624 matches
-
la nebuni ? Dar e o nebunie că eu văd nedreptatea ce mi se face ? (V, p. 676). Defel intimidat de apariția fantomatică, Ionel o ia peste picior pe cea care se crede îngerul cu sabia, al morții, și îi reproșează încrâncenarea de a i se ține pe urme : De ce nu ești demnă, să te desparți... civilizat, de cineva pe care l-ai iubit ? [...] Ce turbare oarbă urlă în tine și crește de nu-i mai poți pune frâie ? Acumulezi ură ca
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
aceea îi scârțâie toate mădularele. Pe copii îi iubește, e drept, pe mătușă-mea răposata a respectat-o... chiar și pe mine mă iubește și prin testament, zău, mi-a lăsat o parte din... — N-nu-ți las nimic! strigă Lebedev cu încrâncenare. — Ascultă, domnule Lebedev, spuse ferm prințul, întorcându-se cu spatele la tânăr, doar știu din experiență că ești un om serios, atunci când vrei... Acum am foarte puțin timp la dispoziție și dacă dumneata... Scuză-mă, care ți-s prenumele și patronimicul? Le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Chiar dacă din prostia mea o să mă împiedic într-o piatră și o să-mi frâng piciorul sau gâtul”, îl asiguram pe colonelul O., „tot voi veți fi vinovați!”. Spun astea acum, după atâția ani, stimulat de interviu, acum când întâmplările și încrâncenările de atunci nu mai au importanță decât pentru cei doi interlocutori: vorbesc parcă de o persoană a cărei putere de iluzionare și candoare mă emoționează mai ales astăzi, când toate sunt limpezi, când s-au stabilit clasamentele: știm cu mare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
ar fi împins deasupra mereu alți munți și alte platouri. Vânturile de pe Acheron duceau o luptă necruțătoare cu lumea care le-a dat naștere. Nimeni nu avusese cutezanța de a le tăgădui stăpânirea întreagă a văzduhului, de a mai potoli încrâncenarea furtunilor de nisip, de a se împotrivi vijeliei, până, la venirea oamenilor. Aceștia anexaseră Acheronul, iar ei nu revendicau această planetă sub forma actuală (o priveliște infernală de stânci cu forme chinuite și de nisip, abia vizibile printr-o atmosferă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
la fel ca înainte. Zappa te obligă, fără intenție, să reconsideri rockul, ca gen artistic, dar și istoria, estetica, modalitățile de exprimare, cauzele și clauzele, poncifele & pocelile secolului XX. Viziunea de-a dreptul... vizionară, judecata trecutului și prezentului, justă fără încrâncenare & parodică fără pic de relativizare, umorul continuu, zeflemeaua nemiloasă sunt unicate. Nimeni n-a reușit, ca Zappa, să dea atâta strălucire fleacurilor inovatoare, să pompeze seva organismelor naturale prin artere de hârtie, în compoziții avangardiste mai pline de vigoare decât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
nu ai renunțat? De ce nu ai lăsat liber instinctelor? Ai uitat să fii femeie mulți ani. De ce? - Cum, de ce? Ai uitat și tu... Au fost atâția ani de studii, atâtea examene, atâtea trepte cu alte studii și alte examene..., atâta încrâncenare, atâta zbucium și atâtea emoții, că nu mai am puterea să le număr ori să le expun! - Păi, de! De ce ți-ai ales tocmai medicina? - Mda... Bună întrebare! Îmi amintesc, de parcă ar fi azi, o discuție cu mama, care a
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
ziua de 2 octombrie 1977, între orele 17 și 18, în satul care mița îngăduit copilăria și o parte din adolescență. Era o seară ploioasă, ulițele își prefăcuseră țărâna în noroaie și șleaurile se umpluseră cu apă mâloasă. Străbăteam cu încrâncenare satul copleșit de potopul cel molcom, aveam nouă ani, un buzunar plin cu mărunței de un leu puși la păstrare vreme de o lună și în cap un singur gând: săți cumpăr mamei un cadou frumos și folositor pentru aniversarea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
pentru 10 minute). Tot pe plajă poți găsi conserve, sticle de plastic și cutii de bere goale, în ciuda coșurilor de gunoi aflate la doi pași, dar pe care generația „Monica Columbeanu“, dar și bătrânii oțelari, acum la pensie, ezită cu încrâncenare să le folosească. Pe la capăt de plajă mai ai surpriza unui ATV (de fapt, ce naiba înseamnă „ATV“?), dar și a unei motociclete conduse pe nisip de băieți cu burtă și „colan“ cât ghinda de stejar. Iar apa... ah, apa! Codruț
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
să comenteze ceva acid, după cum obișnuia, nu era deloc imposibil să nu aibă bani la dânsul. Își aprinsese o altă țigară, degetele de la ambele mâini aveau, de la atâta fum, o culoare galben-arămie, la fel și buza de sus și nările, încrâncenarea săpase în el ca într-o marmură. Ședeau unul în fața altuia pe terasa cafenelei, ea mesteca mecanic în ceașca cu smalțul albastru, privea în gol, lichidul maroniu se rotea alene, împins de căușul linguriței. Vântul mâna pe asfalt câteva frunze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
secreta acizi și mistuia totul cu un zel desăvârșit, apoi se strângea iarăși ghem și aștepta cu aceeași aleasă răbdare. Auzise ea despre unul care venise de la închisoare și-și pusese nevasta să taie vițelul cel gras. Se îndopase cu încrâncenare, ca să recupereze, ce și-o fi zis, acum sunt liber ca pasărea cerului, trai, băiete! Pe urmă blocaj intestinal, blocaj renal, peritonită, cruce. Carmina se opri pe la jumătatea ciorbei. Era bună, dar ea nu mai putea! Își simțea stomacul ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
nu mai rămânea decât o cutie de tablă, goală pe dinăuntru pentru ea... De aceea se înverșuna împotriva lui Ovidiu când îl vedea afișând același aer plictisit al tatălui său deși ea știa bine că picurase într-însul ceva din încrâncenarea ei, ceva din marele ei interes pentru tot ce era în jur, ființă sau lucru, îi picurase ardoare, forță și echilibru. De ce nu-și dădea la iveală toate aceste calități, de ce se complăcea să zacă sub masca aia sictirită ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
finanțare de către UE, depășeau 430 milioane de euro și, în ciuda dificultăților legislative, implementarea lor avea un ritm mulțumitor. Alte proiecte în ultimii doi ani nu s-au realizat și nici perspective imediate nu sânt. Degradarea vieții politice în România și încrâncenarea luptei pentru accesul la averea publică a căpătat dimensiuni descurajante. O încercare, nemaiîntâlnită nici în țările bananiere, este făcută acum pentru a face legea inoperantă în cazul politicienilor. De la cele mai înalte autorități ale statului se condamnă deciziile magistraților în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1486_a_2784]
-
la masa sa. multă vreme, Șapira a fost pentru mine o obsesie, era Cenzorul meu numărul unu, omul care mă împiedica să intru în Paradisul de la restaurantul Casei scriitorilor. sigur, imediat ce pronunțam formula magică „am întîlnire cu domnul Virgil mazilescu”, încrîncenarea lui Șapira se mai domolea și puteam trece de el pentru a penetra în universul atît de rîvnit al clubului scriitoricesc. De mai multe ori s-a întîmplat să fac însă cale întoarsă, fie pentru că Virgil mazilescu nu era acolo
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
venea să intru în pământ de rușine. De ce mă ocup eu de băiatul ăsta care nu merită nici atâtea laude, nici atâtea invective? Un critic oarecare, umflat cu pompa din motive care mie îmi scapă. S-ar putea ca tocmai încrâncenarea mea să-l salveze pentru posteritate. — Acum devii tu megaloman! mă trage Pastenague de mânecă, dar cine mă mai poate opri... — Ai dreptate! Ar trebui să nu mai vorbesc și să nu mai scriu despre el. Pur și simplu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
decât atât, el nu este niciodată singur, povara necruțătoare a sublimei sale irepetabilități nu îl apasă: el este o fugară expresie a unui subiect colectiv, care, în acest moment, l-a ales pe el drept recipient. Obsesia afirmării de sine, încrâncenarea de a ataca redute îl ocolesc. De aceea forța lui va fi tot timpul superioară celei individuale, care îl susține pe european. Poți învinge un leu care îți iese în cale, dar cum poți lupta împotriva nisipului care, ridicat de
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
se înșelau. Nimic nu mi se părea mai abominabil și mai întors împotriva firii decât ideea că te-ai putea așeza pe colac până în spate, lăfăindu-te comod, ca în fotoliu (exceptând, bineînțeles, cazul unei corpolențe generoase). A fost această încrâncenare, viscerală aproape, a negației, care mi-a trezit apoi suspiciunile. De ce reacționam așa? Ce anume, din mine, se revolta instinctiv la acest gând, lucru la care japonezii erau imuni? Nu am reușit decât să însăilez un șir palid de asociații
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
semănau cu cele de iarnă adevărată. Doar ciulinii satului, mânați de vânt și de timp rău, și au început horirea neînțeleasă, cum neînțelese rămân, prin vreme, faptele și vorbele câinoase și făr’ de noimă ale unora. În urmă - doar suferință, încrâncenare, ură și blesteme... O toamnă cenușie și tristă... Șapte ani lipsiți de bucurie, secătuiți de lumină și frumusețe, dominați de o atmosferă sumbră, de privațiuni fără seamăn și umilințe nenumărate... Cinci dintre ei, petrecuți la izolare. Totală și desăvârșită. De
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
era mai mult decât atât și niciodată nu va fi în stare să mai atingă acele trepte. Dacă Domnița ar fi fost de față, l-ar fi lămurit, din moment ce și numai gândul la ea îl liniștea în clipele de mare încrâncenare. Nu i-ar fi putut spune Ioanei Sandi ce-l frământa. O simțea foarte aproape de el, dar la suprafață, niciodată nu se arătase deosebit de interesată de adâncurile lui. O oboseau repede frământările cuiva, ea voia să zburde, să se distreze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
un loc orgoliul și voința de a respinge compromisurile, de parcă trupul și sufletul lui ar fi știut că nimic nu se poate fără îndârjire și furie și luptă și răni și singurătate și amărăciune. Și închizându-se în el cu încrâncenare, strângând tot veninul și toată furia pentru clipa neputincioasă când știa că va face compromisuri, întrucât nu se poate altfel, dar mai știind că acea clipă pe care o simțea apropiindu-se, oricât se străduia el s-o îndepărteze cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
săturat de mârâială; o stare de agitație adânc înlăuntrul lui, de parcă ar fi așteptat să se petreacă ceva, greoi și învăluitor, și neplăcut, și poate nedorit, în stare să-l oprească în loc și să-l blocheze. Nu înțelegea de ce atâta încrâncenare și atâta confuzie și când se gândea că ar trebui să priceapă, cu atât mai mult nu-i era dată înțelegerea, pentru că - își zicea - refuză, orice s-ar petrece încă refuză să-și mărturisească niște lucruri de care depinde totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Să nu uiți niciodată asta, fiule.” Nu uitase, dar învățase destul de repede că nu există viață sigură sau trai liniștit. Siguri erau doar banii. Cu ajutorul lor putea, din când în când, să-și cumpere mici felii de viață din marea încrâncenare a lumii. țara Românească fusese și încă mai era pentru el o astfel de felie. Sperase că va rămâne aici pentru mult timp. Ceva îl avertiza că în curând, mai curând decât și-ar fi dorit, această felie îi va fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
sunt cutremurătoare. Ce naiba s-a întâmplat acolo? Cauraincourt își strânse deodată pleoapele, ca și cum ar fi vrut să se apere de o viziune de coșmar. ― Dezastru! Hecatombă de cadavre! țăranii ăia ruși, mujicii... Ah! Ignorau toate ordinele de retragere. Luptau cu încrâncenare, cu un fel de obidă neagră, cu o mare sete de răzbunare... lavă de ură... Ura asta a mujicilor l-a doborât pe Napoleon. N-a fost un război pe viață. Nu, nu! A fost un război pe moarte. Ah
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
prin cârlionții mei dezordonați ce-mi cădeau peste frunte, strângându-mi obrajii înfierbântați între pulpele de carne albă, caldă și catifelată, în zvâcnirea pântecului și ritmica înălțare a feselor ei mici și rotunde. Împerecherea urmă calculată, cu voite prelungiri și încrâncenări nerușinate, care ne-au măcinat până la spasmodica explozie a lavei slobozite cu țâșniri înfierbântate. Niște pași împintenați traversară atunci coridorul și o mână de fier căzu cu toată greutatea pe mânerul ușii încuiate. - Cară-te! Țipă domnișoara, alunecând ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
și... Of, Doamne Dumnezeule! S-a trântit pe podea, cu fața-n jos, izbucnind Într-un plâns spasmodic, fără lacrimi. Sosise doctorul și Amory s-a dus la canapea, unde cineva i-a Înmânat un cearșaf, să acopere mortul. Cu Încrâncenare bruscă, i-a ridicat un braț lui Dick și apoi l-a lăsat să cadă la loc, inert. Victima avea fruntea rece, dar chipul nu-i era inexpresiv. Amory i-a privit șireturile - Dick și le legase dimineața. Chiar el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
aceleași: spirit critic, deschiderea spre valoare autentică, prietenia bazată pe refuzul compromisurilor morale, accent pe orientările moderne ale literaturii, înțelegerea rostului tradiției autentice. În literatură, ca și în natură, funcționează miracolul continuității, în ciuda multelor rupturi și sincope și izbucniri și încrâncenări Ai vrut să te faci regizor de film, dar ai renunțat pentru că te-ai dedulcit cu dulciurile de la "Vitadulci", fabrica de bomboane din Cluj, după care te-ai refugiat la filologie...! Cam cum ar fi scenariul, pe scurt, evident, după
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]