2,172 matches
-
nepăsătoare: Lucrezi prea mult, ai slăbit, o să zică lumea că te țin nemîncat." Sau, impenetrabilă, simulând o gelozie care nu spunea nimic: "Ce mai face doamna Clara (eu îi spusesem astfel odată), de ce nu te duci la ea să te consoleze? Bărbatu-său n-ar avea nimic contra, e mai filozof decât tine!" Toate acestea tot tăcere însemnau, nici măcar n-aveam nevoie să-mi reprim vreun răspuns. Tandrețea era pentru sine și pentru cel care se hrănea din sîngele.ei. O
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
auz numele de Petrini?" "Multe!", zise, de astă dată cu un glas care se prefăcea că nu e rece și străin. "Așa, va să zică, râsei eu din nou, multe?! Bravo, mă Ioane, bine, Ioane, repetai, ca și când ași fi vrut să-l consolez eu pe el, în orice caz să-i confirm, sau mai degrabă să-i spulber temerea că ași vrea cumva să-l văd și să mai mergem ca odinioară la braserie. Adio braserie, eu sânt mai departe la închisoare, bine
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
apartamente, și un om productiv, asemeni pomilor dintr-o livadă, sau asemeni pământului care asigură roadele, nu vede lumina soarelui și trebuie să stea în întuneric, spiritul nu poate ocoli întrebarea: e vorba de moartea mea? Nici măcar nu se poate consola cu gândirea hegeliană, foarte abstractă, că dacă un filozof nu se poate afirma azi, un altul se va afirma mâine și predispoziția unei entități naționale spre filozofie nu va suferi. Bineînțeles că va suferi și anume în durata ei în
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
astea!" "N-am avut și nici acum n-am, florile mele o să crească singure pe mormînt", îmi răspunsese ea cu un glas răgușit de astă dată de ceva care era și ură și disperare neagră și singurătate care n-o consola, în timp ce eu gândeam că mica noastră grădină era totdeauna plină de flori și de aceea nu-mi trecuse prin cap vreodată să mă duc la florărie și să-i aduc un buchet de ziua ei... Dar când s-a născut
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
nu e în stilul meu să mă mint, numai pentru a-mi asigura un confort sufletesc. Va dispărea și limba română pe care o iubesc mai mult decît pe mine însumi. Va dispărea după moartea mea, însă, asta nu mă consolează. Cînd seacă un rîu mai rămîn, temporar, în albia lui, cîteva bălți, în care se îngrădesc peștii dornici să supraviețuiască. Noi, scriitorii români, ne înghesuim într-o asemenea baltă. Va seca și ea în patruzeci-cincizeci de ani..." (vol. I, p.
Scriitori în tranziție by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10837_a_12162]
-
doar un deceniu și jumătate cât avea să mai dureze, ci întinderea întreagă a restului meu de destin. La vârsta de 35 de ani, rolul meu în literatura română pe cale de a fi elaborată mi-a părut terminat, retezat. Mă consolam cu propriile mele cărți editate în țară, aduse cu mine sau recuperate, care dădeau mărturie că existasem cu adevărat... Am apărut și în unele publicații ale exilului: "Revista scriitorilor români", "Limite", "Ethos" - cu două eseuri și câteva poeme. Al. Cistelecan
"Atunci fugi în alt popor" by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/8096_a_9421]
-
asasinat imediat, cu o lovitură de cuțit de bucătărie între cei doi umeri. DUP| Mă voi naște din nou fără inimă, tot în aceeași lume, purtând tot același cap, aceleași mâini, poate-ntr-alt fel colorate, însă tocmai asta n-o să mă consoleze. O să fiu crud și singur si-o să mănânc caracatițe și insecte crude. N-o să vorbesc cu nimeni, decât cu cuvinte de-ale insectelor, ori de-ale goalelor caracatițe, cu vorbe ce vor trăi și vor râde fără de mine. CELE PATRU
René Daumal by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/8664_a_9989]
-
și la profitorii ce pretind, pe baza mânuirii gureșe a primelor trei cuvinte din abecedarulul naționalismului grețos, că sunt oameni de cultură? Să fim serioși! Portretul politicianului de la putere și al obiceiurilor sale, admirabil descrise de către dl. Dimitriu, ne poate consola, dar ne și înspăimântă, pentru că dincolo de zîmbetul iliescian, asta vor, de fapt, pedesereii pentru România: "vizite de lucru, cefe groase, cămăși descheiate și asudate, dublu menton atârnând dizgrațios, obezități indecente, figuri patibulare răcnind patriotard sau revoltându-se țâfnos-intelectual". Și, evident
Răutatea vine pe unde radio by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16062_a_17387]
-
insultele pe care le-au proferat foștii proprietari ai sediului de odinioară. De fapt, schimbarea adresei n-a fost altceva decât o continuare a odiseei începute cu ani în urmă. „Toate trec, dar vin altele... și trec și ele” se consolează într-un fel inimosul cercetător, care nu dezarmează în fața necazurilor. Acum, pe strada Porumbescu, la numărul 110, și-a amenajat, cu eforturi proprii, un laborator modern, iar la Cornești, la kilometrul 18, o stație pilot cu microscop electronic, spectrofotometru și
Agenda2005-17-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/283618_a_284947]
-
Karacsonyi de pe strada Mihai Viteazul nr. 6. Fațada de la stradă este realizată în manieră clasicistă, care datează de la sfârșitul secolului al XIX-lea. Axul central este marcat printr-un rezalit, unde se află un balcon realizat din grilaj metalic și consolă de piatră. Peste axul central se observă un fronton triunghiular drept realizat în stil baroc. Ferestrele sunt înconjurate de chenare cu acoladă dublă ce prezintă inflexiuni și motive decorative vegetale și hereldice în timpan. În continuarea fațadei se regăsește poarta
Casa Karácsonyi din Gherla () [Corola-website/Science/324988_a_326317]
-
se Închideau, aerul condiționat nu funcționa, nimic nu stătea perfect orizontal și nu aveam nici un fel de debarale. După o săptămînă, m-am internat singură Într-un spital de psihiatrie din New Orleans. Ah, trecutul tău de Citizen Kane! o consolează doamna Redbone. Bărbatul ăla mai este și proprietarul mai multor ziare decît Hearst, dar sînt de acord cu Perse. E un mistreț. Mistrețul se Întoarce cu spatele la Claudette și dă cu ochii de fosta lui soție. Se Îndreaptă către ea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
dar chiar nu puteam să înțeleg cum putuse să părăsească copilașul ăsta frumos și perfect. Fetița a plâns foarte mult. Dar nu pot să-i reproșez chestia asta, pentru că și eu am plâns foarte mult. Am tot încercat s-o consolez, dar fetița s-a oprit rareori din plâns. După ce, în prima zi, a plâns neîntrerupt vreo opt ore, iar eu îi schimbasem scutecul de vreo sută douăzeci de ori și-o hrănisem de vreo patruzeci și nouă de mii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
a început să plângă și ea, ca și cum ar fi simțit deșertul din casă. Și nu se oprise din plâns decât cu vreo cinci minute mai devreme. Biata Judy părea complet neajutorată. Nu știa pe care din noi două să o consoleze întâi. După o vreme, am încetat să mai plâng și mi-am întors încet fața brăzdată de lacrimi către Judy. Mă simțeam extenuată de atâta durere. — Haide! am spus. Mai bine m-aș apuca de împachetat. —Bine, a șoptit ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
le disting prin întuneric. Groaza venea din faptul că eram în Dublin, și nu în apartamentul meu din Londra, alături de prea iubitul meu James. M-am uitat la ceas - era (da, ați ghicit) patru dimineața. Ar fi trebuit să mă consolez cu gândul că aproximativ un sfert din lumea care trăia după ora meridianului Greenwich tocmai se trezise, la rândul ei, zăcea în pat și privea nenorocită în întuneric, făcându-și griji în legătură cu toate cele, începând cu „Voi fi dată afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
în pat și privea nenorocită în întuneric, făcându-și griji în legătură cu toate cele, începând cu „Voi fi dată afară?“, până la „O să întâlnesc oare pe cineva care să mă iubească într-adevăr?“ și „Oare sunt însărcinată?“. Dar gândul ăsta nu mă consola deloc. Pentru că mă simțeam de parcă eram în iad. Iar faptul că-ți compari propriul iad cu cel al altcuiva nu-ți diminuează durerea. Îmi pare rău că sunt așa de vehementă pe subiectul ăsta, dar atunci când ți se reteză piciorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
spirit în formă pură și vom avea la dispoziție viața veșnică, pe care ne-o vom petrece contemplându-l pe Cel de Sus, eu tot o să am nevoie de câte un KitKat în fiecare dimineață la ora unsprezece. Dar mă consolam cu gândul că probabil toate persoanele alea scheletice mințeau de înghețau apele. Că, de fapt, erau niște bulimice înnebunite sau că luau amfetamine sau își făceau câte o liposucție în fiecare weekend. Iar acum, pentru prima dată în viață, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
mai aveam nici o valoare. Dar senzația asta trece. Da? am întrebat-o cu ochii plini de lacrimi. Pe cuvânt că da, mi-a promis ea. Mă simt ca un gunoi, m-am străduit să-i explic. —Știu, știu, m-a consolat ea. Și ți se pare că toată lumea știe asta. Exact, am spus recunoscătoare că nu eram singura persoană care simțise asta. Bine, am zis ștergându-mi lacrimile. Ar fi cazul să mai bem ceva. M-am luptat să-mi croiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ard una. Pentru numele lui Dumnezeu, reacționează! Spune-mi că sunt ridicolă, spune-mi că vrei să mă vezi tot timpul. Dar Adam nu mi-a spus nimic. Poate că nu aprecia încercarea mea de a-l manipula ca să mă consoleze. Ceea ce mi se părea destul de cinstit. Poate că venise vremea să nu-l mai manipulez. Pe el și pe nimeni altcineva. Dar uneori chestia asta îmi venea instinctiv. Era ca respirația. Deși să nu credeți că eram mândră de asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
trăgându-se nițel mai aproape ca să afle noua prostie a lui James. —El era supărat pentru că trebuie să ne împărțim lucrurile, iar eu, eu, EU! am încercat să-l facă să se simtă mai bine. Închipuiți-vă! Eu l-am consolat pe el. După tot ce s-a întâmplat! —Bărbații ăștia! a exclamat Anna clătinând din cap obosită și neîncrezătoare. Nu poți să trăiești cu ei, nu poți să trăiești cu ei. Nu poți să trăiești cu ei, a continuat mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
m-a băgat în ceață, m-a compromis, m-a mințit, m-a luat de sus, m-a făcut să-mi cer scuze pentru felul în care sunt. Corect? —Corect. — Și nu vrea să-și ceară scuze sau să mă consoleze. Corect? —Corect. —Eu n-am nevoie de un astfel de bărbat. Corect? —Corect. Dar... ăăă ...Claire, ce ai de gând să faci? Să-l ucid pe nenorocit. Nu, Claire, ia-o încet, s-a bâlbâit Judy. —Ei, stai liniștită, Judy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
în căutarea semnalelor unei iminente explozii de furie. — Te rog, i-am răspuns încercând să par amabilă. —James s-a întors la Denise aia? m-a întrebat mama. Din câte știu eu, nu. I-am zâmbit amărâtă încercând s-o consolez. —Slavă Domnului, a exclamat mama răsuflând ușurată. Of, Doamne! Biata mama! Dac-ar fi știut adevărul! Denise nu reprezenta o problemă. În schimb, o problemă exista. O problemă mult mai mare decât Denise. Iar asta spunea multe. Sincer, nu credeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
seama că rămăsesem gravidă. L-am condus la locul de veci, l-am plâns, i-am pus zile în șir flori proaspete pe mormânt, promițându-i să-i cresc copilul cu orice sacrificiu. Costache încerca, căutând vorbe alese, să mă consoleze. Din spusele lui, se înțelegea că este oricând gata să mă însoțească la altar. Suferea sincer de dispariția lui Culai. Văzând cum mă topesc cu fiece zi care trecea, știindu-mă singură, a început să-și îndesească vizitele. Nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
există vreo fericire pe pămậnt, apoi aceasta e prietenia, dragostea senină, curată, irațională. Și totuși, ce tragic este să rămậi izolată în dragoste! Pe mine, dragostea aceea nebună venită prea tậrziu începuse să mă sperie... Yon încerca nervos să se consoleze cu zapping, schimbậnd canal dupa canal și din cậnd în cậnd tulburandu-mi tsunami-ul din suflet cu vreo idee genială dintr-un SF.Prea mult! Prea mult! Nu mai suport, îmi ziceam în gậnd...Casa lui Yon, atật de
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
dar eu eram nebună de dragul lui, nebună după ochii lui pe care îi pierdusem prin noapte, nebună după șuvițele lui albe de păr, ivite înainte de vreme, semn că nici lui nu i-a fost prea ușor. Iar eu, în loc să-l consolez, să-l ador, să-l iubesc ca o nebună, venisem să-i mai torn ceva otravă în suflet, să-l ignor, să-l provoc... La plecare, simțeam deja că abia acum începe călătoria imensă în timpul pierdut. Lumea exterioară nu mai
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
țigări. M-a rugat politicos să-i cumpăr un pachet de țigări de la un restaurant din apropiere. Nu știu de ce, dar m-am simțit ofensată; din politețe însă n-am vrut să-l refuz. Am ieșit grăbită, trậntind ușa: - Mă consolez cu gậndul că tu nu ești Călinescu! Atật s-a mai distrat Virgil pe seama replicii mele, atật de mult m-a iubit în ziua aceea, simțindu-se parcă ușor vinovat de cele întậmplate, dar eu îl priveam nepăsătoare, ironică și
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]