1,263 matches
-
au înaintat în spatele unui baraj de artilerie din partea a 746 de tunuri. Succesul depindea de cum se va profita de efectul paralizant al bombardamentului. Forțele defensive s-au grupat mai rapid decât se așteptau aliații, și blindatele au fost întârziate de craterele bombelor. Neozeelandezii au fost aproape de reușită, dar când s-a ordonat în sfârșit asaltul pe stânga în acea seară, era deja prea târziu: apărarea germană se reorganizase și, cel mai important, a început din nou să plouă, contrar prognozelor. Ploaia
Bătălia de la Monte Cassino () [Corola-website/Science/321929_a_323258]
-
fost aproape de reușită, dar când s-a ordonat în sfârșit asaltul pe stânga în acea seară, era deja prea târziu: apărarea germană se reorganizase și, cel mai important, a început din nou să plouă, contrar prognozelor. Ploaia torențială a inundat craterele bombelor, a transformat molozul în mocirlă și a blocat comunicația, radiourile neputând funcționa în umezeală. Norii negri de ploaie au obturat și lumina lunii, îngreunând misiunea de eliberare a drumurilor printre dărâmături. Pe dreapta, neozeelandezii capturaseră Dealul Castelului și punctul
Bătălia de la Monte Cassino () [Corola-website/Science/321929_a_323258]
-
rămas bun de la cei din buncăr, Eva se otrăvește cu cianură, iar Hitler își trage un glonț în tâmplă. Cadavrele lor sunt scoase afară de adjutanții führerului. La 2 mai rămășițele sunt găsite de către soldații ruși în grădina Cancelariei într-un crater făcut de o bombă. De-a lungul anilor cadavrele au fost îngropate și deshumate de mai multe ori, până când în aprilie 1970 sunt incinerate complet, iar cenușa este aruncată în râul Elba. Pe 5 mai 1945, Gretl Fegelein naște o
Eva Braun () [Corola-website/Science/312547_a_313876]
-
un strat de apă lichidă prezent, probabil, la limita dintre cele două. Suprafața Titaniei, care este relativ închisă la culoare și ușor roșiatică pare a fi modelată atât de impacturi, cât și de procese endogene. Ea este acoperită cu numeroase cratere de impact cu diametrul de până la 326 km, dar mai puține decât în cazul celui mai îndepărtat satelit al lui Uranus, Oberon. Titania a suferit, probabil, fenomene endogene care au distrus vechea suprafață cu mai multe cratere. Suprafața Titaniei este
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
acoperită cu numeroase cratere de impact cu diametrul de până la 326 km, dar mai puține decât în cazul celui mai îndepărtat satelit al lui Uranus, Oberon. Titania a suferit, probabil, fenomene endogene care au distrus vechea suprafață cu mai multe cratere. Suprafața Titaniei este brăzdată de un sistem de canioane și falii uriașe, rezultatul expansiunii interiorului său în decursul evoluției. Ca și ceilalți mari sateliți ai lui Uranus, Titania s-a format probabil dintr-un disc de acreție care a înconjurat
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
1°. Titania are un albedo de legătură de doar 17%. Suprafața sa este în general roșiatică dar în mai puțină măsură decât suprafața lui Oberon. Depozitele din impacturile mai recente sunt mai albastre, în timp ce câmpiile netede de pe emisfera frontală de lângă craterul Ursula și de-a lungul unor grabene sunt mai roșii.< Ar putea fi o asimetrie între emisferele frontală și posterioară; cea din urmă pare a fi mai roșie cu 8% decât prima. Această diferență este, însă, corelată cu câmpiile netede
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
Titaniei este, însă, cel mai probabil, cauzată de acreția de material roșiatic provenit din alte părți ale sistemului uranian, posibil din sateliți neregulați, material depus predominant pe emisfera frontală. Au fost identificate trei mari tipuri de trăsături geologice pe Titania: cratere, chasmata (canioane) și rupes (prăpastii). Suprafața Titaniei prezintă mai puține cratere decât cele ale lui Oberon sau Umbriel, ceea ce înseamnă că este mult mai recentă. Diametrele craterelor se înscriu de la câțiva kilometri până la 326 kilometri pentru cel mai mare crater
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
roșiatic provenit din alte părți ale sistemului uranian, posibil din sateliți neregulați, material depus predominant pe emisfera frontală. Au fost identificate trei mari tipuri de trăsături geologice pe Titania: cratere, chasmata (canioane) și rupes (prăpastii). Suprafața Titaniei prezintă mai puține cratere decât cele ale lui Oberon sau Umbriel, ceea ce înseamnă că este mult mai recentă. Diametrele craterelor se înscriu de la câțiva kilometri până la 326 kilometri pentru cel mai mare crater cunoscut, Gertrude. Unele cratere (cum ar fi Ursula și Jessica) sunt
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
emisfera frontală. Au fost identificate trei mari tipuri de trăsături geologice pe Titania: cratere, chasmata (canioane) și rupes (prăpastii). Suprafața Titaniei prezintă mai puține cratere decât cele ale lui Oberon sau Umbriel, ceea ce înseamnă că este mult mai recentă. Diametrele craterelor se înscriu de la câțiva kilometri până la 326 kilometri pentru cel mai mare crater cunoscut, Gertrude. Unele cratere (cum ar fi Ursula și Jessica) sunt înconjurate de materiale strălucitoare care radiază din ele, constând din gheață relativ proaspătă. Toate craterele mari
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
cratere, chasmata (canioane) și rupes (prăpastii). Suprafața Titaniei prezintă mai puține cratere decât cele ale lui Oberon sau Umbriel, ceea ce înseamnă că este mult mai recentă. Diametrele craterelor se înscriu de la câțiva kilometri până la 326 kilometri pentru cel mai mare crater cunoscut, Gertrude. Unele cratere (cum ar fi Ursula și Jessica) sunt înconjurate de materiale strălucitoare care radiază din ele, constând din gheață relativ proaspătă. Toate craterele mari de pe Titania au baza plană și vârfuri în centru. Singura excepție este Ursula
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
rupes (prăpastii). Suprafața Titaniei prezintă mai puține cratere decât cele ale lui Oberon sau Umbriel, ceea ce înseamnă că este mult mai recentă. Diametrele craterelor se înscriu de la câțiva kilometri până la 326 kilometri pentru cel mai mare crater cunoscut, Gertrude. Unele cratere (cum ar fi Ursula și Jessica) sunt înconjurate de materiale strălucitoare care radiază din ele, constând din gheață relativ proaspătă. Toate craterele mari de pe Titania au baza plană și vârfuri în centru. Singura excepție este Ursula, care are în centru
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
Diametrele craterelor se înscriu de la câțiva kilometri până la 326 kilometri pentru cel mai mare crater cunoscut, Gertrude. Unele cratere (cum ar fi Ursula și Jessica) sunt înconjurate de materiale strălucitoare care radiază din ele, constând din gheață relativ proaspătă. Toate craterele mari de pe Titania au baza plană și vârfuri în centru. Singura excepție este Ursula, care are în centru o groapă. La vest de Gertrude se află o zonă cu un relief neregulat, așa-numitul „bazin fără nume”, care ar putea
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
Chasma Messina, care are aproximativ 1500 km de la ecuator până aproape de polul sud. Grabenele de pe Titania au lățimi de și o lărgime de aproximativ . Faliile care nu sunt legate de canioane se numesc "rupes", cum ar fi Rupes Rousillon lângă craterul Ursula. Regiunile de-a lungul unor falii din apropierea lui Ursula par netede la rezoluția camerei de pe "Voyager". Aceste câmpii netede au ieșit, probabil, la iveală în perioadele recente ale istoriei geologice ale Titaniei, după formarea majorității craterelor. Această apariție ar
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
Rupes Rousillon lângă craterul Ursula. Regiunile de-a lungul unor falii din apropierea lui Ursula par netede la rezoluția camerei de pe "Voyager". Aceste câmpii netede au ieșit, probabil, la iveală în perioadele recente ale istoriei geologice ale Titaniei, după formarea majorității craterelor. Această apariție ar putea să fi fost fie de natură endogenă, implicând erupția de materiale lichide din interior (criovulcanism), fie cauzată de materialele de impact provenit dein cratere mari apropiate. Grabenele sunt probabil cele mai recente trăsături geologice de pe Titania
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
iveală în perioadele recente ale istoriei geologice ale Titaniei, după formarea majorității craterelor. Această apariție ar putea să fi fost fie de natură endogenă, implicând erupția de materiale lichide din interior (criovulcanism), fie cauzată de materialele de impact provenit dein cratere mari apropiate. Grabenele sunt probabil cele mai recente trăsături geologice de pe Titania—ele intersectează toate craterele și chiar câmpiile netede. Geologia Titaniei a fost influențată de două forțe concurente: formarea craterelor de impact și factorii endogeni. Primele au acționat în
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
putea să fi fost fie de natură endogenă, implicând erupția de materiale lichide din interior (criovulcanism), fie cauzată de materialele de impact provenit dein cratere mari apropiate. Grabenele sunt probabil cele mai recente trăsături geologice de pe Titania—ele intersectează toate craterele și chiar câmpiile netede. Geologia Titaniei a fost influențată de două forțe concurente: formarea craterelor de impact și factorii endogeni. Primele au acționat în toată istoria satelitului și au influențat toate suprafețele. Procesele ulterioare au fost și ele globale, dar
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
criovulcanism), fie cauzată de materialele de impact provenit dein cratere mari apropiate. Grabenele sunt probabil cele mai recente trăsături geologice de pe Titania—ele intersectează toate craterele și chiar câmpiile netede. Geologia Titaniei a fost influențată de două forțe concurente: formarea craterelor de impact și factorii endogeni. Primele au acționat în toată istoria satelitului și au influențat toate suprafețele. Procesele ulterioare au fost și ele globale, dar au activat mai mult într-o perioadă de după formarea satelitului. Ele au înlăturat terenul plin
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
impact și factorii endogeni. Primele au acționat în toată istoria satelitului și au influențat toate suprafețele. Procesele ulterioare au fost și ele globale, dar au activat mai mult într-o perioadă de după formarea satelitului. Ele au înlăturat terenul plin de cratere din trecut, ceea ce explică numărul relativ mic de cratere de impact de pe suprafața actuală. Ulterior au avut loc alte episoade de ieșire la suprafață care au dus la formarea de câmpii netede. Aceste câmpii ar putea fi și pături de
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
istoria satelitului și au influențat toate suprafețele. Procesele ulterioare au fost și ele globale, dar au activat mai mult într-o perioadă de după formarea satelitului. Ele au înlăturat terenul plin de cratere din trecut, ceea ce explică numărul relativ mic de cratere de impact de pe suprafața actuală. Ulterior au avut loc alte episoade de ieșire la suprafață care au dus la formarea de câmpii netede. Aceste câmpii ar putea fi și pături de materiale aruncate din craterele de impact apropiate. Cele mai
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
explică numărul relativ mic de cratere de impact de pe suprafața actuală. Ulterior au avut loc alte episoade de ieșire la suprafață care au dus la formarea de câmpii netede. Aceste câmpii ar putea fi și pături de materiale aruncate din craterele de impact apropiate. Cele mai recente procese endogene au fost mai ales de natură tectonică și au determinat formarea de canioane, crăpături uriașe ale scoarței de gheață. Crăpăturile au fost cauzate de o explansiune globală a Titaniei cu aproximativ 0
Titania (satelit) () [Corola-website/Science/304018_a_305347]
-
pentru planificarea evenimentelor, având un rol covârșitor în depășirea stadiului de oameni-maimuță. Acțiunea se mută la câteva milioane de ani în viitor, în anul 1999, prezentând călătoria spre Lună a dr. Heywood Floyd pentru a studia o perturbație magnetică prezentă în craterul Tycho și denumită Tycho Magnetic Anomaly One (TMA-1). O excavație desfășurată în zonă aduce la lumină un monolit negru, realizat conform proporțiilor 1:4:9 și a cărei datare îl plasează cu 3 milioane de ani în urmă, devenind prima
2001: O odisee spațială (roman) () [Corola-website/Science/314448_a_315777]
-
reușește să construiască cea mai bună lunetă existentă până atunci, capabilă să mărească imaginile de peste 30 de ori. Utilizând acest instrument, căruia i-a atribuit astfel o valoare inestimabilă, marele savant realizează descoperiri astronomice fără precedent, cum ar fi: studiul craterelor și munților lunari, observarea Căii Lactee, descoperirea celor patru sateliți ai lui Jupiter. Galilei descrie și o metodă de determinare experimentală a vitezei luminii. Chiar dacă modalitatea aleasă s-ar solda cu un eșec (dat fiind valoarea destul de mare a vitezei), această
Istoria opticii () [Corola-website/Science/322286_a_323615]
-
Grupul central de conuri al Muntelui Aso este format din cinci vârfuri: Muntele Neko, Muntele Taka, Muntele Naka, Muntele Eboshi și Muntele Kishima. Cel mai înalt punct este piscul Muntelui Taka, acesta este situate la 1592 m deasupra nivelului mării. Craterul Muntelui Naka, în partea de vest, care este accesibil pe cale rutieră, conține un vulcan activ, care emite în mod continuu fum și are erupții ocazionale. Numai craterul nordic (primul crater) a fost activ ultimii 70 de ani — 1974, 1979, 1984-1985
Muntele Aso () [Corola-website/Science/321843_a_323172]
-
este piscul Muntelui Taka, acesta este situate la 1592 m deasupra nivelului mării. Craterul Muntelui Naka, în partea de vest, care este accesibil pe cale rutieră, conține un vulcan activ, care emite în mod continuu fum și are erupții ocazionale. Numai craterul nordic (primul crater) a fost activ ultimii 70 de ani — 1974, 1979, 1984-1985 și 1989-1991. Caldera din prezent a Muntelui Aso s-a format ca urmare a patru erupții imense ale calderei care au apărut într-un interval de 90
Muntele Aso () [Corola-website/Science/321843_a_323172]
-
Taka, acesta este situate la 1592 m deasupra nivelului mării. Craterul Muntelui Naka, în partea de vest, care este accesibil pe cale rutieră, conține un vulcan activ, care emite în mod continuu fum și are erupții ocazionale. Numai craterul nordic (primul crater) a fost activ ultimii 70 de ani — 1974, 1979, 1984-1985 și 1989-1991. Caldera din prezent a Muntelui Aso s-a format ca urmare a patru erupții imense ale calderei care au apărut într-un interval de 90,000-300,000 ani
Muntele Aso () [Corola-website/Science/321843_a_323172]