1,016 matches
-
familiarul „nu știu” natura spontană a lirismului, poeta fiind parcă o voce a lucrurilor, într-o rostire închegată din simultaneități, unificând iubire și maladie, maternitate și aprehensiune a morții, cotidianul și ritmurile eterne. Efervescența, mobilitatea, gesticulația retorică, iluminările nu pot disimula anxietățile, nici răsucirile lăuntrice, spaimele, nostalgiile acute; însă, spre deosebire de lirica feminină de până atunci, nu șoaptele, nu suavitățile, nu resemnarea sunt caracteristice. Tumulturile acestui lirism, cu urcușuri spectaculoase, accentele în notă socială activă, revoluționară chiar, coborârile în mâhnire, toate comportă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287622_a_288951]
-
dă-mi voie să-ți mai spun ceva: dacă aș ști că ești fericită, fericită în căsnicia ta, nici nu m-aș gândi să te tulbur cu declarațiile iubirii mele stăruitoare, mi-aș consuma dragostea în tăcere, poate chiar aș disimula-o, poate că aș pleca. Bănuiesc, si iartă-mă că vorbesc de acest lucru, că ai trăit multe ceasuri de remușcare gândindu-te la mine, cu viața mea «senzațională», și la felul în care, aparent, m-ai pierdut cu desăvârșire
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
privință, critica marxistă a adus o contribuție esențială, divulgând caracterul mistificator al iluziei romanești. Ocupându-se de Misterele Parisului, celebru best-seller al literaturii populiste de la jumătatea secolului trecut [secolul al XIX-lea, n. n.], Marx și Engels au demonstrat că romanul disimulează o tendință conciliatoare față de sistemul dominant al relațiilor de clasă sub o retorică a filantropismului social. Caracterul reformist și mic-burghez al operei lui Sue (pe care l-a denunțat cu o mare luciditate și criticul rus V.G. Belinski) e rezumat
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
să le poată distinge. Numai cei care au urcat, prin strădanie sârguincioasă, treptele inițierii, numai cei al căror ochi lăuntric al minții a început să se deschidă - numai aceștia pot primi lumina învățăturilor sacre. Similar, poezia lui Mircea Ivănescu își disimulează, prin orice mijloace, natura lirismului, pentru ca numai cititorii inițiați de poezie să o descopere. În termenii teoriei literare, unui astfel de mod de înțelegere a literarității poetice i se potrivește ca o mănușă conceptul de secretivitate, pomenit deja mai sus
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
sociale. Infam om al protestului și al distrugerii. Cap al diversiunilor de tot felul. Spirit paralizat, închistat într-o tactică cu dedesubturi...El a servit drept nadă al intereselor finanțelor occidentale. El a mințit cu documentele în față,el a disimulat, el a premeditat. A venit ceasul răspunderii. Iuliu Maniu trebuie să răspundă. Triumfătoare, democrația nouă merge înainte” Și tot ziarul „Moldova liberă”, joi 21 august... continuă să publice: „..dictatorul sângeros și clica lui de lachei și de zbiri și-au
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
vasul Barbara D, avînd destinația finală portul Maracaibo din Venezuela, via Durban. La Durban, traficanții ugandezi n-au mai găsit un cargo către Venezuela (cu escale la Capetown și în Panama), așa încât an decis să schimbe destinația inițială. După ce au disimulat 6 tone de hașiș în baloturi de bumbac, au încărcat marfă pe vasul Pelikan, cu destinația Haifa. La Haifa, drogul a fost încărcat de Zim Antwerpen, adus la Constantă, de unde transportul a fost preluat de importator; societatea slovaca Slovimpex SRL
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85070_a_85857]
-
accidente, cum au fost capturile din 26 august și 3 septembrie '93. Potrivit DIG nr.27 (ianuarie '94), filiera cocainei este la fel de complexă în România că și cea a hașișului. Una dintre aceste filiere era condusă de Alexandru Docmanov, care disimula până la 100 kg de pudra în statui de metal, ce voiajau apoi dintr-un post de vama în altul. Doi dintre complicii lui Docmanov au recepționat 109 kg de cocaină între 1991 și 1993, marfă pe care au plasat-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85070_a_85857]
-
am salvat" au parazitat întotdeauna înțelegerea exactă a rolului și locului cenzurii în întreg eșafodajul represiunii cultural-ideologice. Mai întâi, o observație elementară: cenzorii erau și ei oameni. Mai încuiați, mai descuiați, mai curajoși, mai fricoși, mai rău intenționați ori cu disimulate bune intenții, unii cu ulcere și nișă, alții doar ulcerați în propriul orogoliu de autori nerealizați. Am cunoscut cenzori idioți, dar și cenzori luminați; unii au îngropat, alții au salvat cărți. Toate-s explicabile și chiar, până la un punct, justificabile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
esența realității investigate condiția umană. Cu cât cobori mai în adânc, cu atât se dizolvă zâmbetul și începe să fâlfâie aripa tragicului. Umorul injectat aforismului nu-i decât masca zâmbăreață menită să ascundă rictusul trist. Un soi de cașetă ce disimulează amăreala chininei. Dorel Schor a semnat cărți de factură diversă: "Șarpele și cupa" (Ed. Junimea), "Zmeul cel mic" (Ed. Albatros), tipărite în România și în Israel ("Amărâtul fericit", "Doctor în umor", "Consultații gratuite"). Cum se vede și după titluri, proza
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
fi imprudente sau cinice. Lipsa de popularitate este în principal produsă de către "ipocrizia acelora care ne guvernează". Micul ecran este un detector al ipocriziei, acționând ca o oglindă măritoare. Trebuie să fii un bun actor pentru a fi capabil să disimulezi cinismul la televizor. Fostul prim-ministru francez R. Barre a recunoscut că "viața politică este fundamental ipocrită". Acesta a declarat (într-o emisiune televizată pe 2 mai 1993) că este ca și cum ai formula un diagnostic medical. Ipocrizia, care poate fi
Comparaţii şi explicaţii în ştiinţa politică şi sociologie by Mattei Dogan [Corola-publishinghouse/Administrative/918_a_2426]
-
cale inițiatică ce integrează fundamentele vechilor tradiții ezoterice și ale științei contemporane, reînnoindu-le limbajul, o cale vizionară și operativă ce atinge inima conștiințelor". Fără această abordare, lăsăm să triumfe nu atît "modernitatea", cît regresiunea istorică pe care ea o disimulează. Triumful tehnoștiinței conține mai multe arhaisme decît ne imaginăm. Căci istoria, chiar cea a științei, nu avansează cu maiestatea unui fluviu, ci, uneori, cu intermitențele unui havuz sau cu ropotele unei cascade. Sinuoasă și uneori răscolitoare, ea se desfășoară și
Economie politică by Tiberiu Brăilean, Aurelian P. Plopeanu [Corola-publishinghouse/Administrative/1420_a_2662]
-
viu. Am mulți prieteni aici și, lucru decisiv, eu sunt, după tatăl meu, din Bârlad, sunt moldovean. Așa încât, atașamentele mele pentru Moldova și, cu atât mai mult, pentru Iași, au un temei genetic. A.V. Astfel se explică umorul pișcător, disimulat într-o voce molcomă și o privire inocentă? A.P. Sunt flatat, însă să știți că am și o mamă din Muntenia! Și asta, oarecum, echilibrează lucrurile... A.V. Ceea ce se simte și în textele Dumneavoastră, nu numai din felul cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
În discursul său prezidențial, rostit la cel de-al 26-lea Congres al Asociației Internaționale de Științe Politice, ea a abordat tocmai problemele ce țin de „Democratizare și democrație” și modul în care excluderea femeilor de la viața politică a fost disimulată de moravurile vremii. Ea remarca mai ales felul în care anumite metode politice legate de „democrație” depind de deținerea de către cetățeni a elementelor fundamentale de securitate personală, insistând asupra următoarelor două puncte: (1) „Dezbaterea stârnită de ideea că democratizarea, drepturile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
opoziției sclavie sexuală/drept la prostituare, ce stau la originea discursului cu dublu standard patriarhal. Toate sectoarele ascunse în care statul democratic și societatea civilă practică discriminarea sexuală și rasială ar trebui scoase la lumină și desființate. Discursurile dihotomice care disimulează adevăratele structuri ale exploatării patriarhale și neocolonialiste ar trebui, la rândul lor, transformate într-un discurs mai drept și mai omenos. 13tc "13" Democratizarea: reflecții privind dislocările de gen în sfera privatătc "Democratizarea \: reflecții privind dislocările de gen în sfera
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
de detalii, dar și disipată pe mai multe nuclee epice, a cazurilor de conștiință. Autocaracterizarea prozatorului ca structură reflexivă, închisă în magma autobiograficului și orientată psihologic spre investigarea trecutului, explică preferința pentru romanul de analiză, cultivat fie ca atare, fie disimulat sub formula mai laxă a prozei de medii și a romanului de familie. Și evoluția lui Ș. este sinuoasă: scriitorul abordează rând pe rând romanul citadin și rural, mută același scenarii de la unul la altul, oferă replici ale propriilor scrieri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289900_a_291229]
-
acasă. Nu un impuls nestăpânit spre explorarea noului, îl purta pe Odiseu peste mări și țări, ci pur și simplu voința, mereu obstaculată, de a se întoarce acasă; la fel, dorința de foarte-nou a revoluțiilor nu face, poate, decât să disimuleze - și nici măcar prea bine - obsesia recuperării foarte-vechiului. Altminteri, ca și Odiseu, și revoluțiile, în decursul acestui nemăsurat ocol, întâlnesc felurite soiuri de monștri, dar, spre deosebire de eroul lui Homer, scăpat cu bine și ajuns în Ithaca la „draga soție”, revoluțiile sucombă
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
floarea frumuseții” lor. E ales Alcibiade în finalul Banchetului pentru că este exemplar dintr-un punct de vedere cu nimic special: în scena seducției, și încă mai înainte, Alcibiade înțelege că Socrate îi respinge propunerea (caz în care Socrate nici nu disimulează, și nici nu se preface în sensul cel vechi al ironiei); asta înțelege el foarte bine. De înțeles, înțelege, de crezut însă nu crede până în zorii zilei când află năprasnicul răspuns: Socrate nu pe Alcibiade vrea să iubească, nu!; vrea
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
fariseic, iezuit(ic) (fig.), machiavel(ist)ic, mincinos, nesincer, perfid, pestriț, prefăcut, proclet, șiret, șmecher, tartuf, telpiz, trombonist, viclean, zugrăvit, „se dă după cum bate vântul”, „o scaldă”, „o întoarce ca la Ploiești”. Când nu e nici dual, nici duplicitar, își disimulează gândurile, intențiile prin fapte („face de ochii lumii”, „pupă-l în bot și papă-i tot”), faptele prin vorbe („să faci ce zice popa, nu ce face popa”, „zice ca tine și face ca el”, „în față zice una, în
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
au păstrat În arhive, zugrăvesc asceza afișată la Blaj ca pe o mască filistină, În spatele căreia se ascundea un climat de profundă imoralitate. Desigur - orice istoric o știe - mărturiile respective Își au limitele lor, pot adeseori să exagereze sau să disimuleze, camuflând partizanate și subiectivități. Dar imaginea transmisă de documente rezonează cu ceea ce cunoaștem despre societatea vremii În ansamblul ei. Preotul român ardelean, fie el și greco-catolic, atât de adânc integrat În masa lumii sătești din care cu greu putea fi
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
peuples de l’Autriche et de la Turquie, a lui Hippolyte Desprez. Interesul colegilor săi, ca și efortul lui Papiu de a-l satisface nu se datorau Însă doar simplei curiozități, ci urmăreau o finalitate clară, chiar dacă ea era, din nou, disimulată cu grijă În paginile epistolelor. Andrea Petri va afla În primul rând de la colegul său ardelean aspecte privind „spiritul național redeșteptat al acestor popoare, suferințele lor, năzuințele și străduințele de a atinge un scop care...”. Un al treilea aspect caracterizant
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
parte, au copleșit literatura română, reducând-o, în cele mai multe cazuri, la tirade. Prefaceri sociale, prefaceri artistice. Adevărul și Realitatea. Nici că se poate două muze mai darnice în inspirație.” În cuprins, cu caracter de rubrici fixe, există „Societățile dramatice”, unde disimulat sub inițialele D. Db. (Dinu Dumbravă), este laudativ la adresa celor trei societăți dramatice de la București, Iași și Craiova „pentru munca cea mare de regenerare morală” și pentru „influența hotărâtoare asupra spiritului publicului”, „Însemnări de la premiere”, semnată de același Dinu Dumbravă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286522_a_287851]
-
simetrice la partea superioară, iar celelalte două incizii inferioare - submandibular bilateral - sunt paralele cu marginea bazilară, cu excizii triunghiulare CHIRURGIE ORO-MAXILO-FACIALĂ PREZENTĂRI DE CAZURI CLINICE VIOLETA TRANDAFIR, DANIELA TRANDAFIR 104 aferente pentru ușurarea mobilizării; în acest mod, cicatricile vor fi disimulate în pliurile naturale și se asigură pediculi vasculari deosebit de bogați. Îngrijirile postoperatorii constau din: toaleta și pansamentul zilnic al plăgii operatorii; igienă orală; alimentație cu paiul (lichidă și semlichidă); antibioterapie 5-7 zile postoperator; suprimarea firelor de sutură (intraorale și cutanate
CHIRURGIE OROMAXILOFACIALĂ PREZENTĂRI DE CAZURI CLINICE by VIOLETA TRANDAFIR, DANIELA TRANDAFIR () [Corola-publishinghouse/Science/730_a_1027]
-
sensul, doar cel care trăiește efectiv mitul fiind apt să-l perceapă la adevărata amploare, este cea a abordării ezoterice. Astfel, Vasile Lovinescu, urmând direcția lui René Guénon, consideră că "miturile și basmele populare nu sunt creația ethosului colectiv ci disimulează principiile unei ordini dictate de voința divină", istoria vizibilă fiind dublată de o alta, în care fiecare dintre noi joacă "rol" secund.171 Mitul nu poate fi arhetip deoarece el este efect și nu cauză, (un "adevăr secund", după formula
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
catarsis. 439 Toate mișcările contemporane cu caracter mitologic prezintă o hipertrofie a acestei funcții ritualice (Ku-Klux-Klan, hitleriști etc.), cufundându-se în ceea ce John Moffat Mecklin definea ca "acea beție de scurtă durată pe care un om inferior nu o poate disimula atunci când, pentru câteva clipe, simte că deține puterea și că inspiră teamă." ibidem, p. 24, nota 14. 440 David Adams Leeming, op. cit., p. 217. 441 Ibidem, p. 220. 442 Ștefan Borbely, Eroicul, p. 12. Plasându-se în ecuația etajelor culturale
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
ale unui ziar, dar care, totuși, în cursul unei conversații, nu ar putea nici o clipă să treacă drept o frază înzestrată cu sens. (1999: 124) Pornind de la faptul că "enunțul este dat întotdeauna prin intermediul unei consistențe materiale, chiar dacă aceasta este disimulată și chiar dacă, abia apărută, ea este condamnată imediat să dispară" (1999: 23), Foucault are în vedere cazul extrem al aceleiași fraze (sau propoziții) care nu este niciodată identică cu ea însăși ca enunț, în momentul în care coordonatele situației de
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]