835 matches
-
a sexului și sectorul prostituției în Japoniaxe "Japonia". În această țară, exploatarea femeilor din estul și sud-estul Asiei continuă, chiar dacă acum e condusă de interese private, și nu de către stat (Hanochixe "Hanochi, Seiko", 1998). Motivul inițial de denunțare a statului nipon pentru instituționalizarea „locurilor de reconfortare” l-a constituit discriminarea împotriva femeilor din țările subjugate și mai puțin dezvoltate (colonii sau teritorii ocupate), ce se aflau sub dominația militară a Japoniei. Dezvoltarea recentă pe care a cunoscut-o industria niponă globalizată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
statului nipon pentru instituționalizarea „locurilor de reconfortare” l-a constituit discriminarea împotriva femeilor din țările subjugate și mai puțin dezvoltate (colonii sau teritorii ocupate), ce se aflau sub dominația militară a Japoniei. Dezvoltarea recentă pe care a cunoscut-o industria niponă globalizată a sexului oferă un motiv de profundă îngrijorare pentru liderii de opinie postcoloniali și cu o atitudine antidiscriminare, care consideră că forma actuală de sclavie sexuală industrială este o exploatare pe criterii de sex și rasă a femeilor din
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
un motiv de profundă îngrijorare pentru liderii de opinie postcoloniali și cu o atitudine antidiscriminare, care consideră că forma actuală de sclavie sexuală industrială este o exploatare pe criterii de sex și rasă a femeilor din sfera de influență economică niponă, situație foarte asemănătoare cu cea a „femeilor de reconfortare” din teritoriile ocupate militar de Japoniaxe "Japonia". Cazul „femeilor de reconfortare”: sclavia sexuală militară japonezătc "Cazul „femeilor de reconfortare” \: sclavia sexuală militară japoneză" Cazul „femeilor de reconfortare” (sclavia sexuală militară de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
a devenit o instituție de stat bazată pe încălcarea flagrantă a drepturilor fundamentale și a demnității victimelor. Victimele - care, conform Declarației Universale a Drepturile Omului, sunt „născute libere și egale în drepturi” - au fost discriminate și exploatate de personalul armatei nipone în bordeluri denumite „locuri de reconfortare”. Faptul că statul japonez a înființat și finanțat în mod explicit aceste case de toleranță, după modelul tradițional al sistemului de bordeluri publice, este inacceptabil și ilustrează la modul extrem transformarea femeilor de către statul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
acestei încălcări evidente a drepturilor femeilor. Conform principiilor universale acceptate de toate țările democratice, statul japonez trebuie să răspundă pentru acest caz de sclavie sexuală militară, adică pentru situația „locurilor și a femeilor de reconfortare”. Responsabilitatea statului și a poporului nipon a devenit obiect de dezbatere publică după o jumătate de veac. În toți acești ani, existența unor astfel de femei a fost vag cunoscută, ascunsă opiniei publice, iar victimelor le era rușine să își dezvăluie trecutul. Aceasta e consecința directă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
feministe au început, la rândul lor, să pretindă pentru victime despăgubiri din partea guvernului japonez. Cazul a iscat o dezbatere publică în Japoniaxe "Japonia", ceea ce a contribuit la exteriorizarea diferitelor judecăți de valoare ale cetățenilor japonezi cu privire la sclavia sexuală. Poziția guvernului nipon a fost următoarea: legislația internațională nu cere statului japonez să plătească despăgubiri „femeilor de reconfortare”. Executivul a încercat să domolească obiecțiile ridicate de avocații victimelor în propriile țări, dar și în Japoniaxe "Japonia", prin instituirea unui Fond al Femeilor Asiatice
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
legislația internațională nu cere statului japonez să plătească despăgubiri „femeilor de reconfortare”. Executivul a încercat să domolească obiecțiile ridicate de avocații victimelor în propriile țări, dar și în Japoniaxe "Japonia", prin instituirea unui Fond al Femeilor Asiatice. Prin intermediul acestuia, guvernul nipon sprijinea acordarea de plăți compensatorii victimelor, din banii adunați de la cetățenii japonezi, negând în același timp că ar fi de responsabilitatea sa să despăgubească victimele. Acest sprijin i-a nemulțumit pe mulți cetățeni, care au organizat o mișcare de ajutorare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
să joace rolul de soții și mame, iar cel de-al treilea, al prostituției, fiind cel în care sclavele sexuale erau oferite bărbaților ca o primă și o încurajare pentru activitățile lor productive. De-a lungul istoriei sale moderne, statul nipon s-a folosit abil de dublul standard patriarhal androcentric privind traficul și prostituția pentru a-și întări puterea internă și externă ca stat modern. În primul rând, structura politico-economică a Japoniei, aflată în proces de modernizare în cea de-a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
coreence că și înainte de 1945 existase o versiune militară a sclaviei sexuale (Matsuixe "Matsui, Yayori", 1997, pp. 53-58). În anii ’70, Japoniaxe "Japonia" exploata deja femeile din țările Asiei de Est și de Sud-Est pe care le domina economic. Poporul nipon a fost implicat în această violență de gen și continuă să ia parte la ea. De-a lungul istoriei sale, a acceptat și a perpetuat un discurs etic cu dublu standard, patriarhal și masculinizat, care le califica drept „stricate” pe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
au avut-o diferitele forme de violență împotriva femeilor, mai ales în sfera sclaviei sexuale militare și comerciale, până când problema „femeilor de reconfortare” a atras atenția opiniei publice internaționale, lansând o dezbatere care, în anii ’90, a divizat societatea civilă niponă. Spațiul discursiv al dezbaterii privind despăgubirile acordate de stattc "Spațiul discursiv al dezbaterii privind despăgubirile acordate de stat" Dezbaterea privind despăgubirea „femeilor de reconfortare”, victime ale sclaviei sexuale militare de stat, și rolul Fondului Femeilor Asiatice a dat naștere unor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
Coomaraswamy, Radhika", raportor special al Națiunilor Unite în problema violenței împotriva femeilor, s-a exprimat foarte clar în această privință. „Raportorul special vede în acest fond, în forma în care a fost creat, o expresie a preocupării morale a guvernului nipon pentru soarta «femeilor de reconfortare». Totuși, el constituie și o declarație clară de negare a responsabilității juridice pentru situația acestor femei, ceea ce se observă mai ales din dorința de a colecta fonduri din sectorul privat. Deși raportorul special salută inițiativa
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
că acest fond nu va satisface pretențiile juridice ale «femeilor de reconfortare» din punctul de vedere al legislației publice internaționale.” (Report of the Rapporteur Special, 1996, alin. 134) Această declarație ne ajută să identificăm trei poziții diferite adoptate de guvernul nipon și de diverse sectoare ale societății civile japoneze în cadrul dezbaterii privind despăgubirea de către stat a victimelor și Fondul Femeilor Asiaticexe "Fondul Femeilor Asiatice". După cum am spus, aceste poziții diferă din punctul de vedere al interpretării pe care o dau responsabilității
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
un discurs moștenit de la etica premodernă de tip Gemeinschaft, care încearcă, după cum am văzut înainte, să rectifice domnia despotică a legislației impuse printr-o etică binevoitoare și patriarhală a „grijii”. Susținătorii fondului au evitat să conteste argumentele juridice ale Ministerului nipon al Afacerilor Externe, ce neagă necesitatea luării unor măsuri juridice prin care s-ar recunoaște responsabilitatea statului japonez. Spre deosebire de adepții celei de-a doua poziții, de reclamare conflictuală a asumării responsabilității, ei adoptă o atitudine necritică față de guvern. Evitând să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
universal valabile într-un mod agresiv. Excluderea pretenției imperative de acordare a unor despăgubiri de către stat din discursul celei de-a treia poziții are un evident efect negativ asupra promovării drepturilor omului și a democratizării, astfel fiind susținută încercarea guvernului nipon de a distrage atenția opiniei publice de la chestiunea despăgubirilor plătite victimelor „locurilor de reconfortare”. Totuși, statul este ținta atacurilor verbale ale mișcărilor de dreapta din Japoniaxe "Japonia" care neagă orice responsabilitate, fie ea juridică sau morală, față de „femeile de reconfortare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
în sfera privată. Această dezbatere, adânc înrădăcinată în cultura japoneză în curs de modernizare, a stârnit interesul tuturor și a distras atenția mișcărilor sociale, precum și a mass-media de la conflictul dintre prima poziție și cea de-a doua. În consecință, guvernul nipon nu a trebuit să discute pe tema legalității refuzului său de a acorda despăgubiri victimelor sclaviei sexuale militare pe care a instituit-o. Majoritatea victimelor, în ciuda interesului material pe care îl aveau să accepte banii de „compensație”, s-au raliat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
programului Songen Jigyoxe "Songen Jigyo, programul" s-au bazat pe recunoașterea faptului că sclavia sexuală militară, ale cărei victime au fost „femeile de reconfortare”, nu reprezintă decât un caz extrem al culturii de exploatare sexuală ce susține în continuare industria niponă a sexului, activă încă și globalizată. Eradicarea acestei probleme va necesita mai mult decât o singură despăgubire din partea statului acordată victimelor „locurilor de reconfortare”. Cei care au criticat programul Songen Jigyoxe "Songen Jigyo, programul" au spus că acesta este un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
poziții diferite adoptate în dezbaterea privind „femeile de reconfortare” pune în evidență o lacună majoră. Declarația doamnei Coomaraswamyxe "Coomaraswamy, Radhika", pe care am citat-o, arată clar că statul și poporul japonez trebuie: (1) să recunoască responsabilitatea juridică a statului nipon față de victimele sclaviei sexuale militare pe care a acceptat-o, acordându-le scuzele și compensațiile cuvenite, și (2) să facă eforturi pentru a transforma cultura japoneză patriarhală a bordelurilor, astfel încât femeile și fetele din Japoniaxe "Japonia" sau din țările vecine
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
și compensațiile cuvenite, și (2) să facă eforturi pentru a transforma cultura japoneză patriarhală a bordelurilor, astfel încât femeile și fetele din Japoniaxe "Japonia" sau din țările vecine acesteia să nu mai poată cădea pradă nici unui tip de sclavie sexuală. Poporul nipon trebuie să își asume această importantă răspundere morală. Din păcate, aceste responsabilități juridice și civile nu au fost asumate și nici măcar propuse de nici unul dintre cei implicați în dezbaterea pe tema „femeilor de reconfortare”. Nici statul, nici Fondul Femeilor Asiaticexe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
aproape exclusiv geoeconomică, luând în considerare faptul că Imperiul de la Soare Răsare se aprovizionează cu hidrocarburi în principal din regiunea Golfului. Prin urmare, cunoașterea spațiului arab în Japonia este legată de interesul dezvoltării unor relații economice bilaterale pragmatice, iar cercetătorii niponi marșează cu predilecție pe aceste coordonate în ultimele decenii. Ca dovadă că interesul cunoașterii are rațiuni primordial economice, spre deosebire de alte școli de gândire geopolitică unde specialiștii în domeniu sunt geografi și politologi, în Japonia documentariștii în materie sunt în majoritate
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3040]
-
pe departe singurele ritualuri religioase practicate de japonezi. în Japonia contemporană există patru mari religii: budismul, confucianismul, creștinismul (după 1549), respectiv șintoismul. Asumarea profundă la nivel social a trei dintre cele patru religii este ilustrată și de un celebru proverb nipon: „Japonezul trăiește ca un confucianist, se căsătorește ca un șintoist și moare ca un budist”. cuvântul shintō înseamnă „calea (to, în chineză dao) urmată de kami, divinitățile tutelare ale tuturor lucrurilor”. XIII.7. Spiritele kami Tot ce este creat are
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
fantezie. Există de asemenea bandă desenată adresată lucrătorilor din birouri, Sarariman Manga, în care este prezentată lumea marilor companii, cu frustrările, eșecurile și umilințele aferente, exprimate pe un ton sarcastic, deși nu realmente critic. O însemnată parte a benzii desenate nipone prezintă viața elevilor și a studenților într-un mod care ironizează presiunea sistemului japonez de învățământ, constituind principalul canal de escapadă pentru aceștia. În fine, multe titluri sunt editate în scopuri educaționale, care prezintă lecții de matematică, fizică ori mecanisme
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
Atantidei, îngr. Doina Florea și Corneliu Popescu, pref. Adrian Butură, Cluj-Napoca, 1989; Strada Lebedei nr. 8. Pagini de jurnal, pref. Mircea A. Diaconu, București, 2002; În căutarea Atlantidei (fragmente noi), îngr. și pref. Mircea A. Diaconu, Iași, 2003. Traduceri: Suflet nipon, Cernăuți, 1937. Repere bibliografice: Călinescu, Ist. lit. (1982), 907; Traian Cantemir, Profilul etic al dramaturgiei lui Traian Chelariu, „Cercetări de limbă și literatură”, IV, 1971; Crohmălniceanu, Literatura, II, 185-187; Barbu, O ist., 162-163; Micu, „Gândirea”, 638-639; Streinu, Pagini, V, 78-80
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286187_a_287516]
-
milă și la 1500 metri, dar aveți destule alte recorduri, de sală și în aer liber, la 600, 800, 1000 și 3000 metri. „Prezența româncei la startul unei curse - scria UPI anul trecut, după câștigarea primelor două confruntări din circuitul nipon - aproape că exclude posibilitatea unei surprize în ceea ce privește identitatea câștigătorului, atât în cursele de o milă și 1500 m, cât și - iată încă o dată - în proba de 3000 m”. Ați depășit definitiv complexul Seul? Nu mai am emoții de concurs. Îmi
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_986]
-
tradiție, nostalgică, deseori cu unde satirice. Critica l-a apropiat de Ion Marin Iovescu, după cum există înrudiri și cu Marin Sorescu, în direcția cultivării limbajului regional. De asemenea, el e un producător, în spațiul românesc, de versuri în stil clasic nipon, adoptând formele prozodice haiku, tanka, senryu: „Vară și noapte - / în valul din heleșteu / spărturi de lună”; „În balconul meu - / greierele nu știe / că ninge de ieri”. Volumul antologic bilingv Pasagerul de seară - The Evening Passenger (2001) cuprinde toată recolta poetică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289732_a_291061]
-
în manuscris un volum de versuri originale cu un titlu ciudat, Dempreunul-a-fi, și tălmăcirea completă a celor 81 de poeme ale lui Lao-Tze, cunoscute sub denumirea Tao-tö-king. Lecturile, ca și traducerile efectuate sistematic din opera unor importanți poeți europeni și niponi, i-au dat posibilitatea de a descifra resorturile intime ale unei poetici moderne și de a se defini, în cele din urmă, ca scriitor. Creația sa va valorifica, în acest sens, mai cu seamă atributele de esență ale liricii japoneze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286369_a_287698]