726 matches
-
vreun pahar două devine mai vorbăreț. La fel sunt și eu. Este tot scund, cu părul șaten zburlit, căci nici acum nu-i stă peste cap, cu un vârtej în frunte care-i duce o șuviță în răspăr, ochii tot iscoditori, de copil obraznic, cu încrețituri în colțurile gurii și a ochilor, fruntea îi este brăzdată de două șanțuri proieminente, cu vocea acum mai groasă, poate de la fumat și băutură și mincinos de îngheață apele. Păstram în rucsacul cu care merg
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
cu stafii”. Din această cauză, de cum se lăsa seara, înfricoșați, fugeam spre casele noastre, după o zi de joacă în sălbăticia de nedescris de aici. Eu să fi avut pe atunci vreo patru-cinci anișori. Eram o fetiță prizărită, cu ochii iscoditori și jucăuși, ca două diamante negre într-o sublimă albeață, imaculată, cu obrăjorii rozii; cam urâțică, ziceau cei mari despre mine, dar vioaie și inteligentă. Nu mă prindea nimeni, oricât ar fi fugit după mine, dar eram atât de fricoasă
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ușor! Și nu-I mai pomeni numele! Din cauza Lui am ajuns în situația asta de renegat și izgonit din Rai! Pentru că voia să ne transforme pe toți în supușii Săi! În timp ce el deținea toată puterea, fiind atotștiutor! (Zâmbitor și iscoditor se îndreaptă spre Faust, spunând, gesticulând gânditor cu degetele spre cap) Dar ce ai spune dacă te- aș face cel mai bogat om din lume? FAUST (distrat și neatent la ce spune Mefisto, se analizează în oglindă): Am mai îmbătrânit
Sceneta "Sensul vie?ii" by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83571_a_84896]
-
Iar câteodată, fiindcă întâlnești pe cineva și-ți dai seama că locul lui e într-o carte. Iar atunci scrii frumos: „Cititorule drag, apropiindu-te de această carte, vei afla că autorul ei a cunoscut un copil isteț, cu mintea iscoditoare și sufletul generos, pornit spre fapte deosebite. În urma deselor întâlniri cu el sau cu cei prin care acesta se strecura ca o adiere înviorătoare, mi-am crestat pe răbojul amintirilor întâmplările mai de seamă, plăcându-mi să le răscolesc din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
să-i tulbure somnul, nici măcar „sângeroșii gemeni Horia și Dragoș de la grupa mare“, conform capitolului 9), mama prăjea cartofi și, în chip neobișnuit, mă întreba câte ceva despre școală, ofițerul cerceta atent terenul, se străduia să afle ce-i cu mine, iscoditor, învăluitor, căuta să-și facă o părere cât mai precisă despre trupele, fortificațiile, armamentul greu și munițiile de care dispuneam. Ronțăind cartofii prăjiți unul câte unul, tacticos, doar nu mă zorea nimeni să termin și să plec (și oricum n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
a descifra cu o secundă mai devreme, marea iluzie de Libertate! Rosti cu vocea sugrumată de emoție, de incertitudine. „Veste bună...?” Maistrul de șantier nu răspunse. Îi făcu semn să-l urmeze Într-o altă Încăpere mai ferită de privirile iscoditoare a gardienilor, a deținuților, ocolindu-i privirea. I se adresă. „În urmă cu o jumătate de oră am primit dela prietena dumitale Atena, cele ce urmează...! Înstanța de judecată a tribunalului va găsit vinovat de complicitate la delapidare și a
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
ale țării și desigur, insulta hainei militare. Deci, neapărat avem nevoie de martori, pentru a evita orice ulterioară reclamație...!” Tony Pavone cumpăni câteva momente, apoi Întrebă. „Pot da un telefon...?” „Ca la tine acasă...!” - se sclifoci un invadator. Sub privirile iscoditoare a invadatorilor, Tony Pavone reuși să roage doi colaboratori mai apropiați de el să-i facă o vizită imediat, expunând În scurte cuvinte motivul. Se răsuci către Șeful invadatorilor, privindu-l neutru. „În camera alăturată Încă mai doarme Atena, buna
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
cei mai de seamă și cărturarii căutau să pună mîna pe El chiar în ceasul acela, dar se temeau de norod. Pricepuseră că Isus spusese pilda aceasta împotriva lor. 20. Au început să pîndească pe Isus; și au trimis niște iscoditori, care se prefăceau că sunt neprihăniți, ca să-L prindă cu vorba și să-L dea pe mîna stăpînirii și pe mîna puterii dregătorului. 21. Iscoditorii aceștia L-au întrebat: "Învățătorule, știm că vorbești și înveți pe oameni drept, și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
pilda aceasta împotriva lor. 20. Au început să pîndească pe Isus; și au trimis niște iscoditori, care se prefăceau că sunt neprihăniți, ca să-L prindă cu vorba și să-L dea pe mîna stăpînirii și pe mîna puterii dregătorului. 21. Iscoditorii aceștia L-au întrebat: "Învățătorule, știm că vorbești și înveți pe oameni drept, și că nu cauți la fața oamenilor, ci-i înveți calea lui Dumnezeu în adevăr. 22. Se cuvine să plătim bir Cezarului sau nu?" 23. Isus le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
infirmiera, mă bătea ușor pe obraji ca să mă trezească. Când am deschis ochii credeam că era mama, numai ea în această lume obișnuia să mă pălmuiască. Reli era cam de aceeași vârstă cu mama, necăsătorită, cu păr blond și ochi iscoditori albaștri. Râdea și am remarcat că râsul ei era ironic și conspirativ. Am înțeles imediat că eram gravidă și că eram în mâinile lui Reli. Era în plină vară și aerul era aromat, dar eu hoinăream pe străzi fără scop
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
de sictirul locului, și șterge-o!“. Sugestia e clară, de o trasparentă și, mai ales, eficientă mizantropie. Mai toate figurile din roman se lasă reduse la câteva linii Privirea îndreptată de autoare către lumea din jur este lipsită de iluzii, iscoditoare și „rea“. Universul apare făcut din cârpeli, ziare vechi, mizerie. Oamenii sunt caricaturi, trădând la fiecare mișcare sforile păpușerești, denunțându-se singuri ca impostori ai propriei lor condiții. Exagerarea e un semnal al vacuității interioare, și, într-adevăr, mai toate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
sinceritate când spun că nemurirea o atingi dacă trăiești fiecare clipă la maximum și te bucuri de ea, dând tot ce ai mai bun și mai caritabil din tine. Nu sunt o fire morbidă, dar, atunci când moartea mi-a zâmbit iscoditoare și ispititoare, nu am putut decât să-i întorc zâmbetul cu multă nonșalanță. Fără mustrări de cuget, în fiecare noapte mă culc cu moartea în pat, căci viața fără a fi însoțită de moarte, ar fi destul de singuratică, cu toate că nimeni
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
șade Hynek. Asta iar n-o pot face nemijlocit. Mi-am câștigat aicea pintre cei din Botoșani numele de gură-rea, pentru că li-a plăcut unora cari-au răspândit ei singuri faime despre Enacovici ș. a. ca să mă numească pe mine de iscoditori acelora. De-aceea ceea ce pot afla trebuie să mi se prezinte ca din întîmplare și să nu semene că am căutat a afla anume faima cutare or cutare. Te rog totodată să observi încă una. Deși am sosit în Viena
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
cu mare dragoste și pricepere de personalități marcante ale ingineriei electrice precum Nicolae Boțan și Leopold Sebastian, de adevărați magi ai cuvântului precum Emil Luca și Alfred Braier, de profesioniști ai disciplinei, acurateței și pedanteriei precum Hugo Rosman, de minți iscoditoare și neastâmpărate precum Alexandru Climescu și Adrian Corduneanu, de pasionați și perfecționiști ai profesiei precum Laurențiu Turic. Am învățat cu toții enorm de la dascălii noștri, poate nu atât de mult cât ar fi dorit ei să ne transmită, dar suficient ca să
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Ion Bogdan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_964]
-
la adăpost fără merit. — Și atunci, vrei cu de-a sila să mă supui la paterice? Cum spui, cinstite Părinte, să te supun la paterice, în pustiul încercărilor, cum scrie la Pateric. De-asta sunt aici, nu ca să te povățuiesc! Iscoditor mai ești! — Sunt chiar iscoada, Sfinția Ta! În străfundurile dragostei stă ascunsă mila. Este tunelul subteran al vieții, pătimirea pentru faptul că exiști în afara vieții tale. Și, tocmai din această pricină, cei cărora li se face milă de ei înșiși
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
o explozie sinceră, de o reală plăcere. Să știi că ai dreptate! No, ce fain poți converti totul în ironie... Așa-i cum ai spus: am vizavi o domnișoară Cucu. Ia te uită! Dar... tărăgănează Mihai vorbele, privind-o lung, iscoditor, data trecută mi-ai spus altceva despre "vizavi"... Liliana tresare și se uită speriată în ochii lui. Are privirea neliniștită, iar obrajii i s-au aprins. Întinde mîna, vrînd să ia paharul cu vodcă. Observînd-o, Mihai împinge cu vîrful degetelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
tainice cu locuitorii, lucru la care-i mai venise la-ndemînă inacțiunea lui Nicolae Litovoi, comandantul orașului, care era reținut în pat prin boală, și câștigă pentru planul său pe un locuitor notabil din oraș, anume Nicolae Manglavites, om îndrăzneț și iscoditor, care, adaptîndu-se cu împrejurările schimbate ale timpului, știa să ție sama de ele. Acesta își puse cu succes în cumpănă toată retorica și iscusința pentru a dispune populația în favoarea împăratului. "Am răbdat multe - zicea el - sub domnia băiatului Calliman și
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
auzi despre aceasta și antipatia lui se prefăcu în dușmănie pe față contra guvernului romeic. Pîn-acum Suleiman, care vâna autocrația asupra turcilor, nu avea decât un singur rival periculos în persoana frățîne-său Mohamed din Asia; de acuma-nainte însă spiritul iscoditor al lui Mircea știu să deștepte pe un al doilea rival mai puternic în fratele său Musa, pe care-l pofti cu acest scop dincoace în Europa. Pentru Mircea nemulțămirile provinciilor europene din Turcia contra lui Suleiman nu erau o
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
mare! Susan, iubirea mea. Lumea se oprea să vadă cele două vehicule; bărbați și femei așezați pe marginea drumului, În fața casei, Îi priveau cum trec; cîțiva copii traversau În fugă strada și Întorceau capul să se uite cu ochii lor iscoditori, zdrențăroși, respingători. O stradă Întortocheată, alta mai dreaptă acum și mai largă și oamenii strînși pe trotuare de o parte și de alta și noi Înaintăm. Polițistul le face semn să treacă, respectuos, poftiți, poftiți, arătîndu-le drumul cu mîna Întinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Crimeea, iar Nikolai Andreevici, răposatul, a fost om respectabil, cu relații, și patru mii de suflete a avut la timpul lui... Exact, se numea Nikolai Andreevici Pavlișcev. Și, răspunzând, tânărul îl învălui pe domnul atoateștiutor într-o privire atentă și iscoditoare. Acești domni atoateștiutori se întâlnesc uneori, chiar destul de des, într-un anumit mediu social. Ei știu tot, întreaga curiozitate neastâmpărată a minții lor, toate capacitățile se avântă impetuos într-o singură direcție, firește, din pricina absenței unor interese de viață și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Numai zâmbetul, cu toată amabilitatea pe care încerca s-o afișeze, era cam prea afectat; schițându-l, dinții se arătau cam prea regulați, ca niște perle; cu toată aparenta lui voioșie și sinceritate, privirea îi era cam prea fixă și iscoditoare. „Probabil că, atunci când e singur, nu are deloc privirea aceasta și poate că nu râde niciodată“, își spuse prințul, simțind ceva. Îi explică repede tot ce se putea, aproape repetând lămuririle pe care le dăduse valetului și, mai înainte, lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
făptură fermecătoare, răspunse prințul și le povesti pe loc întâlnirea cu Rogojin și tot ce aflase de la acesta. — Grozave noutăți! exclamă generalul, care se alarmase iarăși după ce-l ascultase foarte atent pe prinț. Îl fixă pe Ganea cu o privire iscoditoare. Cred că nu-i decât neobrăzare la mijloc, bâigui Ganea, puțin derutat și el. Feciorașul de negustor își face de cap. Am mai auzit câte ceva despre el. — Și eu, frățioare, am auzit, continuă generalul. Chiar atunci, după tărășenia cu cerceii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Iar dumneavoastră sunteți foarte curajoasă, râdeți, însă pe mine povestirea lui m-a impresionat atât de mult, încât pe urmă am visat-o, chiar aceste cinci minute le-am visat. Le măsură încă o dată pe ascultătoarele sale cu o privire iscoditoare și serioasă. — V-am supărat cu ceva? întrebă el brusc, parcă derutat, dar privindu-le totuși pe toate în ochi. — Cu ce? strigară cele trei domnișoare, uimite. Păi, parcă v-aș ține o lecție... Toate izbucniră în râs. — Dacă sunteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o idee neașteptată, am o mare rugăminte la dumneavoastră... Însă, ce-i drept, nu știu... Se fâstâci și nu continuă; lua parcă o hotărâre și lupta cu sine însuși. Prințul aștepta în tăcere. Ganea îl fixă încă o dată cu o privire iscoditoare, atentă. — Prințe, începu el din nou, acolo pe mine... datorită unei împrejurări absolut ciudate și ridicole... de care nu am nici o vină, ei bine, într-un cuvânt, n-are rost să vă spun despre ce-i vorba, deci, acolo, mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mine în salon, îl chemă Nina Alexandrovna, apărută ea însăși în dreptul ușii. — Imaginează-ți, dragă, strigă generalul, am descoperit că l-am purtat cândva pe prinț în brațele mele! Nina Alexandrovna îi aruncă generalului o privire dojenitoare și prințului una iscoditoare, însă nu spuse nici un cuvânt. Prințul porni în urma ei; însă de îndată ce ajunseră în salon și se așezară, iar Nina Alexandrovna începu să-i explice ceva prințului în grabă și cu vocea scăzută, generalul își făcu apariția și el în salon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]