661 matches
-
vaporașe... Mircea și Victor, ghemuiți, unul cu capul la picioarele celuilalt, ca semnul zodiacal al Peștilor, într-o apă densă și sărată, acolo, inter urinas et faeces. Inumani, dar materiali ca două salamandre, ca doi viermi grași ai pământului, în caverna cu noapte caldă, lichidă, în care numai ei luminează livid. Troznetul, uneori, al vertebrelor lombare, bolboroseala, uneori, a intestinelor ce-i înfășoară, glasuri, uneori, deformate de mușchi și de apă. Halucinații provocate de deprivarea senzorială, tresăriri când mugurii membrelor ating
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Tainele noastre sunt mai degrabă un fel de a ne crește prestigiul și a munci ceva mai puțin la adunat vreascuri pentru foc. Cei doi își reluară mersul furișat și ajunseră la destinație abia după câteva ore. Templul era o cavernă imensă în care strălucea o construcție metalică. - Asta e nava cu care au venit primii coloniști pe Kyrall. În ea se afla și primul Făurar. Xtyn înconjură în tăcere vehiculul care părea destul de mic pentru a fi adăpostit pe toți
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Poți să mă ucizi chiar acum, hârâi Făurarul. Dar asta nu o să-ți servească la nimic. Nu îi vei putea păcăli. Obișnuința e mai puternică decât orice voință. - Asta rămâne de văzut, Făurarule, rânji Xtyn aruncîndu-l pe solul nisipos al cavernei. Acum, hai să mergem... - Mergem, Xtyn! O să te ajut, deși nu cred în ceea ce vrei să întreprinzi. Ești însă tânăr și ești cel mai puternic dintre câți am fost vreodată. Cine știe, poate că ai într-adevăr o șansă să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
știe, poate că ai într-adevăr o șansă să schimbi ceva. Și, poate făcând asta, o să ne dai și nouă un sens, o să ne poți arăta de ce merită să te schimbi... Cei doi bărbați plecară, lăsând liniștea să coboare asupra cavernei. Dintr-o firidă întunecată, se strecură afară o siluetă. Nu purta mantie shu și pășea elastic. Costumul ei era un atribut incontestabil al unei tehnologii de ultimă oră, deși se vedea cum fusese reparat în dese rânduri. Când ajunse în fața
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
îi povesti cum, într-una din explorările ei mai lungi, ajunsese într-o peșteră bizară fiindcă detectorul ei de metale semnalase prezența unei structuri masive. Nu se pricepea la nave, dar era evident o fregată spațiala veche, abandonată într-o cavernă săpată în chip artificial sub podiș. Tocmai dădea să o exploreze când în peșteră pătrunseseră doi băștinași. Ea abia dacă avusese timp să se ascundă. Cei doi fuseseră prea preocupați de discuția dintre ei ca să o bage în seamă. Îi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
le-a produs ea acolo. Rămâne Kyrallul. Femeia se lovi ușor cu palma peste frunte și începu să vorbească mai însuflețit: - Am înțeles. Ești convins că virușii noștri au o legătură cu tânărul acela pe care l-am văzut în cavernă. - Așa este, încuviință Abatele. Femeile se priviră din nou și bătrânul își dădu seama că între ele se restabilise relația care le permisese odinioară să izbândească împotriva lui Rimio de Vassur. - Nu mi-e clar cum anume au acționat, dar
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
care se aflau cei trei pătrunse într-o sală subterană grandioasă. Ca și cum ar fi prevăzut din timp că oamenii vor dori să se uite de la înălțime, Zuul fluieră din nou și se opriră. Zeții se întrecuseră pe ei înșiși. În caverna imensă se puteau vedea clădiri de locuit, câteva piețe, câteva locuri pe care adaptaseră un fel de mușchi și care semănau cu niște pajiști. Bella bătu încîntat din palme în momentul în care descoperi un mic pârâiaș care împărțea orașul
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
împotriva soldaților Ulanni. Xtyn se retrase imediat printre ai lui, strigîndu-le să meargă să se adăpostească în peșteră. Ideea asta le venise însă și altora și Xtyn putea vedea cum mantii de toate culorile se grăbeau spre intrarea largă în caverna lor, într-un act fără precedent de unire și înțelegere. Își permise răgazul de a arunca o privire spre navete și ceea ce văzu îl uimi. Clonele încetară focul și brusc porniră cu viteză maximă spre nord, în direcția opusă psiacului
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
opusă psiacului, ca și când ceva mult mai important se petrecea acolo. - Norocul, Arrus, nu are nimic de-a face cu ceea ce s-a întîmplat, protestă Xtyn. - Dar totul s-a potrivit atât de bine. Atacul ăsta nemaiauzit al clonclor, adăpostirea în caverna noastră... Nici că se puteau argumente mai bune pentru ceea ce dorești tu să înfăptuiești. - Ca de obicei, vezi lucrurile pe dos. Ceea ce spun eu, dorințele mele decurg din ceea ce ni se întîmplă și nu invers, zise Xtyn. Arrus se lăsă
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
să vedem, e una extrem de veche, posibil chiar cea care i-a adus pe primii coloniști pe Kyrall. - De unde știi asta? - Primul lucru pe care l-am făcut după ce am aflat de întîlnirea cu băiatul acela a fost să vizităm caverna, zise calm Vilerte. - Păi ziceai că v-a interzis Kasser să... - Am fost foarte atenți. Ordinul s-a referit la băiat, nu și la navă. Și, în plus, știam de la Alaana cât de mult vă interesează tânărul acela. - Da, dar
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
să scriu această carte." Oksana Bint Laesia - Introducere în studiul Regulamentului canonic 28. AȘA CUM ANTICIPASERĂ QUINȚI 1, unitatea energetică pe care o adusese N'Gai Loon de pe Z se potrivise fără nici o modificare într-un locaș al misterioasei nave din caverna de pe Kyrall. Imediat ce fusese potrivită acolo, o lumină de control clipise prompt, indicând că e gata să reia furnizarea energiei în întreaga navă. Kasser ținea mâna deasupra a ceea ce părea a fi întrerupătorul general și ezită. - Sunt pe cale să fac
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
-i despre vârtejul imens a cărui forță mentală fusese atât de mare încît animalele se apropiaseră prea mult de oameni. - Și totuși, cum repari mințile alor tăi? - Ți-am zis, îi cunosc demult. Pentru mine, mințile lor sunt precum o cavernă cu multe camere, fiecare săpată într-un alt fel de rocă. - Pătrunzi în mintea lor? - Nu știu exact ce fac, dar se pare că, dacă-mi imaginez lucrul ăsta, sunt în stare să le modific mintea și să îi însănătoșesc
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
De fiecare dată când cuprind mintea unui semen încercînd să-mi imaginez că e o peșteră imensă, ea îmi apare la fel. Nu poți ajunge Făurar fără să te descurci perfect în mai bine de o mie de astfel de caverne. O dată ajuns înăuntru, cutreier încăperile și elimin un morman de pietre, eliberez o încăpere în care s-a prăbușit tavanul, uneori refac o cameră în întregime, alteori astup fisuri... Nu pot spune exact ce se întîmplă cu adevărat în creierul
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
de accese de furie. În toiul unei asemenea crize, ucisese trei femei care se întîmplaseră să îi stea în cale și fusese nevoie de forța reunită a unui sfert din tribul Omenori pentru a-l potoli. Pe vremea aceea, în caverna în care erau rostite consacrările, existau două nave, despre care Făurarii mai știau încă în ce fel trebuie pornite. Iran Stark și soldatul sau nebun primiseră cea mai cruntă dintre pedepse: fuseseră îmbarcați pe cea mai mare dintre nave și
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
nu fac lucruri. Altul îi repede pe toți zicând că însuși Ceaușescu era un aurolac. Regele aurolacilor. Aurolacii încep să deseneze pe geamuri. Porcării. Acele porcării îi fac să se simtă în siguranță. Le sunt familiare. Își marchează teritoriul. Omul cavernelor desena pe pereții peșterilor cerbi, mamuți răpuși, urși. Funar a vopsit băncile Clujului. Nevoia de creativitate rămâne constantă în toate perioadele istoriei. Asistăm la un schimb cultural între niște barbari și niște oameni dintr-o altă cultură. Interesant e cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
jucat aiurea, toată cariera mea este anapoda, fără semne clare, fără logică sau, dacă există vreuna, eu nu am dibuit-o. Eram foarte tânăr - aveam douăzeci și trei sau douăzeci și patru de ani - când l-am jucat pe Regele din Oamenii Cavernelor de Saroyan. Ce puteam eu pricepe din acel rol? Ce am jucat oare acolo? Am spus vorbele cu anume intonații, cu anume intenții, dar atât, cred, căci nu ai cum juca o experiență de o viață la doar douăzeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
clipe grozave, dar mai ales una îmi este dragă peste poate. Mă caută într-o zi Mircea Moldovan, un tânăr regizor care tocmai dorea să-și dea examenul de stat și îmi propune rolul Regelui din piesa lui Saroyan, Oamenii cavernelor. Îmi dă textul, îmi spune câte ceva despre rol, apoi pleacă. Eram singur acasă. Iau textul și mă duc în sala de sport ca să nu mă deranjeze nimeni, cred că a venit Luminița la un moment dat, era pe la miezul nopții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
tot. Eram pe atunci destul de în vogă, deoarece făceam, aproape în fiecare săptămână, câte două emisiuni de varietăți la televiziune, înregistram la radio foarte mult, ce mai, eram cunoscut. Mă plimbam cu Moldovan, regizorul care îmi oferise rolul din Oamenii Cavernelor și, cam pe lângă Capșa, ne întâlnim cu doi bătrânei simpatici, care mergeau la braț ca o familie bonomă, liniștită și fericită. Moldovan, care îi cunoștea, îi salută, ne oprim, mă prezintă și în clipa aceea - dezastru. El se înroșește brusc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
acolo. Cu sinceritate, Lan Ping. * Ziua nunții. Vântul sculptează nori în formă de fructe uriașe. Ceremonia se desfășoară în noua peșteră a lui Mao - s-a mutat de pe Dealul Păsării Pheonix în Grota Familiei Yang. E o peșteră cu trei caverne situată pe o latură a muntelui, la vreo cincizeci de picioare adâncime. Peretele din spate e făcut din piatră, iar în fată, din lemn. Geamurile sunt acoperite cu hârtie. În fața peșterii e o mică porțiune de pământ drept. Sunt scaune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ceruri într-o cămașă de noapte roz. Ce dezgustători pot fi oamenii! Pe evrei îi disprețuiesc pentru obtuzitatea lor, pentru felul cum pretind mereu că au dreptate, pentru incredibil de bizarul complex de superioritate de care suferă acești oameni ai cavernelor care sunt părinții și rubedeniile mele - când vine, însă, vorba de lucruri ieftine și înzorzonate, de superstiții care ar face până și o gorilă să roșească, goimii sunt de neîntrecut. Ce tăntălăi neghiobi și nenorociți trebuie să fie oamenii ăștia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
de psihopați, de indivizi al căror ideal de viață era să le aducă nu servicii, ci deservicii pline de perfidie semenilor, în răspăr cu toate preceptele morale. Scrisese odată un articol pe tema asta, de altfel: De ce ne întoarcem în caverne cu laptop-ul în brațe? Sau dacă, și mai rău, îi mai trecuse prin minte, se afla în postura tipului acela onest și integru, dintr-un film de Hitchcock, folosit drept momeală de către serviciile secrete pentru a prinde o bandă
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
când pe cei mai mulți scriitori contemporani îi tentează lumea modernă, postmodernismul? E puțin contra curentului? Dacă scrii despre modernitate sau despre viitor nu ești prin forța lucrurilor un postmodern sau un scriitor modern. O carte a cărei acțiune se petrece în cavernele preistoriei poate vorbi la fel de bine despre contemporaneitate. Chiar dacă acțiunea cărților mele e plasată în trecut, cititorul atent va observa că vorbesc, de fapt, despre ziua de astăzi. E un fel de tablou pitoresc, însă mesajul, concluzia sunt aceleași. Și în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
de pete, a lui 1900, cu trăsuri și inși cu jobene? Cine scria că lumea nu există decât de câteva minute, dar că toți am venit pe lume cu grefe de memorie falsă? N-am să mă rătăcesc în aceste caverne și labirinturi, specifice, după Hocke, gândirii lui Homo Europaeus. Relația mea cu Europa este mai ales cea cu Europa de azi, deloc mai reală, de altfel, decât cele precedente, dar în același timp cea mai concretă pentru mine, căci e
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Deodată drumul s-a ridicat oblic în sus ca un horn perlat. Urcam cu greu acum, agățîndu-mă de pâsla din ce în ce mai albă, de firele tot mai umede și mai lipicioase. Un ultim culoar orizontal s-a vărsat după un cot în caverna imensă din centrul plasei. Era un mare cuib de păianjen. îl umplea în întregime animalul cât o sută de 71 elefanți. Zvâcnea acolo, cu labele strânse, cu toracele puternic, cu chelicerii însîn-gerați, cu ocelii mari cât fața mea și sclipitori
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
uneori și Clara. Ieșeam împreună pe poarta taberei și o luam pe același veșnic drum, pe lângă meri și cărămidarii, pălăvrăgind cu aere foarte inteligente despre Dumnezeu și mântuire și apocalipsă și Armageddon. Și farfurii zburătoare. Sub scoarța pământului existau mari caverne, legate prin rețele de tuneluri. Acolo locuia o civilizație cu mult superioară celei de deasupra. Popoare de magicieni, de telepați, de posesori ai Enigmei. Noi eram generația care îi va-ntîlni când pecețile se vor desface și ei vor ieși, în
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]