872 matches
-
animator”, fire profund boemă, C. a fost un partener de emulație inovatoare al lui Tristan Tzara, Marcel Iancu, Ion Vinea, F. Brunea-Fox. Continuator al prozei în registru absurd a lui Urmuz, C. începe să colaboreze, uneori sub pseudonimul Sindbad, la „Facla”, „Chemarea” și la „Contimporanul” (cooperând și la construirea acestei reviste). Volumul Exerciții pentru mâna dreaptă și Don Quichotte, apărut în 1931, este receptat favorabil de critica vremii. Implicat într-un proces politic, C. părăsește țara în 1959, stabilindu-se la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286442_a_287771]
-
minijup", 2000; „Ridendo", 2002; „Sechestrați în umor", 2004 și „Corecții cu zâmbete", 2006. Nu putem trece de acest capitol fără să reținem una din epigramele lui, din „Antologia epigramei românești", realizată de Giusepe Navara în 1985 și tipărită la Editura Facla din Timișoara: „Poetului insipid: Citind poemul lui rebel, / Un adevăr ni se impune: / Nu-i important ce spune el, / E important ce... nu ne spune." <G. Navara, „Epigrame alese", 1985, p. 129/>... Volumele de umor au fost prefațate de Teodor
Clipe de vrajă by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/640_a_1035]
-
colaboratori la presa socialistă („Chemarea”, „Socialismul”, „Lumea nouă”), la cea de orientare democratică („Cuvântul liber”, „Viața românească”, „Adevărul literar și artistic”, „Dimineața” ș.a.), precum și la publicații ca „Mântuirea”, „Lumea evree”, „Luptătorul”. Între 1920 și 1940 semnătura îi apare în „Flacăra”, „Facla”, „Lumea”, „Universul literar”, „Adam”, „România”, „Revista Fundațiilor Regale”, „Ecoul” ș.a. În 1929 scoate revista „Hanul samariteanului” (două numere). Biografia sa e punctată de învinuirea de colaboraționism cu armata germană de ocupație, ceea ce îi aduce destituirea din funcția de defensor ecleziastic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
soldați din gardă apăruseră ca din senin. Contu rurile lor se mișcau aidoma unor umbre care dansau. Apoi se Îndepărtară iarăși și pașii lor se auziră din ce În ce mai slab dintr-una din nenumăratele galerii laterale. Numai pâl pâirea roșiatică a unei facle se mai vedea la capătul corido rului lung ce ducea la sala de ceremonii. — Cred c-au plecat, șopti o voce. Noroc cu draperia de aici. — Da, era cât pe ce să ne descopere. Pe aici viermuiește de gărzi. Se
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
cu oarecare greutate. Pătrunseră Într-o Încăpere Îngustă, luminată doar de razele palide ale lunii printr-o fereastră Înaltă cu un singur ochi de geam. Mirosea a piatră umedă și a mucegai. Fata fu Împinsă Înăuntru și, după ce slujitorul puse facla Într-un sfeșnic pe masă, ieși fără să spună un cuvânt, răsucind de două ori cheia În broască. O voce spuse: — Nu te mișca de-aici și cască bine ochii. Greu de crezut că doamna va putea sparge ușa, dar
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Plecăm, spuse el. Hildebrand, pregătește totul. Luăm cu noi toți oamenii, afară de paza castelului. Pune-l pe scutierul Arnold În frunte, el vede pe Întuneric de parc-ar fi o mâță. Oamenii să Înfășoare În zdrențe copitele cailor. Nu vreau facle, nu vreau lumini, nu vreau zgomot. Vreau o armată de umbre tăcute. Nimeni nu trebuie să știe c-am plecat. De Îndată ce ieșim, se Închid porțile castelului și nu mai iese nimeni. Nimeni, nici măcar o pasăre! Să Închidă porțile, să ridice
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Conrad. N-am ce face cu ei. Ori o să atârne În furci, ori Îi isprăvim acum, pe dată. Toți sunt trădători și le slujesc ucigașilor și trădătorilor, așa că judecata lor va fi scurtă. Apoi, dintr-odată, izbucniră chiote de război. Facle se aprinseră și oșteni Înarmați până În dinți răsăriră de peste tot. Tânărul prinț Împreună cu ai săi traseră săbiile și se aruncară În luptă. Erau luptători Încercați și armele lor do borau totul În jur. Dar dușmanii erau numeroși. Mereu răsă reau
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
la Început e atât de Îngust. Înăuntru tunelul se lărgește și se poate Înainta În picioare. Pătrunseră În vizuină. Dintr-odată se văzură Într-o Încăpere În care puteau sta În picioare. Unul dintre ostași scăpără amnarul și, la lumina faclei, văzută că pereții erau par dosiți cu piatră de râu. Totul era Întocmit cu mare price pere și dădea impresia a fi foarte trainic, fără pericol de prăbușire. Doar umezeala și mirosul de mucegai care-ți tăia respirația arătau că
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
dădea impresia a fi foarte trainic, fără pericol de prăbușire. Doar umezeala și mirosul de mucegai care-ți tăia respirația arătau că nu se mai trecuse pe acolo de ani buni. Înaintau cu fereală, orbecăind la lumina din ce În ce mai slabă a faclei. Bodo simți cum Îl cuprinde amețeala. Era mult prea slăbit și-și spuse că nu va rezista nici să Înainteze, nici să străbată calea Întoarsă. Picioarele i se Înmuiară și se Împiedică de un morman negru, prăvălindu-se deasupra. Îngrozit
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
va rezista nici să Înainteze, nici să străbată calea Întoarsă. Picioarele i se Înmuiară și se Împiedică de un morman negru, prăvălindu-se deasupra. Îngrozit, simți sub el un corp omenesc și-l strigă cu voce Înceată pe slujitorul cu facla. Când se aplecară asupra mormanului, la lumina ce pâlpâia șters văzură trăsăturile Împietrite de groază ale seniorului de pe Stouff. Era În armură, ca și cum s-ar fi pregătit de luptă. Coiful și-l ținea În mâna Înțepenită și la gât avea
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
ucis ultimul prieten! Doamne Sfinte, strigă el Îngrozit, Înseamnă că Eglord a fugit. A scăpat. A fugit Înainte să ajungem noi aici. și și-a luat și prada cu el! Totul e pierdut, nu-l mai putem prinde! Oșteanul cu facla, un slujitor bătrân care văzuse multe În viață, cercetă cu atenție tunelul și spuse: — Domnule Bodo, nu vă fie cu supărare, nu cred că a putut ieși cineva. N-avea pe unde. Ați văzut ce greu am răzbit noi. și
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
of Queensland, Australia. DRAGOȘ, Aurel, caricaturist de valoare. Importante caricaturi ale lui Aurel Dragoș sunt publicate de Lorin Popescu în ziarul „Curentul”din octombrie 1928. Aurel Dragoș a fost apreciat pentru caricaturile politice și sociale din: „Chemarea”, „Luptătorul”, „Adevărul”, „Dimineață”, „Facla”, „Clopotul”, „Lupta”etc. DRĂGĂNESCU-VERICEANU, Veturia, traducătoare a poeziei eminesciene în limba franceză; FILIP, Constantin V. (n. 1934), doctor în științele agricole, profesor doctor la Institutul Agronomic din Iași; FLORESCU, MIHAI (1895-1925), actor; FOCȘA, Gheorghe (n. 1903-1995), sociolog, etnograf și muzeograf
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
arată în față! *„Am lăsat să vorbească faptele. Căci, dacă mi-aș lăsa să vorbească numai revolta, simt bine că anumite siluete de oameni n-ar putea fi descrise decît cu piciorul” (Nicoară al Lumei [N.D. Cocea], „C. Disescu”, în „Facla”, nr. 25, 18 iunie 1911, p. 425). *Sînt sigur că toți „amicii” știu acum „noua formulă redacțională”. Dar nici unul n-a reacționat încă; telefonul stă mut; nici o protestare, formală barem. Se verifică versul exilatului la Tomis: Donec eris felix, multos
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
facă? Genul lui e „proza scurtă” sau chiar foarte scurtă, în care s-a perfecționat. Răspunsul meu a fost: „în nici un caz nu trebuie să vă schimbați genul!” L-am sfătuit apoi să „planteze” volumul și la alte edituri („Dacia”, „Facla”, de pildă), iar pentru a le influența hotărîrile să ia legătura cu unii dintre criticii și scriitorii-factori de decizie care „au organ” pentru o astfel de literatură (Ov.S. Crohmălniceanu, Mircea Opriță ș. a.). Ultima soluție, cea mai decentă, ar fi să
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
la Direcția Generală a PTT. Debutează cu versuri în 1919 la „Moldova de la Nistru” și va fi un colaborator asiduu al multor reviste și ziare, cum sunt „Adevărul literar și artistic”, „Viața literară”, „Cosinzeana”, „Convorbiri literare”, „Universul literar”, „Cronicarul”, „Epoca”, „Facla”, „Familia”, „Gândul nostru”, „Neamul românesc”, „Pământul”, „România literară” (1932-1934), „România literară” (1938-1940) ș.a., iar după al doilea război mondial „Gazeta literară”, „Ateneu”, „Argeș”, „Manuscriptum”, „Tribuna” ș.a. Volumul de nuvele și schițe Sora Emilia (1930) dezvăluie un prozator atent la dramele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289968_a_291297]
-
Iași, 1999. Perls, Fritz, The Educational Counselling, Roschelle College, New Jersey, 1992. Petru, I., Logică și educație, Editura Junimea, Iași, 1994. Poenaru, Romeo, Deontologie Generală, Erasmus, București, 1992. Popeanga, Vasile, Clasa de elevi subiect și obiect al actului educativ, Editura Facla, Timișoara, 1973. Popescu, V. Vasile, Știința conducerii învățământului, E.D.P., București, 1973. Potolea, Dan et alii, Structuri, strategii, performanțe în învățământ, Editura Academiei, București, 1989. Potolea, Dan, „De la stiluri la strategii: o abordare empirică a comportamentului didactic”, în Structuri strategii performanțe
[Corola-publishinghouse/Science/2057_a_3382]
-
București, 1985. Păun, Emil, Școala - abordare sociopedagogic, Editura Polirom, Iași, 1999. Perls, Fritz, The Educational Counselling, Roschelle College, New Jersey, 1992. Poenaru, Romeo, Deontologie Generală, Erasmus, București, 1992. Popeanga, Vasile, Clasa de elevi subiect și obiect al actului educativ, Editura Facla, Timișoara, 1973. Popescu, V. Vasile, Știința conducerii învățământului, E.D.P., București, 1973. Potolea, Dan et alii, Structuri, strategii, performanțe în învățământ, Editura Academiei, București, 1989. Potolea, Dan, „Stilurile pedagogice: dimensiuni structurale și incidente în procesele de învățare la elevi”, în Revista
[Corola-publishinghouse/Science/2057_a_3382]
-
Iași, 2005. Perls, Fritz, The Educational Counselling, Roschelle College, New Jersey, 1992. Petru, I., Logică și educație, Editura Junimea, Iași, 1994. Poenaru, Romeo, Deontologie Generală, Erasmus, București, 1992. Popeanga, Vasile, Clasa de elevi subiect și obiect al actului educativ, Editura Facla, Timișoara, 1973. Popescu, V. Vasile, Știința conducerii învățământului, E.D.P., București, 1973. Potolea, Dan, „De la stiluri la strategii: o abordare empirică a comportamentului didactic”, în Structuri, strategii, performanțe în învățământ, Editura Academiei Române, București, 1989. Potolea, Dan et alii, Structuri, strategii, performanțe
[Corola-publishinghouse/Science/2057_a_3382]
-
la Ministerul Artelor și Cultelor (1923-1929), bibliotecar și referent la Ministerul Muncii, Sănătății și Ocrotirilor Sociale (1929-1944) și secretar general al Uniunii Scriitorilor Democrați (1944-1949), a publicat sporadic în „Tiparnița literară”, „Cuvântul”, „Universul”, „Caietul de poezie al «Revistei Fundațiilor Regale»”, „Dimineața”, „Facla”, „Adevărul”, „Viața literară”, „Azi”, „Lumea românească”, „Mișcarea literară”, „Reporter”, „România literară”, „Ramuri” ș.a. A lăsat două cărți pentru copii și, în 1966, și-a retipărit versurile (completându-le cu un ciclu inedit, Cartea de patimă) și traducerile în volumul Inima
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286158_a_287487]
-
se refuză publicarea unor poezii în franceză, C. se grăbește să-și tipărească în regie proprie placheta Efluvii (1931) și se apropie de „Contimporanul”, în care face să apară versuri și notițe iscălite Leo-Albert Werner și V. Cristian. Redactor la „Facla” în anii 1932-1933, mai colaborează la „Zodiac”, „Tiparnița literară”, „România literară”, „Clopotul”, „Ulise”, „Litere”, „Azi”, „Revista Fundațiilor Regale”, „Societatea de mâine”, „Reporter” ș.a. Redactor a fost, în 1936-1937, la „Adevărul” și „Dimineața”, semnând articole pe teme culturale, interviuri și numeroase
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286510_a_287839]
-
pregătirii tezei de doctorat Dimitrie Bolintineanu și epoca sa, pe care o va susține în 1971, este numit în 1969 redactor-șef al Editurii Minerva, de unde se pensionează în 1992. A debutat ca elev în 1946, cu poezii, în gazeta „Facla” din Brăila, și editorial în 1956 cu studiul Începuturile romanului românesc. A colaborat la „Națiunea”, „Flacăra”, „Revista elevilor”, „Tânărul scriitor”, „Gazeta literară”, „Luceafărul”, „Viața românească”, „România literară”, „România liberă”, „Tribuna”, „Steaua”, „Revista de istorie și teorie literară”, „Adevărul” ș.a. Începând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290430_a_291759]
-
Kaiser Franz, Karton Nr. 147 (alt 150). 120 Elisabeth Bradler-Rottmann, op. cit., p. 131-142. 121 D. Prodan, Supplex Libellus Valachorum. Din istoria formării națiunii române, Ed. Științifică și Enciclopedică, București, 1984, p. 232-236; Nicolae Bocșan, Contribuții la istoria iluminismului românesc, Editura Facla, Timișoara, 1986, p. 113-114. 122 Kriegsarchiv, Wien, HofKriegsRat, Protokoll, 1784, Dep. Lit. G, Pg. 82, Pg. 560. 123 Ibidem, Pg. 81, Pg. 560, Pg. 1292. 124 Ibidem, Pg. 82, Pg. 94, Pg. 560, Pg. 1293. 125 F. Zieglauer, Die Entwicklung
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
1912, p. 34 și urm. 111 Mihai-Ștefan Ceaușu, Școală și educație în Bucovina în perioada iosefinistă și postiosefinistă, în "Anuarul Institutului de Istorie "A. D. Xenopol"", vol. XXX/1994, Iași, p. 228. 112 Nicolae Bocșan, Contribuții la istoria iluminismului românesc, Ed. Facla, Timișoara, 1986, p. 122. 113 I. V. Goraș, Învățământul românesc în ținutul Sucevei. 1775-1918, Ed. Didactică și Pedagogică, București, 1975, p. 53; Ioan Mircea Bogdan, Die Rumänen und ihr Schulwesen (Banat, Siebenbürgen, Bukowina, Moldau und Walachei), în Revolution des Wissens
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
cele din urmă nu mi-a mai ajuns. Am început să mă aventurez în afara lui. Am început cu împrejurimile cu filmele lui Sean Connery, pe care, după doi de analiză a virtuților comparate ale interpreților lui 007 (timp în care facla evlaviei mele luminase mai puternic cînd pe unul, cînd pe altul), l-am declarat cel mai bun dintre ei. Verdictul a justificat cei doi ani de judecată ; era verdictul corect la care ar fi ajuns orice om normal care, fără
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
în care perinele lui Pogor începuseră să-și joace rolul, chestiunea fu dezlegată în sensul părerei optimiste. Apoi, altă discuțiune, cum să se numească gazeta. Dar timizi, cum eram la început, pentru a nu-i da un nume pretențios ca Facla, Lumina, Zorile, Renașterea, cu care se împodobiseră altădată niște ciuperci sporadice ce au trăit cât roza lui Malherbe, ne-am oprit cu toții asupra titlului modest: Convorbiri literare. După ce lucrul fu hotărât definitiv în mijlocul unui ura frenetic, ne-am dus cu toții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]