660 matches
-
divorț, și făgăduindu-și de-a face o despărțire de o noblețe nemaipomenită, așa încît "întîia lui mare dragoste" să nu sufere nimic, și amândoi să rămână prieteni. Bineînțeles, aceste meditații Stănică nu le facea în fața Olimpiei, și unele ușoare insinuări se izbiră de neînțelegerea încăpățînată a femeii. Stănică se socoti atunci un martir neînțeles. - Iubita mea, zise el pe drum, înconjurînd mijlocul Olimpiei, știu, sunt un distrat, te neglijez. Spune-mi verde în față, osîndește-mă, iubirea mea. - Dragă, obiectă Olimpia
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Noi am aflat precis că Georgeta face asta pentru dumneata. Noi nu zicem nimic, poate ții la ea, dar nu trebuia să-l încurce pe bietul Titi. Titi mânuia pensula, cu ochii în hârtie, din ce în ce mai nervos. Felix rămase înmărmurit de insinuarea Aurichii, trebuind totuși să-i recunoască o măsură de adevăr. - Eu, zise el, încurcat, nu am nimic cu domnișoara Georgeta, abia o cunosc... Întâmplător... e o eroare la mijloc... cine v-a spus asta? - Cine ne-a spuuus? întrebă Aglae
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
fiziologică și psihologică de a avea femei și de a le iubi, necesitatea de a discuta despre femei, de a-și găsi un punct de vedere metafizic, în care șă-și ordoneze viața sentimentală. Îl plictiseau eternele G. Călinescu apostrofe și insinuări triviale ale colegilor: "Te-am văzut cu o damă bine", "Ai dat o lovitură", "Faci ceva?", " Sper că nu e numai platonic!" Bântuit de astfel de gânduri, mergea încet de-a lungul Cheiului Dâmboviței, când îl opri cu brațele larg
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
aș cădea eu, crezând că iubesc ca o soră o fată care nu mi-e rudă. Pascalopol fu așa de izbit de această observație a lui Felix, încît tânărul se căi și-și dădu seama abia după ce vorbise de brutalitatea insinuării lui. Moșierul bătu darabana cu degetele, oftă, întoarse capul spre Otilia și zise, în sfârșit, în chip de închiere: - Domnișoara Otilia e singură în măsură să judece înaceastă materie. Suntem toți nimic altceva decât niște bieți oameni. Felix fu așa
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Să am și eu o mulțumire, să știu că n-am îngrijit degeaba un om. S-au mai văzut bărbați care au înșelat femeile după ani de zile de răbdare. - Și ce vrei? o întrebă moș Costache, intrigat, după câteva insinuări de soiul acesta. - Vreau și eu o mulțumire cât de cât, acolo, cum să zic, dacă nu altceva, să mă treci la testament. Bătrânul recăpătă nervurile de foaie de varză pe frunte și răguși complet: - Ce testament? Eu nu fac
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
tremură apa ... Se pare că, în clipa când a ieșit de aici, călugărul Teodul s-a cufundat în pământ.” (Cruciada...: 270). Revelatoarea imagine a poeticii blagiene („Numai în fântână tremură apa...”) exprimă, deopotrivă, o întreagă filosofie existențială, dar și o insinuare a Fantasticului oarecum neașteptat în această dramă, sub forma discretă a eresului. în Ivanca , ipostaza hidoasă a morții este susținută nu prin lipsa apei (Bachelard), ci prin prea-plinul ei, prin acvaticul distrugător în care plutesc „oase...pline de glod”, în
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Elena Agachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1379]
-
călare peste alții, atâta vreme cât știe să călărească. Dar asta îl și face ridicol. Doar bărbatul poate fi ridicol, prin nevoia de poză. Pe când femeia, dacă are gust pentru poză, are instinctul care o face să fie mereu deasupra pozei, a insinuării, a intenției de a fi mai mult decât poți să fii. Femeia nu are nevoie de orgoliu ca să-și arate existența: ea se arată ca femeie și, prin asta, și există. Bărbatul, chiar dacă își arată masculinitatea, trebuie să-și mai
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
drăguță, sunt populară cu ei, și asta îi dezarmează ! Dar m-ai înțeles greșit ! Ce să dezarmez ? Nici vorbă ! — Știu, draga mea, știu ! Am făcut doar o comparație, tu, care ești fată cultă, înțelegi ! De aceea insist : treci tu peste insinuările Clemenței și haidem ! — Dar m-ai înțeles greșit... Nu m-am supărat... Doar ne cunoaștem, eu și Clemența, de atâta vreme... — Știu că nu faci tu un motiv din așa ceva ! Tu, Ivona, scumpo, ești o fată prea inteligentă ca să... Dar
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
face el un gest calm după ce-și retrage mîna. Era așa fain! surîde Liliana. Dar imediat își înfășoară picioarele în pătură și-i zîmbește lui Mihai ca un "sîc!", reținîndu-i totodată mîna care pornise în căutarea unui loc de insinuare. Ochii ei devin o clipă triști, iar colțul gurii se închide într-o paranteză amară. Ți-am spus că în vila de peste drum stau niște prieteni. Am și alți prieteni, dar nu sînt așa apropiați ca cei de vizavi... Mihai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Restul „echipei“ a venit cu alibiuri. Citit printre rînduri: Parker considerase că victima este o jigodie și grăbise Încheierea anchetei. Tomberon continua să Întîrzie. Ed Începu să se uite pe foaia cu alibiuri. Max Peltz, suspectat pentru corupție de minore - insinuări la greu, nici o acuzație Înaintată. Scenarista Penny Fulweider: acasă, cu soțul. Billy Dieterling cu un alibi pentru Timmy Valburn. Scenograful David Mertens, un tip bolnăvicios, suferind de epilepsie și alte boli, avea un alibi oferit de Jerry Marsalas, infirmierul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
nu i-am spus nimic lui Jack. Întrebarea numărul unu: — De unde știi toate astea? Tot ce mi-ai spus. Ochii lui Timmy Începură să strălucească. — Am aflat În seara asta. După faza de la hotel Billy voia o explicație pentru toate insinuările acelui polițist Îngrozitor despre Johnny Stompanato. Billy știe de mulți ani cea mai mare parte a poveștii, dar voia să știe și restul. Am mers la casa lui Raymond din Laguna. Raymond știa toate evenimentele recente de la Pierce și i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
că Marsalas a ripostat. Am văzut pastilele alea pe podea și... oh, Dumnezeule, David trebuie să fi Înnebunit de tot! Nu putea Înțelege cine e bun și cine e rău și pur și simplu... Trei: — La hotel ați reacționat la insinuarea cu Johnny Stompanato. De ce? — Stompanato Îi șantaja de ani de zile pe clienții lui Pierce. M-a prins cu un alt bărbat și a stors de la mine o parte din povestea lui Mertens. Nu mult - doar faptul că Raymond Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
incomodă privirea lui. —Măi să fie, spuse el, rânjind. Deci, Ashling, asta faci tu în timpul liber? Dirty dancing? — Nu este... Își dorea să îl plesnească. Serios, e un material superb. Te-ai descurcat foarte bine, spuse Jack, fără pic de insinuare. Nu-i așa, Lisa? Gura Lisei s-a metamorfozat într-o multitudine de forme, dar nu avea nici o scăpare. Da, s-a trezit ea obligată să spună. Așa este. Lisa a rezervat o masă la Halo pentru ea și Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
următoarea dedicație : Lui Truffaut, de la François la François, Weyergraf. Se poate citi În jurnalul meu, la data de 29 octombrie 1968, această scurtă notiță informativă: „Văzut părinții. Stranie ostilitate a tatei față de proiectul meu de carte...“. Care i-au fost insinuările, reticențele, subînțelesurile neplăcute? Nu au fost niște fraze precise. Ostilitatea a fost surdă, adică mută. Voia cumva să mă Îndepărteze de o carieră de om de litere ale cărei dificultăți, capcane, probleme practice, și Înainte de toate financiare, el le cunoștea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
să mă Îmbrac ca o văduvă habotincă sau ca una din acele femei care confundă lumina soarelui cu păcatul capital. Mă duceam la serviciu cu părul strîns Într-un coc, nemachiată. În ciuda acestor tertipuri, Sanmartí continua să mă perie cu insinuările lui, Întotdeauna impregnate de acel zîmbet alunecos și cangrenat de dispreț, tipic eunucilor samavolnici care atîrnă ca niște cîrnați umflați din Înaltul statelor de funcții ale oricărei Întreprinderi. Am avut două sau trei Întrevederi În perspectiva altor locuri de muncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
-l închipuiți pe patul de moarte. Rămâi mult timp la noi? i se adresă prințului Lizaveta Prokofievna. — Toată vara, poate și mai mult. — Ești singur? Nu te-ai însurat? — Nu, nu m-am însurat, spuse prințul și zâmbi de naivitatea insinuării. — N-ai de ce zâmbi, se mai întâmplă. De casă te întreb; de ce n-ai venit la noi? Avem o atenansă întreagă în care nu stă nimeni; de fapt, faci cum vrei. De la ăsta închiriezi? De la ăsta? adăugă ea cu jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mănânce șaizeci de călugări? râdeau toți în jur. Desigur că nu i-a mâncat deodată, ceea ce-i evident, ci, poate, în cincisprezece sau în douăzeci de ani, ceea ce este absolut de înțeles și natural... — Și natural? — Și natural! respinse Lebedev insinuările, cu o încăpățânare pedantă. Pe lângă asta, călugărul catolic este din fire iscoditor și curios, așa că-i foarte ușor să-l momești în pădure sau într-un loc ferit și acolo să-i faci ce s-a spus mai sus; totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
gust de plictiseală infinită și o senzație de evanescență mai vastă ca depărtările? Nici vinul, nici muzica și nici îmbrățișările nu te apropie de dulceața destrămării ca valurile ce se urcă spre absența și nimicnicia ta și te mângâie cu insinuări de dispariție! Marea - comentariu fără sfârșit la Ecleziast... Un om fericit descifrează el ceva în întinderile marine? Ca și cum marea ar fi făcută pentru oameni! Pentru aceștia e pământul, acest amărât pământ... Dar acordurile nefericirii se împreună cu ale mării, într-o
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
s-a lăsat înșelat de tonul aparent binevoitor al împăratului. Din contră, a înțeles că e dispus să mușamalizeze afacerea și să scape de el. Nu-l va lăsa! Augustus murmură ca pentru sine: — Trădare, așadar... Oftează. De fapt bănuia. Insinuările Liviei au fost destul de clare. Ridică pe neașteptate privirea și-și înfruntă interlocutorul. — Și tu deții probe acum că cineva ar fi conspirat împotriva statului sau a mea? Fulcinius ezită. Este vizibil intimidat. Se hotărăște în cele din urmă, dar
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
pe care le-a făcut, tributul de sânge plătit În Pământul Sfânt și așa mai departe. Ca și cum n-ar fi fost de-ajuns, sosește Nogaret, care amintește că Templul a avut legături mai mult decât prietenoase cu Saladin: suntem În fața insinuării unui delict de Înaltă trădare. Justificările lui Molay sunt penibile, În această depoziție omul, greu Încercat deja de doi ani de carceră, pare o cârpă, dar tot cârpă se arătase și imediat după arestare. La o a treia depoziție, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
murdărie și nu deosebește stânga de dreapta? Tactul și sensibilitatea le sunt date puținor oameni, iar Anjali nu este printre cei aleși. Nu cruță nici un amănunt; nu lasă nici o presupunere să-i treacă prin cap, nu-l scutește de nici o insinuare, nici cea mai mică sămânță de îndoială n-apucă să încolțească printre firele lungi de iarbă din mintea stăpânului. Întinează voit amintirea Amritei cu o delicatețe greu de numit, evitând orice amănunt care l-ar putea face pe acest soț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Aici. Adică în clădire. Locuiește chiar deasupra magazinului. Doar nu bănuiești că ar fi implicat... - Sunt întrebări de rutină pe care trebuie să le pun, spuse pe un ton neconvingător Sachs. Kara părea mai degrabă amuzată decât supărată de această insinuare: - Uite, știu că pare morocănos și că are o latură neprietenoasă a personalității. Dar nu a făcut niciodată rău nimănui. - Și totuși, știi pe unde era în dimineața asta pe la orele 8? întrebă Sachs pe un ton blând. - Da, încuviință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
au devenit prea strâns legate. Prin urmare, atunci când te afirmi în străinătate, e ca și cum ai spune: „Da, poți faci treabă bună și în altă limbă, și în alt fel”. Desigur, nimeni nu mi-a spus direct așa ceva. Dar a existat insinuarea că săvârșisem un fel de trădare: „Ai ieșit din Sionul nostru”, parcă mi se reproșa. S.A.: Ce bizar! E ca un fel de înaltă trădare, ca o crimă de stat, deci. Pe scurt: dacă studiile iudaice în forma lor canonică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
afacere, le e frică să vorbească de el din cauza că a fost asasinat acolo, ceea ce nu e o reclamă prea bună pentru o universitate. S.A.: Asta eu însumi am văzut, o mare reticență, mergând chiar până la acuzații, ori cel puțin insinuări. Chiar în corespondența mea cu foști colegi de-ai lui. Unii au fost discipoli și colegi ai lui Eliade XE "Eliade, Mircea" , apoi colegi cu Ioan Petru Culianu XE "Culianu, Ioan Petru" și, când i-am convocat la unele eforturi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
au vehiculat-o pesediștii, anume că doamna Schrotter ar fi fost doar un „iepure“ de campanie pentru candidatul democrat-liberalilor. Și, în fine, nu mă interesează nici de ce candidata independentă Schrotter s-a retras, pentru că speculațiile trimit de cele mai multe ori către insinuări murdare care chiar nu-și au rostul. Mă intrigă însă pașii pe care doamna Irina Schrotter, care se bucură de o popularitate importantă în Iași, i-a făcut de-a lungul vremii cochetând cu politica. Mai întâi, la alegerile din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]