563 matches
-
ale secolului al XIX-lea și primele decenii ale secolului al XX-lea. Nu era o lume idilică, dar era o lume vie, cosmopolită, autoritar dominată de reguli și fixată în legi morale de la care era imposibil să te abați. Hermina Ciorogariu percepe acest univers de pe celălalt versant al prozelor lui Slavici, fiindu-i, din acest punct de vedere, un complement plin de savoare. Hermina știe să asculte, să vadă și să-și aducă aminte. Constituită dintr-o suită de medalioane
Literatura de scrin by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6571_a_7896]
-
autoritar dominată de reguli și fixată în legi morale de la care era imposibil să te abați. Hermina Ciorogariu percepe acest univers de pe celălalt versant al prozelor lui Slavici, fiindu-i, din acest punct de vedere, un complement plin de savoare. Hermina știe să asculte, să vadă și să-și aducă aminte. Constituită dintr-o suită de medalioane, cartea oferă o imagine panoramică a acelei lumi care gravita în jurul „metropolelor” Budapesta și Belgrad, și care-și avea axul central într-un Arad
Literatura de scrin by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6571_a_7896]
-
imagine panoramică a acelei lumi care gravita în jurul „metropolelor” Budapesta și Belgrad, și care-și avea axul central într-un Arad real-mitologic, ale cărui puncte de maximă expresivitate le-am mai prins și eu: pădurea de la Ceala („Pădurița”, în textele Herminei, „Păduricea”, în vremea copilăriei mele), hotelul „Crucea Albă” (rebotezat „Ardealul”), „Schela” (actualul cartier Aradul Nou, cu populație majoritar germană chiar pe vremea copilăriei mele), bulevardul Andrassy (rebotezat Republicii) etc. Toate acestea sunt prezentate în carte cu bucuria celui care se
Literatura de scrin by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6571_a_7896]
-
Republicii) etc. Toate acestea sunt prezentate în carte cu bucuria celui care se știe locuitorul unui paradis etern, cetățeanul unei lumi adânc întemeiate, al unei meritocrații în care fiecare individ ajungea la locul care-i era destinat. Există în Caietele Herminei o sumedenie de mici stampe de epocă, mai sugestive decât orice studiu socio-etnografic. Ca tânără învățătoare, pe la 1896, într-un sat din zona Aradului, Hermina își începe descrierea cu aceste fraze: „În vremea aceea, {eitinul era o comună mare, curat
Literatura de scrin by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6571_a_7896]
-
meritocrații în care fiecare individ ajungea la locul care-i era destinat. Există în Caietele Herminei o sumedenie de mici stampe de epocă, mai sugestive decât orice studiu socio-etnografic. Ca tânără învățătoare, pe la 1896, într-un sat din zona Aradului, Hermina își începe descrierea cu aceste fraze: „În vremea aceea, {eitinul era o comună mare, curat românească. Erau două prăvălii evreiești, poștă și un hornar.” Un exemplu de concentrare și expresivitate curat latinești! În fine, acest autoportret „prin reflexie” ne arată
Literatura de scrin by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6571_a_7896]
-
pădure, înflori copacii, blagoslovindu-i pe fiecare cu însemnele puterii și măreției sale: pe unul cu-o hlamidă; pe alții încotoșmănându-i în cojoace mițoase; altora aruncându-le bundițe de ied în spinare; turnând odăjdii pe brazi și punând blănuri de hermină pe crengile cedrului; oblojindu-i cu vată și feșe de argint mirosind a tămâie, sau, transformându-i în fantastici urși polari plecați la plimbare printre banchizele de gheață de pe malurile gârlei și pârâului. Un gând zănatec o îmboldea să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
erau singurele în înțelegerea Pomponeștilor, care mai aveau credința că omagiile trebuiesc smulse. Fără a se îmbrăca țipător, căci poseda uzajul lumii, madam Pomponescu își dezvoltă garderoba într-un chip notoriu, schimbă trei blăni - una de astrahan, una albă de hermină și una de cozi de vulpe - mergea la teatru și la Operă în rochii de seară de dantelă, brocart auriu sau alte țesături rare, punea la gât perle, își umplea degetele cu inele și devizaja, după expresia lui Smărăndache, sala
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
el un Weltanschauung, ca și Ioanide, în care monumentele jucau rol neînsemnat. Iubea pacea, în care înfloresc studiile și prosperă universitățile. Lumea o împărțea în două: în universitari și public indiferent. Pe cei dintâi îi visa îmbrăcați în togă cu hermină, diferențiată însă după grade. N-ar fi admis ca un agregat să se confunde cu un profesor plin. Imagina biblioteci bine ținute la zi, încălzite iarna, cu lămpi electrice pe fiecare masă și cu pupitre rezervate pentru profesori. Și-ar
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
mine se dovedește a-mi fi de folos la un moment dat. În stradă, am căutat un telefon public și am sunat la Adlon. Îmi aminteam Încă multe din momentele plăcute petrecute acolo, unde mai aveam Încă mulți prieteni. — Bună, Hermine, Bernie la telefon. Hermine era una dintre centralistele de la Adlon. — Bună, străine! Nu ne-am văzut de secole, Îmi spuse ea. — Am fost un pic cam ocupat. — Așa e și Führerul, dar el tot Își face timp să treacă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
-mi fi de folos la un moment dat. În stradă, am căutat un telefon public și am sunat la Adlon. Îmi aminteam Încă multe din momentele plăcute petrecute acolo, unde mai aveam Încă mulți prieteni. — Bună, Hermine, Bernie la telefon. Hermine era una dintre centralistele de la Adlon. — Bună, străine! Nu ne-am văzut de secole, Îmi spuse ea. — Am fost un pic cam ocupat. — Așa e și Führerul, dar el tot Își face timp să treacă pe aici și să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
de pe cerul violet Îmi spuneau că vremea avea să se strice. Am oprit mașina În Leipziger Platz, În față la Palast Hotel, unde am intrat și am dat un telefon la Adlon. Mi-a răspuns Benita, care Îmi zise că Hermine i-a lăsat un mesaj pentru mine cum că, la vreo jumătate de oră după ce vorbisem cu ea, sunase un bărbat care a Întrebat de o prințesă indiană. Asta era tot ce aveam nevoie să știu. Mi-am luat din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Deutsche Lufthansa pentru zborul de marți seara cu destinația Londra, aeroportul Croydon. Biletele erau dus-Întors și rezervate pe numele Herr și Frau Teichmüller. Înainte de a părăsi apartamentul lui Haupthändler, am dat un telefon la Adlon Hotel. Când mi-a răspuns Hermine, i-am mulțumit pentru faptul că mă ajutase În istoria cu prințesa Mushmi. Nu mi-am putut da seama dacă oamenii lui Goering de la Forschungsamt Înregistrau deja convorbirile de la aceast telefon; nu se auzea nici un clic, și nici o mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
faptul că mă ajutase În istoria cu prințesa Mushmi. Nu mi-am putut da seama dacă oamenii lui Goering de la Forschungsamt Înregistrau deja convorbirile de la aceast telefon; nu se auzea nici un clic, și nici o mai mare rezonanță În vocea lui Hermine. Dar știam că dacă puseseră Într-adevăr telefonul sub ascultare, atunci urma să primesc obligatoriu mai târziu transcrierea acestei convorbiri dintre mine și Hermine. Era un mijloc foarte bun de a testa adevărata măsură a cooperării primului-ministru. Am ieșit din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
de la aceast telefon; nu se auzea nici un clic, și nici o mai mare rezonanță În vocea lui Hermine. Dar știam că dacă puseseră Într-adevăr telefonul sub ascultare, atunci urma să primesc obligatoriu mai târziu transcrierea acestei convorbiri dintre mine și Hermine. Era un mijloc foarte bun de a testa adevărata măsură a cooperării primului-ministru. Am ieșit din apartament și am coborât la parter. Portarul ieși din birouașul lui și Își luă cheia În primire. Nu spui nimănui că am fost aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
stolnic Constantin Cantacuzino și marele spătar Mihai rămăseseră în București ca să pregătească primirea la Curte a trimisului împărătesc. Rumen la față, cu barba îngrijit tunsă, domnul era elegant îmbrăcat cu mantie din postav albastru având cusută la margini blană de hermină alb strălucitoare. Mantia se revărsa bogată peste crupa calului, prinsă fiind la gât de o agrafă de argint cu rubine șlefuite rotund. De o parte și de alta pe piept erau prinse câte douăsprezece găitane brodate cu fir de aur
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
scaunul șoferului. Răsucește cheia în contact, turează un pic motorul, apoi pornește. Unde dorește mademoiselle să meargă? întreabă cu glas glumeț Marius. La Continental putem asculta un jazz de calitate. Nu, răspunde ea cu voce alintată din spatele somptuosului guler de hermină, la Athénée Palace. "Când vrea fetița ta ceva, Dă-i tot ce-i cere inima..." începe el să fredoneze zâmbind versurile unei romanțe siropoase. În timp ce rulează pe șosea o delectează cu întâmplări vesele și anecdote cazone, despre câinii regimentului care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și TV. În pregătire pentru tipar romanul: CRISTINA, sau morile de vânt ale vremurilor, în 3 volume: vol. 1 partea întâi: Drăcușorul cu ochi verzi; partea a doua: Pe unde trece un scriitor... vol. 2 partea a treia: Doamna în hermină albă; vol. 3 partea a patra: La Parcul cu Ciori; partea a cincea: Un senator, doi scriitori... Ediția I-a : Editura Junimea, Iași 1989 Redactor: Elena Chiriac Ediția a II-a: Editura Junimea, Iași 2008 Redactor: Simona Modreanu Editura JUNIMEA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
aproape instantaneu durerea. Pe deplin calm și mulțumit de sine, consulul se opri ca să admire armoariile Franței imperiale. Un vultul de aur pe scut rotund, panglica Legiunii de Onoare, sceptrul și mâna justiției, toate înconjurate de o mantie azură cu hermină pe care erau presărate mai multe albine aurii. „Albina este o metaforă inspirat aleasă”, ținea să sublinieze el ori de câte ori avea vreun vizitator important, dar fără să intre în alte amănunte, pentru că, la drept vorbind, nu le cunoștea. Nefiind de viță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de molcom și o îmbrățișează cu tandrețe, iar eu îi simt gustul pe buze: atât de candidă și, totuși, rece! Îndepărtez gerul doar cu un semn de iubire când suntem amândoi îmbrățișați. Căldura ce emană din trupu-mi, ca blana de hermină, Ți-l acoperă pe-al tău, ca o primăvară fremătândă. Și-atunci, ca prin minune, ne naștem două crengi gata înmugurite... Eliberare Știu, uneori, dragostea este oarbă, nu vezi defectele celuilat. Stai într-o stare latentă, asemenea vremii anemice de
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
amuletă. e grea și rece și alte vedenii secretă. împodobită mă simt și totodată golită, tingire în soare lucind, de toată lumea ocolită. o, dar visul e lung, niciodată nu se termină astfel încât cineva milostiv să-mi pună pe umeri o hermină, să-mi adăpostească creștinește goliciunea, să-mi ofere în locul tremurului, salvatoare, rugăciunea. dar nici rugăciunea nu-i tăcere, îmi zic, parcă trezită. ochii mei însă dorm, plasa visului pescuiește în ei vrăjită. mâna întind să m-asigur, că amuleta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
PCR. După un an a revenit la București, în sectorul 3, iar în 1935, a fost condamnat pentru deținerea unor documente ilegale, dar nu a fost încarcerat. A fugit în Spania și în anii 1937- 1939, împreună cu soția sa, evreica Hermina Marcusohn, a luptat în Brigăzile Internaționale (comuniste) în Războiul civil din Spania, unde și-a pierdut brațul drept. În 1939 s-a retras din Spania în Franța, iar de acolo a fost transferat în URSS. În timpul celui de-al Doilea
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
când începuse a nu mai ști ce să facă, el a văzut ieșind pe porțile cetății două femei tinere și frumoase, care după chip și îmbrăcăminte se vedea că erau de neam. Amândouă călăreau câte un unicorn, mai alb decât hermina. Ele înaintau spre pajiștea unde Rogero lupta cu atâta vitejie împotriva spiridușilor, la vederea femeilor spiridușii s-au retras cu toții. Ele s-au apropiat și au întins mâinile tânărului cavaler care avea fața aprinsă de oboseală și emoție. Recunoscător pentru
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
al spumelor de mare. Un suflet risipit în nori, în cenușiul din furtună, Răscumpărat de mii de flori Când stele-n suflet se adună. Un diamant scânteietor Brăzdat de umbră și lumină, Răzbate-n timp, nemuritor, în dans sălbatic de hermină. Izvor cu unde de cristalE liniștea dintre furtuni. E valul sfărâmat de mal Și ziditoare e de lumi. E nemurirea dintr-o clipă, E deznădejde și uitare, în zbor, e zbatere de-aripă, E cerul aplecat spre mare. Nu știu
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
străduțelor Dionisie Lupu cu Maria Rosetti, ședeau parcă tustrei calibrați într-un ac de seringă, străpungând cu nemiluita trupurile cucoanelor cu mutrițe emailate, plimbîndu-se pe bulevarde nemaivăzute în rochii pale, ușoare ca adierea de pasăre, a franțuzitelor în teci de hermină, cu pantofi mofturoși sau cu sandale de lamé, a eleganților strânși în ghete de lac și-n corset, cu buzele melodramatic fardate și obrajii albiți farmaceutic cu pudră, fudulindu-se ca niște curcani sub pălăriile de panama. Traversară astfel viscerele
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
și mătase, creată de Thackeray Johnston, un tânăr designer din New York. Se zvonește că rochia avea aproape 200 de metri de tiv cusut manual și 17000 de perle de cultură brodate pe trenă. A purtat o capă din blană de hermină albă și la gât un diamant albastru, despre care se crede că ar fi faimoasa inimă a Prințesei Letizia a Spaniei. Piatra a fost un cadou din partea mirelui, Giles Monterey, despre care se știu foarte puține lucruri. Se crede că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]