894 matches
-
cu intenția să o strig, dar am constatat că i-am uitat numele. 17 Iubito, îmi pare rău că am fost atât de beat ieri - și sper din tot sufletul că n-am pătat covorul chiar iremediabil. Și tu și Palmer ați fost foarte îngăduitori. Trebuie să mă lași pe mine să plătesc curățatul lui. Cred că totuși am să plec, deși nu știu unde. Așa că n-am să-ți mai dau de știre pentru un timp. Să nu-ți faci griji din pricina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
să înțeleg care este problema. Îmi iubesc soția și încă o doresc. Îl iubesc și pe fratele dumneavoastră. După cum poate v-ați dat seama, sau poate nu - până nu demult eu însumi n-am realizat acest lucru - sentimentele mele pentru Palmer sunt de o intensitate neobișnuită. N-am fost niciodată ceea ce se consideră în general a fi un homosexual, dar afecțiunea mea pentru Palmer are această nuanță; ciudat este faptul, probabil cunoscut în psihologia medicală, că legătura lui Palmer cu soția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
seama, sau poate nu - până nu demult eu însumi n-am realizat acest lucru - sentimentele mele pentru Palmer sunt de o intensitate neobișnuită. N-am fost niciodată ceea ce se consideră în general a fi un homosexual, dar afecțiunea mea pentru Palmer are această nuanță; ciudat este faptul, probabil cunoscut în psihologia medicală, că legătura lui Palmer cu soția mea în loc să diminueze afecțiunea mea pentru el, a sporit-o. Această situație a presupus prin urmare - sau poate ar trebui să spun, totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
mele pentru Palmer sunt de o intensitate neobișnuită. N-am fost niciodată ceea ce se consideră în general a fi un homosexual, dar afecțiunea mea pentru Palmer are această nuanță; ciudat este faptul, probabil cunoscut în psihologia medicală, că legătura lui Palmer cu soția mea în loc să diminueze afecțiunea mea pentru el, a sporit-o. Această situație a presupus prin urmare - sau poate ar trebui să spun, totuși - o dublă gelozie: însă nu mi-am dat seama de acest lucru decât foarte târziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
nivel conștient am făcut eforturi morale - dacă se pot face vreodată asemenea eforturi - în sensul de a da dovadă de generozitate și compasiune. O explicație mai profundă și mai plauzibilă s-ar putea găsi totuși în postura specială în care Palmer și Antonia s-au situat în relația cu mine, o postură pe care am acceptat-o cu atâta ușurință. Mă refer, firește, la postura de părinți. Cred că n-a fost o simplă întâmplare faptul că m-am căsătorit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de ură. Unei asemenea uri și violențe i-ați căzut dumneavoastră victimă nevinovată, deși nu întru totul întâmplătoare. Deși nu am față de dumneavoastră nici un fel de sentimente, nici măcar - așa cum v-am spus - o cât de mică antipatie, relația dumneavoastră cu Palmer v-a transformat într-un simbol foarte util, cu alte cuvinte ați devenit joker-ul din pachetul de cărți pe care l-am văzut pentru o clipă ca fiind ținta furiei mele. Ar fi cazul să adaug, poate inutil, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ținta furiei mele. Ar fi cazul să adaug, poate inutil, că n-a fost decât o furie trecătoare descărcată din plin asupra dumneavoastră - fapt pe care-l regret enorm. Să fiți convinsă că nu am nici un fel de resentimente față de Palmer. Această dezlănțuire singulară m-a ajutat, prin aceea că m-a făcut mai conștient de persoana mea, să-mi eliberez imaginația de umori diabolice și să mă apropii mai mult de acea persoană generoasă al cărei rol am încercat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
despre mine. Mi-e teamă că m-am purtat în mod repetat urât față de dumneavoastră; nici n-ar mai fi cazul să vă spun că sunteți o persoană căreia îi port un respect profund, nu numai pentru că sunteți sora lui Palmer, ci și pentru ceea ce sunteți - și mă încearcă un regret amarnic la gândul că am ratat, poate pentru totdeauna, șansa de a mă bucura de o bună imagine în ochii dumneavoastră. Nu voi mai continua această scrisoare. Contrar previziunilor dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
cu exactitate ce gândește și ce simte Antonia. A face această încercare ar fi fost, firește, un lucru îngrozitor de dureros și tocmai pentru a-l evita mă instalasem imediat în rolul meu și acceptasem atât de total tabloul pe care Palmer și Antonia aparent mi-l înfățișaseră. N-aș fi suportat, având în vedere faptul că am fost imediat cuprins de disperare, să las o „ușă deschisă” între mine și Antonia. Să fi fost asta o greșeală sau era, de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de fapt, expresia unei dorințe ascunse? Indiferent care era realitatea, înțelegeam acum că era de datoria mea să examinez situația îndeaproape, oricare ar fi costurile pe care le-ar presupune acest demers. Mi se sugerase că, în ciuda aparențelor, Antonia și Palmer erau destul de nehotărâți. Un lucru era sigur: reacția mea promptă grăbise stabilizarea legăturii lor; și, formulând acest gând, m-am întrebat dacă nu cumva rolul meu se va schimba și dacă, după ce atinsesem un maximum, după cum se exprimase Palmer, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
și Palmer erau destul de nehotărâți. Un lucru era sigur: reacția mea promptă grăbise stabilizarea legăturii lor; și, formulând acest gând, m-am întrebat dacă nu cumva rolul meu se va schimba și dacă, după ce atinsesem un maximum, după cum se exprimase Palmer, nu aveam să intru de acum încolo într-un declin remarcabil. Regretam profund și faptul că fusesem atât de sincer cu Antonia în privința lui Georgie. Convingerea mea inițială, susținută și de Georgie, că era bine să evit o discuție sinceră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
planuri care în final nu puteau fi decât dăunătoare. Eram conștient - și lucrul acesta îmi dădea o sumbră și perversă satisfacție - că Antonia era încă departe de a fi emoțional independentă de mine. Simțea nevoia să-l aibă și pe Palmer, iar acest lucru îl declarase în mod programatic, și pe mine, într-o poziție secundară. Faptul că aflase despre existența lui Georgie venise ca un șoc și ca o provocare; și, deși eram sigur că Antonia își imagina că este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
probleme și asupra altor persoane. Căci acesta era în prezent centrul magnetic al gândurilor mele dezlânate și, cu o uimire pe care mi-o îngăduiam ca pe un lux, m-am trezit că stărui asupra ciudatei persoane a surorii lui Palmer. Acum îmi părea rău că-i trimisesem cea de a doua variantă de scrisoare, deși eram tare bucuros că nu i-o trimisesem pe prima. A doua scrisoare nu era decât o formulă neinteresantă care transforma o întâmplare cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ca ale unui chip sculptat în lemn. Nu era singură. Lângă pat, un bărbat gol își punea în grabă un halat. Mi-am dat seama imediat și fără nici o urmă de îndoială că întrerupsesem o scenă de dragoste. Bărbatul era Palmer. Am închis ușa și am pornit-o în jos pe scări. 20 Am aprins o lumină în hol, găsind întrerupătorul din instinct, și m-am întors în încăperea prin care intrasem. Am apăsat și aici întrerupătorul și s-au aprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
eu voi fi primul bărbat din viața ei, că voi fi cuceritorul și maestrul ei. Prins în plasa idioțeniei mele n-aș fi putut nici măcar să mă apropii cu gândul de ideea că fratele ei ar putea fi iubitul ei. Palmer intră. Închise încet ușa în urma lui și se sprijini de ea. Era îmbrăcat într-un halat de mătase de culoare închisă îmbrăcat pe pielea goală, după cum era ușor de observat. Era desculț. Se sprijini de ușă, cu ochii larg deschiși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
mi-am întors privirea către foc și din nou spre el. Mi-am impus să nu tremur. Am stat așa, în tăcere, preț de un minut. Apoi am turnat niște whisky în celălalt pahar și i-am făcut semn lui Palmer să se apropie. A venit, a luat paharul și a privit lung în fundul lui. Mi-a dat impresia că își caută în gând și cu mare atenție cuvintele cu care să înceapă. De aceea primele lui cuvinte m-au surprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
aceea primele lui cuvinte m-au surprins. — De unde ai știut că sunt aici? Am ezitat și mintea mea a început să se trezească. Întrebarea scotea la iveală două lucruri, fără îndoială, legate între ele: că Honor nu-i povestise lui Palmer episodul din pivniță și că Palmer credea că am venit la Cambridge în căutarea lui. Dacă ar fi știut de episodul din pivniță ar fi putut să-și închipuie că am venit să o caut pe Honor. Cu toate că pasiunea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
surprins. — De unde ai știut că sunt aici? Am ezitat și mintea mea a început să se trezească. Întrebarea scotea la iveală două lucruri, fără îndoială, legate între ele: că Honor nu-i povestise lui Palmer episodul din pivniță și că Palmer credea că am venit la Cambridge în căutarea lui. Dacă ar fi știut de episodul din pivniță ar fi putut să-și închipuie că am venit să o caut pe Honor. Cu toate că pasiunea mea pentru Honor era deocamdată ceva atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
mea pentru Honor era deocamdată ceva atât de improbabil și de ieșit din comun, un psihanalist ar fi putut să o intuiască prin interpretarea comportamentului meu violent. Se pare însă că o asemenea idee nu-i trecuse prin minte lui Palmer și credea că pornisem pe urmele lui mânat de bănuieli și că venisem să-l dau în vileag. Primul și cel mai puternic sentiment pe care l-am avut a fost acela de recunoștință față de Honor. Faptul că nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
semnificativ și totodată favorabil. Al doilea gând a fost acela că dețineam un avantaj pe care nu trebuia să-l pierd. Chiar trebuie să-ți explic? am întrebat, sperând că nu va insista. — Ei, până la urmă nici nu contează, răspunse Palmer. Ai aflat ce ai vrut să afli, asta-i tot ce contează. Antonia știe? După o clipă de gândire am răspuns: — Nu. — Ai de gând să-i spui? Eram deja complet stăpân pe mine. — Nu știu, Palmer, să fiu foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
nu contează, răspunse Palmer. Ai aflat ce ai vrut să afli, asta-i tot ce contează. Antonia știe? După o clipă de gândire am răspuns: — Nu. — Ai de gând să-i spui? Eram deja complet stăpân pe mine. — Nu știu, Palmer, să fiu foarte sincer, nu știu. Palmer se întoarse cu fața spre mine. Glasul lui exprima o sinceritate totală iar trăsăturile lui trădau o goliciune pe care nu o mai văzusem până atunci. Puse paharul deasupra căminului și făcu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ai vrut să afli, asta-i tot ce contează. Antonia știe? După o clipă de gândire am răspuns: — Nu. — Ai de gând să-i spui? Eram deja complet stăpân pe mine. — Nu știu, Palmer, să fiu foarte sincer, nu știu. Palmer se întoarse cu fața spre mine. Glasul lui exprima o sinceritate totală iar trăsăturile lui trădau o goliciune pe care nu o mai văzusem până atunci. Puse paharul deasupra căminului și făcu un pas spre mine. Își puse ambele mâini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
câteva clipe. Apoi își lăsă brațele în jos pe lângă corp. Era un gest de implorare. Apoi rosti: — Situația este de o gravitate dramatică, Martin. Avem de lămurit câteva lucruri. Privind în urmă n-am putut să nu-l admir pe Palmer pentru faptul că a înțeles imediat că se petrecuse ceva irevocabil de proporții catastrofale. N-a încercat - ceea ce ar fi fost foarte greu de realizat - să explice în vreun fel scena la care fusesem martor. Nici n-a încercat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
străbătând prin amețeala mea bolnăvicioasă amestecată cu milă dureroasă, că balanța puterii începe să se încline în favoarea mea. Trecusem cu adevărat pe versantul celălalt al muntelui. Mânat de un sentiment brusc de milă pentru el, am rostit: — Îmi pare rău, Palmer. — Să nu-ți pară rău, răspunse Palmer, ai acționat inteligent, hotărât și foarte prompt. Nu-ți cunoșteam această latură. Hai să nu ne pierdem vremea cu prostii! Problema e că ceea ce s-a petrecut s-ar putea dovedi fatal. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
milă dureroasă, că balanța puterii începe să se încline în favoarea mea. Trecusem cu adevărat pe versantul celălalt al muntelui. Mânat de un sentiment brusc de milă pentru el, am rostit: — Îmi pare rău, Palmer. — Să nu-ți pară rău, răspunse Palmer, ai acționat inteligent, hotărât și foarte prompt. Nu-ți cunoșteam această latură. Hai să nu ne pierdem vremea cu prostii! Problema e că ceea ce s-a petrecut s-ar putea dovedi fatal. Și aș vrea ca cel puțin să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]