775 matches
-
TRĂIEȘTE TRĂIEȘTE — Trebuie să trăiești, Îi spun eu cu blândețe. I s-au dat ochii peste cap. Femeia Îmi urlă În ureche, — COLIN... COLIN... OF NU DUMNEZEULE NU... Nu știu cât timp trece pe când stau alături de lucrul ăsta diform care zace În duhoarea propriilor lui secreții, ținând-o de mână pe femeie. Pot să aud sirenele și simt mâna pe umărul meu. — E-n regulă frățâne. Ai făcut mai mult decât ar fi putut oricine. A murit. Privesc În sus și văd un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
e să ajung ca Busby... iar chestia aia din weekend a fost ultima picătură, aproape Îl implor eu. Detest vopseaua aia albastru deschis de pe pereții camerei lui Toal. O face să pară mereu rece. În plus mai e și mirosul, duhoarea aia hidoasă de tutun stătut, care pare să se fi impregnat În celulele pielii lui Toal. Adică, și mie Îmi place câte o țigară, dar puțoiu ăla... — Bine Bruce, bine. Pot să autorizez un concediu special. Sunt gata să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
de Crăciun. Cu Bladesey. Cât de patetic și fără prieteni poți să ajungi? Declin și deprimare peste tot. Casa e ca un veceu, peste tot numa mormane de gunoaie și țoale vechi și puturoase. Până și io Încep să simt duhoarea când intru În casă. Sinucigașii ăia slabi și iresponsabili, copiii ăia drogați și vagabonzii ăia Împuțiți o duc mai bine ca mine În perioada asta a anului. Carole ar trebui să rezolve lucrurile. Dacă și-ar putea măcar da seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
prăjiți, cutii de bere (mov? da, până la urmă au ajuns și la noi!), farfurii cu resturi putrezite de mâncare, chiar și o grămadă de vomă uscată Într-un colț. — Ascultă Bruce, chipul lui Toal se lungește În timp ce nările-i recunosc duhoarea care pe noi demult ne lasă indiferenți, nu poți trăi așa. Nu poți lua legătura cu nimeni care să aibă grijă de tine? — Nu... BUNTY SHIRLEY CHRISSIE CAROLE Carole. Singura care era În stare să ne dea ceva. Restul doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
și asistenții sociali, mai mult decât atât nu se poate. Medicul nostru, În general plin de viață, ne umple cu putoarea deprimantă a eșecului lui, putoarea unui om pe care l-au ajuns din urmă propriile-i limite. E o duhoare cu care ne-am obișnuit În ultima vreme. Emană din fiece por bolnav al trupului meu, la fel de veritabilă ca și sudoarea stătută de whisky ce o Însoțește. După ce noi, eu, noi plecăm din cabinet și mergem prin sat, mototolim rețeta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
judecătorul, mai mult pentru el însuși decât pentru noi ceilalți, care nu mai contam pentru el nici cât negru sub unghie. S-ar fi zis că se bucura să audă evocat numele rivalului său - și că acest nume e asociat duhorii unei morți violente -, pe care îl ura din motive pe care de altfel nici nu le cunoșteam, poate pur și simplu fiindcă judecătorul Mierck nu putea decât să urască, fiindcă asta era natura lui profundă. — Bine, bine, bine..., reluă, brusc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
ar mai împiedica nimic! Din când în când, le auzeam vocile, râsete, iar apoi auzeam pașii servitoarei primarului care venea să le aducă feluri de mâncare aburinde, care miroseau bine. Dar mirosul ăsta, în ziua aceea, era ca o enormă duhoare de care nu puteai scăpa. Aveam un nod în stomac. Îmi era rușine că sunt om. Louisette a făcut multe drumuri. „Pe o vreme să nu dai nici un câine afară din casă!“ îmi spuse ea. Masa dură ore întregi. Mierck
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
topiră ca o melasă translucidă. Se întețea un sunet ascuțit, asurzitor, în timp ce incendiau această parte a sălii. Ceea ce nu era carbonizat se lichefia datorită căldurii intense. Peretele se scurgea, adunându-se în băltoace în jurul bocancilor lor, aidoma plasticului topit. Dar duhoarea nu era cea a plasticului, ci era de origine organică. Toate privirile erau ațintite spre acest perete și pe aruncătoarele de flăcări. De aceea nimeni nu sesiză mișcarea de pe celălalt perete. 8 Creatura ieși încet din cavitatea în care stătuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
putea fi și mâna altora. Nu mult în dreptatea lui Ramza-pașa, vistiernicul Ximachi își ștersese buzele subțiri, vinete și se plecă spre urechea lui Metodiu. — Preacuvioase - șopti demnitarul - aveam noi o vorbă. — V-ascult - spuse Metodiu, ferindu-se imperceptibil de duhoarea ce ieșea din gura fanariotului. — Din câte văz eu - continuă încet Ximachi - ospățul nu mai ține mult; curând vor fi chemate astea, cum le zice, să danseze, și eu sufăr cu inima: voi pleca. Așa că înainte de-a ne despărți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ar prea putea ca adevăratul motiv al fugii bunicii de la curtea voastră, de la avere, farmacii, considerație, să fi fost mirosul. - Mirosul? Vărul-unchi nu e un bun partener de dialog: el e un partener de monolog - dar bun. - Da, domnule, zic. Duhoarea. Familiei. - Ce duhoa...? Dar cum Îndrăznești? Ce vrei să spui: ce miros avea familia noastră? - De avere-și-de-considerație, nu? Bunica avea odoratul normal, n-a mai suportat... - Ce n-a mai suportat? Ce duhoare? - De picioare, domnule. Vara, domnule. În cizme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
de monolog - dar bun. - Da, domnule, zic. Duhoarea. Familiei. - Ce duhoa...? Dar cum Îndrăznești? Ce vrei să spui: ce miros avea familia noastră? - De avere-și-de-considerație, nu? Bunica avea odoratul normal, n-a mai suportat... - Ce n-a mai suportat? Ce duhoare? - De picioare, domnule. Vara, domnule. În cizme - domnule. Pauză. L-am făcut praf. L-am lichidat. Cam prea ușor. Ce bun aș fi fost eu, În arhanghel apărător al românimii-românești - Împotriva străinismului Înstrăinant, alogenic și antidacoromân. Dar Grecoteiul nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
știm că tot făceam era să le arătăm ospitalitatea celor din sud. Scorul final a fost 20 la 14, în favoarea puternicei echipe Tulane. Dar el este un personaj aparte. Avem ceva pentru tine. Vino încoace. Ei îl numesc «Zink» sau «Duhoare» sau ceva de genul ăsta, un nume ridicol”. M-am dus și el mi-a dat mingea de aur - de aur! - pe care o câștigaseră cei din echipa Tulane. Și mi-a dat trei saci de 100 livre cu zahăr
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
mi-am făcut bagajele. Dar nu e nimic nou în asta. Desigur că nu-mi place să fac bagaje, dar să le desfac e și mai groaznic. Nimic nu-i mai nesuferit decât despachetatul, și mama mereu se plânge de duhoarea ce vine de la valiza mea. Încerc să-i spun că e doar din cauză că în timpul călătoriilor mele stau cu colegii. Trebuie să fiu sociabilă, protestez eu. Nu pot să-mi ignor colegii și să mă retrag la mine în cameră când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
amuzantă. Față-de-șarpe, hahaha. Deodată se face liniște în spate. O liniște mormântală, de fapt. Eu sunt în genunchi, cu punga de jeleuri ieșindu-mi din valiză de parcă le-aș fi cumpărat eu. Și însăși fiara e lângă mine. O miros. Duhoarea aia intensă pe care o simțeam la clasa întâi și-a făcut drum până la clasa a doua datorită purtătoarei sale. Mă uit în sus. Ochii ei mă sfredelesc. Dacă privirile ar putea ucide, acum aș fi atârnată de tavanul avionului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
cu voce rugătoare, câteva din puținele cuvinte rusești pe care le știa : "Devușca ! Spasibo, spasibo, davaite mnia devușca", în timp ce mâinile scoteau la iveală sticlele cu băutură pregătite ca să cumpere grănicerii. În zadar. Un pat de pușcă în moalele capului și duhoarea șliboviței curgând din sticlele sparte. Atât și-a mai putut reaminti când și-a revenit în fire la postul de grăniceri de pe graniță, unde după multe vorbe și amenințări fusese adusă o "autoritate" română care nu era altul decât domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
piciorul stăpînului, va purta cu ea în drum spre ușă întregul balast al persoanei sale. Și totuși nu se putea smulge din fotoliu, nu voia să-și accepte înfrîngerea, să facă acei pași vinovați către ușă, să coboare scările și duhoarea eșecului să-i întunece mintea, ședea pierită, fără gînduri și doar brațele care strîngeau spasmodic marginile fotoliului, tremurînd din pricina efortului, exprimau cumplita încordare ce sălășluia în ea. Parcă trecuseră luni, veacuri de cînd zăcea acolo, sub povara privirii lui, incapabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
piciorul stăpânului, va purta cu ea în drum spre ușă întregul balast al persoanei sale. Și totuși nu se putea smulge din fotoliu, nu voia să-și accepte înfrângerea, să facă acei pași vinovați către ușă, să coboare scările și duhoarea eșecului să-i întunece mintea, ședea pierită, fără gânduri și doar brațele care strângeau spasmodic marginile fotoliului, tremurând din pricina efortului, exprimau cumplita încordare ce sălășluia în ea. Parcă trecuseră luni, veacuri de când zăcea acolo, sub povara privirii lui, incapabilă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
miros specific de celulă descompusă parțial. Eu n-o să simt, n-o să simtă nici Trofin, sau poate el, el care este un sloi de gheață o să simtă o vreme, foarte puțin timp, dar Ovidiu, Fana, ei vor percepe cu siguranță duhoarea, ea va intra în perdele în covoare, în lucruri, se vor foi pe scaune jenați când vor veni pe la mine, se vor grăbi să plece pretextând treburi urgente și pe scări vor comenta: a îmbătrânit maman. Sidonia chemă chelnerița. Voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
a Încruntat din sprâncene În Încercarea de a sugera importanța a ceea ce era pe cale să spună. — Ca un pod ce leagă două culturi, vei lega Estul de Vest. Asya a strâmbat din nas ca și când ar fi depistat În casă o duhoare Înfiorătoare pe care doar ea o putea percepe și și-a țuguiat buzele ca pentru a spune „Ai vrea tu!“. Între timp nimeni n-a observat că Petite-Ma se ridicase de la masă și se apropiase de pianul la care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
păsările au devenit stăpîne pe apartamentul meu am sperat că mirosul de coteț va deveni destul de jenant pentru locatarii ultimului etaj sau pentru alte persoane avînd ferestrele de aceeași parte cu mica mea fereastră deschisă de la baie. Un fel de duhoare se instalase în apartamentul meu, un amestec de mirosuri provenind de la excrementele păsărilor, dar și de la penele rămase de la ele, de la praful acumulat pe mobile și pe mochetă, de la resturile din pubelă nedevorate integral precum și... de la mine. totuși, țin să
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
biscuiți : trei ani. Pentru lapte : șase luni. Un miros din ce în ce mai insuportabil pătrunde de pe coridor (sau mai degrabă din bucătăria doamnei Bordaz). Un miros de pește stricat. (apucase, doamna Bordaz, să facă piața ?) Un miros cumplit pătrunde și de pe stradă, o duhoare de zarzavat alterat, de cărnuri putrede, de gunoaie neridicate. X încearcă să acopere cu fîșii de leucoplast toate crăpăturile de la uși și de la ferestre. După o vreme simte însă că nu mai are aer, că se sufocă. mai mult decît
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
la masa sa preferată, de unde vede toată strada. Din păcate efortul său este insuficient, mirosurile pestilențiale continuă să-l asedieze. De unele magazine nici nu se poate apropia. Halele au devenit un fel de rană deschisă a orașului iradiind pretutindeni duhoarea unui dezgustător puroi alimentar. X nu are de ales : trebuie să extindă operațiunea de curățire a orașului. începe cu incinerarea gunoaielor. trece pe străzi, adună pubelele, le grupează la intersecții, le răstoarnă, stropește gunoaiele cu benzină și le dă foc
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
pompierilor. îndreaptă jetul de flăcări spre cărnurile și mezelurile expuse în rafturi. arde totul, iar la sfîrșit dezinfectează cu extinctorul. operațiunea îi ia șase luni. repetă operațiunea în piețe ca să lichideze tonele de alimente alterabile de pe tejghele. Ca să scape de duhoarea care vine din apartamente nu poate, pentru moment, decît să închidă toate ușile și ferestrele clădirilor din oraș. încă șase luni. Parchează mașinile de o parte și de alta a străzilor ca să poată circula el însuși cu mașina personală pe
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
ieri te năucea papagalu, acu iești tu pă trapez și-l năucești pă dânsu. Nu că mă lași să minciunez, da-ți spun că mandea ieram mai lipit ca pistonu dă siringă la Institutu dă Prognoză „Veterinarele Diogo“ și că duhoarea dă tren iera pentru măndel ca izu dă coteț pentru dulău și ca izu dă Lacroze pentru tine: voi să spui că io, ca voiajor ce ieram, șteam să iau tot timpu pulsu la drumu dă fer, da pă bune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Istoriei universale dă Cantú. Când veterana a bătut În retragere, i-am dat o palmată În spate lu Julito, care iera gata-gata să cumpere bilet dă Cosquín, cu tusea lui dă câine, și i-am zis dă la obraz, bașca duhoarea care i-am trimis: — Hop-țop! S-a aflat clenciu și tu, fi-miu, care Îmi pare că ți s-a dus fumurile. Vin să-ți dau tributu În condoleanțe. — Da ce spui tu, Urbistond? mi-a zis pă numele dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]