceasta, În special scena lor romantică din cămăruță, cu mâinile lor Împreunate și cu inevitabilul Încântător de aproape. Viziunea vieții ei viitoare era alcătuită din astfel de scene, Înșiruite la nesfârșit: sub clar de lună, În lumina palidă a stelelor, pe bancheta din spate a unor limuzine Încălzite, În mașini de teren joase, dar comode, oprite la umbra pomilor - numai băiatul era, poate, altul, dar cel de acum era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
ajunse la o aruncătură de băț de Rolls-ul lui Gordean. Privi din nou în oglinda retrovizoare: mașina din spate era exact în spatele lui. Codiță. Cineva îl urmărea pe el. Trei mașini rulau conectate. Danny înghiți în sec, privind loturile vacante înșiruite pe partea dreaptă a străzii, mărginite de o coamă de pământ. Reduse viteza, trase brusc de volan spre dreapta și ară cu burta mașinii coama de pământ presărată cu pietre, zgâriindu-și șasiul Chevroletului. Văzu mașina ce-l urmărea accelerând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
țara aceea, negru să fie și pentru tine. Sarcina ta e să te arăți convins, chiar dacă în sufletul tău nu-i crezi deloc. În ziua aceea, după ce coborî de la castel colindă în tihnă orașul împreună cu Yozō. În apropierea castelului se înșiruiau conacele supușilor de rang înalt, în cartierele Ō, Minami, Sakana și Ara se găseau case înghesuite de negustori, iar templele erau răspândite peste tot. Yozō își împreună palmele rugându-se sârguincios la fiecare templu în parte. Samuraiul înțelegea bine ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
că însărcinarea sa n-avea nici o legătură cu toate acestea, fiindcă el trebuia să trimită scrisorile Stăpânului către mai marii Nuevei España. Nu prea reuși să doarmă din cauza valurilor tumultuoase și a inimii zbuciumate. În dimineața plecării, flamurile cu blazon înșiruite de-a lungul golfului fâlfâiau în bătaia brizei. Înainte de a se urca în bărci, solii îl salutară respectuos pe seniorul Shiraishi care venise de la Shiogama pe un vas de război împreună cu alți doi oameni de seamă. Așezat pe un scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
îndepărtară încet de mal și acum înaintau liniștit în larg de-a lungul stâncilor abrupte ale golfului. Ținând cutia înfășurată în brocart, samuraiul și cei patru însoțitori ai săi se uitau muți la flamurile albe și la slujbașii și pedestrașii înșiruiți de-o parte și de alta a steagurilor. Pe samurai îl străfulgeră o întrebare: oare când se vor întoarce vii și nevătămați după câțiva ani și vor ajunge din nou în acest golf, vor veni la fel de mulți oameni în întâmpinarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
o veșnicie. S-au îmbrățișat bucuroși că reușiseră cum-necum să o scoată la capăt. Ziua următoare, vasul se apropie de țărm. Era o arșiță cumplită. Razele puternice ale soarelui luminau plaja întinsă, orbitor de albă. Pe dealurile din spate se înșiruiau copaci nemaiîntâlniți, plantați în ordine. De la marinarii spanioli aflară că acești copaci se numeau măslini, că fructele lor erau bune de mâncat și că din ele se făcea ulei. Din crângul de măslini veniră în fugă niște băștinași gălăgioși, bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
vă supuneți întru totul la îndrumările mele. A doua zi spaniolii coborâră la țărm. Abia după prânz comandantul fortăreței trimise bărci cu vâslași băștinași, indieni, ca să-i aducă la mal pe japonezi și să care încărcătura vasului. Pe plajă se înșiruiau gărzile înarmate ale fortăreței privind cu teamă la solii și la negustorii cu înfățișare ciudată care coborau pe mal unul după altul. Cei patru soli însoțiți de căpitan, de secund și de Velasco se îndreptară solemni spre fortăreața înconjurată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
care mergeau pe jos și de căruțele încărcate cu desagi. Acest alai neobișnuit porni petrecut de salvele trase în aer de gărzile fortăreței. Primele priveliști pe care le vedeau în Nueva España erau orbitoare, fierbinți și albe. În depărtare se înșiruiau munți peticiți cu granit, ca și cum ar fi fost presărați cu sare, iar în fața lor se întindea un câmp sălbatic pe care creșteau cactuși uriași. Se vedeau și niște case țărănești sărăcăcioase, făcute din pământ, cu acoperișuri de frunze și surcele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
se închină. Duminică Velasco îi duse pe cei trei la catedrala San Francisco cu un singur scop. În ziua aceea, episcopul Lerma urma să țină o slujbă specială pentru solii japonezi. Încă de dimineață, huruind pe drumul pietruit, trăsurile se înșiruiră una după alta la intrarea în catedrală. Nobili și negustori gătiți de sărbătoare umpleau catedrala susținută de șiruri de stâlpi, o mulțime de lumânări luminau cu flacăra lor altarul aurit, iar sunetul orgii răsuna din ce în ce mai tare, izbindu-se de pereții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
de acest lucru, nu s-au apropiat de odăile lor și nici n-au sunat clopotul ce bătea orele, ca să nu le tulbure somnul. În vis, samuraiul văzu scena din ziua plecării sale din Japonia. Caii nechezau, bătrânii satului se înșiruiau în fața porții casei sale, Yozō îi ținea sulița, iar Seihachi, Ichisuke și Daisuke țineau de dârlogi fiecare câte un cal împovărat cu desagi. Samuraiul încălecă și făcu o plecăciune înspre unchiul său. În spatele lui, se afla soția sa, Riku, străduinduia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
să încerci toate mijloacele pe care le ai la îndemână. Vom face tot ce ne stă în putere ca să te ajutăm. CAPITOLUL VII Tanaka Tarozaemon, samuraiul și Nishi Kyūsuke erau așezați în primul rând din fața altarului, iar în spatele lor se înșiruiau supușii, urmând să primească și ei botezul împreună cu stăpânii lor. La stânga și la dreapta altarului se aflau unchiul și verii lui Velasco care fuseseră aleși drept nași de botez și câte un rând de călugări îmbrăcați în haine monahale castanii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
ultima vreme, m-am tot văzut făcând asta în vis. În sala mare a tribunalului bisericesc, Velasco și părintele Valente stăteau așezați pe aceleași locuri ca și data trecută. Față în față cu ei, episcopii îmbrăcați cu haine negre se înșiruiau la fel de solemni ca în ziua dezbaterii. Clopoțelul sună, semn că lucrările adunării erau deschise. Din mijloc, se ridică un episcop și începu să citească hotărârea de pe o foaie de culoarea fildeșului: — Cercetând dările de seamă făcute de curând de către părintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]