1,293 matches
-
ninsese prima zăpadă, împodobindu-l ca pe o mireasă. Dumnezeule! Ce minunăție! rosti Filip, exact în clipa în care îl auzi pe Carol exclamând cu năduf: Ce pacoste, fir-aș al dracului! Se priviră jenați unul pe altul, după care pufniră amândoi în râs. Probabil că lui Carol îi displăcu această intimitate și clipa de familiaritate născută spontan, căci toată noaptea umblă tăcut și ursuz, purtându-l pe Filip anume prin părțile din oraș care știa că nu-i plac. Când
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
și mai mult. Din semiîntuneric fu străpuns de privirea de sticlă a unui leu cu gura roșie căscată și un picior ridicat într-o poziție care se dorea a fi amenințătoare și terifiantă. După câteva clipe de stupoare mută, Filip pufni în râs căci leul împăiat arăta jalnic. Totul îl făcea să fie ridicol: ochii neconvingători de sticlă, gura căscată, limba și gingiile vopsite strident într-un roșu nenatural, piciorul din față ridicat grațios și înțepenit într-o poziție de balet
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
dominat de macheta combinatului și de câțiva arbuști, așezați cu gust. Într-o parte a holului, câteva canapele și fotolii din piele întregeau decorul. Probabil, pentru muncitorii care veneau în audiențe, îi trecu prin minte lui Gheorghe, care se trezi pufnind în râs. De ce naiba râzi, omule? îl întrebă nedumerit Victor, controlându-și instinctiv ținuta, începând cu nasturii de la șliț. Ce-ai văzut? Nimic, o prostie, am să-ți spun când ieșim... Activiștii erau așteptați. Cafelele fuseseră deja aduse, alături de apa
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
pe care mi le adusese Licențiatul, la sugestia căpitanului: — Așa ar putea Întâi să Învețe, apoi să studieze legile, ca să-i stoarcă de ultimul lor maravedí pe Împricinați; cum faceți domniile voastre hârțogarii, advocații, clănțăii, grefierii, copiștii și alți răufăcători. Calzas pufnise În râs. Avea un caracter excelent, o bună dispoziție cinică rezistând oricăror Încercări, iar prietenia lui cu Diego Alatriste era veche și se baza pe Încredere. — Pe cuvânt că ăsta-i un mare adevăr, se pronunțase vesel, făcându-mi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
dreptate pe lume! Babele dădeau afirmativ din căpățânile lor roz, proaspăt vopsite de tanti Nuți, coafeza cartierului. Hai că și tu, Vetuță, tare le mai umfli, ce are bascu lanta cu omorul de-l dădea nea Vasile nevesti-sii... Tanti Vetuța pufnea. — Știți voi... Auzi, fa, dar aia, cum îi zice, de la opt, de a divor țat acu’ doi, doi?, doi sau trei ani, aia ce face? Ea ce e? — Uuu, zicea tanti Vetuța - adică, mult sunteți proas te -, aia e stomatoloagă
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
Dumi trescu de la parter, așa că stai matale aici, numai nițel, pe măsuță și, până una alta, fii cu băgare de seamă să nu te opărești cu ceaiul“. Absurd! Pușkin și-ar fi zbârlit coama aia a lui creață, ar fi pufnit jignit, și pe bună dreptate, din nasul lui proeminent, și despre nasurile proeminente știm cu toții ce se spune în popor, nu i-ar mai fi răspuns niciodată ocheadelor înserate și s-ar fi cărat definitiv din viața ei într-un
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
și mai deștept: s-a întors să ia cărbuni și, cu coada lopeții, a spart sticla de nivel. Înțelegi? Zang, și gata! Tu știi ce-i aia sticlă de nivel? Te-ai urcat vreodată pe locomotivă? Toți dracii iadului au pufnit peste neamț. În cine să tragi? Și noi... unul pe-o parte, altul pe alta, am sărit, și tulea, băiete! Irina îl privi o clipă, în treacăt, apoi, cuprinsă parcă de-o oboseală leneșă, i se lăsă moale de gât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
e nimeni, spuse Miluță. Nu se poate! Ascultă și tu. Se tem și s-au ascuns! Ce-i azi? În câte avem azi? Ce importanță are? Poate că are! Sigur, e ziua ta. Astăzi ai ieșit din spital, șopti Irina. Pufnind în râs o luă la fugă și prinse a țopăi prin mijlocul pieței, jucând șotron. Nu de asta. Stai! Te rog, potolește-te! Cum stătea și se sprijinea de el, răsuflarea îi devenea tot mai precipitată, și-n lumina misterioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
să nu plece în oraș înainte de a-l vedea, în birou. Servitoarea stătu puțin năucă, neînțelegînd de care Tudorel era vorba, și nu se dumeri decât când Ioanide o lămuri cu oarecare parapon că e vorba de domnul Doru. ("Iată, pufni el în sineși, un nume stupid! Doru! Ce vrea să zică lipsa de gust onomastic! Cum o să descopere un Doru Cuba ori Filipinele? Astfel de nume apasă ca o fatalitate, dizolvă personalitatea!") După ce ieși servitoarea, Ioanide se simți invadat de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
băgat de seamă șmecheriile lui și a spus să nu-și facă sânge rău, că nu crede în cărți. În schimb, am observat la ea altceva. Zicea, foarte serios, gîndindu-se la vârsta ei: Am început să îmbătrînesc". Eu atunci am pufnit în râs. Dacă tu la douăzeci și trei de ani, cât ai, spui că ești bătrână, eu ce să mai zic? Nu îmbătrînești, te faci mai mare. Îmbătrânirea începe numai la anume vârste, când mergi la vale." "Ce-are-a face? spunea
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
niște cârtițe, înloc de biserică să construim catacombe. . - Cupola-luminator sclipește, și dacă se vor arunca proiectile luminoase va fi vizibilă. . - Cred și eu că va fi vizibilă, dar și lacurile se vor vedea. . - Părerea noastră este că trebuie secate.Primarul pufni cu umor: . . - Dar cu luna ce faceți? O stingeți și pe ea?Comisia rămase cam stingherită. . . - Domnilor, zise primarul, Bucureștiul este un oraș mizerabil, fără nici o clădire cu adevărat grandioasă. Abia facem o cocioabă mai răsărită și gata, toată lumea se
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
fii liber, a opune rezistență este... Dumnezeu are nevoie de ajutorul nostru. A-l oferi cu bucurie înseamnă să fii liber, cu resentimente, să... Beneficiem de ajutorul lui Dumnezeu. A cunoaște acest lucru înseamnă să fii liber, să nu observi... Pufni și aruncă imediat caietul în tavan, de unde sări pe garderob, provocînd o avalanșă de cărți și hîrtii. Se întinse fericit, gîndindu-se la schimbările din viața lui, apoi se masturbă și adormi. Cînd se trezi, starea de fericire îl părăsise. McAlpin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
încît viața s-o lovească așa cum mă lovește pe mine. O, Aitken! Aitken! Cum îndrăznește să fie fericită fără mine? Thaw se prăvăli pe spate privind tavanul cu furie. După o pauză, Drummond spuse cu amărăciune: — îți înțeleg sentimentele. Janet pufni și zise: — Dacă nu știi, Duncan, se gîndește la Molly... au! Drummond o lovise cu piciorul în bărbie pe sub pături. Ea își acoperi fața cu mîinile și începu să plîngă în liniște. Zăcură acolo, fierbînd fiecare în sos propriu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
este un cuvînt, Dumnezeu este om! L-am crucificat cu mîinile astea! McAlpin zise liniștitor: — De cînd competiția capitalistă ne-a rupt de inconștientul colectiv, sîntem cu toții mai mult sau mai puțin crucificați. — Să nu-mi vorbești tu despre crucificare, pufni ironic Macbeth. Cum poate oare un om cu diplomă să înțeleagă crucificarea? Acum un an, un prieten mi-a spus: „Jimmy, dacă o s-o ții tot așa, o să ajungi în canal, la casa de nebuni sau în Clyde.“ De atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pe lîngă ea cu farfuria încărcată, dar a doua zi, în jurul prînzului, ea îi aduse un bol mare, acoperit, și-l puse la capătul stranei spunînd: — Poftim prînzul. — Nu era cazul să faceți asta, doamnă Coulter, zise el iritat. Ea pufni și ieși, apoi făcu același lucru în fiecare zi cu excepția zilei de vineri, cînd îi lăsă două boluri. Domnul Rennie, decoratorul, sosi într-o seară și zise din senin: — Mai aveți nevoie de ajutor? — Mai mult ca oricînd. — Bine. O să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
scurt. — De ce-l plăceai atît de mult? — Era genul deștept și amuzant. Era singurul dintre noi fără nici o boală. — Nu avea nici una pentru că el era boala, zise Lanark. El era cancerul care-i afecta pe toți care-l cunoșteau. Rima pufni ironic. — Hm, nu știi despre cine vorbești. Sludden te plăcea. A încercat să te ajute, dar nu-i dădeai voie. — îl faci pe Lanark gelos, zîmbi Nan. — O, da, mă face gelos. Dar nu pot fii gelos și corect în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cap; se lăsară pînă cînd rămaseră perfect drepte și nemișcate pe saltea. Lanark oftă și-și lăsă fața într-o mînă. O voce pițigăiată din aer zise: însă criticul are ultimul cuvînt — Promite-mi că nu vei fi violent. Lanark pufni disprețuitor. Așternuturile se umflară din nou ca o cocoașă în formă umană, dar iluzionistul nu apăru. O voce înăbușită de sub cearșafuri zise: — N-ar fi trebuit să fac trucul ăla. Printr-o singură propoziție, te-aș fi transformat în cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
îi scrîșnise-n dinți, dar ea nu-ndrăznise să spună nimic, până când a mușcat și nașa și-a zis: "Aaaaoleo, Vasilico, o făcui lată, am pus tix în loc de zahăr pudră pe ele!" - și au râs amândouă de s-au prăpădit. Maria pufni și ea în râs în mijlocul străzii. Ce nebună și nașa bătrînă! Dar tot neamul lor era așa. Nașul, nenea Butunoiu, fusese negustor în tinerețe, avusese magazin de haine bărbătești la Bucureștii Noi; acum repara acordeoane și spumega contra rușilor, desigur
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
însăși viața ei, la care cine știe cine (dar multă lume, în orice caz) se uită într-o sală obscură. Și ăia trăiau și ei într-un film la care se uitau alții, și așa mai departe. Îl zări pe Costel și pufni în rîs: tot în treningul lui prăpădit, tot cu bocancii-ăia cu ținte-n picioare, tot prost bărbierit... Cu ochii aceia care puteau fi și blânzi dar și grozav de severi, ochii lui negri și frumoși de bănățean. Și părul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca exemplu fluturii livizi, ce semănau mai mult a lăcuste, ai lui Pena Cornelia, premianta întîi. Mircea în-să-și pusese friza pe perete, în camera lui, lângă tabloul cu insula Ada-Kaleh, care-i plăcea atât de mult. "Republică biruitoare", cântau copiii, pufnind la giumbușlucurile celor cu steagurile, "în veci de veci să înflorești,/ Puternică și apărată/ De brațe tari, muncitorești". La sfârșitul cântecului, tovarășa Dogaru, care dirijase însuflețit cu mânuțele ei pline de inele, făcu un gest de parcă ar fi prins o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mi-e să cordesc, nu să muncesc. Ia zi așa." Mircea nu mai auzise niciodată cuvântul acela care semăna cu corcodelele?J coarda pe care-o săreau fetele, dar repetă după Porumbel, care-și aruncă țigara din colțul gurii și pufni-n râs așa tare, că-l stropi de salivă pe obraz și chiar pe buză. "Așa, băi, guguștiucule. Și să nu mai zici pionier, să zici mereu prizonier. Am cravata mea, sânt prizonier", lălăi el către același cer de peste blocuri
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-o și m-am întors în casă. Știam acum că de-aia miroase-a hoit în tindă, că era tătica-ngropat acolo, Doamne, iartă-mă! Multe prostii mai visează omul..." Chiar că prostii", făcu tatăl atât de caraghios, că Mircea pufni în râs. Dar mama nu-i dădu atenție. "Și-ncep să sap, dragă, acolo-n podeaua de pământ, sap ce sap și dau, așa, de-o ladă. Ridic capacul și... of, Doamne, iartă-mă!" Și-ncepu deodată să plângă, cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
târziu, uitîndu-se la curcanul din curte și cu o voce complet indiferentă, zise totuși automat: "Aoieu, doaie pățou' meu!" "Și ce-ți aduce tăticu' când vine de la servici?", nu-l lăsară femeile. "Ce-ți aduce, mamă?" "Betetecă și cîțe noi", pufni în râs și Mircișor, care de fapt vorbea acum mult mai bine, dar își relua repertoriul de succes ca un bătrân comedian. Și-ntotdeauna, deși auziseră frazele astea de zeci de ori, vecinii se prăpădeau de râs și aproape că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pune medicamente în apa izvorului a fost o inițiativă gravă. A o face fără să mă consulți a fost o inepție. Cine știe ce s-ar fi putut întîmpla?! Cine știe ce alte prostii mai pui la cale, spuse călugărul bătând în podea. Crey pufni disprețuitor: ― Spune-mi tu! ― Ce să spun? ― Ce s-ar fi putut întîmpla. ― Păi nu e nevoie să mă gândesc prea mult. Minunile au un mod logic de a curge... ― Și asta nu a curs logic? A venit molima, și
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Război, mandatele conducătorilor erau limitate la unul singur, nu mai lung de patru ani. Fusese o regulă înțeleaptă. ― Nu știu ce să zic, răspunse într-un târziu Abatele. Bănuiesc că afecțiunea mea pentru tine ar trebui să-ți ajungă ca răspuns... Aloim pufni nervos: ― Rade, nu încerca să îndrepți asupra mea arme de care tu însuți m-ai învățat cum să mă feresc. Tactica asta de a arunca răspunsul înspre mine nu o să te ajute de data asta. Și totuși, cât ești de
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]