696 matches
-
pornesc traiul pe insulele mai uscate ale uliții. De-acolo pornesc cotiugarii cu straiele ninse de făină, cu lemnăria hodorogită pe cele patru roate. Și triștii cai schilozi abia înaintează în hamurile rupte și înodate cu capete de frânghie, se poticnesc, se opresc din când în când cu capetele plecate în pământ și privesc cu ochii umbriți de trudă înainte-le. Stăpânii grăiesc repede, se întreabă, se ceartă, apoi biciul cade, și cotiuga se urnește, clămpănind din încheieturi. De-acolo și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
vătaful; eu te-oi sfătui pe tine un lucru: să te porți cu mine știi cum? ca c-un pahar subțire de steclă... — Vezi-ți de vite! strigă Faliboga și-și întoarse scurt Alba în loc. Să ne vedem cu bine! Poticni din harapnic și intră în fuga calului în nourii deși de pulbere. Drumul apuca spre coada iazului; vitele umblau domol; tălăngi sunau înainte. Soarele răsărea în nourii de aramă, și deodată pulberile se umplură de o rumeneală ușoară; apoi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
de dedesubt ceasornicul mare și greu de nichel, și-l cetește. Trage și al doilea chibrit. Abia ceasul șapte. Închide ochii; îi deschide: e orb. Se mișcă doi pași înainte: cel puțin nu e închis într-o stâncă. S-a poticnit spre dreapta: acolo poate să fie râpă. Pipăie în juru-i până ce dă de scoarța unui brad și se cinchește. Ar putea strânge, poate, câteva crengi uscate, să aprindă o zare de foc. Deodată devine atent. Inima i s-a zbătut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
pe care le-a petrecut cu această copilă. Zburdălniciile lor de tinereță s-au întâmplat devale, în Laz. De un an și două luni a adus-o sus, în munte. Culi se duce la ușă, ca să iasă. Se înăbușă. Se poticnește întăi la pragul de jos, după aceea se pălește cu fruntea de sus. —Vai, Culi! îl mustră nana Floarea; ești mort de trudă și de somn! — Ba! răspunde el, și se duce. Cățelușa de vânătoare s-a luat după dânsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
peste gură. Bolnava zâmbea; părea a avea în ea o putere nouă; îi înfloriseră obrajii. Un răstimp de jumătate de oră, sania merse destul de bine. Calul pufnea în răcoarea dimineții și răsăritul încununa cu aur depărtările de codri. Apoi calea poticni într-un loc râpos. Culi coborî cu mișcări rupte și luă pe Murg de căpăstru. Îl duse până la altă așezătură. După acea așezătură se grămădeau grunzuri de ape înghețate. Nu mult apoi ajunseră la izvoare revărsate și la mărghile moi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
două ori biciul. Încet, băiete. Culi întrebuință biciul și a treia oară, și a patra oară. —Of! Dumnezeule Doamne! se jelui maică-sa. Culi întrebuință biciul a cincea oară și se uită spre dealuri cu fălcile strânse, scrâșnind. Calul se poticni iar în mlaștini de izvoare. Așa au mai mers un ceas și încă unul. Cătră ceasul al unsprezecelea, soarele se stânse în neguri și începu să tragă un vânt tăios de la miezul nopții. Când se lărgi valea spre râul cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
asupra călătorilor. Fulgii băteau grăbit și treceau spulberați, fâșâind. Calul se opri, cu grumazul plecat. Culi îl îndemnă, îndărătnic. Murgu se împotrivi o clipă, cârnind spre stânga; paznicul îl arse în coasta dreaptă. Sania se zgudui la o podișcă. Murgul poticni între bârne rupte, se cufundă cu piciorul drept, se lăsă în partea cufundată, cu toată greutatea. Se cutremură cu spaimă, icnind, încercând să se elibereze; păru a se ghemui asupra căzăturii, apoi se destinse. Culi sări de la locul lui, deșertat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
sărmanul, la jidov, să mai bea un rând; și, după ce a gătat de băut, a sfărâmat în măsele și paharul, mestecând în gură până ce a făcut clăbuci de sânge. După asta, a umblat, noaptea, fără nici o țintă și s-a poticnit lângă un tău, unde a adormit. L-au adus niște creștini acasă, bolnav. Tu erai micuț și nu știai nimic pe vremea aceea. L-am îmbrățișat și l-am îngrijit ca pe soțul meu. Până ce-a dat Dumnezeu un vânt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
trupului meu se poate adapta cu ușurință acestui tip de dispozitiv. Ignatius aruncă o privire sfredelitoare spre scăunelul ruginit. Avusese întotdeauna un simț al echilibrului precar și încă din trecutul lui de copil obez avea tendința să cadă, să se poticnească și să se împiedice. Până la vârsta de cinci ani. când în sfârșit reușise să umble într-un fel aproape normal, fusese plin din cap până în picioare de vânătăi și zgârieturi. Totuși, din respect pentru Levy Pants, voi încerca. Ignatius se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Aprinde lumina, te rog Bătu cu sabia în latura scaunului. O plasatoare bătrână coborî pe culoarul dintre scaune și încercă să i-o ia, dar Ignatius se împotrivi, făcând-o să lunece jos pe covor. Plasatoarea se ridică și plecă poticnindu-se. Eroina, speriată că îi este în joc onoarea, avu o serie de halucinații, în care se vedea culcată lângă bătrânul libidinos. Patul în care se afla părea târât în lungul străzilor și apoi începu să plutească în piscina hotelului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
după ce poliția a descoperit aseară târziu cadavrul fiului lor de numai 3 ani lângă râul Don...“ Logan apăsă nervos pe butonul radioului, oprindu-l În mijlocul propoziției. — Gerald Cleaver e un nemernic și jumătate, spuse el, privind cum un biciclist se poticnește În mijlocul intersecției, ridică degetul mijlociu și Înjură un șofer de taxi. L-am interogat când a fost cu violurile și crimele din Mastrick. Nu era chiar suspect În acel caz, dar era pe lista de „lichele periculoase“, așa că l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
privi În camera de zi. Doamna Strichen se clătina Înspre canapea, cu fața la fel de albă ca zăpada de afară. În spatele ei stătea Martin, cu fierul de călat În mână, cu o expresie ciudat de calmă și senină. Mama lui se poticni, apucându-se de pernele prea pline ca să se sprijine, iar Martin păși În spatele ei, și duse În jos fierul Într-un arc nimicitor. Se lovi de partea din spate a craniului ei, iar femeia căzu ca un sac plin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
vă înfricoșați. 14. Și atunci El va fi un locaș sfînt, dar și o piatră de poticnire, o stîncă de păcătuire pentru cele două case ale lui Israel, un laț și o cursă pentru locuitorii Ierusalimului! 15. Mulți se vor poticni, vor cade și se vor sfărîma, vor da în laț și vor fi prinși." 16. "Învelește această mărturie, pecetluiește această descoperire, între ucenicii Mei." 17. Eu nădăjduiesc în Domnul, care Își ascunde Fața de casa lui Iacov. În El îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
înapoi pînă la porțile lui. 7. Dar și ei se clatină de vin, și băuturile tari îi amețesc; preoți și prooroci sunt îmbătați de băuturi tari, sunt stăpîniți de vin, au amețeli din pricina băuturilor tari; se clatină cînd proorocesc, se poticnesc cînd judecă. 8. Toate mesele sunt pline de vărsături murdare, și nu mai este nici un loc curat. 9. Ei zic: Pe cine vrea el să învețe înțelepciunea? Cui vrea să dea învățături? Unor copii înțărcați de curînd, luați de la țîță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
hotărîrea de izbăvire este departe de noi și mîntuirea nu ne ajunge. Așteptăm lumina și iată întunericul, lucirea, și umblăm în negură! 10. Bîjbîim ca niște orbi de-a lungul unui zid, bîjbîim ca cei ce n-au ochi, ne poticnim ziua în amiaza mare, ca noaptea, în mijlocul celor sănătoși suntem ca niște morți. 11. Mormăim cu toții ca niște urși, ne văităm ca niște porumbei, așteptăm izbăvirea, și nu este, așteptăm mîntuirea, și ea este departe de noi. 12. Căci fărădelegile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
fost vinovați și necredincioși față de Domnul, am părăsit pe Dumnezeul nostru; am vorbit cu apăsare și răzvrătire, am cugetat și vorbit cuvinte mincinoase; 14. și astfel, izbăvirea s-a întors îndărăt, și mîntuirea a stat deoparte, căci adevărul s-a poticnit în piața de obște și neprihănirea nu poate să se apropie. 15. Adevărul s-a făcut nevăzut, și cel ce se depărtează de rău este jefuit. Domnul vede, cu privirea mînioasă, că nu mai este nici o neprihănire. 16. El vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
cel sfînt, 12. care povățuia dreapta lui Moise cu brațul Său cel slăvit, care despică apele înaintea lor, ca să-Și facă un Nume veșnic; 13. care îi călăuzea prin valuri, ca un cal pe loc neted, fără ca ei să se poticnească?" 14. "Ca fiara, care se coboară în vale, așa i-a dus Duhul Domnului la odihnă. Așa ai povățuit Tu pe poporul Tău, ca să-Ți faci un Nume plin de slavă!" 15. "Privește din cer și vezi, din locuința Ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
În vinețiu arborii foșnitori. — Știi, a șoptit Tom, ceea ce simțim noi acum este senzația tuturor tinerilor splendizi care au trăit aici cu pasiune timp de două sute de ani. Dinspre Blair Arch s-a auzit o ultimă rafală de cântec - vocile poticnite de la o petrecere de adio. — Iar ceea ce lăsăm În urma noastră este mai mult de cât o promoție de absolvenți; este toată zestrea tinereții. Noi nu suntem decât o singură generație - rupem toate legăturile care părereu că ne leagă aici de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
iarăși pe Rosalind Încolăcită Între perne și plângând, i-a simțit din nou lacrimile pe obrazul lui. Cuvintele ei au Început să-i răsune În ureche: „Să nu mă uiți niciodată, Amory, să nu mă uiți“. — Drace! a strigat el, poticnindu-se, iar apoi s-a Înecat și s-a prăbușit pe pat, scuturat de un spasm de durere psihică. Un minut mai târziu, a deschis ochii și a privit tavanul. — Tâmpitul dracului! a exclamat dezgustat și, cu un oftat amplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
mult prea implicați. Am să numesc la acest caz niște ofițeri mai obiectivi. PAGINĂ NOUĂ CAPITOLUL TREIZECI ȘI UNU Telefonul sună. Danny se întinse după extensia de lângă pat, văzu că adormise pe podea și, până să ajungă la receptor, se poticni în niște sticle goale și dosare de pe jos. — Alo, da? Jack? Jack Shortell spuse: — Eu sunt. Mă auzi? Danny clipi, fiindcă îi intra soarele în ochi. Luă o bucată de hârtie și un pix. — Dă-i drumul. Mai întâi, toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
afle niciodată. Așa că ai putea să-mi spui povestea ta? Doar mie? *** Saul Lesnick i-o spuse. Îi luă două ore, cu multe pauze în care inspira adânc, ca să poată continua. Uneori se uită la Buzz, alteori la ocean. Se poticni în cele mai oribile momente ale poveștii, dar o spuse în continuare. 1942. Vreme de război, camuflaje în L.A., interdicția de a circula după ora 10 seara. Coleman avea nouăsprezece ani și locuia în Bunker Hill cu mama lui nebună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
mașina la Sleepy Lagoon Park și l-au bătut. Colecționarul de monede a vrut să-l castreze, dar prietenii l-au împiedicat s-o facă. L-au lăsat acolo, plin de sânge și compunând muzică în minte. Coleman s-a poticnit de o denivelare de teren și a văzut - sau a crezut că vede - un bărbat alb și imens care-l bătea cu pumnii pe un tânăr mexican și-i tăia hainele cu un băț pe care era montată o lamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
aceasta mai pregnant, realiză cât de ciudat era că nu se îngrijorase niciodată și nici nu se mirase în legătură cu acest aranjament. Parcă mașina și intră în casă, gândind: Sunt un om de afaceri prosper și perfect normal, care s-a poticnit de ceva care nu se prea potrivește. Sunt sănătos. Nu am nimic concret de câștigat sau de pierdut prin vreo anchetă. Viata mea se află înainte, nu în urmă". Își spuse singur că nu ar conta dacă ar afla vreodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
abia își mai amintea de toate acestea. Îi era greu acum să se gândească ca la o făptură reală la tânăra care fusese soția lui. De aproape treizeci de ani privise formele schimbătoare ale unei lumi profund schilodite, privise știința poticnindu-se orbește în loc, oprită de moartea bietelor, nenorocitelor făpturi umane care abia învățaseră atât de multe și se scufundau apoi în mormânt, luând cu sine și cunoștințele lor. Sângele lui Lesley Craig, repartizat cum trebuie, ar fi rezolvat toate acestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
kimonouri negre. Ieși afară! porunci unul dintre ei cu voce trufașă. În momentul acela în mintea misionarului încolți cuvântul „eliberare” dublat de un sentiment de bucurie. Încotro mergem? Păstrându-și zâmbetul, misionarul vorbea cu voce sigură, dar picioarele i se poticneau. Cei doi slujbași tăcuți și încruntați mergeau înaintea lui legănându-și umerii. Acest mers țanțoș specific japonezilor îi amintea misionarului de mișcările caraghioase ale copiilor și, sigur de acum de eliberarea sa, misionarul nu se putu abține să nu zâmbească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]